Praca i okropny stres - Netkobiety.pl

aas

Bardzo dobrze napisane zdrowie jest wazniejsze

Też tak kiedyś myślałam jak Twój mąż. Miałam jakieś tam stresory w poprzednich pracach. Miałam jakieś na studiach. Każdy jakieś ma. Uznawałam, że trzeba robić swoje i się nie przejmować niczym. I robiłam. Tylko wtedy ten stres towarzyszył mi w związku z jakąś sytuacją i znikał, gdy sytuacja się klarowała. Przykładowo dziś jest termin na coś, dostawca zawalił, muszę jakoś rozwiązać sytuację. To jest dla mnie normalny i akceptowalny stres w pracy. Stres, który nie przenosi się na życie prywatne.

W tej chwili jest tak, że czuję cały czas napięcie. Byłam na obiedzie z przyjaciółką i nie umiałam myśleć o niczym innym niż praca. Nigdy tak nie miałam. Zawsze wychodziłam z pracy i zamykałam drzwi za sobą. Teraz stres nie mija. Moim słabym punktem są właśnie takie plotki i knucia. Zaczepki słowne. Różne rzeczy, które nie są wprost. Fakt, że muszę się pilnować ze wszystkim. Ja jestem pewna swoich umiejętności, więc nie mam problemu, aby ktoś je oceniał. Ale nie mam siły na głupie sytuacje. Nigdy też mi się nie zdarzyło, żeby ktoś w pracy np. próbował rzucać do mnie prowokujące teksty i wywyższać się nade mną. Skarżył na mnie. I żeby nie było - to nie tak, że ja tam jestem jedyną gwiazdą i wszystkie reflektory na mnie. Moje koleżanki z biurek obok tak samo gnębią siebie nawzajem. Ale one chyba to lubią. A ja jestem po latach pracy w normalnych miejscach i mi się to w głowie nie mieści...

Bosko.

Wg Ciebie musisz w pracy być "Perfekcyjną Panią". A nie jesteś i stąd stres i poczucie bycia nieszczęśliwą. W dodatku liczysz na to, że jak Ty jesteś miła, to inni będą, ale nie będą.

Trzeba było iść do dyrektora i wyjaśnić.

Dobrze Ci powiedziała.

Wg Ciebie musisz w pracy być "Perfekcyjną Panią". A nie jesteś i stąd stres i poczucie bycia nieszczęśliwą.

Nie trzeba wchodzić w te intrygi.
Wystarczy się nie przejmować.

Szefowa jest twoim sprzymierzeńcem.
Wykonuj swoje zadania w miarę dobrze.
Będziesz popełniać błędy.
Nie przepracowuj się.

Nie będziesz perfekt.
A innni o Tobie będą mówić nieprawdy.

Aha! I młode pokolenie (Zet? ) chyba już zaczaiło — nie zaharowują się w pracy. Problem w pracy to problem przełożonego. Oni tylko 8 godzin pracują, a potem wychodzą. Są zaległości? To problem przełożonego. Oni przez 8 godzin robili już "swoje" i robili dobrze. Przełożony uważa, żę robili źle? Cóż... to problem przełożonego. Niech rekrutuje kogo innego (z pokolenia Zet?).

Znasz praktyki Incydent, Problem i Risk Managementu?

Ja gdy ktos robi cos co powoduje w mojej opinii jakies zagrozenie lub utrudnia mi zycie to zapisuje sobie to jako Incydent i wyrzucam z glowy.
Co kilka dni gdy mam lepsze samopoczucie / jestem spokojny przechodze sobie po nowych Incydentach i linkuje je do istniejacych Problemow, lub tworze nowy Problem.
Problem to konkretny stan, ktory czujesz, ze jest problematyczny.

Stan odbieramy jako problematyczny gdy napotykamy w nim jeden z bledow - Blad Brakujacej Funkcjonalnosci lub Blad Brakujacej Energii.
Blad Brakujacej Funkcjonalnosci pojawia sie wtedy gdy nie potrafimy wyobrazic sobie co musimy zrobic aby z obecnego (lub wyobrazonego przez zagrozenie) stanu dojsc do stanu, w ktorym chcemy sie znalezc.
Blad Brakujacej Energii pojawia sie gdy wiemy jakie kroki nalezy wykonac, ale ilosc energii, ktora przewidujemy, ze musielibysmy wlozyc jest wyzsza niz ilosc energii, ktora czujemy, ze mamy.

Np. gdy ktos rozpowiada plotke, ze buntujesz ludzi przeciwko przelozonemu to jest to Problem dlatego, ze wystepuje Blad Brakujacej Funkcjonalnosci - nie wiesz jak zareaguje szef nastepnym razem na takie plotki i nie masz Taktyki, ktorej jestes pewna, ze wyprowadzi Cie z tej sytuacji do stanu, w ktorym szef nie traci do Ciebie zaufania i docenia twoja prace.

Gdy mam liste Problemow i podlinkowane do nich Incydenty wraz z ich data i moim subiektywnym odczuciem ich istotnosci to pozwala mi na priorytetyzacje Problemow.
Priorytetyzuje je srednia wazona wedlug czestotliwosci, daty ostatniego incydentu i subiektywnego odczucia istotnosci / zagrozenia.

Nastepnie zajmuje sie ukladaniem Strategii pod kazdy Problem.
Rozpisuje Problem na to co/kto jest Influencerem (zrodlem Problemu), z jakimi konkretnie Threats (Zagrozeniami) sie wiaze i jaki Objective chcialbym osiagnac.
Na podstawie powyzszych wypisuje wszystkie mi znane Taktyki, ktore wydaja sie miec potencjal rozwiazania problemu oraz Workarounds, ktore maja potencjal zablokowania Zagrozen.

Do kazdej z Taktyk definiuje jej Ryzyka i ukladam Strategie.
Czesto wypisuje sobie swoje Strength i Weaknesses, ktore ostatecznie maja wplyw na to, ktore Taktyki wybiore.

Najczesciej zaczynam wdrazanie Taktyk od tych, ktore wiaza sie z najmniejszym Ryzykiem i w miare ich frustracji ide w kierunku wiekszego Ryzyka ale tez wiekszego potencjalu rozwiazania.
Ja to rozpisuje na diagramach bo im wiecej wymiarow przestrzennych, tym lepiej wizualnie zrozumiec sytuacje - ale w formie dokumentowej tez czasami zdarza mi sie dokonywac takiej analizy.

Oprocz tego, ze taki proces zwiekszyl skutecznosc rozwiazywania moich problemow to spokoj na jaki to pozwala w trakcie / zaraz po incydentach jest wart kazdej ceny

Btw. na jakiej pozycji pracujesz? Bo moze pracujesz na jakiejs pozycji na ktora jest duzo chetnych a malo miejsc?
Na takich pozycjach gryzienie sie po dypach jest cena, ktora nalezy wkalkulowac w trudnosc pracy (zwlaszcza gdy ekonomia przykreca srube).
Moze wtedy lepiej zwyczajnie zajac sie czyms czego nie chce tak wiele osob robic i miec spokoj.

Powiem Ci, ze to do mnie dociera. Chętnie spróbuję, zobaczymy jakie będą rezultaty. Spróbuję potraktować te ploty jako część pracy i po prostu rozwiązać to jakims modelem i sposobem zarządzania zamiast skupiać się na tym prywatnie i emocjonalnie. Nie wiem, czy się uda, warto spróbować.

Bardzo ogólnie mówiąc to pracuję w IT przy AI. I z osobami technicznymi w zespole nie mam na szczęście problemów. Tak, jest dużo osób, które chcą się tu dostać. Jest tez w firmie sporo osób, które chcą dostać szanse się przekwalifikować.

Brak chęci dotarcia do knujących. Brak adekwatnejq reakcji na zaczepki. Sama pozwalasz robić z siebie oczerniane popychadło. Najgorszy element. Żałość i syf.