inny inżynier, inny magister - Netkobiety.pl

Basiu, życie mocno weryfikuje to, o czym mówisz - nie wiem, czy zdajesz sobie z tego sprawę.

Czyż nie właśnie dzieci mają to do siebie, że liczy się dla nich 'tu i teraz' i to, co one chcą w tym momencie? Nie myślą zupełnie o przyszłości. W związku z tym uważam, że określenie mojego postu mianem 'dziecinnego' nie jest adekwatne, bo wykazałam w nim, że jest inaczej.

Na studiach z Ochrony środowiska owszem, rozwinęłam zainteresowania i bardzo mi się podobały aż do czasu znalezienia obowiązkowych praktyk po II roku studiów. Jeśli znalezienie BEZPŁATNYCH praktyk w tej dziedzinie jest trudne, to co będzie z pracą zarobkową? Nie nakarmię się (a w przyszłości może i swoich dzieci) spacerkami po lesie, obserwacją owadów czy badaniem, jaki rodzaj gleby mam pod sobą i dlaczego. Mogę zostać wolontariuszem w Greenpeace, dają szanse na pracę po kilkuletnim aktywnym uczestnictwie w ich akcjach... siedząc głodna nad pustym talerzem będę sobie wtedy mówić: "nie martw się, jeszcze parę lat wolontariatu i zarobię trochę grosza"!

Śmieszne i dziecinne wydają mi się właśnie Twoje argumenty:

a) jak wyjaśniłam powyżej, rzeczywistość nie jest tak kolorowa, że daje możliwości robienia kariery w dziedzinie, która jest naszym hobby, więc w takiej sytuacji należy być na tyle elastycznym, by zarobić pieniądze, a w wolnym czasie oddawać się zainteresowaniom;

b) nie musimy mieć predyspozycji do zawodu, by go wykonywać sumiennie (nie dotyczy to lekarzy i artystów); poza tym nie każdy odkrywa do czego ma predyspozycje, niektórzy szukają swoich mocnych stron czy talentów całe życie;

c) zaprzeczyłaś sama sobie, bo mówiąc "daje nadzieję na pracę i zarobek" nie równa się "dziedzinie która nas interesuje"; jeśli kogoś interesuje dietetyka/filozofia/religia, a znam takich przypadków dużo, to niestety, ale chyba nie daje to nadziei, że wykorzystując swoją wiedzę w tych dziedzinach zarobimy kokosy (chyba, że ktoś ma w życiu szczęście oczywiście).

Co do mojego problemu - nie rezygnuję z własnych planów. Miałam 3,5 roku na rozwijanie zainteresowań podczas studiów I stopnia, więc teraz czas na zrobienie czegoś, co pomoże mi ulżyć w późniejszym życiu zawodowym. Pytam o zdanie na forum, krytykujcie, doradzajcie, pochwalajcie. Ja z tego wyciągnę esencję, ale decyzję ostateczną podejmę sama.

Dziękuję za odpowiedź, choć nic nie wnoszącą.

Nie wiem, do jakich badań rynkowych dotarłaś, ale twoje argumenty nie przekonały mnie. Powiem ci, jak to wygląda z drugiej strony - osoby, która pracuje już trochę czasu jak inżynier (kończyłam podobny kierunek) ale nie związany z kierunkiem studiów.
Magistrów od zarządzania, marketingu z dużym ego i małą wiedzą jest ogromna nadwyżka na rynku pracy, a ponieważ na niczym się nie znają (mają tylko teoretyczną wiedzę, żadnej praktyki - nikt nie zatrudni młodziaka do zarządzania dużą firmą, albo budowania strategii marketingowej), po studiach głównie zasilają grono bezrobotnych z wyższymi studiami!
Studia inżynierskie to coś więcej niż to, co uczysz się na swojej ścieżce, one dają ci ogólną wiedzę techniczną, uczą pewnego logicznego myślenia, rozwiązywania problemów. Po studiach technicznych będziesz miała mocne podstawy, by dalej się rozwijać.

Jeśli nie pasuje ci ochrona środowiska, wybierz sobie jakiś inny kierunek, zrób dwa kierunki (techniczny i np. zarządzanie). Jeśli mogę ci coś doradzić - nie idź w kierunku powiększenia grona bezrobotnych z wyższym wykształceniem.