Za stabilnie? - Netkobiety.pl

Tak to jest całkowicie normalne. Stabilność emocjonalna jest dobrą cechą. Ja też się z mężem nie kłócę. Zdarza nam się podyskutować, ale nie ma kłótni jako takiej.

A to czy jemu będzie brakować kłótni czy nie to już jego sprawa. Taka niestabilność nie jest dobrym znakiem w związku. Może pogadaj o tym z nim?

Myślę, że on miał dosyć tych huśtawek emocjonalnych, dlatego zerwał z ex, niepotrzebnie się martwisz.

Jeśli ktoś ma spokojne usposobienie, to nie będzie mu brakować kłótni, wręcz odwrotnie.

Do tego, jak to w życiu, będzie przybywać problemów, więc nudy nie będzie, ciesz się, że się dogadujecie.

To nie jest tak, że tłumię emocje, bo właśnie bardzo je u mnie widać, zwłaszcza te pozytywne. Dużo się śmieję, lubię się przytulać. Nie jestem jakaś oschła i zimna, bez emocji.

No i są sytuacje, które mnie nieraz wkurzają - czy to jacyś ludzie czy w polityce itd. Ale nauczyłam się już panować nad emocjami i czasem wolę z czegoś pożartować/pośmiać się niż wkurzać się. Ktoś bardzo musi mnie wkurzyć lub zaatakować moją rodzinę - wtedy bym się kłóciła, to jest mój czynnik zapalny. Ale tak to raczej panuję nad emocjami

Fakt też, że jestem raczej uległą osobą i taką pokorną, a on ma bardziej dominującą osobowość, ale chyba dzięki temu odpowiadamy sobie.
Ale nie jest tak, że coś mnie w nim mocno wkurza, ale boję się o tym powiedzieć. Po prostu nie czepiam się i nie zwracam tak bardzo uwagi na szczegóły, np. nigdy nie zrobiłabym awantury o tzw. skarpetki leżące w złym miejscu, a znam osoby, które o takie coś zaczynały kłótnie.

Wiadomo, że ze wszystkim się nie zgadzamy, ale przecież lepiej rozmawiać na argumenty niż się kłócić, jeśli obydwoje posiadacie takie umiejętności, to tylko przyklasnąć.

Chyba niepotrzebnie się przejęłaś tym, że on zauważył, że się nie złościsz. Może lepiej od razu zapytać o intencję, co o tym myśli, niż zastanawiać się czy jemu brakuje kłótni w związku. No a jakby tak było, to nie wiem czy tobie by odpowiadał taki związek. Nie musisz się przecież dopasowywać na siłę do niego. Wiedz przede wszystkim czego Ty oczekujesz. Poszukiwanie chorych emocji, zdrowe nie jest, nie sądzisz?

Ale to jest różnie. Bo ja czasami piszę na forum, że się nie kłócimy z mężem to też słyszę, że to niemożliwe i że traktuję go jak mebel w pokoju dla niektórych brak kłótni jest nie do wyobrażenia.

Polubiłem zdanie: "Jeśli człowiek da się wciągnąć w kłótnie to już przegrał".
Autorka tematu ma dużo do przepracowania. Cały czasz szuka dziury tam gdzie jej nie ma. Obawiam się, że obecny partner jest dla niej za nudny, bo nie ma emocji.
To zdanie o tym świadczy:

Nie boisz się, że dla facetów, a dla Ciebie. Związek to lustro w którym widzisz siebie.

Nom. Jak to jest, że nawet jak nie ma problemu, to człowiek potrafi sobie go stworzyć ;-)

Autorko, piszesz, że krótko z sobą jesteście, więc może nie przytrafiła Wam się jeszcze konfliktowa sytuacja. Miarą stabilnego związku nie jest brak kłótni, bo ludzie często ich unikają i tłumią w sobie emocje, pozwalając aby w nich nabrzmiewały. Ale chodzi o to, jak się ludzie podczas różnic zdań zachowują. Bo kłótnia nie musi być awanturą i szukaniem winnego z krzykami, wyzwiskami, agresją i przemocą, a chyba tak to sobie wyobrażasz. Bo to może być bardziej zaangażowana dyskusja w problematycznej sprawie, gdzie ludzie nastawieni na współpracę szukają rozwiązania.

BTW, nie wierzę w dobre związki, gdzie nie ma różnic zdań, a ludzie spijają sobie tylko z dzióbków. Dla mnie to fałsz. No chyba, że ktoś myli kłótnie z karczemną awanturą.

Takie same na trudne, kluczowe sprawy, też jeśli chodzi o plany na przyszłość itd.

Dopytałam go, czy to dla niego dobrze, odpisał, że tak, że chyba bardzo dobrze się dobraliśmy. Ale zastanawia się nad tym ewidentnie, więc to mnie przestraszyło.

Ja nie zamierzam się zmieniać, mam stabilną osobowość i dla mnie takie ciągłe kłótnie byłyby nie do zniesienia. W dodatku przy nim dobrze się czuję i jestem raczej radosna, więc nie chcę nawet jakichś kłótni o nic zaczynać. Więc ogólnie jest ok, przez to pytanie po prostu zaczęłam się zastanawiać, czy nie porównuje mnie do byłej, w której był bardzo zakochany swego czasu. I czy nie brakuje mu takich jakichś większych emocji, których dostarczają kłótnie.

Jak chcesz wiedzieć czy brakuje mu takich emocji, to po prostu go zapytaj, bo nikt z  nas nie siedzi w jego głowie.

Kiedyś czytałam wywiad z prof. De Barbero, to taki krakowski psychoterapeuta, o kłótniach. Wypowiadał się, że może są gdzieś pary, które się nie kłócą, ale on takich nie zna. Mogłabym się pod tym podpisać :-) Dalej było o tym, ze każdy człowiek ma w sobie taką energię, która nazywa się złość i pytanie, gdzie ci niekłócący się chowają w sobie tę energię.

Między świętym spokojem a włoskim małżeństwem jest jeszcze sporo miejsca na wyrażanie siebie i swoich emocji bez ranienia drugiej osoby.

"jest jeszcze sporo miejsca na wyrażanie siebie i swoich emocji bez ranienia drugiej osoby."

Tak, tylko przeważnie emocje biorą górę i bez ranienia się nie obywa, choć może wydaje się, że nie ranimy drugiej strony, ona ma inne odczucia, niektórzy nie znoszą samego krzyku.

My uważamy, że ktoś jest przyczyną naszych nerwów, a jest odwrotnie, to my sami nie radzimy sobie z emocjami, bo nikt nam nie każe się denerwować, tak reagujemy nie inaczej, często właśnie raniąc bliskich przeważnie, bo w stosunku do obcych potrafimy jednak powściągnąć emocje.

Trzeba po prostu umieć się kłócić, generalnie tego nie potrafimy, jest taki poradnik pt. Jak się kłócić.

Mozemy pisac elaboraty na temat jakości i ilosci klotni w zwiazach a i tak nigdy nie bedzie jednej uniwersalnej odpowiedzi. Kazdy a inny charakter i dla jednych cotygodniowa kótnia to rozrywka a dla innych raz na pol roku to za czesto. Nie zmienia to fatu ze w tym przypadku to jest bardzo młody zwiazek ( zakładam ze i dwie strony sa wiekowo mlode jak i staz nie jest za dlugi) jest etap zauroczenia, hornomy i inne pierdoly wiec nie ma poki co tematów do kłotni. Autorka pisze o sobie ze jest osoba stabliną emocjnolanie itp co jest tylko godne pochwalenia, niestety dlasza czesc twojego wywodu tylko temu zaprzecza.
Nikt stabilny emocjnolanie nie pomyslaby ze partnerowi moze w zwiazku zabraknosc emocji bo sie nie kłocice. Generalnie skad taki pomysł ? Bo partner stwierdził ze nigdy cie nie widział wkurzonej ? To bym mu powiedziała wprost - poki co nie dales mi jeszcze powodu do wkurzenia wiec tak trzymac. Dlaczego na siłe chcemy dazyc do kłotni ? Przeczez spory mozna załatwiac w inny sposob o czym tutaj juz zreszta pisano.
Ja bym autorko na twoim miejscu zajrzała w srodek samej siebie i przyznała sie przed soba co tak naprawde jest twoim problemem? Skad takie obawy ?

Osobiscie uwazam ze jesli ktos jest po toksycznym zwiazku i jego koleny jest normalny to faktycznie moze gdzies podswiadomie szuka tych mechanizmów ktore pamietał z poprzedniego zwiazku ale z czasem mu to mija i potrafi sie ich oduczyc. Jesli chlopak jest normalny to doceni brak bezsensnowych kłotni i stablina emocjnolanie partnerke.

Zaniepokoilas się.. że jemu będzie nudno?
No więc 3 opcje weźmy pod uwagę:
1. Jemu nie jest nudno i uważa że wszystko ok. Stwierdził tylko fakt że się nie kłócicie
2.on się nudzi : chce wariatki chce awantur.
I co wtedy: staniesz się wariatką i awanturnicą o skarpetki pod stołem?
By on się lepiej poczuł? By jego nie stracić?

3. Słabo się komunikujecie i on nie jest pewien czy jak mało mówisz jest ok  czy nie jest.
Więc może powinniście więcej rozmawiać o tym co czujecie: I pozytywnych rzeczach i negatywnych.
Dobrze że jesteś..
Jestem dziś zmęczona
Fajnie że zrobiłeś herbatę..
Jak sobie dałeś radę w pracy z x..
Zrobiłabym to
To lubię..
Tego nie lubię..
To mi się podoba..
Nie lubię tej Twojej koszuli ale jak Ty ją  lubisz to ok.
Nie lubię  tej Twojej  koszuli wywal ja do kosza Misiu..itd itd..
Aby on wiedział jaką jest ta jego dziewczyna.

Radość jest emocją podobnie jak złość. Jedni się złoszczą i kłócą, a inni żartują i śmieją. W związku, w którym ludzie często się śmieją na pewno nie będzie nudno. Tak trzymaj.

Jak dla mnie jesteś nadmiernie w tej chwili podejrzliwa. Nic nie wskazuje, żeby twoje obawy miały podstawy. Przesadnie się przejmujesz, przyczepiłaś się do jednego zdania, które nadinterpretujesz.
On był w podobnej sytuacji jak Ty, ale na jego doświadczenia patrzysz jakoś inaczej niż na swoje. Patrz po prostu na fakty, na to co się realnie dzieje. Nie twórz sobie sama problemów.

Albo, wbrew temu co uważasz, nie uwolniłaś się wcale z poprzedniego związku i projektujesz na drugą osobę swoje własne lęki, albo Twój chłopak zrobił lub powiedział coś, co zapaliło w Tobie podświadomą lampkę ostrzegawczą. Nie napisałaś jak wyglądał Twój poprzedni związek, jak długo trwał i co było w nim "toksycznego", natomiast jego poprzedni związek znasz tylko z jego opowieści (i często są to opowieści mocno koloryzowane). Można więc tylko gdybać.

Tak czy siak, sam fakt, że po czymś takim

zaczynasz rozkładać swoje życie i jego życie na czynniki pierwsze, sugeruje, że coś tu jest mocno nie tak. Więc albo to Ty masz problem, przesadzasz i swoim lękowym zachowaniem niedługo zaczniesz rozwalać tę relację, albo on w rzeczywistości zachowuje się w sposób, który nie jest ok, tylko jeszcze to do Ciebie nie dotarło.

Nie będę tu wyolbrzymiać, bo z Twojego opisu naprawdę niewiele wynika, ale osoby toksyczne (lub narcystyczne), są dominujące i często wybierają sobie na partnerki te empatyczne i wesołe, a potem, po okresie chwilowej stabilizacji, zaczyna się jazda bez trzymanki, włącznie z wywoływaniem kłótni o drobiazgi, dewaluowaniem drugiej osoby, manipulacją, przemocą psychiczną a potem fizyczną. Dlaczego jego, teoretycznie luźno rzucone, stwierdzenie, że nie widział Cię wkurzonej, jest dla Ciebie triggerujące (bo jest, skoro to teraz rozkminiasz)? Drąży Ci dziurę w brzuchu i w kółko pyta dlaczego jesteś taka, a nie inna, czy po prostu rzucił luźną uwagę, o której praktycznie zaraz zapomniał? Dlaczego w ogóle zastanawiasz się nad tym czy zbyt stabilny związek jest dobrym związkiem?

Generalnie relacja dwóch osób po toksycznych, niezamkniętych i nieprzepracowanych, relacjach, może być preludium do kolejnej toksycznej relacji, także nie jestem przekonana. Wydaje mi się, że gdyby wszystko naprawdę było ok, nie zakładałabyś tematu na forum.

Stawiam na typowe "daddy issues" u autorki.