klasyczny problem- matka partnera - Netkobiety.pl

Moze pomoze :-D

Cyngli, dzisiaj to zrobiłam. Zadzwoniłam do niej po tym, jak dowiedziałam się, że po wizycie u nas wydzwaniała do mojej matki i opowiadała jak to w końcu dzięki niej dziecko było ciepło ubrane. Rozmowa trwała bardzo krótko. Powiedziałam jej, że nie życzę sobie komentowania sposobu, w jaki opiekuję się dzieckiem, na to ona, że jak to, że przecież ona chyba też ma prawo decyzji na co ucięłam twardo że nie, decydujemy tylko my z partnerem o dziecku i tylko my między sobą mamy się zgadzać w kwestii wychowania dziecka jako jego rodzice, i że molestowanie mojego partnera telefonami nic nie da bo on nie zrobi nic wbrew mojej woli. Tu już się zbulwersowała i zaczęła o tym, że to ona ma przez moje fanaberie tracić syna i że jak tak, to oni mogą w ogóle nie przyjeżdżać, odpowiedziałam, że to nie chodzi o to, żeby ona się obrażała i nie przyjeżdżała tylko o to, że można pewne rzeczy czy rady powiedzieć w miły, kulturalny sposób a nie rozkazywać, bo to jest niegrzeczne, tym bardziej jak jest gościem u mnie w domu, na co stwierdziła że ona nie rozkazuje tylko radzi, ja jej na to, że 'on musi mieć swoje naczynia' i 'on ma spać w swoim łóżku a nie z wami' to nie rady tylko rozkazy i że ja nie mam 5 lat żeby mi rozkazywać. Dodałam, że nie uważam, żeby ona się tak dobrze znała na dzieciach jak sama przyznaje, że sobie ze swoim nie radziła i większość jej mądrości sprzed 40 lat obalała położna w szpitalu i że ja mam do kogo się zwrócić kiedy nie wiem czegoś związanego z tematem. Na sam koniec nastąpiła obraza majestatu i tekst, że w takim razie oni nie przyjadą już i mamy zapomnieć o tym, że nam w czymkolwiek pomogą kiedykolwiek.

problemem jest bardziej nie tyle przemadrzala tesciowa tylko mimozowaty facet, Twoj facet a jej syn. To nie Ty powinnas z tesciowa zalatwiac sprawe, tylko on powinien krotko i po mesku powiedziec mamusi, jakie sa granice. A tak, konflikt rozpoczety a moze nawet wojna.
Zle sie do tego zabralas...
Tesciowa to jest rodzina, nie da sie odciac od rodziny, to rzadkie przypadki, kiedy tak sie dzieje. To matka Twego faceta i babcia Twojego dziecka, jestes na nia skazana na dlugie lata, no chyba, ze sie rozstaniesz z facetem. Jak wiec sobie wyobrazasz wspolne swieta i inne uroczystosci rodzinne, bedac skonfliktowana z tesciowa? To sie odbije atmosfera na calej Twojej rodzinie. Dlatego to facet powinien byc tym buforem miedzy Toba a tesciowa, on powinien zalatwiac drazliwe sprawy. Jemu mamusia wiele wybaczy, nawet jak jej wygarnie ostro, Tobie niekoniecznie, nawet, gdy kulturalnie bedziesz zwracac jej uwage, ze nie zyczysz sobie tego czy owego.

Ta kobieta NIE jest moją rodziną, nie mam ślubu z jej synem. Widziałam ją dokładnie 6 razy, jestem z nią na Pani, jak byłam w ciąży  ani razu do mnie nie zadzwoniła zapytać jak się czuję a teraz będzie zgrywać babcię roku. Nie raz próbowałam rozmawiać z partnerem o tej sytuacji ale on zawsze ją tłumaczy, a że ona chce dobrze, a że już taka jest, a że on tego co powiedziała nie słyszał, a że przesadzam, a że żartowała tylko. Spieramy się o nią od kilku dobrych lat, więc stwierdziłam, że mam dosyć tej sytuacji i skoro mój chłopak nie chce tego załatwić, to muszę to zrobić ja, bo nie pozwolę sobie na takie traktowanie. Również uważam, że to on powinien z nią to załatwić. Ale on tego nie chciał. Uprzedzałam go, że jeżeli on nie zajmie stanowiska, to ja to zrobię i wtedy przestanie być miło. To nie jest tak, że on się ze wszystkim z nią bez słowa zgadza, nie. Dyskutuje z nią, nie zgadza się z jej mądrościami ale nie powie jej wprost pewnych rzeczy.
Świąt sobie z nią nie wyobrażam bo ich nie będzie, nie zaprosiła mnie na nie ani razu twierdząc, ze święta to nie najlepszy czas na odwiedziny. I nie będę się zmuszać do spotkań z nią tylko ze względu na dziecko. I tak, jeżeli ona nie zmieni swojego zachowania względem mnie to wojna będzie trwać, bo ja już nie zacisnę więcej zębów i nie zniosę ani jednego rozkazu więcej tej osoby względem mnie. Zostałam przez nią doprowadzona do ostateczności, moja rodzina mnie popiera w swojej decyzji w 100%. I ja również nie mam wyrzutów sumienia, ta kobieta nie ma absolutnie żadnych hamulców, nie pomyśli nigdy nad tym co gada czy nie robi komuś przykrości.
Od pierwszego spotkania 3 lata temu zachowywała się, jakbym była złem koniecznym, była u nas gościem a skrytykowała wtedy dosłownie wszystko- ulicę, mieszkanie, rynek miasta, moje jedzenie. 'Bo w zupie za dużo ryzu, a ty synuś zjedz sobie mojego kotlecika bo się tą zupą nie najesz!'.
Moja matka nienawidzi swojej teściowej. I zrobiła piekło z życia mi i ojcu tym, że zamiast uciąć z nią kontakty to się właśnie do nich zmusza 'bo tak wypada'. Teściowej wprost nic nie powie, ale potem co ja i ojciec się nasłuchaliśmy to nasze. Zabraniała nam kontaktu z nią, robiła non stop awantury o to, że np dzwonimy do teściowej. Ta sytuacja to jeden wielki koszmar, który trwa do dzisiaj, nawet teraz ja i ojciec mamy awanturę o to, że teściowa miała jechać z nimi do mnie zobaczyc po raz pierwszy dziecko. Kiedy byłam mała, przez około rok się ze sobą nie odzywały i to był najspokojniejszy rok w moim życiu, więc nikt mi nie wmówi, że zmuszanie się do takich kontaktów jest dla kogokolwiek dobre. Z własnego, przykrego doświadczenia uważam, że z dwojga złego lepiej się odciąć niż potem przeżywać i odchorowywać każde świeta, spotkanie itp.

A ja współczuję faceta, który nie umie się własnej matce postawić.

Będziesz miała przechlapane. Dlaczego zdecydowałaś się założyć rodzinę z tym facecikiem?

Jestem dokładnie w takiej samej sytuacji jeśli chodzi o faceta, i z tego samego powodu nie chcę nic od jego rodziców oraz staram się go przekonać, żeby się ogarnął i odciął się od nich na ile to możliwe, bo oni nie są bezinteresowni, wszystko co dadzą będzie wypomniane i zażądany rewanż z nawiązką, której zapewne nie będzie w stanie im dać bez poniesienia dużych kosztów. Zderzam się niestety z murem braku zrozumienia

Tak. Zachować się jak dorosła osoba, zagryźć zęby i raz na ruski rok spotkać się z rodzicami partnera nie robiąc przy tym awantur. To bardzo proste. Przykre uwagi ignorujesz, a na wyrazy sympatii odpowiadasz pozytywnie. I nagle okazuje się, że przyszła teściowa nie taka straszna.

Nic nie pisałam o ciągłym zagryzaniu zębów, ani o zagryzaniu zębów przez całe życie.

Autorka napisała, że widują się raz na ruski rok.
Zawsze można znaleźć jakiś kompromis.
Ja osobiście wolę ignorować i mieć święty spokój. Impreza jakakolwiek trwa parę godzin, na tak krótki czas można zagryźć zęby i nie ma w tym nic uwłaczającego.

To, że ktoś raz na jakiś czas się nagnie nie czyni z niego osoby bezwolnej.

Doświadczenie życiowe przeze mnie przemawia, nic więcej. Mam trudną matkę, więc przechodziłam podobne piekiełko.
Dogryzanie wzajemne/ograniczanie kontaktu nie polepszy sytuacji, jedyne zaogni konflikt.

Tu trzeba być ponad to wszystko.

itd. itp.

Nie uważasz, że tak delikatnie zapytam, że to mogło mieć jakiś -być może podświadomy wpływ na Twoje nastawienie do swojej "teściowej" i w efekcie doprowadzić do tego konfliktu? (niezależnie od tego w jakim stopniu ona jest nietaktowna, wredna itp) Wiesz, chodzi o wstępne nastawienie, potem pierwsze wrażenie i to co za tym może pójść.

Ja nieformalnych teściów miałem spoko (chociaż raz teściu mnie letko przeczołgał :p), więc doświadczeniami z pierwszej ręki sie nie podzielę, ale obserwowałem w rodzinie kilkuletni, bardzo poważny konflikt teściowej z synową zakończony z wielkim trudem przy pomocy kilku "mediatorów". Teraz jest w miarę ok, być może dlatego że dzieci już trochę podrosły.
Mąż z mojej historii zachowywał się niemal identycznie jak Twój facet, nie nazwałbym go facecikiem... Powiedziałbym raczej, że problemem było to, że on po prostu nie potrafił sobie wyobrazić/przełożyć na swój język, co te feralne "dobre chęci" oznaczają dla jego żony i jak negatywnie na nią wplywają.
(nie poczuł takiej sytuacji na własnej skórze po prostu)
Oraz to, że wydawało mu się, że (w ich przypadku) ofiarna opieka/pomoc jego matki daje jej pewne prawo do wypowiadania się na pewne tematy. W końcu jej 'ingerencja" była konsekwencją częstej opieki nad dziećmi.
Miał nawet do żony pretensje, że wszystko bylo dla niej OK kiedy trzeba było o dowolnej porze podrzucać dzieciaki żeby teściowa się nimi opiekowała, ale już kiedy z racji właśnie tego przebywania dzieci u babci- ta zaczęła mieć jakieś uwagi, to synowa szybko się jeżyła i odbierała te uwagi bardzo źle. Skoro więc żonie to nie odpowiadało- mogła "podrzucanie" zakończyć- proste, nie? Nie zrobiła tego. To o co biega?? (jego stanowisko)

Patrząc na to z dystansu, uważam że to dobry znak- takie "chyba przegięłam...' z jej strony.
Czyli może nie do końca przyznanie się do błędu (tego bym nie oczekiwał), ale lekkie przystopowanie, myslę że opinia jej męża mogła mieć na to wpływ.
Od Ciebie zależy jak do tego podejdziesz, ale ja osobiście dałbym sobie, jej i całej rodzinie (bo na wszystkich taki konflikt wplywa negatywnie przecież) szansę i ostrożnie przeszedłbym z pozycji "jawna wrogość" do pozycji "chłodna uprzejmość". Niczym nie ryzykujesz- zawsze możesz ustawić ją od nowa, jeśli zacznie znowu świrować...

tak,tez tak uwazam

tylko ze tu wroga z najbliższych robi sobie teściowa moze to ona powinna zagryzac zeby?

Gdyby tak zrywać kontakt z każdą osobą, która nas denerwuje, albo jest wobec nas chamska...
Człowiek byłby sam.

niezależnie od tego, czy chodzi o tesciowa czy nie, zaciskanie zebow nie jest nigdy rozwiazaniem

To jak to rozwiązać?
Zerwać kontakt, pozbawić dzieci babci, męża matki, nie wiem, udawać, że się jej nie zna?

Czy użerać się przy każdej możliwej okazji?

Nie, nie ma być tak, jak teściowa chce. Ona właśnie chce wciągnąć Ciebie w rozgrywki słowne, kłótnie. Najlepszy sposób na takie zachowanie to brak reakcji.

Jak dziecko dorośnie, to będzie za późno na zbudowanie więzi z babcią.

w konflikcie synowa - teściowa zazwyczaj obie strony mają za uszami, jedna nakręca drugą i konflkt się ciągnie. Wiem, bo mam teściową i początki też łatwe nie były. Od mojej postawy też dużo zależało, a nie byłam skora do ustępstw, bo czemu ja? Bylam mloda, butna i uważałam, że jestem najmądrzejsza na świecie, więc nikt, tym bardziej  teściowa nie będzie mi dawała rad ani robiła uwag, choćby w najlepszej wierze. Przy takim podejściu o konflikt łatwo, ale ktoś musi spuścic z tonu, w końcu korona z glowy nie spadnie, gdy od czasu do czasu człowiek ustąpi dla większego dobra. Nie chodzi o zaciskanie zębów, bo to kojarzy mi się z jakimś cierpieniem i walką, ale o nieprzejmowanie się aż do takiego stopnia  teściową, która przecież tak naprawdę nie ma żadnego wpływu na moje życie, poza tym, że sobie pogada, a ja i tak zrobię, co chcę.
Gdy jedna i druga strona koniecznie chce pokazać, że ona jest górą to nie ma szans na rozejm.
Rzadko jest tak, że ktoś jest z gruntu zły. W przypadku kejter i teściowej brakuje dobrej woli po obu stronach. Widać zresztą, że kejter jest już tak bardzo uprzedzona do teściowej, że nawet nie bierze pod uwagę jakiejkolwiek możliwości poprawy sytuacji. Uciać kontakt definitywnie zawsze najprościej, ale jakoś sobie nie wyobrażam tak funkcjonować rodzinnie, żeby całe życie pomijać jedną dość w sumie ważną osobę - matkę swojego męża/partnera i babcię swego dziecka. Udawać, że jej nie ma? Traktować jak powietrze w razie spotkania? Jak wytłumaczyć dziecku tę szopkę?
edit: nie chodzi o to, żeby się kochać czy lubić nawet. Ale dorośli ludzie chyba potrafią zachować dystans i nawet gdy nie pałają do siebie sympatią, nie okazywać sobie jawnej wrogości, nie zachowywac się jak dzieci, ktore nie mogą powstrzymać się od dokuczenia sobie, ale zachować zdrowy rozsądek, obojętność, chłodną uprzejmość czy co tam jeszcze. Umiejętność funkcjonowania wśród ludzi m.in na tym polega, żeby się odnaleźć w sytuacji niekomfortowej, bo nie zawsze możemy pstryknąć i zerwac kontakt z kimś kto nas denerwuje czy kogo nie lubimy. Znajomych możemy poszukać innych, sąsiadow możemy zmienić, wyprowadzajac się, nawet pracę zmienić, ale rodzina to już coś bardziej poważniejszego.

Ja dobra wolę wykazałam. Teściowa przyjechała do nas jak jeszcze nie byłam w ciąży, miałyśmy się poznać. Byłam miła, ugotowałam jej ulubione jedzenie, dom lśnił. Ona wszystko skrytykowała, dom, ulicę, miasto, rynek, jedzenie. Przez kilka dni pobytu nie powiedziała ani jednej miłej rzeczy, w ogóle nie chciała ze mną rozmawiać tylko z partnerem. Ciągle wbijała szpileczki. Nigdy mnie nie zaprosiła na święta, mimo że moi rodzice partnera zapraszali praktycznie na każde. jak byłam w ciąży, nie zadzwoniła do mnie ani razu zapytać jak się czuję, wszystko załatwiała przez partnera. Absolutnie nie uważam, żebym nie okazała jej dobrej woli i przyjaźni i to nie jest tylko moje zdanie, nawet mój chłopak przyznaje, że się postarałam elegancko a ona nie. Trudno, żebym po taki potraktowaniu miała teraz do niej dobre nastawienie skoro ona ewidentnie nie chciała mnie w swoim życiu. A tu psikus, dziewczyna zaszła w ciążę i już nie wypada jej ignorować.
I ja przed dzieckiem nie będę odstawiała żadnej szopki tylko powiem prawdę.

adiaphora,to byl ANALOGIA - chodzilo mi o to,zeby nauocznic, ze nie wolno milczec, kiedy komus ktos robie krzywde.

zachowanie tesciowej, ciagle wbijanie szpilek i to, co autorka przytacza,to zwykla przemoc i toksyczne zachowanie. a ja nauczylam sie jedno: trzeba stawiac granice. i czasem te granice trzeba stawiac za drzwiami. doslownie.

v, jak będziesz mieć rodzinę to pogadamy. W życiu nic nie jest tak proste, jak nam się wydaje. Jawna przemoc, codzienna krzywda, na ktorą człowiek jest skazany przebywając z zaburzoną osobą  to nie to samo co wymądrzanie się i jakies zlośliwości przy rodzinnych spotkaniach 3 razy do roku ze strony teściowej. W ogole nie ma porownania i nie ten kaliber. Przecież dowcipy o teściowych nie wzięły się z powietrza. Malo kto przepada za nimi, taka ich uroda.
Kejter zresztą napisała, że widuje się z nią raz na ruski rok. W tej sytuacji to ja bym rzekła, że to jest luksus, bo ja ze swoją widuję się 20 razy do roku
Nie, no przesadziłam, 10 razy

v, no dobrze, ale co to zmienia? Że Ty miałas szczęście i trafiłaś na taktowną i niewtrącającą się teściową, ktorą lubilaś? Gratuluję. Problem Cię ominął i tyle. Twoje doświadczenie było inne, zupełnie różne od tego, jakie ma kejter. Ona nie ma takiej teściowej jaką mialaś Ty, ale też takiej jaką była Twoja babka.
Myślę, że skoro widują się raz na ruski rok i przy tej okazji teściowa trochę się powymądrza i powtrąca, to nie ma powodu do takich ostatecznych kroków, jak zrywanie kontaktu. Da się przeżyć wizytację mamusi z okazji świąt czy urodzin wnuka. Może mamusia z czasem okrzepnie, jak wnuczek będzie dorastał. Czas pokaże. Ostateczne rozwiązania warto zostawić sobie naprawdę na ostateczność.

acha, czyli po prostu dla niego jest to normalna rzecz. To co dziamgota mamusia, jednym uchem mu wpada drugim wypada. Jeśli rzeczywiście wyrósł w takim klimacie, że matka ciągle nawija i się mądrzy a reszta kwituje to machnięciem ręki to może i nie czuje problemu. Poza tym to jego matka a co innego sluchac wygaworu od własnej rodzicielki a co innego od bądź co bądź obcej baby A dla niej to też może być normalne i naturalne, skoro całe życie tak się zachowuje i nikomu nie przeszkadza az tak bardzo, żeby się obrazał.
Ty się po prostu kejter za bardzo przejmujesz i bierzesz do siebie uwagi teściowej. Że ona skrytykuje coś tam. No i niech krytykuje. Jej się nie podoba, nie musi, tylko problem, że nie może ugryźć się w język, żeby koniecznie Ci tego nie obwieszczać za każdym razem. Nie podoba jej się rynek, ulica, miasto? Ze dziecku nie tak pupę zasypujesz albo nie tak ubierasz czy, że obiad nie taki dobry jak jej? Nie możesz podejść do tego na luzie i odpowiedzieć z uśmiechem coś w ten deseń - staram się, ale nie jestem tak doskonała jak pani... (czy jak tam do niej się zwracasz)
Odbierasz jako atak każdą jej uwagę i to błąd. Szkoda zdrowia. Nabierz dystansu. Pomyśl sobie, że jesteś w tej komfortowej sytuacji, że nie musisz z nią mieszkać a jest wiele małżeństw, które nie mają wyjścia... Lubić się nie musicie, widujecie się rzadko, naprawdę, nie zawracaj sobie głowy nią.

Zgadzam się, dlatego też doradziłam zaciśnięcie zębów przy okazji spotkania oraz ignorowanie zaczepek. To o wiele lepsze, niż zerwanie kontaktu, udawanie, że dana osoba nie istnieje, lub odpowiadanie chamstwem na chamstwo.

Są takie osoby, którym nic się nie podoba, kręcą nosem na wszystko i ich ulubionym zajęciem jest krytykowanie innych. I co z tego? Takie osoby się po prostu olewa, a jeśli jest konieczność spotkania, to się je toleruje w imię większego dobra.

Słuchajcie, wracam tu jak bumerang. Niestety temat teściowej pojawia się coraz częściej i coraz bardziej nas różni. Nie potrafię się w ogóle porozumieć w tym temacie z chłopakiem. Tak jakbyśmy oboje byli świadkami całkiem innych sytuacji. On uważa, że to jest całkiem normalne, że rodzice tylko krytykują i nigdy nie mówią nic miłego, uważa, że tak jest w prawie każdej rodzinie i powinnam to zaakceptować bo tak już jest. Kiedy stwierdziłam, że jego matka zachowuje się napastliwie (swoich 'rad' nie mówi w normalny sposób, nie da się tego puścić mimo uszu bo ona ciągle egzekwuje ich wykonanie, np wymyśliła, że dziecko ma mieć osobne naczynia, to najpierw zadzwoniła z tym do mnie, potem do partnera a na koniec jeszcze w domu nam suszyła o to głowę, no to czy tak wygląda dawanie rad czy rozkazywanie?) to stwierdził, że ona wcale się nie zachowuje napastliwie i ja mam paranoje. Ma mi za złe, że dzwonię do jego ojca, brata a do niej nie, a jak ona zawsze dzwoniła tylko do niego i do mnie nie to było dobrze. Wypytuje go o mnie ciągle, ja mu mówię, że skoro tak się mną interesuje to dlaczego sama do mnie nie zadzwoni nigdy tylko się bawi w głuchy telefon? Bo ona uważa, że ja z nią nie chcę rozmawiać...sama się obraziła, sama rzuciła telefonem kiedy z nią rozmawiałam. raptem od 3 miesięcy ma argument, żeby się do mnie nie odzywać a wcześniej nie dzwoniła bo po prostu nie chciała, nie wiem po co tu dorabiać nie wiadomo jakie ideologie. Niby chłopak w końcu powiedział, że następnym razem postawi matce granice jak się będzie rządziła, ale ja tego nie widzę, co by nie zrobiła, on i tak uzna, że to nic takiego przecież bo ona chce dobrze. Niedługo musimy wyprawić chrzciny, spotkanie będzie nieuniknione, kompletnie sobie tego nie wyobrażam. Znowu były rozmowy o ślubie, ja powiedziałam, żeby zapomniał i mu puściłam wypowiedź księdza z nauk przedmałżeńskich, pierwsze miejsce w życiu męża ma zajmować żona, drugie dziecko, trzecie rodzice, a u niego jest odwrotnie dlatego ja się nigdy na ślub nie zgodzę. Rzygać mi się już chce tą sytuacją, ile to się jeszcze będzie ciągnęło aż będzie spokój!!!!!!!!!!!!

I see beyond dziękuję za te słowa, naprawdę potrzebowałam teraz otuchy
Wiele osób mi radziło (zarówno w tym wątku, jak i w życiu codziennym), żeby gadanie teściowej puszczać mimo uszu, potakiwać jej a robić po swojemu. Nie da się tak, bo ona upiera się przy swoich pomysłach, kontroluje czy zostały one przez nas wcielone w życie, wydzwania, wypytuje, więc co, powiem jej, tak, ma Pani rację, zrobię tak a w rzeczywistości tego nie zrobię a potem ona zobaczy że tego nie zrobiłam czy się dowie o tym z innego źródła i co jej powiem? Znowu się będę pokrętnie tłumaczyć? To bez sensu. Na to, że ona się zmieni nie liczę- niby dlaczego miałaby to robić skoro tylko mi przeszkadza jej zachowanie. Na nią wpływu nie mam, ale na siebie już tak, nie pozostaje mi nic innego jak walczyć do końca o swoją niepodległość Domyślam się, że prędzej czy później przy starciu twarzą twarz ona się po prostu obrazi już na amen i sama nie będzie chciała się ze mną widywać, wtedy będzie w końcu spokój.

Od trzech miesięcy nie masz z nią jak zrozumiałem bezpośredniego kontaktu a sytuacja nie uległa poprawie, więc coś zdecydowanie jest tu nie tak... Nie chcę powiedzieć że jesteś przewrażliwiona, lub przesadzasz, ale zastanów się- w świetle innego Twojego tematu (na temat "nudy w związku") czy temat teściowej (w końcu nie istniejącej praktycznie na codzień w Twoim życiu) nie jest tylko tematem zastępczym?
Może jest tak, że nie umiejąc sobie poradzić z podejściem Twojego faceta, przerzucasz część swojej frustracji na teściową, "rozwadniając' przy okazji problem z mężem i oddalając w czasie znalezienie jakiegoś konstruktywnego rozwiązania? Marnujesz energię...
Naprawdę uważasz, że jedynym wyjściem z tej sytuacji jest zmuszenie go niemal siłą do jakiejś wspólnej aktywności brzęcząc mu nad uchem jak wściekła osa? Nie lepiej znaleźć sobie wpierw coś samemu, coś co Cię zajmie i będzie satysfakcjonować? I dopiero potem- bardziej pozytywnie nastawiona, szczęśliwsza i zrelaksowana, próbować go nieco "odgnuśnić? Miałoby to być może te dodatkowy plus, że w takim stanie byłoby Ci łatwiej przyjmować "napady" tesciowej.
Nie chce go bronić, uważam że daje ciała na całej linii, ale skoro do tej pory Twoja taktyka nie daje żadnych rezultatów to może jednak spróbuj coś innego? I nie przejmuj się , że będzie kręcił nosem- przecież do niczego nie może Cię zmusić, lub zabronić. W razie czego zawsze możesz zbić to prostym argumentem- "nie chcesz wyjść ze mną i wolisz gnić w domu, to pójdę sama".

A to łatwo komuś tak powiedzieć. Takie zaciskanie zębów przez dłuższy czas jest nie do wytrzymania. Teściowa może je potraktować jako przyzwolenie do dalszego udzielania "złotych rad nie do odrzucenia".

Najlepsza jest oczywiście szczera rozmowa, taka rada też tutaj często pada i jest ona jak najbardziej słuszna. Natomiast zupełnie nieskuteczna, jeśli ma się do czynienia z osobą, która w swoim mniemaniu nigdy się nie myli. Czasem jest też lekceważące podejście osoby starszej względem młodszej, na zasadzie "co ty tam wiesz, co ty mi tu będziesz mówić, smarkulo".

Starszy niby powinien być mądrzejszy, ale nie zawsze to jest regułą. Czasem teściowe nawet nie wiedzą ile tracą poprzez taką nachalną postawę. Nikt nie lubi być ustawiany i pouczany. Ja widzę różnicę między tym a życzliwym udzieleniem komuś wsparcia. Chodzi głównie o SPOSÓB komunikowania swojego zdania.

troll zaprezentował podejście w kwestii małżeństwa, z którym ja się zgadzam. Problem jest taki, że twój partner problemu nie widzi, a twoje próby zwrócenia uwagi potraktowane zostaną jako nieprzyjemne brzęczenie, a ty uciążliwa "czepialska".

W chwilach zwątpienia pamiętaj o hierarchii w związku - na pierwszym miejscu masz być TY. Amen.