Siła wyższa - nie dla ateistów - Netkobiety.pl

No, dobrze. Są jednak sploty zdarzeń, na które nie mamy wpływu. Wydaje nam się, że zrobiliśmy wszystko, co możliwe, żeby pomyślnie rozwiązać sprawę, a nie ominęła nas porażka. Co w takich wariantach? Obwiniać siebie za niepowodzenie?

Iceni mnie uprzedzila: przyjac do wiadomosci i isc dalej.

owszem, czasem przydarza nam sie cos, na co nie mamy wplywu, cos zewnetrznego.

i o ile nie mamy wplywu na sama wydarzenie, to mamy wplyw na to, jak odbieramy dane zdarzenie. a to zalezy tylko ode nas.

blisko temu do buddyzmu, chociaz buddystka nie jestem i nie bede nigdy.

ogolnie rzecz biorac nigdy nie bylam osoba, ktora by sie zalamywala. czasem zdarzaja mi sie momenty bezsilnosci. raz nawet mi sie zdarzylo, ze usiadlam na schodach, na ulicy, w srodku zimy i ryczalam z bezsilnosci. trwalo to jskies 10 min. a potem wzielam du** w troki i zaczelam ogarniac sytuacje.

najgorszym jednak dla mnie przezyciem byla wyprowadzka od ostatniego partnera. balam sie przemocy z jego strony, wezwalam policje, niewiele poradzili, wiec w srodku nocy sie spakowalam, a rano wzielam urlop na zadanie, zorganizowalam najtansza przeprowadzke jaka mogla byc i wyprowadzilam sie... na ulice. doslownie. nie mialam innego mieszkania. poratowala mnie kolezanka - moglam zistawic rzeczy na jej korytarzu, ale z racji jej warunkow rodzinnych nie moglam zostac u niej.

w dobe ogarnelam pozyczke, zorganizowalam przeprowadzke, znalazlam mieszkanie. w perspektywie mialam placz i zalamanie rak. wybralam dzialanie.

szczerze mowiac ani przez chwile nie pomyslalam o jakimkolwiek bogu. bo ode mnie tylko zalezalo co zrobie i jak sobie poradze.

poza tym jest takie powiedzenie: Bog pomaga tym, ktorzy pomagaja sami sobie

Może to najwyższa pora, by zmierzyć się z rzeczywistością i stwierdzić rzecz oczywistą: nie jesteśmy omnipotentni. Taka świadomość czyni człowieka pokornym i ułatwia życie.

Co robić, gdy spotyka nas niepowodzenie/porażka? Potraktować to jak naukę (również o sobie), wyciągnąć winsoki z tej sytuacji.

Wielokropku, nie chodzi o sytuacje, na które mamy wpływ, ale o niefortunny zbieg zdarzeń. Okoliczności, na które nie mamy wpływu lub wynikają z racji naszych wcześniejszych, słusznych na dany moment, wyborów.

Jako naukę? Rozumiem, że naukę o sobie samym. O radzeniu sobie z porażką, niespełnionymi nadziejami. Zachowaniu w kryzysowych sytuacjach.

Polać!

Podziwiam... Jesteś naprawdę silną babką i wiesz, jak zadbać o siebie wbrew przeciwnościom.

Każde trudne doświadczenie czegoś mnie nauczyło. Nagle okazywało się, że pomiędzy wyobrażeniem na jakiś temat a rzeczywistością była wielka przepaść. Nieraz zresztą samą siebie zaskakiwałam swoją siłą i umiejętnością radzenia sobie w sytuacjach krysysowych. Dokładnie tak, jak napisałaś - uczymy się o sobie samych.

dzieki za dobre slowo

to tak lekko brzmi, jak teraz o tym pisze, ale wtedy... nigdy w zycie nie mialam jeszcze tak beznadziejnej sytuacji, ja wlasnie ta.
teraz tez czasem mam chwilowe napady bezsilnosci - "moj" psychopata na razie odpuscil i nic nie pisze, ale wiem, ze jeszcze mnie czeka z nim walka - a raczej z sama soba, zeby zachowac zasade zero kontaktu, a przede wszystkim przemodelowac swoje zycie ( musialam zrezygnowac z roznych aktywnosci, na ktorych mi zalezalo, bo wiem, ze on tam specjalnie bywa).

ale mowi sie "trudno" i zyje sie dalej mam swoje marzenia, ktore zamierzam spelnic, wiec nie mam czasu na uzalanie sie nad soba

W skrócie:
1. Nie ma dopustów bożych, kar bożych itd. Jest tylko nasza gapowatość i przypadek.
2. Bogu nie zależy na tym by nas doświadczać w imię jakich eksperymentów jak Hioba niejakiego . Jemu w ogóle na nas nie zależy.
3. Nie zwalajmy na Boga wszystkiego co sie da, z gradobiciem i kokluszem włącznie, bo to droga na łatwiznę. To ze Świat sklecił wadliwie to fakt, ale że ktoś sobie pysk rozbił na prostej drodze to już nie Boga wina tylko dupowatość delikwenta. 
4. Wystrzegajcie się tych co zwalają wszystko na Boga bo to fałszywe sługi boże. Oni przy tym smażą własnego kotleta.
5. Pooglądajcie sobie "Tragedię Posejdona " z Gene Hackmanem i kazanie na pokładzie. W skrócie: każdy z nas jest bogiem i troszczmy sie o siebie sami. Bo Bóg przytłoczony biurokracja już nie jest w stanie nas pilnować. Kiedyś nas było mniej. 

Ponadto jestem poszukujący.

Hej!

Wiara w żaden sposób mi nie pomagała, gdy jeszcze byłam wierząca. Chociaż w tamtym czasie byłam jeszcze dzieckiem, więc to nie była dojrzała wiara. Kiedy przestałam wierzyć, to na pewno stałam się silniejsza psychicznie, bardziej odważna i przebojowa, bo nie czuję się zobowiązania do lęków, poczucia winy, wstydu itp. Jeśli zdarzy mi się zrobić coś złego, to nie zaprzątam sobie głowy biciem się w piersi i żałowaniem za grzechy, tylko zaczynam robić coś, by sytuację naprawić i jakoś się odkupić. Pewnie łatwiej jest pójść do spowiedzi, odmówić różaniec i poczuć ulgę.

Co do porażek i zdarzeń na które nie ma się wpływu, to akceptuję to. A raczej staram się akceptować, bo w każdej podbramkowej sytuacji robię to od nowa. Kiedy na co dzień czuję, że mogę wszystko i 95% moich zamierzeń się udaje, to takie sytuacje potrafią być dotkliwym ciosem, bo nie jestem do nich przyzwyczajona. Zresztą ja lubię działać, więc poczucie bezsilności jest dla mnie najgorsze. Staram się wtedy znajdować pozytywne strony: przede wszystkim doceniam naukę pokory. Jeśli o czymś zdecyduje nieszczęśliwy splot zdarzeń, to robię wszystko, by tego nie rozpamiętywać i nie gdybać "co by było, gdyby...". Przypominam sobie za to sytuacje, gdy coś pozytywnego i dobrego nie miało prawa się stać i nie zależało ode mnie, ale również było wynikiem splotu przypadkowych, szczęśliwych zdarzeń. Przez to, że jestem wdzięczna za takie dobre zbiegi okoliczności, jakoś lepiej akceptuje mi się te złe, bo przecież nie można oczekiwać, że będzie przytrafiało się tylko to, co dobre. W takich chwilach pamiętam też o tym, że wcale nie chciałabym mieć 100% kontroli nad moim życiem, bo może wszystko byłoby dokładnie po mojemu, ale jednocześnie ominęłoby mnie wiele dobra i niespodzianek. Jestem pewna, że byłabym o wiele mniej szczęśliwa, gdyby wszystko szło zgodnie z moim planem. Zdarza się też, że w podejmowaniu ważnych decyzji zdaję się na przypadek i wychodzę z założenia "co się trafi, to będzie".

Marajka, staram się mieć podobne podejście właśnie, choć nie zawsze jest to łatwe

Tej pracy nie znam, aczkolwiek wygooglam sobie w domu.

Ja za to polecam Projekt Egoistka - na FB - autorka pełnymi garściami czerpie z nauki Lamy Olego Nydhala - jest to najbliższe mojej filozofii życia