Jak się przełamać? - Netkobiety.pl

Witam wszystkich serdecznie. Od zawsze byłem dość nieśmiałym chłopakiem, szczególnie w stosunku do dziewczyn. W podstawówce byłem guru klasy, w gimnazjum coś zaczęło się chwiać. Koledzy rozmawiali z dziewczynami, a mi  zawsze było ciężko sklecić zdanie. Weekendy i wakacje najczęściej spędzałem sam. Odizolowałem się od kolegów i nie potrafiłem się im przeciwstawić. Byłem nękany, w pewnym momencie chciałem nawet popełnić samobójstwo. Jednak postanowiłem, że wytrzymam gimnazjum. Nie chciałem, aby moja rodzina płakała. Moje relacje uległy poprawie, zbliżały się wakacje, a po wakacjach liceum. Zacząłem chodzić wyprostowany, szybszym krokiem, z pewnym uściskiem dłoni. Dodając do tego siłownię - zyskałem na pewności siebie. Zakolegowałem się z kumplami z gimnazjum. Zauważyłem, że chyba nie wyglądam aż tak źle, jestem trochę niski (177), ale jeszcze się nie zatrzymałem. Zacząłem dostrzegać sygnały zainteresowania płci przeciwnej. Nowa koleżankę z klasy, którą mam na oku od kilku miesięcy, zaczęła mi wysyłać takie właśnie sygnały, wiecie...  przeczesuje włosy przy jednoczesnym kontakcie wzrokowym, przebywa zawsze w pobliżu. Nie będę ukrywał, że jest niesamowicie piękna. Mam też inną koleżankę w klasie, z którą swobodnie rozmawiam, lubię z nią żartować, ale jest trochę dziwna. Dodatkowo to ona początkowo inicjowała rozmowy. Pewnego dnia zauważyłem, jak piękność rozmawia z tą koleżanką. Usłyszałem swoje imię po czym obie zerknęły na mnie. Kompletnie nie wiedziałem jak zareagować, miałem wrażenie, jakby wypytywała się o to, jaki jestem, gdzie mieszkam, itd. Czuję się żałośnie, bo miałem wiele okazji, by do niej zagadać, ale po prostu mam jakąś blokadę. Nie lubię inicjować, mam wrażenie, że się wtedy narzucam. Obecnie rozmawiam z dziewczynami dużo swobodniej. Kiedyś ogromnie się stresowałem kupując głupi chleb w spożywczaku, teraz spokojnie się przechadzam po supermarkecie. Podniosłem się z doła, ale okres gimnazjum odbił się na mojej psychice. Stawiam sobie kolejne cele, teraz chciałbym wreszcie mieć dziewczynę, skoro już mam koleżankę. Moja wiedza na temat płci przeciwnej jest dość uboga, ograniczająca się do tego co w internecie przeczytałem. Koledzy radzą mi, żebym zagadał, bo w końcu znajdzie sobie innego, a to byłby ogromny cios. Zostały 2 tygodnie do ferii, a ja nawet z nią nie rozmawiałem. Przez ferie może stracić zainteresowanie, już teraz czuję, że powoli jej... przechodzi? Mamy wspólne tematy, bo przecież chodzimy do tej samej klasy... Może do niej napisać? Czy nie uzna mnie za tchórza? Chciałbym by rozmowa wywiązała się "przypadkiem", czyli gdy, np. siądzie obok mnie na przerwie (często siada tak, by obok siebie mieć wolne miejsce), ale nie chce podchodzić specjalnie do niej. Ona też jest dość nieśmiała, taki typ biernego obserwatora, jednocześnie czuję, że pomogłaby mi w rozmowie. Potem zacząłbym z nią pisać na znanym portalu społecznościowym, pisanie wychodzi mi o wiele lepiej niż rozmowa. Mój głos nie jest zachwycający, czułbym się trochę spięty. Pisząc zostają tylko słowa, mam czas na przemyślaną odpowiedź niczym decyzje szachisty. Tylko chciałbym z nią najpierw pogadać! Mam motywację, by się zmienić!  Obawiam się tylko, że coś zepsuję, że zapanuje niezręczna cisza. Chciałem to napisać, siedzi to we mnie od kilku tygodni. A co wy o tym myślicie?