Co robiłem nie tak? - Netkobiety.pl

Kij ma zawsze dwa końce.
Ty uważasz, że poświęciłeś wszystko by ona mogła czuć się bezpiecznie, by znała swoją wartość, by czuła się kimś wartościowym, by rozwiązać jej problemy, ona z kolei miała Cię za egoistę, socjopatę, osobę, który ją wykorzystuje.
Jakoś ciężko uwierzyć w aż taki rozdźwięk. Także albo Ty źle oceniasz swoje zachowanie albo ona.
Inna sprawa, że osobom po takich przejściach ciężko jest zaufać i stworzyć zdrowy związek. 2 lata to wcale nie jest aż tak dużo. Jeżeli za bardzo ingerowałeś w jej życie, mając nawet dobre intencje, ona mogła mieć już zwyczajnie dość. Tym bardziej, że piszesz, że całą uwagę skupiłeś na niej, jej problemach. Skoro od jednego faceta ledwie uwolniła, kolejny, który zaczął ją osaczać (Ty) mógł w niej obudzić negatywne emocje.

Ja wiem że ciężko jest uwierzyć. Sam nie wierzę że tak mnie ocenił ktoś, kto od początku nie radził do ie z niczym. Ze swoimi ex, z dziećmi, z podejmowaniem decyzji. Niestety prawda jest taka, ze ona prosiła o tę pomoc. Mówiła kiedyś otwarcie o tym. Potem przestała. Nie radziła sobie znowu. Tłumacząc tym, ze nie chciała mnie obarczyć tym samym. Cały czas mówiła że ma depresję, ale przy próbie zamówienia jej na terapię (nawet dla par) kończyło się awanturą. Leczyć się nie chciała, bo chemii łapać nie będzie. Itd. Ja sam jestem w szoku.

Nie mówię, że oceniam w 100% ok, ale z dystansu obserwowałem wszystko co się działo (przynajmniej tak mi się wydaje). Starałem się być demokratyczny i unikać wszystkiego, co mogło jej przypominać przeszłość. Sam nie wiem co się stało, że ona tak bardzo przestała ufać, wątpić.

Niestety, nie masz racji. Nic nie trzymałem w tajemnicy. Niestety, trafiają się ludzie, którzy sobie nie radzą, niestety też, są faceci, którzy potrafią i chcą być szczerzy i oddani. Potrafią patrzeć na siebie krytycznie. Nie oceniaj proszę. Nic nikomu nie wypominalem. Robiłem to dla niej, bo była dla mnie bardzo wartościową osobą. Pośrednio i dla siebie, abyśmy mogli razem żyć szczęśliwie i bez problemów.

Niestety nie. Ona miała ich tyle, ze nigdy o moich po prostu nie rozmawialiśmy. A i ja nie chciałem jej dociążyć, bo moje wydawały mi się bardzo przyziemne w stosunku do jej.

Wszystko i nic, wersja zależy od aktualnego tanu ,,panny" . Nie ogarniesz tego jako mężczyzna i nawet nie próbuj bo zwariujesz. Na innym portalu opisuje facet po 8 latach małżeństwa jak wykształcona , mądra kobieta mająca dziecko jeszcze miesiąc temu kochająca oświadcza że się zakochała (zna go i to pewne 2 tygodnie) i odchodzi do gościa co ma 2 dzieci jest jeszcze w małżeństwie a na dodatek prawdopodobnie jest ciężko chory , nie ma środków finansowych. Jak ćma lecąca do świecy. Żadne argumenty nie są trafić do osoby zadurzonej, zakompleksionej, zaszczutej, zmanipulowanej. Z roku na rok przybywa coraz więcej osób niestabilnych umysłowo , wpływ na to ma prawdopodobnie polityka państwa, obraz kościoła, sutuacja rodziny jako komórki społecznej która została zmiażdzona. Jajogłowi przewidują że za 20 lat połowa obywateli będzie miała duże problemy psychiczne , zresztą to już widać w telewizji i prasie. Nikogo na siłę niezbawisz , każdy ma swój poroniony bardziej lub mniej świat do którego nikogo nie chce wpuścic bo wydałoby się jaki on tak naprawdę jest. Poczytaj fora to Ci się odechce jakichkolwiek związków i angażowania się.

Nie znam Was, waszej sytuacji a z tego co tu piszesz naprawdę trudno uwierzyć, że jej odbiór Twoich starań tak bardzo, wręcz skrajnie się różni od tego jak Ty je postrzegasz.
Nie chcę Cię oceniać ale prosiłeś o opinię dlatego napisałam jak ja to widzę. A to trochę wygląda tak, jakbyś próbował swoje czy też wasze szczęście budować na jej nieszczęściu i chorobie.
Nie twierdzę, że chciałeś źle ale skoro ona oskarżyła Cię o egoizm i to, że ją wykorzystywałeś to widocznie się tak czuła z jakiegoś powodu. Według mnie właśnie o to osaczenie chodzi i zbytnią ingerencję w jej życie.
Powtórzę raz jeszcze, to nie jest właściwy moment dla niej by wchodzić w jakąkolwiek bliższą relację, związek. Jeśli chciałeś jej pomóc czy też ona Cię o coś prosiła, mogłeś to zrobić ale jako przyjaciel dając jej przestrzeń i czas by stanęła na nogi. Bezinteresownie. I na tym fundamencie próbować coś budować a nie wykorzystywać jej trudną sytuację, depresję i układać jej życie tak jakbyś wiedział co dla niej najlepsze. Skąd pewność, że Ty?
Na przyszłość nie baw się w wybawiciela, który za swoją dobroć i wsparcie osoby na zakręcie zyska jej dozgonną wdzięczność i miłość. Chcesz komuś pomóc, to to rób ale jako przyjaciel i nie więcej niż ona sama potrzebuje/prosi.
Tutaj nawet nie chodzi, że masz wpojone stare wartości, to nie u Was się popsuło, tylko w jej poprzednim związku, rodzinie i to ona najpierw powinna wrócić do równowagi psychicznej a nie wchodzić w kolejny związek z pierwszym lepszym (sorry za określenie ale bardziej mi chodzi o czas, że nie była jeszcze gotowa) i powielać schematy.

Być może masz rację. Nie mówię że nie. Dziękuję wam za wasze opinie.

Wydaje mi się, że tu Autor przesadza wyolbrzymiając swoje poświęcenie.
Poza tym robił to przecież z własnej nieprzymuszonej woli i widział, że kobieta jest w trudnej sytuacji. A że przy tym oczekiwał, że zyska kobietę, jej miłość i szczęśliwy związek, to inna sprawa.
Może ta sytuacja go nauczy, że jeśli komuś decyduje pomóc to niech robi to bo chce nic nie oczekując w zamian i na tyle, by w przypadku braku wdzięczności nie czuć zawiedzionym. 
Akurat dziś dostałam bardzo ciekawy i pouczający filmik, w którym ojciec idąc z dzieckiem na spacer natknął na staruszkę sprzedającą przy drodze cebulę. Kupił worek za 10 zł ale cebuli nie wziął. Dzieciak pyta dlaczego nie wziął, na co ojciec, że ona potrzebuje pomocy, jest biedna i tak dorabia i że zawsze tak robi bo samych pieniędzy by nie wzięła. Po jakimś czasie znów idą tą samą drogą i znów ta sama sytuacja... facet daje kobiecie 10 zł i odchodzi, po czym staruszka biegnie za nim i woła ale proszę pana, cebula podrożała! "Także ten..." cytując Anderstda
Może to nie jest sytuacja adekwatna ale ... jeśli komuś pomagasz licz się z tym, że nie zawsze ci się odwdzięczy a nawet będzie chciał więcej.
Na koniec dnia odpowiadamy tylko za siebie i na swoją twarz patrzymy w lustrze.

Z całym szacunkiem ale jaki to związek? Kobieta uwikłana w bagnie z depresją i on rycerz?!
Ja nie jechałam po nim tylko od razu mówiłam, że osoby (tu kobieta), w takim stanie do związku nie nadają.
Osoba chora na depresję z traumą po poprzednim związku uwikłana w chore relacje rodzinne nie stworzy zdrowego związku i tyle. A że Autor założył, że jak jej pomoże z tego wykaraskać to zyska jej miłość i wdzięczność to inna sprawa.
Zrobił to przecież na własną odpowiedzialność. Biorąc pod uwagę, że kobieta ma dzieci, to on też chyba nie ma 20l i powinien być bardziej świadomy pewnych rzeczy.

Czy autor przesadza, czy nie - nie mnie oceniać. Skoro twierdzi, że "poświęcił wszystko" nie mam podstaw, by mu nie wierzyć. To, że zrobił coś z własnej woli, bez przystawionego do skroni pistoletu, nie oznacza, że podjęta decyzja była słuszna.

Poświęcenie się, o którym napisał autor, niezależnie od płci jest fatalnym fundamentem wątku. Oczekiwanie wdzięczności w zamian za swe poświęcenie to nic innego jak handel wymienny i najczęściej przynosi efekt odmienny od zakładanego, bo i wdzięczność jest kiepskim materiałem do budowy związku.

W jakim wieku... ja 38 ona 39 lat. Dla czego dzieci od niej odeszły? Tego nikt nie wie tak na prawdę. Były badania psychologiczne i inne tego typu rzeczy. Nic nie wyszło. One chcą mieszkać z ojcem, który nie mieszka w tym domu. W tym domu mieszkają bogaci dziadkowie. Czemu im nie wyszło, też do końca nie wiem. Wiem tyle, ze ją bił i odeszła. Podobno nawet z zapaleniem płuc musiała sama biegać po lesie i zbierać gałęzie na opał. To jej były mąż i jej historia. Kolejny, z którym była 5 lat, ganial ją podobno z siekierą i zgwałcił. Następny 2lata i podobno pił i bił i ganiał z nożem. Ostatni (przede mną) tirowiec, który jej oferował jedynie sexturystyke. Ona zwiedzić świat, Ale mu będzie dawać. Tyle wiem. Z jednym z tych, nachlał się podobno ojciec i ją pobił. Robila obdukcję. I tak wlasciwie tyle wiem.

Jak dla mnie patologia. Rzadko się zdarza, że dzieci wybierają ojca. Może się puszczała z innymi? Albo jakieś uzależnienia?
Pytanie dlaczego Ci na niej tak zależało?
Podejrzewam, że chciałeś kobietę wybawić i pokazać co to spokój i szczęście w związku, tyle że ona po takich przejściach jest (tak podejrzewam) za bardzo zaburzona jak dla Ciebie. 
Skoro dziadkowie zamożni, znaczy że z bogatego domu, może rozpuszczona...
Nie idź tą drogą.

Z tego co wymieniała... O czym mowila to jedynie to, ze ma zwątpienia. Potem (po jakimś roku) że się unoszę i krzyczę. Że mam nie wyparzoną gębę. Nic poza tym.

Wiem nic mnie nie tłumaczy, ale po tym jak jej przez rok tłumaczyłem że jest pièkna, inteligentna (Bo jest) A ona ciągle mi mówiła że jest nikim, to i mi nerwy puszczaly.

Poza tym cała masa imaginacji. Np. Ze ją kontroluję I sprawdzam jej telefon (zaznaczam, Ze nigdy tego nie robiłem i nawet przez myśl mi nie przeszlo). I wiele innych, których się nigdy nie dopuściłem. I pisze to z czystym sumieniem.

Szczerze powiem, że nie takiej odpowiedzi się spodziewałem, ale myślę że jest mi potrzebna aby się otrząsnąć.

W całej tej historii, najwięcej jest we mnie dziś żalu. Żalu, ze tak dałem się omotać. Że tak naiwnie wierzyłem. Być może, A raczej na pewno jest to spowodowane tym, ze zostałem kiedyś zdradzony. Pewnie szukam na siłę, potwierdzenia, ze nie każdy jest taki zły i bezlitosny.

Smutne to, bo z dnia na dzień uświadamiam sobie swoje błędy i jedyne co osiągam, to wzrost żalu.

Bardzo wam dziękuję za wszystkie wasze słowa. Cieszę się że do was trafiłem.

Gdybyś wiedział, ile ja w życiu popełniłam błędów, których dzisiaj się wstydzę, to byś nie uwierzył. Każdy z nas albo prawie każdy ma na swoim koncie przynajmniej jeden powód do tego, by pluc sobie w brodę. Nawet najmądrzejsi popełniają błędy i to jeszcze jakie błędy.
Zamiast użalać się nad sobą wyciągnij wnioski że swoich błędów i na drugi raz po prostu ich nie popełniaj, popełnisz na pewno nowe, ale rzecz w tym, żebyś nie popełniał tych starych.
Związałeś z jakąś mocno kopnięta w głowę kobieta, to czego się spodziewałeś?
Nie dalej jak wczoraj byłam w sklepie obuwniczym. Przyszły dwie kobiety, wesołe, rozgadane, normalnie i sympatycznie wyglądające kobiety. Do jednej z nich zadzwonił facet(łatwo było się zorientować, bo kobieta rozmawiała dość swobodnie i po prostu było słychać. Tak więc rozmawiała z nim chwilę, a na zakończenie facet powiedział kocham cię, a ty mnie? Ona odpowiedziała milutkim głosikiem ależ tak, inaczej być nie może, a do swojej koleżanki po zakończonej z nim rozmowie  "wyobraź sobie, że dzwonil już dzisiaj chyba dziesiąty raz, koleżanka na to" żartujesz? to jakaś porażka, masakra"i obie się zaśmiały.

Tak to niestety jest. Ten facet pewnie wyobraża sobie, że tak właśnie trzeba postępować, żeby kobieta czuła się kochana i dowartościowana i wydaje mi się, że jest super facetem, mądrym i sprytnym, a tymczasem proszę bardzo, ile zyskał na wychodzeniu przed szereg. W oczach tych kobiet wyszedł na desperata, na dodatek głupiego że skłonnościami do osaczania i kontrolowania biednej kobiety.
Ty też pomagając tej kobiecie byłeś świecie przekonany o tym, że robisz dobrze, że tak trzeba i myślałeś, że ona dzięki tobie wyjdzie wreszcie na prostą itd
Tymczasem zamiast marchewki, za którą tak biegłeś, by dostać ja w nagrodę otrzymałeś pała w łeb.
Im więcej człowiek zainwestuje, tym większej spodziewa się korzyści dla siebie i jest tak się dzieje, to jest ok.
Gorzej jest, gdy walisz w wor bez dna, to zamiast korzyści walisz dalej w wor bez dna.
Musisz popracować nad wzmocnieniem poczucia własnej wartości, czyli terapia, wtedy wszystkie swoje zasoby (umiejętność kochania, empatia, uczciwość itd) będziesz wysoko sobie cenił i nie będziesz rozdawał swoich skarbów byle komu i byle gdzie. Na twoja dobroć niech ktoś najpierw sobie zasłuży, a nie przyjdzie naopowiada ci bajek, a ty wyciągniesz z kieszeni swoje ukryte skarby.
Zakręć się teraz koło tego kredytu 170000na wasz dom, no posprzątaj po tej znajomości, zamknij ten rozdział i niech nigdy nie przyjdzie do głowy, żeby gdzieś tam wymyślać sposoby na ratowanie tego cudownego związku.

Tak autorze, pamiętaj o tym, że przy założeniu, że ludzie od razu nie uznają cię tutaj za trola, to zostaniesz poważnie potraktowany i każdy udzieli ci rady odnosząc się do tego, co napisałeś.
Jeśli oczekiwałeś, że ktoś będzie cię pocieszał i użalał się nad tobą, to raczej nie tutaj. Z tego co ja widzę na tym portalu raczej nikt nie uprawia tego rodzaju działalności polegającej na głaskaniu po główce i pocieszaniu.
Raz na zawsze niech dotrze do Ciebie, że od samego początku nie miałeś żadnych szans na to, by z tą kobietą zbudował satysfakcjonujący obie strony związek, od razu byłeś na przegranej pozycji. Od tej kobiety uciekłby nawet psychiatra, bo wysłuchawszy historii jej życia od razu wiedziałby, jak to życie z nią by wyglądało.

Poszedłeś z motyka na słońce i dlatego nic ci z tego nie wyszło.
Na pocieszenie powiem Ci, że nie tylko tobie z nią nie wyszło, nie tylko temu z siekiera ani temu z nożem, jej z nikim nic nie wyjdzie. Ta kobieta jest nie do życie i ona może jedynie wyjść swojej ofierze bokiem.

Żadnego ratowania, żadnego naprawiania, chyba musiałbyś na głowę upaść, żeby chcieć dalej pchać się w te patologię.
Zrozum tak kobieta jest mocno zaburzona, może to bordeline? Mocno wskazują na te przypadłość jdj wieczne pytania czy ja kochasz, a czy na pewno, a dlaczego ja kochasz, skoro ona to takie zero, a może twoje byle były lepsze itd, wiele kobiet zadaje swojemu facetowi takie pytania, ale wszystko zależy od tego, jak często ona to robi, w jakim natężeniu, w jakiej wręcz histerii. To wymyślanie różnych przemociwciw to taka manipulacja, żeby wzbhudzuc w tobie litość, współczucie, związać cię psychicznie, żeby sumienie nie pozwoliło Ci jej zostawić, bo dla borderki nie ma niczego gorszego od odrzucenia, sama robi wszystko, żeby ją odrzucić, aż się o to prosi, bo tak panicznie boi się odrzucenia. Może też mieć Chad dwubiegunowke, bo też parę rzeczy możnaby pod to podpisać.
I zauważ, że wszystko to, co ona w sobie ma, czyli umiejętność manipulacji, wykorzystywania drugiego człowieka przeniosła na ciebie i żeby było śmieszniej ona może naprawdę w to wierzyć. Wszyscy od niej pouciekali wszyscy mają jej dosyć--znamienne, prawda?
Nie wracaj do niej, bo ona zrobi ci kisiel z mózgu, a i tak niczego nie pojmiesz i nie zrozumiesz. To chora kobieta i niebezpieczna, więc daj na msze, że z tego strachu przed odrzuceniem aż sama cię odrzuciła.
Znajdź sobie inna kobiete i od samego początku słuchaj uważnie, co ona do ciebie mówi. Wymyj porządnie uszy przed spotkaniem, żeby nic ci nie umknęło pod wrażeniem jej wyglądu. Sam też nie wystrzelaj się od razu ze wszystkich newsów na swój temat, bo dawanie komuś instrukcji obsługi własnej osoby to czysta głupota.
A tam w życiu nie wracaj, bo źle skonczysz.
Życzę Ci wszystkiego dobrego i naprawdę uwierz mi każdy człowiek popełnia błędy, nie ma sensu katować się z tego powodu przez resztę życia.

"Nie wiem nawet co mam napisać, abyście mogli poczuć się wyjàtkowo.". Nawet w relacjach z ludzmi z forum nie potrafisz wyzbyć sie tej przesadnej życzliwości. Wystarczy "dziękuję" dla tych co ci doradzili i tyle. Po co mają "czuć się wyjątkowo"? Z tą swoją niestabilną też postąpiłeś najgorzej jak mogłeś, te kwiaty, to zapewnianie o wyjątkowości, że jest piękna itp. Poza tym, ze popełniłeś błąd na samym początku wiążąc się z kimś takim, byłeś jeszcze jak piesek merdajacy ogonkiem na rozkaz - to zrobiłeś nie tak. Jak widać ta kobieta potrzebuje bad boy'a, a nie rycerza na białym koniu.