Jak się nie zakochać? - Netkobiety.pl

Kochliwa chyba jesteś po prostu

Taaak, Piotr to tutejszy książę na białym koniu

Ja bym zrobiła tak - spotkałabym się, ale nie na randkę, tylko żeby się zapoznać (czyli nie sztafiruj się 3 godziny, idź na luzie). Przecież nie szukasz chłopaka prawda?

do autorki: przemyślałam, nie chcesz być sama, ja chcę być sama, nie chodzę na randki, nie umawiam się, stronię od internetowych stron zapoznawczych, jak sobie pomyślę o nowym związku, to wymiotać mi się chce, bo wiem, że się do tego nie nadaję i i tak nic z tego nie będzie. Ty marzysz o wielkiej miłości, co jest wspaniałe i uważam, że zawsze należy jej dać szansę, zamiast stać się cynicznym trollem jak ja, który robi znak krzyża i apage satanas na samą myśl o jakimś samcu

Ja się nigdy nie nudzę Przy trójce dzieci, twórczym hobby, kilku znajomych do popisania, kumpeli traktującej mnie jak psychologa, wielkim ogródku do ogarnięcia - nie ma czasu na nudę Do tej pory to był taki zamknięty świat, w którym było mi dobrze. Teraz powoli wychodzę do ludzi, a ta absorbująca znajomość chyba jest jakimś skutkiem ubocznym. Czymś, czego nie przewidziałam, więc popadam w lekką paranoję

Haha, Piotr, biedny romantyk, taki zawsze ma gorzej A ja właśnie nie byłabym taka skora do grania w otwarte karty. Laska ma troje dzieci, ogród, pasjonujące hobby i nie ma czasu na branie odpowiedzialności za dobre samopoczucie absztyfikanta serio mówię. I fajnie, też bym chciała, żeby  mnie ktoś zainteresował na tyle, abym była skłonna wyjść poza swoją strefę komfortu

czytałam w jakimś poradniku dla korpoludków, że jeśli masz spotkanie z prezesem, to żeby się nie bać, można sobie go wyobrazić na kiblu na tak zwanej dwójce. Może w przypadku zakochiwania się też zadziała, ale nie próbowałam

Colette1981 napisał/a:

Piotrze74, ja mu szczerze i bez ogródek powiedziałam, jakie mam zdanie na ten temat i jak wygląda moje życie, czemu nie chcę się spotykać. Niby dociera, ale tak nie do końca. A na relacji mi zależy, ale koleżeńskiej bardziej. Tylko ja jestem "sama" dosłownie chwilę i nie potrzebuję perspektyw na nowy związek. A on od 2 lat, więc w sumie się nie dziwię. Gdybać nie będziemy, czas pokaże.
Tylko ja nadal nie wiem, jak się nie zakochać Chyba tylko unikać można, ale mi szkoda

Wiesz ja to widzę inaczej. Skoro uważasz, że nie chcesz bliższego kontaktu, spotkania na kawie, bo obawiasz się, że się z tego może narodzić uczucie, to on nie jest dla Ciebie zwykłym kolegą, czy nawet przyjacielem. Ty we własnej podświadomości czujesz, że może być z tego coś więcej, ale bronisz się przed tym ze względu na wcześniejsze doświadczenia. On to czuje i dla tego nie odpuszcza, w gruncie rzeczy ma chyba facet dobrą intuicję

Piotr74 napisał/a:

Colette1981 napisał/a:

Piotrze74, ja mu szczerze i bez ogródek powiedziałam, jakie mam zdanie na ten temat i jak wygląda moje życie, czemu nie chcę się spotykać. Niby dociera, ale tak nie do końca. A na relacji mi zależy, ale koleżeńskiej bardziej. Tylko ja jestem "sama" dosłownie chwilę i nie potrzebuję perspektyw na nowy związek. A on od 2 lat, więc w sumie się nie dziwię. Gdybać nie będziemy, czas pokaże.
Tylko ja nadal nie wiem, jak się nie zakochać Chyba tylko unikać można, ale mi szkoda

Wiesz ja to widzę inaczej. Skoro uważasz, że nie chcesz bliższego kontaktu, spotkania na kawie, bo obawiasz się, że się z tego może narodzić uczucie, to on nie jest dla Ciebie zwykłym kolegą, czy nawet przyjacielem. Ty we własnej podświadomości czujesz, że może być z tego coś więcej, ale bronisz się przed tym ze względu na wcześniejsze doświadczenia. On to czuje i dla tego nie odpuszcza, w gruncie rzeczy ma chyba facet dobrą intuicję

Nie mogę się nie zgodzić Piotrze Bronie się, bo sie boję, ze może coś wyjść. To chyba normalne. Nie mógłby poczekać z pół roku z tymi zaproszeniami ha ha. Tak to mam dylemat.

Mam za sobą dwa długie związki, każdy z niewłaściwym facetem, a po tych związkach trójkę dzieci. Myślę, że okoliczności tych rozstań nie są ważne, po prostu źle ulokowałam swoje uczucia. Postanowiłam póki co mieszkać sama. Przy jednoczesnym układzie opartym tylko na seksie z moim eks. Tak nam obydwojgu pasuje, związek nam nie wyszedł, ale seks był ok, więc zamiast szukać przygód, zdecydowaliśmy się na coś takiego. I jest ok. A przynajmniej było, póki pewien mój znajomy nie zaczął mi proponować spotkań tylko we dwoje. Nie widzieliśmy się od lat, nigdy nas nic nie łączyło, a teraz mamy kontakt czysto wirtualny, a mimo to jest w nim coś takiego, co mnie pociąga. Może to dlatego, ze sam jest po rozstaniu z matką swojego dziecka - coś nas łączy. No i tak sobie flirtujemy w sieci, on nalega na spotkania, ja wmawiam i jemu i sobie, ze chce być sama, że jest tylko kolegą, ale coraz bardziej mi na tej znajomości zależy. Siłą powstrzymuję się od spotkania przy kawie, na które on tak nalega. No bo na co mi to? Po co komuś robić nadzieję? Chcę mieć go wśród bliskich znajomych i ale boję się tego, że jak się spotkamy, to naprawdę coś zaiskrzy, a ja nie chcę kolejnego związku, nie teraz... Nie napiszę, że jest dobrze jak jest, ale tak wybrałam i nie chcę żeby jakieś zauroczenie decydowało o moim życiu.
Co mam zrobić, żeby się nie zakochać? Czy w ogóle można na to wpłynąć? A może lepiej zaryzykować bliższe poznanie kogoś, żeby się przekonać, że to jednak wirtualna fikcja była
Ot błahostka, a spędza sen z powiek

Colette1981 napisał/a:

Mam za sobą dwa długie związki, każdy z niewłaściwym facetem, a po tych związkach trójkę dzieci. Myślę, że okoliczności tych rozstań nie są ważne, po prostu źle ulokowałam swoje uczucia. Postanowiłam póki co mieszkać sama. Przy jednoczesnym układzie opartym tylko na seksie z moim eks. Tak nam obydwojgu pasuje, związek nam nie wyszedł, ale seks był ok, więc zamiast szukać przygód, zdecydowaliśmy się na coś takiego. I jest ok. A przynajmniej było, póki pewien mój znajomy nie zaczął mi proponować spotkań tylko we dwoje

A nie jest tak, że decydując się na spotkanie "we dwoje" i rozwój relacji z "przyjacielem", obawiasz się utraty działającego dobrze "układu" z byłym? Zapewne i z nim chciałabyś utrzymać dobre relacje?
To może okazać się niemożliwe.
Nie wierzę bowiem, że nie czujecie do  siebie niczego więcej, niż pożądanie fizyczne.
Klasyczny
związek, choć nieudany  to jedno, ale uczucie do byłego partnera, to inna para kaloszy.

Excop napisał/a:

A nie jest tak, że decydując się na spotkanie "we dwoje" i rozwój relacji z "przyjacielem", obawiasz się utraty działającego dobrze "układu" z byłym? Zapewne i z nim chciałabyś utrzymać dobre relacje?
To może okazać się niemożliwe.
Nie wierzę bowiem, że nie czujecie do  siebie niczego więcej, niż pożądanie fizyczne.
Klasyczny
związek, choć nieudany  to jedno, ale uczucie do byłego partnera, to inna para kaloszy.

Masz rację. Były facet jest dla mnie ważny i chcę mieć z nim kontakt, nawet jeśli układ się skończy. Jeśli ktoś nowy stanie się ważniejszy, to raczej dobre kontakty z eks się popsują. Jednego z drugim nie da się pogodzić. Nie chcę nikogo ranić, ale  i tak w końcu ktoś ucierpi. Póki co kolega się chyba wycofuje, więc może sprawa się rozejdzie po kościach, zanim na dobre się zacznie. Albo tylko sprawdza, czy ja będę szukała z nim kontaktu.Z facetami nigdy nic nie wiadomo

Excop napisał/a:

Jeżeli nie chcesz się z nikim obecnie wiązać, lepiej przyjmij za dobrą monetę tę pierwszą możliwość i trzymaj się jej nawet wtedy, gdy okaże się, że gość rzeczywiście sprawdza tylko stopień Twojego zaangażowania.

Kolega w końcu sam się wydał, że  zaczął się z kimś umawiać i czeka co z tego wyjdzie, a mną chciał się spotkać, bo "spotkać zawsze się można". Od kilku dni nie piszemy ze sobą, widać że jednak opcja koleżeństwa mu nie odpowiada... No i ok. Przynajmniej nie będę opcją alternatywną albo "tą drugą", a skoro kolega nie chce przyjaźni, to tylko jego strata

Excop napisał/a:

Colette1981 napisał/a:

Kolega w końcu sam się wydał, że  zaczął się z kimś umawiać i czeka co z tego wyjdzie, a mną chciał się spotkać, bo "spotkać zawsze się można". Od kilku dni nie piszemy ze sobą, widać że jednak opcja koleżeństwa mu nie odpowiada... No i ok. Przynajmniej nie będę opcją alternatywną albo "tą drugą", a skoro kolega nie chce przyjaźni, to tylko jego strata

Zuch dziewczyna!????

Nie tak do końca Po tygodniu sam się odezwał, czy się pogniewałam. Zażartowałam, czy się stęsknił. On, że tak. Trochę popisaliśmy, całkiem miło. Potem tylko ja zaczynałam rozmowę, najpierw osobiste, potem  na neutralne tematy, on odpisywał, ale nie wykazywał żadnego zainteresowania tym, co robię, myślę itp, nie zadawał pytań. Potem szybko ucinał konwersację, pod byle pretekstem... Sam pierwszy nie napisał. Przekonałam się, że nie tylko do mnie ma takie podejście, po prostu interesuje się spotykaniem z dziewczynami, ale bez zagłębiania się w ich sprawy. Jego wiedza ogranicza się do tego, że ktoś jest fajny i miły. Cóż, ja zajęłam się swoimi sprawami, poznaję nowych ludzi, z którymi łączą mnie wspólne pasje. Nie szukam kontaktu na siłę, szczególnie że on najwyraźniej mnie unika. Trochę to dziwne, gdy ktoś najpierw pisze, że też jest samotny, ze mu ciężko i doskonale rozumie moją samotność, że o tym pogadamy, a dzień później już się nie odzywa. Cisza w eterze od 2 tygodni... Ale nie będę w to wnikać. I tak się kiedyś spotkamy, bo mamy wspólny krąg znajomych i często bywam w okolicach jego miejsca zamieszkania. Wpadnę na niego z wózkiem pełnym zakupów i nawet nie poznam Tak to bywa