Testament - Netkobiety.pl

Jeśli mąż dokładał się do remontów to jemu też się coś należy z tego domu.
Tym bardziej, ze brat został spłacony.
Nie wiadomo kto kiedy umrze.
Czy mąż jeśli umrzesz pierwsza będzie miał gdzie pójść?

Jeśli małżeństwo nie ma dzieci po śmierci dziedziczyć będzie żyjący współmałżonek i rodzina zmarłego małżonka. W tym przypadku po Twojej śmierci dziedziczy Twój mąż i Twoja rodzina - czyli mama i brat.
Brat już dostał swoją część z domu, bo go spłaciłaś, a mąż do domu się dokładał więc też ma w nim jakiś udział. Nie widzę powodu by w razie Twojej śmierci mąż stał się człowiekiem bezdomnym .
Gdyby mnie tak rodzina naciskała to zażyczyłabym sobie zwrotu kwoty jaką brat dostał razem z odsetkami ustawowymi za wszystkie lata i spłaty  za poniesione nakłady w remonty domu, tak, bym mogła kupić mężowi jakieś mieszkanie, do którego mógłby się przeprowadzić po odziedziczeniu Twojego domu przez brata.

wlasnie mialam dopisac o sluzebnosci.
wg mnie bardzo madrze postapilas. wilk i owca cala-brat, mama i maz. dzis nieczesto mozna spotkac takie osoby jak ty.

dobry pomysl z tym pochowkiem, niestety nie orientuje sie.

co do brata-faktycznie dobrze, gdyby czesc oddal -byloby dla meza na stare lata, ale biorac pod uwage, ze matka mu jeszcze musi pomagac wychodze z zalozenia, ze nie mialby z czego...

Moim zdaniem to jest krzywdzące męża rozwiązanie, jeśli wziąć pod uwagę, że ma swój wkład w podniesienie wartości domu, a jednak nie będzie miał w nim żadnego udziału we własności - ani teraz, ani w przyszłości. Samo prawo do zamieszkiwania naprawdę niewiele tu rekompensuje. W końcu zamiast inwestować w przyszły dom szwagra, mógł w inny sposób zadbać o swoje interesy i zabezpieczyć sobie tzw. godną przyszłość. Z kolei brat zyskuje na tym podwójnie - jego połowa raz już została przecież spłacona, a dziedzicząc dom po raz drugi otrzyma tę samą połowę plus całą resztę.

Czy można tak sporzadzić testament żeby dom odziedziczył brat ale dopiero po śmierci męża ?

Szczerze, gdybym miala tak roszczeniowego brata, to zlotówki ani kafelki by z tego domu nie zobaczyl. Twój mąż dokladal się do remontów, nie tylko finansowo ale również czasowo, i jest o wiele bardziej sprawiedliwym przepisać dom na niego. To jest Twoja wlasność i matka nie powinna sie wtrącać do tego co z nią zrobisz.

A slużebność odradzam, bo przy pazerności brata, maż będzie mial przerąbane.

znałam podobny przypadek gdy mąż mimo słuzebnosci zrezygnował, bo chciał jeszcze pożyć.
czy to jedyne opcje, jakie przedstawiła notariusz? To się n ie wysiliła.
Mogła zaproponować prostą rzecz: wpisanie was obojga jako właścicieli 50/50 w akt notarialny, a słuzebność to dla matki.
jeśli Ty zejdziesz z tego świata wcześniej niż On- a układy pomiędzy nim a teściową i bratem będą złe- moze sprzedać swoją część domu i kupic mieszkanie.
On moze zostawić testament- że swoją część domu przepisuje Tobie, gdyby On zmarł wczęśniej.

Więc oboje z mężem utrzymujecie mamę a ona pomaga finansowo Twojemu bratu i nie patrzy na dobro Twojego męża (który ją utrzymuje) po Twojej ewentualnej  śmierci, tylko na dobro Twojego brata.
Dla czego musisz z mamą konsultować to, co zrobisz ze swoim majątkiem?
Ja bym zapisała w testamencie dom na męża. Nie przejmowała bym się tym, co kolejne pokolenia tylko troszczyła bym się o osobę, którą kocham.

Kolejne pytanie - czy możesz polegać na bracie i jego rodzinie?
Gdyby się jednak okazało, że pożyjesz trochę dłużej, to możesz zmienić zapisy w testamencie i jeśli przeżyjesz męża możesz zawsze zapisać swój dom bratu lub jego rodzinie.

Testament do Twojej śmierci możesz zmieniać wielokrotnie.

Nie wiesz chyba do czego mogą być zdolne niezadowolone z wyborów córek matki-staruszki.
Uwierz, ze potrafią zgotować piekło domownikom, a przecież mieszkają razem.
Na chwilę obecną nie obchodzi ją los zięcia tylko wspiera i wspierać będzie syna mimo, że spłacony przez córkę.
Będzie ciągnąc od córki i zięcia ile się da aby syniowi i wnusiom się przypodobać, i nieba przychylić.
Autorka widać woli mieszkać w spokoju z mężem i dlatego liczy się ze zdaniem matki.

Warto zaznaczyć, że zgodnie z prawem mężowi nawet w sytuacji przepisania domu na rzecz brata będzie przysługiwał zachowek, czyli połowa tego, co otrzymałby dziedzicząc z mocy prawa, ale o to trzeba powalczyć w sądzie.

Prawdę mówiąc na Waszym miejscu szukałabym innego rozwiązania. Już Agnes76 podpowiedziała, że w zaistniałej sytuacji zupełnie uczciwie byłoby zażądać od brata zwrotu kwoty, którą otrzymał i dopiero wtedy przepisać mu dom. Można też odmówić poddaniu się woli matki, która na tym etapie nie powinna ingerować w Twoją wolę dysponowania nieruchomością na wypadek ewentualnej śmierci. Na to właściwy czas był wcześniej, kiedy sama podejmowała dotyczące domu decyzje.

Jeżeli matka pomaga ciągle finansowo temu bratu z emerytury to raczej nie miałby z czego spłacić tego co wziął.
A poza tym autorka napisała, ze to już było dawno więc nawet gdyby zwrócił tę kwotę to już te pieniądze mają inna wartość niż wtedy gdy były mu dane.
Nie opłaca się  taka transakcja autorce i jej mężowi.

Gosia a Ty nie widzisz, że matka chce 2 razy obdarować brata? raz podarowała dom dzieciom, jedno spłaciło drugie i pretennsji nie było.
Ty- póki co- nie jesteś samotną bezdzietną ciotką co zapisuje majątek bratankom.
Ty masz męża a go pomijasz w swoim myśleniu. Ta służebność czy dożywocie to o kant d. rozbić.
są takie sytuacje w życiu, że trzeba uwolnić gotówkę np z nieruchomości.
A Twój mąż ładuje pieniądze w remonty domu teściowej.
Tobie nic moze nie mówi- bo liczy że pomyslisz.
Bratu nie podoba się testament? uważa że powinnaś dbać o jego dzieci bardziej niż o męża?
To tak jak Ty go spłaciłaś kiedyś uczciwie- niech On spłaci teraz Ciebie z połowy i weżmie sobie ten dom.
Bo to co teraz zrobiłaś nie było mądre.
Brat zadbał o swoje dzieci kosztem Ciebie.
przy pomocy matki która Twoje sprawy też ma daleko gdzieś jak widać.

A druga połowa dorobku tej mamy/rodziców? Co się z nią stało? Brat w jakiś sposób tę spłatę wykorzystał na zaspokojenie swoich potrzeb. I nadal ciągnie od matki kosztem autorki i jej męża.
A autorce nie wolno swoją połową dysponować w dowolny sposób.
Matka rozwala małżeństwo córki. Nie widzi tego, że relacje między małżonkami mogą się pogorszyć. O ile już się nie pogorszyły.

Bez jaj. Córka ma ponad 50 lat. To już nie ten wiek, kiedy matka może rozwalić małżeństwo córce.

Kleoma. Ile kosztuje dom? Matka mogłaby go sprzedać, kupić mieszkanko i resztą szastać.
Nie jesteś w tej rodzinie, wiesz tyle, ile wyczytałaś sobie z pierwszego postu.
Autorka była u notariusza i męża zabezpieczy, spokojna głowa. Bez podłych kłamst.

Oczywiście, że ma. Bo 50kilku letnia kobieta powinna już być na tyle mądra, żeby nie pozwolić osobom trzecim na mieszanie w małżeństwie. Nie umie to przejdzie ekspresowy kurs, żeby się nauczyć. Przy okazji nauczy się asertywności i stawiania na swoim wbrew temu, co mówi matka.

Poza tym przypomnę, że ten dom jest darowizną, więc wchodzi w majątek osobisty Autorki. Gdyby mąż chciał, to zapewne dawno by to powyprowadzali, skoro i tak kasa na dom idzie z ich majątku wspólnego. Widocznie mąż jest z tych ufających i po prostu widzi więcej niż czubek własnego nosa.
Moim zdaniem nie ma co tutaj robić z niego kaleki i wykminiać, jak bardzo jemu jest z tym źle i smutno, skoro nie jest.
Może on też ma coś swojego i nie jest taki biedny?

Kleoma, uważam, że grubo przesadzasz, robiąc z tej starszej pani jakiegoś potwora. 
I powtórzę raz jeszcze - autorka była u PRAWNIKA, więc nie da się w nic wmanewrować, co będzie w jej odczuciu niesprawiedliwe. Na forum nikt fachowo nie pomoże, nie będzie udzielał porad za darmochę.

W tej sytuacji wiele zależy od tego jaki to dom, czyli czy można w nim wydzielić dwie w miarę niezależne części. Po drugie - czy córka spłaciła brata ze swoich osobistych pieniędzy czy z pieniędzy pochodzących ze wspólnoty małżeńskiej? Bo jeśli to były pieniądze wspólne uzbierane w czasie trwania małżeństwa Gosi, to jakby jej męża okraść.

Ja to z boku widzę tak - ustawowo w sytuacji gdy nie mają dzieci połowa domu przechodzi na męża a połowa na rodzinę żony. I moim zdaniem tak powinno zostać. W razie jej śmierci może nadal w tym domu mieszkać jako współwłaściciel  i korzystać ze swojej części. Gdy rodzina Gosi będzie dobrze z nim żyła to w testamencie zapisze im swoją połowę. Gdy go będą chcieli z domu wyrzucić albo uprzykrzać mu życie to zapisze na Caritas albo inną fundację.

W mojej dalszej rodzinie był podobny przypadek. Małżeństwo nie miało dzieci i z teściową mieszkali w jednej połowie domu, a drugą połowę zajmował brat. Dom był spory więc wszyscy się swobodnie mieścili, były też dwa oddzielne wejścia a obu stron domu. Zycie tak się poukładało, że mąż przeżył zonę i teściową o jakieś 15 lat i tyle zajmował swoją część domu. Po śmierci żony sporządził testament na rzecz jednego z synów brata. Do końca życia miał z ich strony zapewnioną pomoc  i nawet po śmierci dbają o jego grób.

To zdanie:

wskazuje, że spłata nastąpiła przed wejściem w związek małżeński. Niemniej warto, aby Autorka to potwierdziła. 

Na tym etapie już nic nie może, bo nie jest jego prawną właścicielką.

Bardzo dziekuję,że uswiadomiłyście mi jak to naprawdę wyglada z boku. Jestem osoba która mysli skoro ja nie zrobiłabym nikomu krzywdy to inni też, ale tak naprawde to krzywdzę najblizszą mi osobę. Niby mam cos swojego a tak naprawdę to chyba tylko wypożyczono mi ten dom. Wczoraj powiedziałam mamie czy chciałaby żebym to ja była na miejscu mojego męża i nie miała nic zagwarantowane i moje mieszkanie w tym domu zależało  od rodziny męża. Mój mąż to bardzo dobry człowiek dba o wszystko i mówi " do grobu tego nie zabiorę" ale pewnie gdzies tam w sercu ma żal dlatego muszę to rozwiązać tak,żeby go zabezpieczyć.

Na Twoim, Gosiu, miejscu nie pozwoliłabym na naciski ze strony mamy. Jeśli kiedyś dobrowolnie i zapewne po przemyśleniu tematu przekazała Ci darowiznę, Ty wywiązałaś się z wszelkich związanych z nią zobowiązań, to obecnie masz pełne prawo postąpić zgodnie z własną wolą. Mama nie ma żadnych uprawnień (poza nadanymi samej sobie), aby stosować naciski, jednym słowem sięga za daleko.

Otóż to. Takie niby "dobro", a w rzeczywistości kula u nogi.
Czytając takie tematy jeszcze bardziej doceniam, że niemal do wszystkiego, co mamy, doszliśmy sami i na własnych warunkach.

"gdy zmarły miał małżonka, ale nie miał dzieci. W tej sytuacji żona (mąż) dziedziczy w zbiegu z rodzicami zmarłego (ewentualnie jego rodzeństwem i zstępnymi rodzeństwa), a jej (jego) udział wyniesie aż 1/2 spadku (art. 933 § 1 kodeksu cywilnego)."

Mąż więc otrzyma połowę domu i to rozwiązuje problem, nic nie trzeba spisywać.

Istotą problemu jest kwękająca, zdaje się że niereformowalna matka, z którą można toczyć jałowe boje, a można ją uciszyć (de facto) fikcyjnym testamentem, który nie ja pierwsza tu postuluję.

Jeśli już ma być testament, to lepiej nie kombinować, tylko napisać z uwzględniem męża albo w ogóle, a mamie bym powiedziała, że nie czas jeszcze na testament i mężowi też się należy po żonie, więc i tak nie może w testamencie uwzględnić tylko brata.

W tym wieku nie można bać się mamy, wysłuchać, a robić swoje, skoro mama nie rozumie, że majątkiem w małżeństwie trzeba się dzielić, to trzeba ignorować jej naciski.

"Nie masz styczności ze starymi ludźmi, od razu widać"

Osobiste wycieczki nigdy nie są budujące, więc najlepiej je ignorować, zrobię wyjątek, jest wręcz odwrotnie.

Nie chodzi o jakiekolwiek znęcane się, wystarczy raz stanowczo określić swoje stanowisko, ale jak ktoś woli oszukiwać, jego sprawa.

A sprawa nie jest czarno biała, bo nie ma czegoś takiego jak fałszywy testament, testament to testament, następny niby robi go nieważnym, ale zawsze jego właściciel może podważyć ten drugi, więc lepiej w tej sytuacji go nie pisać.

Ale to w swoim sumieniu musi autorka rozważyć.

Weźmy też pod uwagę jaka atmosfera będzie panować, kiedy (zakładając hipotetycznie) mąż zostanie wdowcem, brat Autorki i jego rodzina będą nastawieni na spadek, a nagle okaże się, że jest testament, o którym nie mieli pojęcia. Wtedy zapewne poczują się oszukani, a cała sytuacja przypuszczalnie obróci się przeciwko mężowi.

Uważam, że temat należy rozwiązać już teraz i to w taki sposób, aby dla wszystkich było jasne, że mąż ma prawo do spadku. Ja w każdym razie jestem zwolenniczką czystych sytuacji, ale tutaj trzeba będzie wykazać się wspomnianą przez Lady Loka asertywnością, z czym Autorka ma wyraźny problem.

Nie każdy 80latek jest taki jak twierdzisz, Noben.

A asertywność w tym przypadku może ograniczać się do ucinania tematu.

Nie zgodzę się, że nie da się być asertywnym, a już będąc świadomym, że to ściema i manipulacja należy to zwyczajnie demaskować. To że ktoś ma 80 lat i nieustępliwe podejście do jakiegokolwiek istotnego dla nas tematu, jeszcze nie oznacza, że trzeba posuwać  się do tego samego, czyli również ściemniać i manipulować (tak widzę oficjalny i niedługo po nim ten mniej oficjalny testament), a wręcz przeciwnie. Asertywna postawa to po prostu odmowa z uzasadnieniem własnego stanowiska, brak podejmowania dyskusji, jeśli ma ona na celu wzbudzenie poczucia winy i tak dalej. To wszystko można zrobić. Pomijam przy tym, że brak stawiania granic nigdy nie wnosi nic dobrego, tym bardziej, że te granice lubią być przesuwane.

Spokój spokojem, ale to jest bardzo krótkotrwałe i mimo wszystko dosyć egoistyczne rozwiązanie, bo cała wrogość zostanie przerzucona na męża Autorki, który na domiar złego będzie już z tym sam i w domu dzielonym z wrogo nastawionymi do niego ludźmi - czy to w sytuacji, kiedy będą dochodzić swoich praw poprzez wystąpienie o zachowek, czy nawet wtedy, gdy tylko część spadku zostanie na nich przepisana, a do chwili ujawnienia nowego testamentu będą spodziewali się całości.

Mowa była o podwójnym testamencie, czyli pierwszym z zapisem spadku na brata, co miało gwarantować spokój, i kolejnym, który ten pierwotny automatycznie unieważnia. Do takiej sytuacji odnosiła się moja wypowiedź.

Rzucasz cytatami z jakiegoś folderu rozdawanego na unijnych szkoleniach z urzędu pracy....

W teorii wszystko brzmi pięknie. W prawdziwym życiu, na prawdziwych ludziach nie zadziała. Zwłaszcza jeśli są to ludzie z najbliższej rodziny, z którymi dzieli się wspólną przestrzeń. I po folderowej zagrywce nie zagrają fanfary i nie opada kurtyna jak w youtubowym poradniku z asertywności, tylko realne życie trwa dalej.

Jałowe konflikty ze staruszkami wykończyły psychicznie niezliczone masy ludzi.
Konflikty o re-podział majątku już podzielonego rozwaliły tysiące więzi rodzinnych, dlatego nie ma innego wyjścia, jak stosować zasadę mniejszego zła.

Wdrażanie wydumanych teorii skończy - ba!- musi skończyć się katastrofą.
*****

Jeśli Autorka jeszcze czyta ten wątek, to w pierwszej kolejności musi jakkolwiek ukręcić sprawie łeb, dopóki jeszcze klin między nią a mężem nie wbił się zbyt głęboko.
Potem zdiagnozować dokładnie o co chodzi i komu.
A dopiero na samym końcu ew. zdiagnozować, czy mama jest w ogóle partnerem do jakiejkolwiek dyskusji i w jakim zakresie.