Choroba, rozstanie, życie zaczęło się walić. - Netkobiety.pl

EDIT: Znalazłem definicję DDD. Powiem tak, nie wiem. Może i jestem, rodzice są ze sobą, bo matka sobie bez ojca finansowo nie poradzi, a przynajmniej tak uważa. Ja jestem dorosły, teraz z nimi mieszkam, bo z dziewczyną się rozstałem. Ja w dzieciństwie dużo chorowałem, więc za bardzo nie miałem możliwości wyjścia i grania w piłkę, później żeby uciec myślami uciekłem w sport, trochę mniej chorowałem, zacząłem się uczyć, pracować, może trochę ponad siły i teraz mam tego efekty, ale moje życie to ciężka praca. Odłożyłem dość sporo, bo myślałem, że będzie wesele itp.
A co do tego, że rodzice mieli wpływ na moje życie, tak owszem. Ojciec jest typowym tyranem, dziadek pare razy nas obronił, to ojciec zaczął zdradząc i swoje praktyki stosować na kochankach. Ja sobie nie wyobrażam zdrady, uderzenia dziecka, wyzwania żony itp. On przychodził do domu i trzeba mu było podstawić obiad pod nos, ja po pracy zawsze wychodziłem na siłownie, albo jakieś sztuki walki. Też sobie tego nie wyobrażam, że moja żona będzie moją służącą. Raz jedno kończy pracę wcześniej i coś ogarnie, raz drugie, jak się z kimś zdecydowałem związać, to mam poczucie odpowiedzialności i obowiązku, że opiekuje się tą osobą. Tak samo dziećmi. Ojciec nałogowo oglądał różne porno, mnie to brzydzi, uważam, że to jest niskie, tak samo jak gardze facetami, którzy chodzą do prostytutek. To jest tak jakbym w dzieciństwie był w płonącym budynku, nie oznacza, że będę bał się ognia, albo zostane podpalaczem, ale mogę zostać strażakiem i kogoś uratować. PRzykład trochę taki sobie, ale nic nie przychodzi mi do głowy. Ogólnie staram się być szczery, wierny i troskliwy i szukam takiej osoby do zbudowania rodziny.

PS
A co do choroby, to objawy mogą być delikatnie mówiąc niesmaczne i krępujące, dlatego trochę mi niezręcznie tak o nich pisać. Jeżeli to jest ważne do dyskusji to mogę napisać na PW

Dziękuje za odpowiedź.

Nie wiem czy pokojowo, bo nasłuchałem się, że nie zdam na studiach, że się nie nadaje do niczego, ciągle wypominała jakieś bzdury itp. Nie wiem też jakie powody by miała, żeby mi dowalić, dla niej np zdradą było to, że podałem przy przedstawianiu się rękę jej koleżance, że dotknąłem innej kobiety, ale ona w tym, że ma kontakt z byłym nie widziała niczego złego. Nie poszła do sklepu, pracowała/pracuje w miejscu gdzie, podrywały ją okoliczne "pijaczki", i jeden poderwał. Stary facet, bardziej mi przypomina jej ojca niż chłopaka, z brzuchem piwnym itp. na początku przecierałem oczy ze zdumienia, ale tłumacze sobie, że to jest jej życie i nie chodzi w związku o to, żeby kogoś zmuszać, albo walczyć o kogoś osaczając go. Związek i małżeństwo to ma być decyzja nas samych, bez wywierania presji itp.
Wiem, że najważniejsze jest moje zdrowie, ale powoli już brakuje mi siły, staram się jeść, ale dziś mi się delikatnie mówiąc nie przyjęło. Wcześniej ćwiczyłem i żyłem od treningu do treningu, w sumie spadłem 25 kg, wyglądam jak cień człowieka, staram się jeszcze ćwiczyć, jakieś lekkie rzeczy, żeby się lepiej czuć, czasami pomaga, nawet psychicznie. Dziś nie spałem całą noc, czuję, że teraz też nie usne. A psychoterapia, cóż... leki odpadają, jednym z moich problemów jest problem z wątrobą, zresztą też nie mam siły, żeby jeździć do kolejnego lekarza. Staram się nie zawalić studiów, ale nie wiem czy bede na silach jechac na egzaminy. Sprawy z przeszłości nigdy nie dezorganizowały mi życia do tego stopnia, aby był to problem. W sumie jakby nie patrzeć, to pokazały mi, czego mam nie robić, ale czy to jest problem czy nie, to oceniłaby moja ew dziewczyna. Ja jestem ogólnie tym wszystkim zmęczony i załamany.

PS
A co do tej dziewczyny, wiesz mogłaby mi powiedzieć, dlaczego i wprost. A tak zostawiła mnie z pytaniami bez odpowiedzi i tyle wiem, że "zdradzałem" ją bo np odpowiedziałem koleżance część na ulicy, albo dałem jej herbatę nie taką jak trzeba, bo to były nasze ostatnie kłótnie.

Psychoterapia to nie leki, tylko rozmowa, "praca nad sobą" z terapeutą.  Tylko Ci się wydaje, ze sprawy z przeszłości nie zdezorganizowały Ci życia:-). Twoja ex, już wybrała sobie opcję i niech tak żyje, nic Ci już do tego. Myśl o sobie, stosuj się do poleceń lekarzy, musisz sam o siebie się zatroszczyć, znowu, przecież dasz radę:-)

Mel skoro faktycznie lekarze daja Ci 5 lat zycia, to szkoda je marnowac na rozmyslanie o dziewczynie która z Toba skonczyla.  Czy mozesz zrobic cos  by te lata przedluzyc. ?  Co to za choroba. ?  Bez objawow,  tylko nazwa

Mam problem z wątroba i nerkami i paroma innymi rzeczami, ale nie powodują mi takiego zagrożenia życia, a raczej utrudnienie. Wiesz mam 5 lat, jeżeli będę miał pecha, nic nie jest pewne, to jest zdanie drugiego człowieka, dziadkowi dawali rok życia jak miał raka, a żyje do tej pory. A te 5 lat życia niby mogę przedłużyć i właśnie się staram, ale jest mi ciężko.

EDIT
Znaleźć moze i znajdę, ale czy związek utrzymam to już inna sprawa, bo nie mogę się "odkochać" i zapomnieć o tamtej. Nie mogę pojąć, czemu tak się stało.

Hej, dzięki za odpowiedź. Wiesz moim największym problemem jest jednak choroba, mimo tego wszystkiego fajnie byłoby dalej iść po swoje i coś w tym życiu fajnego zrobić. Ta dziewczyna siedzi mi w głowie, bo ja nie pojmuje tego, jak można zrobić coś takiego drugiemu człowiekowi, ja bym zwierzęcia tak nie potraktował, ale tego chyba nigdy nie pojmę.
Staram się dbać o siebie, dziś zjadłem i nawet jest nieźle. Co do leków nie znam się na tym kompletnie, ani na tym, ani na terapii, musiałbym poczytać. Czy te leki nie powodują, że jestem np otępiały itp?

Mel, musisz zrozumieć, że twoja ex nie zostawiła Cię z powodu choroby a mimo choroby. i tak by odeszła, czy byłbyś zdrowy czy chory.
co do pijaczka, który ją poderwał - zablokuj ją na fb, nie odbieraj, nie pisz - to jedyny sposób aby nie wiedzieć, zapomnieć.
Ludzie się rozstają czy sa zdrowi czy chorzy, to rozstanie nie zależało od Cb ale od niej, na nią wpływu nie masz.
Teraz jest Ci ciężko ale wierz mi, przyjdzie dzień, gdy sam się będziesz zastanawiał co w niej takiego kochałeś, prawie każdy z nas to przeszedł.
Nagle Ci odejdzie i sam nie będziesz wiedział kiedy, jedynym lekarstwem jest czas.
A co do przewidywań doktorów - Są często g.. warte, czego przykładem jest Twój dziadek.
A więc zajmij się sobą, bo wszystko będzie dobrze!

Dokładnie, diagnozy lekarzy często są bardzo błędne. Ciężko mi jednak wypowiadać się na temat twojej choroby, bo przecież nie wiem, co dokładnie ci dolega- może powinieneś pójść do innych lekarzy? A poza tym musisz wierzyć, że będzie dobrze.
Co do tej amatorki pijaczków z piwnymi brzuchami, to cóż tu można powiedzieć? Chyba wyidealizowałeś sobie tę pannę i dlatego dzisiaj ciężko jest ci uwierzyć w pewne rzeczy. Powiem ci szczerze, że na mnie robisz wrażenie takich trochę ciepłych kluchów- może właśnie dlatego znudziłeś się tej dziewczynie? Może fakt, że zachorowałeś sprawił, że ją jeszcze bardziej od ciebie odrzuciło, bo pokazałeś jej całkiem miękki swój brzuch? nie wiem czy rozumiesz o co mi chodzi? No mam na mysli to, że ona juz znacznie wczesniej miała cię za nawiedzonego na jej punkcie pantoflarza- skoro tak by było, to nie ma takiej mozliwości, by ona nie czuła do ciebie niechęci i nie lekceważyła cię. Gdzieś tam po drodze chyba za bardzo wysypałeś się przed tą dziewczyną z tym, co do niej czujesz- no matko święta- zapachnialeś jej desperatem i oszołomem na jej punkcie. jesli tak by było, to nic dziwnego, że ona od ciebie odskoczyła. Twoja choroba tylko przypieczętowała jej decyzję o odejściu od ciebie. ona zobaczyła w tobie słabego faceta. Może dlatego ten spod budki z piwem i z piwnym brzuchem tak ją zainspirował?
Musisz znaleźć w sobe siłę na walkę z chorobą. Nie możesz stać w kacie i biernie przyjmować ciosy i kopniaki, jakie funduje ci życie. Ludzie chorują na różne choroby, każdy niesie na grzbiecie jakiś krzyż pański, ale trzeba przecież walczyc o siebie. Znajdź w swoim mieście ośrodek interwencji kryzysowej-znajdziesz tam wsparcie i może wcale nie będziesz musiał długo czekać na pierwszą wizytę u psychologa. Tylko musisz ruszyć tyłek, bo nikt za ciebie tego nie zrobi. Pokaż tej pannie, że bardzo źle cię oceniła. Że wcale nie jesteś żadną ciepłą kluchą, tylko że potrafisz walczyć, jak przystało na mężczyznę.
Ty wszystkim się tak strasznie przejmujesz- ojciec ogląda pornochy i to ciebie obrzydza, matka ciągnie dom jak wół roboczy, wiecznie jakies długi, kredyty i c..h..u  j wie co- widzisz same tylko najgorsze rzeczy. Jesteś teraz bardzo rozgoryczony, załamany idlatego nie potrafisz dostrzec niczego dobrego w swoim życiu. Wszystko jest na nie. po prostu istna katastrofa.
Dopóki nie pojmiesz, że największy problem jest właśnie w tobie i dopóki nie pojmiesz, na czym polega ten problem, to bedziesz kręcił się w kółko i non stop międlił sprawy, które są gofno warte.
Zakręć się koło wizyty u psychologai skonsultuj się z innymi lekarzami w spawie swojej choroby.
O pannie na razie nie mysl, bo masz inne, znacznie ważniejsze, sprawy na głowie.

Mel jeśli mówisz, że jednak choroba jest największym problemem to walcz z nią. Zobaczysz, że wszystko inne się ułoży jeśli będziesz zdrowy nie tylko fizycznie ale i psychicznie. Do wszystkich twoich problemów dołożyła się jeszcze dziewczyna, która ciebie zostawiła. Wiesz tak sobie myślę, że gdyby ciebie szczerze kochała to na pewno tak by nie postąpiła a ty powinieneś się cieszyć, że nie zwodziła ciebie więcej lat.
Po co ci osoba, która zamiast wspierać, urządza awantury o byle co? Tutaj akurat powinieneś się cieszyć, że poszła w długą. Spotyka się już z kimś innym? I dobrze. Teraz czas, żeby ktoś ja potraktował tak jak niedawno ona ciebie.

Niestety lekarzem nie jestem i nie znam się na niczym co z tym związane. Wiem po prostu, że wszystko jest czego człowiek potrzebuje. Musisz tylko trafić na dobrych lekarzy. Nie czekaj tylko się lecz. Zdrowy człowiek rozwiązuje problemy szybciej i łatwiej.

Mel masz złamane serce i masę innych problemów, siedzisz i rozmyślasz o niej, gdybasz i wzdychasz. Moim zdaniem tracisz czas i energię, które mógłbyś spożytkować na walkę z chorobą, naukę, pracę nad sobą, spacery, ćwiczenia, czytanie, portale randkowe;-), cokolwiek. A Ty zamknąłeś się w tym kokonie cierpienia i w dodatku jest Ci tam wygodnie. Pytasz, jak ona mogła tak postąpić? Bo to taki typ, charakterek, "zła kobieta", która nie była Ciebie warta. Ona o Tobie nie myśli, nie istniejesz już dla niej. A Ty zamiast skupić się na sobie, to tylko ona, ona, ona. Może już wystarczy. Teraz najważniejszy jesteś Ty i sam musisz sobie poradzić, i wierzę, że dasz radę.

A może klin, klinem;-))))
Smutki szybko wyleciały by Ci z głowy;-))))

Nooo, widzisz...  pokombinuj więc coś;-))))

Na wstępie przepraszam, że odświeżam temat, ale minął prawie miesiąc i idzie dość kiepsko. Staram się leczyć, poznawać nowych ludzi, ale mi zupełnie nie idzie. Wczoraj się odezwała, napisała, że przeprasza, pytała jak się czuje, ale uciąłem temat i nie odpisała, nie wiedziałem nawet za bardzo co mógłbym jej odpisać i nie wiem po co to zrobiła.
Byłem u psychologa, ale nie pomogło, biorę jakieś leki i chyba z tym to czas pokaże, co będzie. Ale dziś mam chwile zwątpienia, jeszcze jak się odezwała, do tej pory może i poznawałem nowe dziewczyny, gadałem, spotykałem się, spotkałem się z dawnymi znajomymi, bo byli akurat w kraju, ale nie wiem czemu, ale wydaje mi się, że robię to na siłę, że zmuszam się do kontaktu z innymi ludźmi. Staram się nie układać w głowie scenariuszy, gdzie następuje chyba wszystkie możliwe opcje, nie wchodzić na jej profil, ale nie daje rady. Polubiłem jej rodzinę, traktowałem ją jak własną (a z tego co czytałem wcześniej na jej profilu, jej rodzina cieszy się, że się ze mną rozstała), teraz idą święta, jestem podłamany tym faktem, że spędzę je sam a Sylwestra pewnie w szpitalu. Mimo, że zaciskam to czuje, że nie dam rady.
Wiem, że piszę posta mało optymistycznego, ale proszę o pomoc, bo nie wiem sam co robić.

Wiem co to jest ten syndrom.
Nie wiem czy jest socjopatką i narcyzem, staram się znaleźć złoty środek w tym wszystkim, nie wiem czy teraz umiem podejść do tego "na chłodno", ale były i plusy i minusy. Mam za czym tęsknić i mam powody do radości, że niektóre rzeczy się skończyły, ale jakoś jednak tęsknie. W związku mnie nie olewała, odzywali się do niej byli, pisali inni i zawsze dawała im kosza. Chwalili się samochodami, sylwetkami, pieniędzmi, firmami itp. i zawsze ich olewała, czułem się przez to pewnie, jeżeli chodzi o wierność.
Zaczynam widzieć w tym wszystkim swoją winę, chciałbym z nią pogadać, miałem okazję jak się odezwała, ale ja nie chce, żeby jakiś obcy gość wiedział o moich prywatnych sprawach, zwłaszcza, że tamtym byłym równo obrobiła cztery litery. Nie wiem za bardzo po co się odezwała, skoro to były na zasadzie "przepraszam, ale i tak to Twoja wina". Ja się do niej przez ten czas nie odezwałem i zająłem się sobą, nie jest idealnie i długo nie będzie, ale jednak przyjąłem zasadę zero kontaktu i w tym konsekwentnie trwam. Nie mam jej na fb, nie mam gg, ma tylko mój numer telefonu, mieszka bardzo daleko, więc są nikłe szanse, że ją spotkam gdzieś przypadkiem. Nie mamy wspólnych znajomych, ona moich nie zna, a tych co zna, niezbyt ludzi, więc też nie ma możliwości dowiedzenia się co u mnie słychać, ani ja co słychać u niej. Tyle, że nie umiem się poświęcić temu co robie w 100% i spokojnie spać w nocy.

Mel... chłopie weź się w końcu za siebie. Ile będziesz rozpaczał po tej dziewczynie? Odeszła do innego a teraz się odzywa i bada grunt czy da radę wskoczyć w to samo miejsce? Weź ty ją zablokuj żeby nie mogła się do Ciebie odezwać z żadnej strony. Po co oglądasz jej zdjęcia? Żeby siebie odbijać? Daj sobie już z nią spokój. Będzie Ciebie tak przepraszała i będzie robiła to samo. A ty będziesz cierpiał. Zacznij coś robić co sprawia tobie przyjemność , po co ci męka z tą osobą?

Chciałabym tobie powiedzieć, że wielu ludzi spotkało dużo strasznych rzeczy w życiu. Nie ty jeden miałeś zepsute dzieciństwo. Postaraj się to poprawić w jakiś sposób.
Wydaje mi się, że ty lubisz pławić się w tym bólu i żalu.