Ciąża a znajomi - Netkobiety.pl

Zaczęło się jeszcze w ciąży. Najpierw przestano mnie zapraszać na imprezy, potem powoli kontakt zanikał.
Aktualnie nie mam kontaktu z moimi przyjaciółmi.

Twoja przyjaciółka opisuje dalej to, co się u niej dzieje. Czego się spodziewałaś, że przestanie solidarnie z Tobą imprezować?

Masz pretensję, że kontakt Wam się rozluźnił. A może dlatego, że dla niej ta sytuacja jest niewygodna? Ona dalej żyje dawnym życiem, a od Ciebie słyszy:

Nie sądzisz, że może się z tym czuć niezręcznie?

Jasne, że od przyjaciół wymaga się, aby byli w każdej sytuacji i aby potrafili wspomóc i zrozumieć.
Mam wrażenie, że obydwie jesteście młode. Być może dla Twojej przyjaciółki Twoja ciąża jest tak abstrakcyjna, że ciężko jej z Tobą o tym rozmawiać.

Może warto wyjść przyjaźni na przeciw. Postarać się nie opowiadać smutków, na nie przyjdzie czas, jak odbudujecie przyjaźń. Poproś może o wspólne spotkanie, może jakieś zakupy. Musicie znaleźć ponownie wspólny język, powoli możesz wprowadzić ją w Twój nowy świat.

Dobrze by było gdybyś nie nastawiał się na to, że Twoja przyjaciółka nie ma wyczucia. Ona opowiada Ci o rzeczach dla niej istotnych. To, że nie jest to teraz Twoją bajką, to nie jej wina.

Nigdzie tego nie napisałam. Napisałam, że nie wymagam od niej zmian w jej życiu - a co za tym idzie - nie oczekuję, że zrezygnuje z imprez i będzie grzecznie siedzieć ze mną w domu popijając herbatkę. Regularne opisywanie co dzieje się w jej życiu, a pisanie raz na kilka dni przeważnie o imprezie - nie widzisz różnicy? Napisałam także, że często odpisuje zdawkowo "u mnie po staremu", natomiast ja dalej jej opisuje co dzieje się w moim życiu. I nigdzie nie napisałam, że piszę tylko i wyłącznie o ciąży... Przykre jest to, że często oprócz opisu imprezy nie wiem kompletnie nic co wydarzyło się w jej życiu, bo już mi tego nie opisuje.

Niewygodna sytuacja dla przyjaciela? W prawdziwej wieloletniej przyjaźni jest w ogóle coś takiego? Jeżeli ta sytuacja dla niej by była niewygodna to co, mam udawać, że wszystko jest w porządku i nie zawracać jej głowy problemami, z którymi jak dotąd mogłyśmy obie się dzielić?

Idąc Twoim tropem, ja też opisuję jej rzeczy dla mnie istotne - ciąże oraz wiele problemów z którymi się obecnie zmagam. Wiele moich wiadomości jest przez nią ignorowanych, na co w odpowiedzi dostaję po kilku dniach opis ostatniej imprezy. Zero innych tematów. Nie uważasz, że przydałaby się odrobina wyczucia? Chociażby nawiązania do mojego samopoczucia i tego, że nie było u mnie ostatnio najlepiej i byłam z tym sama? Chociażby zaproponowania odwiedzin? Zapytania jak się czuję?

Owszem, jesteśmy młode, ale nie uważam żeby ciąża w wieku 21 lat była pojęciem tak abstrakcyjnym, że ciężko byłoby nawiązać rozmowę na ten temat. Czy ja ją wprowadzałam w mój świat? Starałam się, ale usłyszałam tylko, że ma nadzieję, że nie będę "matką polką", która wychowując dziecko zatraci przy tym siebie i będzie gadać o kaszkach, ciuszkach, pieluszkach...

Po pierwsze, to napisałaś post, bo masz problem. Ja Ci przedstawiam inną perspektywę, by problem Ci z innej strony naświetlić, a Ty mam wrażenie jakoś mało grzecznie reagujesz...

Na tak "milutko" zadane pytanie jednak odpowiem:
Widzę ogromną różnicę. I w tym właśnie sęk. Ona najwyraźniej ma dalej bogate życie młodej osoby i może nie ma czasu na codzienne opisywanie, co u niej się działo. A może nie ma pojęcia, gdzie przebiega ta odpuszczalne granica, jaką Ty próbujesz wyznaczyć, ile może o tych imprezach pisać.
A może po prostu nic ciekawego oprócz imprez się u niej nie dzieje?

Wieloletnia przyjaźń do tej pory polegała na wspólnych plotkach, imprezach. Byłyście jeszcze niedawno nastolatkami, młodymi dziewczynami. Teraz jedna z Was jest dorosła, bo jest w ciąży i niedługo odpowiedzialna będzie za dziecko.
Skąd wiesz, jak Ty byś się zachowała, gdybyś Ty była w jej sytuacji?

Mam wrażenie, że na przeszkodzie dobrym relacją, stoi Twoje roszczeniowe trochę nastawianie.
To Twoje życie wywinęło się diametralnie. Jej jest dalej takie samo. Twoje problemy są zupełni inne niż jej. Trudniej się takimi dzielić, jak jest się zupełnie na innym etapie życia.

Być może Twoje problemy przygniotły Twoją przyjaciółkę. Być może, skoro się nie może w sytuację wczuć, ucieka w ignorowanie?
Pytałaś ją o jej samopoczucie i to jak się w tej Waszej nowej przyjaźni odnajduje?
Ona nie proponuje odwiedzin. A Ty? Zapraszasz ją do siebie?

Chciałabyś, żeby zrobiła to z czystej kurtuazji, czy dla zasady?
Nie mierz innych swoją miarką. To, co Ty uważasz nie koniecznie musi odzwierciedlać to, jakie zdanie na ten temat mają inni.

Coś w tym jest. Ja akurat straciłam kontakt z przyjaciółmi z powodu przeprowadzki, a nie ciąży, ale teraz, z dzieckiem, bardzo mi trudno poznać kogoś nowego. Inne matki nie chcą słyszeć o spotkaniach, bo rodzina, bo dom, bo dzieci, bo obowiązki, a singielki/kobiety bezdzietne z góry zakładają, że to ja nie będę miała dla nich czasu/nie będę chciała wyjść na imprezę/nie ma o czym ze mną gadać.

bądźmy szczerzy kobiety ciężarne stoją pod pręgierzem ludzkich oczekiwań, z nikim nie można pogadać o nałogu nikotynowym, bo Święte Oburzenie i inne Łaskawości raczą na nas ryknąć.
mamusie obdarzane są uśmiechami, w zamian za to mają być szczęśliwe, karmić jak długo się da, poza tym byc sexi i gotować w domu marchewkę, bo słoiczki hippa są dla leniuchów.
to tylko niektóre z przykładów, teraz gdy moje dziecko ma już 18miesięcy to jest bajka, ale gdy miał 2miesiące to uciekałam od ludzi.
autorko wątku, jest tu wiele kobiet które nie zgrywają ideałów, a które mają wiele do powiedzenia. z matek pamiętam lenę i małgosię1989.

sama ostatnimi czasy non stop mysle-zeby byla kolezanka jakas mama, ona by mi pomogla, ja jej. bez wnikania w politykę domu, w teściów, oceniania, negliżowania słabości, licytowania która lepsza...
moja ostatnia koleżanka niestety taka nie była- dostała np na mleko od teściowej- wiesz tylko 50zł dała, a mogła więcej.
"moja droga idź na swoje"-a wie że składam podania i nie mogę dostac pracy, ona ma pracę za 2 tysiące w firmie ojca, a także mieszkanie od rodziców.
"lumpeksy?"-pokazuje mi czapkę wakacyjną za 28zł dla swojej córki.
i wiele innych przypadków.
ja np gotuje w domu, ona kupuje marchewki hippa w słoiku za 5,5. ciagle krytykuje moje gotowanie, bo to chemia.
widzimy się rzadko, pewnie ja tez mam jakieś wady-ale w skrócie opisze jej.

o pierwsza matka, która nie zgrywa ideału.

witaj lena

na razie całe dni z dzieckiem, oraz tu na forum.

kiedy zaszłam w ciążę z pierwszym dzieckiem praktycznie co tydzien chodziłam że swoim /M/ na jakieś domówki do przyjaciół,w tygodniu miałam przyjaciółki obok,moje sąsiadki z którymi przyjaźnię się od kiedy wprowadziliśmy się na osiedle do dzisiaj
urodziło się dziecko,dziewczyny były małym zauroczone,nie było problemu żebym wyskoczyła do sklepu czy do miasta zawsze któraś zaoferowała że zostanie z małym,na imprezy też z nim jeździliśmy
dziecko nie sprawiło że zamknęłam się w domu,teraz mam 2 i też korzystam póki mogę,może niema już tych częstych spotkan ,imprez bo ześmy się rozjechali po swiecie,ale jak jest możliwość to się widujemy,i nie po to aby gadać o dzieciach,zupkach i kupkach,gadamy o nas,jakie jesteśmy,wspominamy stare czasy
zmieniając miejsce zamieszkania zyskałam też nowych przyjaciół,z 2 z nich prawie codziennie się widuję i jest fajnie
co do narzekania na teściów to i tamto,no każdy musi ponarzekać chociaż trochę

ale to może jest tak że same się dziewczyny w ciąży odsuwają od przyjacół,ja tez byłam  wśród moich drugą która urodziła dziecko,a jednak znalazłyśmy dalej wspólny język,dalej się spotykałyśmy itd

A czy w ciąży nie można chodzić na imprezy czy do pubów? Wystarczy wybrać miejsce, gdzie nie ma dymu, przecież można wypić sok. Moje koleżanki tak robią, są normalnie zapraszane itp

Spoko. Ataku nie było, a skoro inne zdanie w tym temacie tak Cię podburzyło, to świadczy to tylko o tym, że sprawa jest dla Ciebie ważna.

To ciężki zarzut. Czy ona o tym wszystkim wie? Dokładnie mówiłaś jej o swoich odczuciach, rozczarowaniu, żalu?
To chyba jedyna szansa na naprostowanie sytuacji. Musisz to z siebie wyrzucić, wszystko jej powiedzieć. Ale nie w formie pisanej, a podczas szczerej rozmowy
Niech to będzie taka forma ostatniej szansy dla Waszej przyjaźni.
Wiele w Tobie żalu, goryczy, poczucia odrzucenia. Niech ona się o tym wszystkim od Ciebie dowie na takiej porządnej, długiej rozmowie. A od tego, co z tym zrobi, będzie zależała dalsza przyjaźń.
Czasami bywa tak, że coś się kończy, bo ktoś nie potrafi ciężaru przyjaźni unieść, bo nie jest gotowy albo nie ma odwagi lub chęci.

Pozwólcie, że też się wypowiem- jako osoba bezdzietnie szczęśliwa Jednak problem znam. Ostatnio moja koleżanka; matka 2 dzieci powiedziała mi, że też wszystko było OK do czasu gdy nie ..... zaczęła być szczęśliwa. A tak. Nie jest typem osoby, która od pojawienia się 2 kresek na teście codziennie od świtu do nocy opowiada o dzieciowych sprawach, jednym słowem: mentalnie przenosi się do innego świata 

Miała pewne problemy- wówczas miała też koleżanki. Zaczęła być szczęśliwa, wszystko się dobrze ułożyło - koleżanki zniknęły.

Szczerze..... jeśli miałabym wybrać z kim się spotkać: czy z koleżanką dzieciatą czy nie, wybrałabym jeszcze do niedawna niedzieciatą. Bo dzieciata to wiadomo; stale będzie opowiadać o dziecku i całym świecie z tym związanym, nie będzie miała pojęcia co jest teraz w kinie, o książkach też z nią nie pogadasz- no, jedynie o książeczkach   No i będzie mnie oceniała z perspektywy: "ona nie ma pojęcia- bo nie ma dziecka".

Tymczasem.... miło się rozczarowuję. ALE... zanim do tego rozczarowania doszło , zmieniłam podejście; jadąc do dzieciatej koleżanki, byłam w 100% nastawiona na to co ja JEJ mogę zaoferować swoją osobą. Zdawałam sobie sprawę, że siedzi "uwięziona" w domu. Postanowiłam, że NIC nie wpłynie na moje postrzeganie jej osoby; ani wrzeszczące dzieci (żadne nie wrzeszczało), ani jej stała uwaga na dzieciach (nie była taka stała). Pomyślałam: czego ona może potrzebować, jak ją mogę rozbawić, co wnieść "ze świata"
No i tak: dzieci były opanowane w 100%, Marta -moja koleżanka była tak złakniona każdej informacji ze świata zewnętrznego, że z błyszczącymi oczami słuchała streszczenia seriali i filmów, które ostatnio oglądałam, jakbym sama te historie przeżyła
Dodam, że dopytywałam również o dzieci, ale ona się nie rozpowiadała jakoś rozwlekle na ich temat- chociaż ....jest po prostu stworzona do bycia mamą

No i tak. Z moich obserwacji wynika że: wystarczy się otworzyć na drugą osobę - ale nie pod kątem "jak ona może mnie uszczęśliwić", ale "jak ja ją mogę uszczęśliwić". I się da.

Cześć dziewczyny
Ja również straciłam kontakty odkąd w ciążę zaszłam... Trochę ze swojej winy a trochę z winy koleżanki (chodzi mi głównie o jedną, najbliższą). Nie ukrywam,  że mój świat się przewrócił a przecież przewróci się jeszcze bardziej gdy urodzę... Nagle z tematów "gdzie by tu na piwo" przeszłam na "jakich badań mi lekarz nie zlecił" lub "martwię się bo od wczoraj mały nie kopał"...
I nie mam do siebie o to pretensji bo to dla mnie jest teraz najważniejsze. To nowe życie. Oczywiście dopytuję koleżankę jak jej w nowej pracy idzie, jak się z chłopakiem układa czy wszystko ok bo smuta, lub co się wydarzyło, że taka radosna? No ale nie widzę pytania zwrotnego typu jak się czuję, czy wszystko z małym ok itp.

Ja rozumiem że nie koniecznie musi ją to jakoś mega interesować ale ja też nie jestem czasem zafascynowana opisem balangi u kumpla. Wiem jednak że to dla niej ma znaczenie więc pytam, interesuję się, chcę być na czasie co u niej.

Piszecie o imprezach czy wyjściu do pubu. Owszem można... Tylko że z brzuchem na imprezie nie z wygodnie (pozostają domówki) w pubie koleżanka po 3 piwie będzie już lekko wstawiona i zacznie ględzić głupoty co dla osoby trzeźwej może być irytujące.... Pomijam, że o 23 wieczorem jestem już śpiąca i marzę tylko o łóżku. Pozostają spotkania w dzień na herbatę i ciacho ale widzę, że by wolała jednak wieczorem bo w dzień to nigdy czasu nie ma (dla wyjaśnienia  - wcześniej miała). Należy do osób śpiących do 14  jak ma tylko okazję i nie raz było tak że odwoływała spotkanie bo nie ogarnęła się jeszcze a ja przecież i jutro w domu będę. Owszem ja mam czas bo w domu siedzę już cały czas a ona pracuje ale czy to oznacza, że można tak kogoś ignorować?

eh szkoda:(
malami strata przyjaźni to gorzej niż starego związku...

Hejka
przyznam,że będąc 21 latką głównie nastawiona byłam na bogate życie towarzyskie.Ciąża to dla mnie- jak i dla wielu moich rówieśniczek był kosmos- nie do ogarnięcia,nie do wyobrażenia.
Moja przyjaciółka zaszła w ciążę po ukończeniu studiów- ja wtedy zaczynałam karierę zawodową i miałam zupełnie inne priorytety.Odwiedzałyśmy się ale przyznam,że niewiele miałyśmy wspólnego do roboty.Przyznam,że pewnie byłam za mało empatyczna,że może powinnam być bardziej wyrozumiała,współczuć jej bo bardzo źle się w ciąży czuła.Ja żyłam swoim życiem- wszystko było dla mnie nowe i ciekawe,ona żyła swoim.Po roku zaszła w kolejną ciążę.Pamiętam jak po czasie wypomniała mi,że zażartowałam z niej mówiąc,że jest stworzona do rodzenia dzieci.
Po jakimś czasie ja zaszłam w ciąży,którą prawie całą spędziłam w szpitalu.Ona wtedy odwiedzała mnie prawie codziennie.Wspierała,gadałysmy wiele godzin.
Teraz mamy dużo wspólnych tematów,nasze dzieci za sobą przepadają.Często zabieram do nas jej córkę. Wspólne priorytety,sprawy bardzo zbliżają...