Czy jeszcze warto ? - Netkobiety.pl

Jestem z chłopakiem od 3.5 roku, pomimo tego iż jestem młodą osobą dzięki temu facetowi zobaczyłam jak to jest zakochać się i naprawde kogoś kochać, stawiać na pierwszym miejscu każde jego potrzeby , pragnienia , prośby. Tak też było, przez pierwsze 1.5 roku byliśmy nierozłączni , buchało od nas miłością na kilometry, ale potem nagle coś się zmieniło. Pojechaliśmy razem do pracy za granice gdzie po raz pierwszy jakby ''mieszkaliśmy'' razem (on mieszka u siebie, ja u siebie w Polsce), jednak jak to za granicą praca od rana do wieczora i mało się widzieliśmy, po kilku tygodniach przyzywyczailiśmy się do 12 godzinnego trybu , do wczesnego wstawania i do cieżkiej pracy. Nie uważam się za nimfomankę , bo twierdze iż chęć kochania się z własnym facetem jest normalna, mało tego, naprawde nie znałam dotychczas faceta, który kiedy kobieta nalega ten odmawia tłumaczac się zwykłym zmęczeniem. Tak też zachowywał się mj facet przez cały pobyt za granicą. Byłam zła, potem było mi przykro, aż w końcu zaczęłam tłumaczyć samej sobie jego zachowanie, że jest zmęczony, że to, że tamto. Po powrocie do Polski wyjechaliśmy na wymarzone wakacje, cudowne 10 dni pełne upojnych nocy , przepełnionych czułością pozwoliły mi zupełnie zapomnieć o dziwnym zachowaniu mojego faceta. Jednak nie na długo, po powrocie do Polski on wrócił do swojego domu, ja do swojego , następnie postanowiliśmy razem zamieszkać ( z racji że studiujemy). No i wtedy się zaczęło to co trwa do dziś. Od października mój facet praktycznie wogóle nie ma ochoty na seks, z chwilowymi przerwami (kilka dni) kiedy zwróce mu uwagę że zachowuje się jak kumpel nie facet wogole mnie nie dotykając, wtedy przed dwa dni jest normalnie, a potem znó wszystko wraca do normy. Niestety jeślem w nim okropnie zakochana i przez to mam tendencje do usprawiedliwiania go samej sobie. Nie czuje się już kochaną , piękną kobietą , jaką byłam na początku związku. Kiedyś dostawałam od niego kwiady (przez 2 lata) teraz nawet na walentynki niczego nie dostałam. Za każdym razem tłumacze sobie jego zachowanie tym że może nie mia czasu, ani pieniędzy, zawsze jak wychodzi na zajęcia , a potem z nich wraca mam cichą nadzieję , że może wróci z kwiatami i przeprosi, albo chociaż wytłumaczy o co chodzi. Pytałam czy mnie zdradza, czy podoba mu się ktoś inny , jednak za każdym razem jest to samo -ty zwariowałaś?- Nie mam pojecią o co moze chodzić, próbowałam naprawde wielu sposobów, myslałam , że to wspolne mieszkanie tak działa,to że zawsze widział mnie pomalowana ładnie ubraną a tu nagle w dresie, wiec zaczełam nawet po domu nosić seksowne rzeczy, spać w seksownych koszulach nocnych, jednak nawet to nie wywarło na nim ,żadnego wrażenia. Owszem kochamy się , ale w tak młodym związku raz w miesiacu to lekka przesada i to jest bardziej kwestia zaspokojenia jego potrzeb niż chęć zbliżenia. Nie jestem osobą bez wad, czasem obrażam się o byle problem ale szybko przepraszam, co w jego przypadku jest niemożliwe, bo on nigdy nie przeprosił za nic. Pomimo tego nie uważam że powinnam być ukarana takim jego zachowaniem . Czasem myśle że lepiej byłoby się rozstać , ale nie potrafię , zbyt mocno go kocham i ciągle probuje wzbudzic w nim ten dawny ogień jednak kończy się tym że coraz bardziej łamie mi serce. Nie wiem juz co robić, chyba jedynie wiadomość o jego zdradzie byłaby w stanie mnie całkowicie od niego odciąć. Bardzo mi z tym ciężko, nie raz już muj o tym wszystkim mówiłam , jednak zbywa mnie mowiac że wymyślam, nieraz sama prosze żeby mnie przytulił lub pocałował, bo sam tego nie robi prawie wcale(chyba że na przywitanie i pożegnanie) i nawet wtedy potrafi powiedzieć ze nie bo coś robi,albo sapie i robi to na siłę. Mam strasznie dość tego i proszę o jakąś sensowną radę, wiem że trochę się rozpisałam , ale musiałam w koncu to z siebie wyrzucic.