Nerwica stres lęk - PRACA - Netkobiety.pl

Zmień pracę. I nie haruj w niej, tym bardziej darmowych nadgodzin.

Swoją drogą, wątek zapowiada się wspaniale.

Mi kiedyś szef przy wszystkich kazal liczyć krzesla w sali i zaczął się śmiać na zbiorowym spotkaniu że nie mam faceta. Postaw się im lub uciekaj. Inaczej nerwice masz jak w rękawie:(

Zastanawiam się po co ten komentarz? I gdzie doszukujesz się braku mojego poczucia odpowiedzialności?
Po pierwsze jestem na ten moment koordynatorem, a tu akurat mądrość i pracowitość są szelenie ważne.
To, że jestem otwarta, elokwentna i nie boję się zabierać głosu również ma znaczenie. Natomiast tematem mojej wypowiedzi są raczej złośliwi współpracownicy - tak  tak , również ci za których jestem odpowiedzialna oraz nieprzychylne szefowe, a nie moja bojaźliwość z natury, którą błędnie sugerujesz.

Proszę czytać ze zrozumieniem.

Nie odebrałam komentarza justy jako złośliwości, tylko jako bardzo zasadną uwagę, nad którą powinnaś się Autorko zastanowić.
To, że jesteś mądra i pracowita nie ma pierwszorzędnego znaczenia dla zespołu, który niby koordynujesz.
Celowo używam określenia "niby", ponieważ w sytuacji w jakiej się znalazłaś, nie koordynujesz tak naprawdę niczego.
To co widzi zespół, to słaba osoba, której autorytet, wiedzę i kompetencje podważa wprost szeregowy, podwładny pracownik.
Przecież oni widzą i czytają te maile, w których Twoja pracownica punktuje Twoje niedociągnięcia i niewiedzę.
Są również świadkami dyskusji na temat Twojego ubioru, szminki, czy sugestii, że swoje stanowisko zawdzięczasz kontaktom z mężczyznami.
Widzą więc doskonale, że nie stawiasz granic, nie wyciągasz konsekwencji. Widzą, że nie jesteś ani osobą stanowczą, ani decyzyjną.
Wobec takiej sytuacji, fakt że uważasz się za osobę mądrą i pracowitą, nie ma dla Twojego zespołu znaczenia.
Oni odbierają Cię jako osobę spolegliwa i zwyczajnie słabą.
Nie jesteś w ich oczach liderem ani przewodnikiem tego zespołu.
A jeżeli nie uważają Cię za swojego lidera, to nigdy nie będą Cię tak traktować. Nie masz u nich autorytetu i estymy, jakie powinnaś mieć jako koordynator zespołu. Dla nich nim nie jesteś i to dlatego Cię lekceważą.

Szczerze mówiąc wydaje mi się mocno naciągana teoria, że Cie nie lubią bo jesteś ładna. To przeważnie gadka kobiet, które nie chcą widzieć i przyznać, że coś jest nie tak z ich charakterem.  Lubienie kogoś czy nie, zależy wyłącznie od tego jaką jest osobą, a nie od wyglądu. Mam kilka przepięknych koleżanek i niektóre są lubiane przez wszystkich, a niektóre znienawidzone, bo są zarozumiałymi sukami.

Żeby bardziej Ci nakreślić... Ze znanych osób np. Natalie Portman jest śliczna, a lubiana przez wszystkich. Dlaczego? Dlatego że jest inteligentna i skromna. Tak samo Jennifer Lawrence, Emilia Clarke czy Cate Blanchett.
A tu przykłady ładnych i nielubianych kobiet: Anne Hathaway, Agnieszka Włodarczyk, Małgorzata Rozenek, Anna Lewandowska.

A co więcej, nieatrakcyjne osoby tez są lubiane lub nielubiane!

Skoro nie lubi Cie tylu ludzi, to problemem jesteś Ty, a nie tych kilkanaście/kilkadziesiąt osób. Ty jako osoba, a nie Twój wygląd.
Ale założę się że nadal będziesz uważała że jesteś za śliczna by Cię lubić.

Ja akurat panią Rożenek nie uważam za piękną kobietę - nawet taka "zrobiona" wg mnie nie jest piękna a Anię  Lewandowską akurat bardzo lubię.
Tak więc  uroda to pojęcie względne i też myślę, że u autorki problem nie leży w jej urodzie. Te przytyki, to zwykła zlośliwość tylko po to żeby ją zdolować i poniżyć.

Droga Moderatorko,

Jestem zniesmaczona tym komentarzem. Póki wco wszystko czym zarządzam chodzi jak w zegarku i to o co proszę ludzi żeby zrobili - robią.
Mam właściwie same sukcesy pod względem merytorycznym. To, że są ludzie nieprzychylni - zawsze będą. A ja dopiero zaczęłam i już dużo się nauczyłam jako kobieta na stanowisku.

Zdanie po zdaniu w twojej wypowiedzi - naciągnięte wszystko do bólu.
Aż w pewnym momencie zaczełam sie śmiać - " w sytuacji w jakiej się znalazłaś, nie koordynujesz tak naprawdę niczego."
Serio??

Mam wrażenie że jesteś moderatorko bardzo dotknięta życiowo i z niezwykłą zajadłością próbujesz przeforsować swoje argumenty.
Na forum nie oczekuje sie ze kogos zgnoja, co wlasnie zrobilas, tylko wespra.

Nie potrafisz tego robić. Przykro mi.
To forum też od lat wygląda tak samo, nie ewoluuje w żaden sposób. Zbyteczne - szukać tu realnej kobiecej porady.

Pozdrawiam

Droga VERO86,
Mnie z kolei zniesmacza Twoja nieznajomość regulaminu, który mówi wyraźnie o tym, że niedozwolone jest publikowanie kolejnych postów, pod swoimi poprzednimi wypowiedziami.
Jesteś z nami od 3 dni, a więc świeżo po lekturze naszych zasad, które zdążyłaś natychmiast zapomnieć?

Jeśli moje rady, tak jak z resztą rady wszystkich innych, na które się oburzyłaś i uznałaś je za bardzo nietrafne, wyśmiewając i wyszydzając każdy post skierowany do siebie - nie odpowiadają Ci w jakiś sposób, to będzie prościej jak napiszesz - "proszę wyłącznie o współczucie, o głaskanie po głowie, oraz o potwierdzenie tego, że jestem piękna, mądra, pracowita, elokwentna i otwarta, za wszelkie inne rady z góry dziękuję" - pozwoli Ci to uniknąć rozczarowań. Uzyskasz wtedy wsparcie, jakiego oczekujesz i jakie uznajesz za jedyne słuszne.

Jestem tak samo dotknięta życiowo, jak setki tysięcy innych osób na tym forum, nie zastanawiałam się nigdy nad gradacją swojego doświadczenia, bo nie miałam takiej potrzeby.
Jednak mimo całej swojej, jak to określiłaś "zajadłości" staram się poświęcić chociaż minimum czasu i wysiłku na przeczytanie czyjegoś wątku, zanim się w nim wypowiem. Twoja niezwykła skrupulatność i elokwencja sprawiła, że w tematach, w których się dotychczas wypowiadałaś, palnęłaś rady i opinie zupełnie nietrafne, lekceważące,  nieprzystające do problemów Autorów i równie dobrze mogłabyś napisać - weź pistolet i strzel sobie w oba kolana, jak na przykład mamie dwulatka, będącej w połowie drugiej ciąży i proszącej o radę w sprawie koleżanki męża - radziłaś wdać się w romans z innym mężczyzną.
Ale ok, możemy się umówić, że to moje rady nie są wspierające i że z zajadłością forsuję swoje argumenty. Nie mam z tym problemu.

Jeśli jednak przechodzimy do argumentów, to przyjmuję i zakładam, że te argumenty, które przytoczyłaś w swoich postach sama, są prawdą.
Nie ja wymyśliłam, że nie jesteś szanowana i respektowana przez swoich pracowników, współpracowników i przełożonych. Że są osoby, które wprost występują przeciwko Tobie, podważając Twoją wiedzę i kompetencje.
Że są osoby, które szydzą z Ciebie złośliwie i robią to wprost, dodatkowo na forum publicznym, podczas spotkań, czy zebrań zespołu.
Przecież to napisałaś sama. Nie są to więc moje argumenty, które forsuję, tylko prawda, którą Ty przedstawiłaś, a z której ja skorzystałam. Niczego nie wymyśliłam, ani nie naciągnęłam. Odniosłam się merytorycznie i rzeczowo do każdego nieomal Twojego zdania i problemu.

Co do sposobu wypowiadania się, rozumiem, że mój styl wypowiedzi nie spotkał się z Twoim uznaniem, pociesza mnie nieco, że na równi z wypowiedziami innych - jednak nie mam większego problemu z tym, że nie jestem słodkopierdzącą pocieszycielką. Staram się, aby moje rady były konkretne, odnoszące się do przytoczonych sytuacji i aby zmuszały kogoś, kto zechce je przeczytać ze zrozumieniem - do refleksji i zastanowienia się. Aby wzbudzały chęć przemyślenia swoich problemów. Kto chce - będzie z tego czerpał. Kto nie chce - przecież nie musi.
Jeśli wybierasz, że dla Ciebie prawda (o jakiej napisałaś przecież sama) jest gnojeniem, brakiem wsparcia i obrazą, to przecież nie ma problemu. Możesz dalej tkwić w bańce, w której wszyscy zazdroszczą Ci urody i mądrości i to dlatego występują przeciwko Tobie, lub Cię lekceważą. Po prostu nie potrafią znieść tego, że jesteś taka piękna i kompetentna.

P.S. Kiedy wypowiadam się używając czarnej czcionki, robię to jako regularny forumowicz. Proszę, zachowaj zwrot "Droga Moderatorko" na okazje, w których stosuję niebieską, lub czerwoną czcionkę. W pozostałych wypadkach nie krępuj się i używaj mojego nicku.

Forum od tego jest? Serio? Może nie ierz wszystkich swoją miarą..
Pisałam o jedenj koleżance, która próbuje podkopać mój autorytet.
A czy znaczę czy nie znaczę .. w korporacji każdy zanczy tyle samo Ale fakt faktem odkąd jestem koordynatorem mamy najlepsze wyniki
Nie będę już tutaj opowiadać o sobie, więc wybacz kochana, ale na czym polega moja konretność zostawię dla siebie.

Pozdrawiam.

Moderatorko: 1 koleżanka z zespołu i szefowe. Zespół liczy 10 osób. Rozumiesz?
I tak, nadal uważam że lubisz sama poniżać kobiety które potrafią przyznać że są ładne.
Przeczytałam właśnie wątek o moderacji i duuużo mi to o tobie i tym forum powiedzialo.

Nie znasz faktow - dopytaj, a nie wydajesz takie krzywdzace i wrecz chamskie stwierdzenia.

Pozdrawiam.

Myślę, że jesteście siebie warte.

Przypomniało mi się, że owa koleżanka kiedyś sama przyznała "wiesz Weronika, jak to u nas jest, jak ktoś lepiej wygląda to nie ma życia". Nie byłam jeszcze wtedy koordynatorem. Owa koleżanka wązy 200 kg i jest na bezpiecznej pozycji i u szefowych, zawsze będzie miała dobrze.

Moderatorko Salomonko - życia nie znacie. To forum to fikcja. To żadna poradnia. Tu się kobiety niszczy.
Takie sadystyczne to.

Myśl sobie co chcesz. Gdyby moją intencją nie było wsparcie ciebie, to nie marnowałabym czasu, ani klawiatury na twoje problemy. W tym, że to wsparcie nie miało i nie ma takiej formy, jakiej się domagasz, nie ma nic złego i to wcale nie znaczy, że wsparciem nie jest.

Moje życie? Czy twoje życie? Jakie i czyje życie masz na myśli?
Poznałam twoją historię na tyle, na ile sama chciałaś, żebym ją poznała.
Również nie twierdzę i nigdzie nie napisałam, że nie masz racji. Podałam ci nawet konkretne przykłady jak ukręcać łeb niektórym zaczepkom, czy złośliwościom i byłam gotowa (jak już wcześniej napisałam) pomóc ci i w innych obszarach, gdybyś zdecydowała się odpowiedzieć na moje pytania.

Są tym, z czego i ty codziennie korzystasz. Mapowaniem powiązanym z projektem EM-Geo Google Maps. Są to projekty Street View Special Collects, Google Cultural Institute/ Art Project i Art Camera.

Znalazłaś porady, tylko nie chce ci się nad nimi nawet zastanowić, nie jestem nawet pewna, czy je wszystkie  przeczytałaś. Zafiksowałaś się na sobie tak bardzo, że wszędzie widzisz atak i wrogów.
Tymczasem ktoś, kto nie głaska cię po głowie - nie jest twoim wrogiem. To nie jest tożsame.

Napisałam ci wprost, że w wypadku mobbingu, masz dwie drogi. Tak naprawdę to trzy, ale trzecia to wystąpienie na oficjalną drogę sądową, a do tej musisz mieć twarde dowody. Nagrania, kopie maili, zeznania świadków, zapisane chronologicznie fakty, daty i godziny. No i nerwy ze stali.

Albo się temu poddajesz, i udajesz że problemu nie ma - tak jak robisz to teraz. Ale ryzyko jest takie, że to cię zniszczy. Nie ma wiele osób, które potrafią funkcjonować w takiej atmosferze bez szkód psychicznych i emocjonalnych. Szkoda ryzykować swoje zdrowie i równowagę dla pracy.

Albo się temu nie poddajesz, czyli walczysz i kontrujesz. Nie pozwalasz na tego typu teksty. Co to w ogóle ma być, że jakaś szefowa robi ci uwagi na temat szminki. Natychmiast ukręć temu łeb.
Nawet jeśli się boisz, nawet jeśli drżą ci kolana - masz ten przywilej, że to jest online jak sama napisałaś. Jest między wami fizyczny dystans. Co ci zrobi, jak powiesz - "uwagi na temat mojej szminki są bardzo nieprofesjonalne, proszę odłóżmy je na mniej oficjalną rozmowę"  Zacznie krzyczeć? To powiesz - "proszę na mnie nie krzyczeć, czy możemy już przejść do rzeczy? Czy wszyscy już dołączyli do spotkania? Dobrze, zacznijmy więc." - i idziesz dalej z materiałem i ze sprawami, jakie przygotowałaś na to spotkanie.

Inna mówi o Twoim ubiorze? Robisz to samo, natychmiast kontrujesz i pokazujesz, że TU SĄ TWOJE GRANICE. Pytasz - "czy mam to potraktować jako oficjalne upomnienie? Czy uważa pani mój strój za zbyt mało oficjalny"? - przez co zmuszasz ją do udzielenia ci KONKRETNEJ odpowiedzi. I ona albo ci powie - za krótka spódnica, za wysokie szpilki, za duży dekolt, wtedy masz szansę powiedzieć - "bardzo dziękuję za zwrócenie uwagi, nie zdawałam sobie sprawy, że moje obcasy (spódnica, dekolt) mogły być tak postrzegane. To dla mnie bardzo cenna wskazówka." Albo nie powie ci nic rzeczowego w odpowiedzi, czego też będziesz mogła użyć na swoją korzyść, mówiąc - "jeśli to nic konkretnego, to przejdźmy proszę do tematu naszego spotkania."

Lub też "koleżanka" z zespołu, która tak naprawdę żadną koleżanką nie jest. Co to ma być, że ona omija ciebie i lekceważy oficjalną drogę służbową, podbijając podczas twojej nieobecności twoje maile i dopisując do nich swoje uwagi. Musisz na takie rzeczy natychmiast reagować. Oficjalnie i dystansując się.
"Kasiu, proszę abyś na przyszłość zachowywała oficjalną drogę służbową w swoich mailach. O wszystkich swoich uwagach informuj najpierw mnie. Jako koordynator/ lider/ manager zespołu chcę nadal zachować możliwość decydowania o tym, w jakim terminie i w jakiej formie dodatkowe informacje o nowym programie/ celu/ targecie - będą przekazywane reszcie zespołu. Będę wdzięczna jeśli powstrzymasz się od wkraczania w moje kompetencje."
I koniec. Żadnego rozpisywania się, żadnego zbijania jej argumentów, żadnego tłumaczenia.
Jeśli zdecydujesz się na walkę, to twoimi sprzymierzeńcami są dystans, zwięzłość i wyznaczanie granic.

Oczywiście, że zespół to zauważy. Oczywiście, że będą żarty i docinki. Oczywiście, że będą komentarze - "o, patrzcie, Werka się wściekła, Kaśka jej podpadła".
I bardzo dobrze. Niech mówią.
Jednak wiesz co? Oni już dobrze zauważą, że Werka nie daje sobie w kaszę dmuchać. Że Werka nie pozwala na lekceważenie.
To ty musisz ocenić, jak ważne jest dla ciebie to stanowisko i praca w tej firmie. I czy zdrowsze i lepsze jest zrezygnować, czy spróbować wyznaczyć nowe granice i zasady.

Zanim przyszłam do korpo pracowałam wiele lat w transporcie. Pikne to były czasy, chociaż jako dwudziestokilkulatka nie miałam żadnego autorytetu u kierowców i mechaników po 2 latach byłam już kierownikiem działu międzynarodowego, a chłopaki - niektórzy starsi ode mnie o 30 lat, mówili że (przepraszam za dosadne wyrażenie) mam "jaja ze stali".
Moja zasada była jedna. Nie rezygnuję z tego, co osiągnęłam swoją ciężką pracą tylko dlatego, że ktoś mi dokucza. Sprawiam, że ten ktoś rezygnuje z dokuczania.

No jasne, że możesz to zrobić. Nikt nie będzie miał z tym żadnego problemu. Pozdrawiam również.

Pomijajac pozostale wypowiedzi w tym watku, da sie obserwowac forum przez lata bez rejestracji.

Wiem o tym. 
Rejestrowanie się na forum i szukanie na nim pomocy, mając tak złe o nim zdanie, jest co najmniej... . No właśnie.

Co Ty nam tutaj kręcisz i wciskasz jakieś kity ?
Przecież to Twoje słowa :

.....a ludzie z zespołu próbują udowodnić mi, że we wszystkim się mylę...

....Niestety ludzie z zespołu nie lubią mnie...

Nie wiesz co mówisz ? Nie bierzesz odpowiedzialności za to co napisałaś ? No przecież taka jesteś podobno odpowiedzialna ?!
Jeszcze na dodatek obrażasz forum i częstujesz obelgami forumowiczki a  do  Isabbelle, złośliwie i wrednie zwracasz się moderatorko- mimo, ze zwrócila Ci uwagę, kiedy tak należy się do niej zwracać.
Napisałabym co myślę o Tobie po tej calej " dyskusji" ale sądzę , że dyskusja z Tobą chyba raczej nie ma sensu.

Jedyne co należy stwierdzić to to, że zarowno dla Ciebie jak i dla nas zagadka się rozwiązała i zarowno my jak i Ty znaleźliśmy odpowiedź na zadane pytanie  " dlaczego zespół Cię nie lubi i dlaczego są przekonani że ciągle się mylisz ".
Nie pozdrawiam.