I jak tu żyć :( - Netkobiety.pl

Czyli było widać kto zacz, ale lepiej było nie patrzeć...

A dokąd miałabyś iść? I po co? Jak Ci robi test białej rękawiczki, to ja nie widzę powodu dla którego miałabyś się zarzynać po to by zdać tekst. A niech rękawiczka się ubrudzi, oblej test. Dom nie musi być idealnie czysty, gdy masz sto rzeczy naraz do zrobienia. Krytykę puść koło ucha. Niech mu ciśnienie rośnie, niech płacze nad białą rękawiczką.
Czas zaoszczędzony na bieganiu ze ściereczką poświęć na szukanie pracy, na uniezależnienie, na znalezienie miejsca dla siebie. Następnie uświadom Perfekcyjnemu Panu Domu, że o ile nic się nie zmieni, to o porządek w mieszkaniu będzie musiał zadbać sam od A do Z. Ty posprzątasz już na swoim...

Proste rozwiązania nie zawsze są proste. On już pomaga: sprawdza, czy dobrze posprzątała Jeśli nie posprzątała jak trzeba, to wykład o prawidłowym sprzątaniu, krytyka i lekcja pokazowa. Chociaż to pozostawia pole do eksploracji: powinna najpierw zamarkować posprzątanie (niech tylko nie traci czasu zbytnio na markowanie), potem może rzucić mimochodem: "o ja głupia i nieporadna, nie wiem jak się dywany odkurza! Misiu pokaż". Potem "misiu" rozpocznie kazanie w czasie którego ona zawsze może skupić się na muzyce z radia, albo ułożyć w myślach listę zakupów. Po kazaniu "misio" przystępuje do prawidłowego odkurzania Żyć nie umierać! Trzeba tylko wyspecjalizować się w słuchaniu tego, czego chce się usłyszeć, a reszta to tylko słowa na wietrze

Wiem, dlatego pierwszy post był na serio, a drugi z przymrużeniem oka. Macie inną hierarchię wartości i trudno wam się dostosować, znaleźć kompromis. Dla niego ważniejsza jest materia=czysty dywanik i błyszcząca łazienka, a dla Ciebie z kolei ważniejszy jest duch=dobre samopoczucie i stosunki międzyludzkie. On nie obawia się zranić w walce o to, co dla niego ważne, tj. porządek, a Ty odczuwasz uderzenie mocniej bo dla Ciebie to niewiele warte rzeczy. On wykazuje pedantyzm na punkcie porządku i skupia się na tym wycinku waszego życia, nie widząc całego obrazu.
Trudno zmienić jest swoje wartości, podejście do życia i ludzi, dlatego choćby i tysiąc rozmów i próśb z Twojej strony nie zmienią wiele. Impuls zmiany musiałby wypływać z niego, ale na to się nie zanosi. Przyzwyczajaj się do ciosania kołków na Twojej głowie z powodu kurzu, plamki i smugi, albo dąż do uniezależnienia i zmiany. Załamywanie rąk nad sobą i nad nim niewiele pomoże.

Widzę,że to nie jest jedyny taki przypadek.

W pracy jestem(pracuję dorywczo jak na razie) to jak mnie nie ma np. o 13 w domu(mąż pracuje głównie nocki plus czasem pierwsze zmiany) to telefon od razu,że mam zaraz być bo on musi już gdzieś wyjść czy to na siłownię czy gdzieś na miasto jechać.Jak widzę że dzwoni to już cała nerwowa jestem bo wiem że znowu może mu coś nie spasować.
On wszystko musi mieć według planu robione.