Zaręczeni a nie skonsumowani.... - Netkobiety.pl

A czy zamiast tych podchodów i tekstów o braku piżamy zapytałaś się go kiedyś dlaczego nie uprawiacie seksu?
Może on chce czekać do ślubu albo coś? Po prostu porozmawiajcie, bo Ty tak naprawdę nie wiesz nic.

edit. Nie, wyszeptanie mu do ucha, że masz na niego ochotę albo zapytanie czy go uraziłaś to nie jest rozmowa na temat seksu.
Rozmowa na temat seksu jest wtedy kiedy siadacie razem ubrani i na spokojnie rozmawiacie o tym, jakie macie oczekiwania i na co czekacie.

Czy Wy się w ogóle znacie?
Ale tak czy siak, chłopak jest dla mnie z lekka dziwny, bez obrazy.

Wiem, że to może wydawać się ekstremalne, ale może jest gejem? Może jest aseksualny? Nie wyobrażam sobie czekać do ślubu albo zareczyc się z kimś, z kim nie spałam.
Oczywiście seks nie powinien być fundamentem, ale jednak jest ogromnie ważny.
W tym wieku facet powinien być mega aktywny seksualnie. Może ma jakiś problem w tej sferze. Może na podłożu anatomicznym, może psychologicznym. Jedno jest pewne musicie porozmawiać szczerze. Nie godz się na czekanie zbyt długo, bo jesteś młoda i marnujesz swoj czas. Kochasz go I to jest ważne, ale miłość nie jest najważniejsza w związku niestety.  W filmie romantycznym może tak, ale nie w życiu.

A seks jest ważniejszy od miłości?
Ja znam naprawdę dużo ludzi czekających z seksem do ślubu. Ludzi, którzy byli w związkach od początku studiów albo niektórzy od szkoły średniej. To jest 5-8 lat bycia ze sobą bez uprawiania seksu. Dali radę.
Tylko takie rzeczy się omawia. Nie tak, że jedna osoba naciska, a druga ucieka. Nie tak, że żadna ze stron nie chce powiedzieć wprost tylko każda szuka jakichś półsłówek i domysłów.
Dlatego trzeba usiąść raz a porządnie i przegadać temat. Inaczej to nic się nie zmieni.

Kiedy zaczęłam się spotykać ze swoim facetem, to też ciągle szukał wymówek, a to współlokatorka, a to brak czasu, rozumiałam to i uznałam, że jak zamieszkamy razem to się coś zmieni. Nic się nie zmieniło, seks raz na 3-4 miesiące, za to doszły nowe wymówki - stres w pracy, seks jest przereklamowany itd. Po roku moje poczucie własnej wartości spadło do zera, siedzę na kozetce u terapeuty i płacze, pomimo tego że zawsze byłam pewną siebie, atrakcyjną kobietą. Nie pozwól kochana, żeby ktoś zrobił Ci to samo. Koniecznie porozmawiajcie szczerze, bez atakowania drugiej strony, mów o sobie, a nie: to niezdrowe, każdy facet chce, czemu Ty nie. Postaw sprawę jasno, bo w tym momencie bierzesz kota w worku, aseksa, kryptogeja, może uzależnionego od masturbacji (?). Mam nadzieję, że po prostu jest prawiczkiem i boi się. P.S. Moja terapeutka radziła, że im bardziej naciskasz, tym bardziej atakujesz jego męskość, a to tylko pogarsza sprawę.

podzielam obawy tych, co uważają, że coś jest nie tak z Twoim facetem.
Gdyby odmowa seksu była z powodów religijnych (czekanie do ślubu) to na pewno byś o tym wiedziała. A on dziwnie rozmywa temat jakimiś ogólnikami 'na wszystko przyjdzie czas'  (tak to można mowić latami) albo jest wręcz arogancki flekując Twoje zaloty, słowami, że 'widział już dupę i cycki'. To straszne, w jak obcesowy sposob  Cię traktuje, ten niby zakochany facet. 
Jesteście zaręczeni, mieszkacie razem a on traktuje Cię jak sublokatorkę a nie swoją ukochaną. Ty jesteś w tym związku na żebraczej pozycji. Zabiegasz o uwagę, o ciepłe slowo, o przytulenie i dotyk, o seksie nie wspominając. I tlumaczysz go jeszcze, że on taki biedny bo cięzko wyrażać mu emocje i uczucia.  Nie wierz w to. Chyba sama siebie oszukujesz. Przez rok będąc razem, mieszkajac ze sobą od 3 miesięcy, śpiąc razem w jednym łożku, facet nie może się przełamać, żeby sam z siebie Cię przytulić, pocalować, powiedzieć, że Cię kocha? Dziewczyno. Jak ludzie są zakochani to ręce żyją swoim wlasnym życiem i cięzko je utrzymać przy sobie :-)
Nie chcę być zlym prorokiem, ale na moje oko to Ty go nie pociągasz w ogole. Może to rzeczywiście jakiś kryptogej albo aseks, jak ktoś wyżej wspomniał. Po ślubie odwali małżeński obowiązek, zrobi Ci dzeiciaka, licząc, że na nim skupisz uwagę  i na tym się skonczy wasze pożycie, zanim się zacznie. Ty się lepiej 100 razy zastanów w co się pakujesz. Musisz być cholernie zakochana i zaslepiona, bo tylko wtedy kobiety są w stanie usprawiedlkiwić i wytlumaczyć nawet najbardziej niepokojące zachowania swego lubego. I to by mi pasowało, bo sama napisalaś, że zawsze mialaś do niego slabość tylko z jego strony nie było oznak zainteresowania Tobą. Teraz więc zadowalasz się resztkami z pańskiego stołu, bo on zechciał Cię zauważyć i z Tobą być, pomimo, iż jakość tego bycia razem jest mówiąc krotko i dosadnie, tragiczna.

nieuprawianie seksu i nierealizacja potrzeb seksualnych to nie są dziwne sprawy, to są rzeczy tak samo normalne jak uprawianie seksu i zaspokajanie potrzeb seksualnych. I popieram słowa, że szeptanie komuś do ucha że chce się z kimś kochać to nie jest rozmowa o współżyciu w związku.

Jaki on ma problem? Jeśli ona ma problem, to może pierwsza zacząć poważną rozmowę.

już abstrahując od tego, że nie rozumiem dlaczego w takiej sytuacji to ona ciągle ma wychodzić z inicjatywą ze wszystkim, gdy to on robi problem i ma to w d...e, to chcialam zauważyć, że ona nie raz go pytała dlaczego tak się zachowuje - dlaczego ją izoluje, czy mu się nie podoba, czy go czymś uraziła, coś powiedziała... A on za każdym razem ją zbywał w temacie.
Ona ciągle zabiega o jego względy, ciepłe słowa, traktowanie jej jak kobietę, i jeszcze musi dopytywać, dlaczego musi to robić. A on sam co? Taki glupi, że nie widzi jaka jest sytuacja? Doskonale zdaje sobie sprawę. Ale bezczelnie ją ignoruje. 
Tak, ona ma problem. Że w ogóle  jest z takim nieczułym typem.  Ale jest zakochana a zakochany człowiek często postrzega rzeczywistość przez różowe okulary.
Serio, wolalabym być już sama niż tak się płaszczyć przed facetem o każdy gest. Trudno mi nawet wyobrazić sobie taką sytuację. Ja zawinełabym się z takiego 'związku' choćbym nie wiem, jak zakochana była.

ten facet ma taki styl bycia, ona ma inny. Jeśli którejś ze stron coś nie pasuje, to rozmowa, ale moim zdaniem to najlepiej jednak byłoby zerwać ze sobą. Życie jest za krótkie żeby się męczyć i zmieniać pod kogoś.

Twój facet jest dziwny. Oczywiście nasuwa się podejrzenie o bycie gejem, "bo który facet odmawia sobie seksu"? I co to znaczy, że przyjdzie czas i pora. Jak pandemia zostanie odwołana?
Ale zakładam, że gejem nie jest. Scenariuszy może być kilka, ale tylko szczera rozmowa pokaze, który był prawdziwy. Wydaje mi się, że to będzie trudna i mało delikatna rozmowa, bo jest zbyt zamknięty w tym temacie. Przerabiane z moją żoną. Musisz przygotować się na ostre reakcje z jego strony, albo i nie. Jednak na tym etapie związku, to musi być wyjaśnione, bo branie ślubu z takim typem aseksualnym tylko może pogłębić problem naszej relacji.

skoro śpi z nią 3 miesiące w jednym łóżku i jakoś inicjatywy nie przejął, wiedząc, że ma obok chętną kobietę, to raczej nie przejmie.  On wyrażnie nie chce i bez ogrodek daje jej to do zrozumienia.

Będąc szczerym jak czytam tego typu wątki, to bardzo zastanawia mnie, co siedzi w głowach takich facetów. Kobieta chętna, sugeruje zbliżenie, a facet nic. Osobiście jestem typem jakbym nawet padał na twarz, to nie odmowilbym sobie i partnerce przyjemności. Miałbym po tym lepszy sen
Jedyne wytłumaczenie jakie widzę, to albo gej (z czym wiąże się obrzydzenie do waginy) albo przekonania religijne. Może bym dopuścił jeszcze niski poziom testosteronu, który odpowiada za libido faceta, ale to idzie podkręcić.
Niemniej zastanawiające.

Zdecydowanie cos jest na rzeczy. Gdyby chodziło o same libido to wydaje mi się, że właśnie chłopak starałby się coś robić w tym kierunku albo przynajmniej strał się jakoś zaspokajać swoją partnerkę.

Hejka.

Dobrze i dokładnie przeczytałem Twoją wypowiedź i od razu nasunęło mi się kilka wniosków. Jako, że jestem już w miarę doświadczonym i trzeźwo myślącym facetem to napisze Ci szczerze co sądzę o tej Twojej sytuacji.
Mam 42 lata i jestem bardzo szczęśliwym facetem. Szczęśliwym mężem, ojcem i kochankiem. I to wszystko od prawie 20 lat z jedną, tą samą kobietą. Receptę na szczęście każdy z nas ma zupełnie inne, jednak ja potrafię i umiem być szczęśliwy. Kocham życie i moją żonę. Ale to nie przyszło samo, jest to ciężka praca nie tylko nad samym sobą ale przede wszystkim nad całym związkiem. O to kilka życiowych fundamentów które zcementowały mój związek:
1) Z moją żoną na ważne i życiowe tematy zawsze rozmawiam szczerze. Nie czekam aż się coś samo wyjaśni, rozwiąże - prawda jest taka, że w życiu nic nie robi się samo. Prawdą jest również to im więcej coś w sobie ukrywasz, dusisz to tym bardziej jesteś nie szczęśliwa. I bez wyjaśnienia (zaspokojenia) wielu spraw usychasz jako człowiek.
2) Ja przed ślubem z moją żoną (nawet przed zaręczynami) robiłem z nią wszystko. Razem zamieszkaliśmy, mieliśmy wspólne plany, konto, wspólne wydatki, wspólnie się docieraliśmy. Szybko także uprawialiśmy seks. Dobrze się "sprawdzaliśmy" w każdych życiowych sytuacjach tak aby podczas małżeństwa nie było zaskoczenia. Wszystkie podstawy życiowe (takie filary) przed ślubem były poruszane, fizycznie i mentalnie. Ślub to był przysłowiowy enter w komputerze. Kropka nad i.
3) Seks. Tutaj musi być współgranie partnerów, bo jak ktoś jest nie zaspokojony to taki partner usycha w oczach. Fizyczność, bliskość człowieka jest bardzo ważna i bez jej zaspokojenia prędzej czy później wyjdą z tego problemy. Partnerzy myślący o wspólnej przyszłości muszą być zadowoleni ze spraw łóżkowym. Podpisuje się pod stwierdzeniem: "NIE MA UDANEGO SEKSU - NIE MA MAŁZEŃSTWA". Ja z moją żoną świetnie w tym temacie dogadujemy. Moim zdaniem jest to efekt rozmów o spełnianiu swoich fantazji i próba drugiego partnera w spełnianiu tych marzeń. Dlatego u mnie nie ma zdrad, skoków w bok, trójkątów, prostytutek. I najważniejsze: partner musi pociągać fizycznie drugą osobę. Partner/partnerka nie może wyglądać jak "wóz z węglem" czy "worek ziemniaków" (przepraszam za szczere określenia, ale prawdziwe). Mnie moja żona pociąga od prawie 20 lat, tak samo intensywne jak ją "rozebrałem po raz pierwszy". Dla mnie ma idealne ciało, biust, twarz i za każdym razem jak ją "rozbieram wzrokiem" robię to z wielką ochotą i radością. Chcę, potrafię, umiem.
4) Byciem szczęśliwym to nie tylko seks. To nie tylko zaspakajanie swoich potrzeb fizycznych. Drugiego człowieka należy także zaspakajać intelektualnie. My faceci jesteśmy prostsi w budowie, jesteśmy typowymi wzrokowcami ale z kobietami jest zupełnie inaczej - kobiety dużo słuchają i potrzebują uczuć. Do każdej kobiety trzeba umieć dotrzeć i zrozumieć jej potrzeby. Ja od prawie 20 lat staram się słuchać moją wybrankę życia i...... raz wychodzi lepiej raz gorzej ale nigdy jej potrzeby nie zostawiam jej samej sobie. Bo bez tego nigdy żadna małżonka nie będzie szczęśliwa w żadnym związku.
5) W małżeństwie dwie osoby powinny mieć wspólne, takie same fundamenty życiowe. Razem powinni cenić to co jest najważniejsze w życiu. Nie mówię tutaj o pasjach czy zainteresowaniach, lecz o zwykłych życiowych zasadach (uczciwość, szczerość, rozmawianie o swoich problemach czy radościach, wspólny front wychowania dzieci). Trzeba być często empatycznym aby dobrze zrozumieć swojego drugiego partnera.

To tyle i aż tyle. Tylko 5 podstawowych zasad ale stosując je w życiu myślę, że każdy z nas byłby szczęśliwy.
Przeczytaj proszę jeszcze raz dokładnie moją wypowiedź i zobacz czy Ty czasami nie jesteś szczęśliwa tylko dlatego bo ktoś z Was (Ty, twój partner, razem) nie potraficie, nie macie ustalonej jednej z w/w zasad.
Nie chce się wymądrzać, bo każdy z nas jest inny. Ja tylko wypowiadam się na jeden konkretny temat, bo akurat może moje wnioski pomogą Ci w rozwiązaniu Twoich problemów.
Pozdrawiam.

Daj sobie kobieto spokój. Mam za sobą naście lat małżeństwa, gdzie żebrałam o bliskość. Facet odwalił obowiązek w postaci dziecka i żegnaj. Potem go głowa bolała. Tudzież plecy, noga albo ręka. Poczucie własnej wartości zanikło u mnie całkowicie. Rozwiodłam się. Unikanie seksu jest nienormalne. Wpakujesz się w stały związek i za chwilę założysz wątek -"Pomocy, czy mój mąż jest gejem?".
Uciekaj, póki nie jest za późno. Ten Twój facet nie jest normalny.

Ten punkt to chyba najbardziej niedoceniany obszar długotrwałego związku, który jednocześnie (tak mnie się wydaje z lektury tego forum) często staje się przyczyną jego rozpadu. Bo ludzie traktują partnera jak stary mebel, który po prostu jest. Słuchają, ale nie słyszą. Nie czują potrzeby zaglądniecie do świata wewnętrznego partnera, bo sądzą, że wszystko o nim wiedzą, nie są zainteresowani, nie zajmują ich jego sprawy, co najwyżej pokiwają głową. Na codzień wymieniają tylko komunikaty, bo brak lub szkoda im czasu, no i przecież wszystko już wiedzą.
I rzeczywiście z czasem stają się nieszczęśliwi, bo niezrozumiani i samotni.

Dobrze, że to napisałeś, czasami można zwątpić, że faceci dostrzegają niuanse, które z czasem urastają do „być, czy nie być”. Dzięki :-)

On37, prawdę mówiąc jestem pod wrażeniem Twojego posta, bo w tych kilku punktach ująłeś w zasadzie całe clou udanego związku. Ponadto moje obserwacje pokazują, że naprawdę niewielu jest mężczyzn, którzy rozumieją, że jeśli kobieta czuje się ważna i kochana, to sami też będą mieli dobry związek, a przynajmniej mają na niego ogromną szansę. Co prawda nie jest to regułą, ale jeśli tak się nie dzieje, to szanse maleją prawie do zera. 

Osobiście twierdzę, że w ogóle co jakiś czas należy jakby od nowa ustalić pewne zasady, bo przecież my się zmieniamy i zmieniają się nasze potrzeby i wynikające z nich oczekiwania. O tych najważniejszych, kluczowych sprawach nie wystarczy porozmawiać raz i uznać, że to się nie przeterminowuje, dlatego nie ma po co do tematu więcej wracać. Tak jak z seksem - to że 10 lat temu czegoś nie chcieliśmy, bo na przykład nie byliśmy do tego przekonani czy na to gotowi, absolutnie nie znaczy, że to się nie zmieniło. Wtedy trzeba to wyraźnie zasygnalizować, a najlepiej zrobić to w rozmowie. W przeciwnym razie unieszczęśliwiamy się na własne życzenie.

Próbuję z nim rozmawiać, ale on unika tego tematu jak ognia. Zaczyna milczeć albo się denerwować.  Ostatnio się trochę pokłóciliśmy o sytuację, która nie miała nic wspólnego z seksem. Poprosiłam żeby mnie przytulił na zgodę, to powiedział, że nie zrobi tego bo jestem bardzo niegrzeczna i że jeżeli będę tak robiła, to seks odwlecze się jeszcze długo w czasie. Zapytałam go czy chce mieć w ogóle dzieci, to powiedział, że tak i że jeszcze w tym roku będziemy się o nie starać. Nie wiem co mam robić. Zaczynam czuć się nieatrakcyjna. Myślę, że mu się nie podobam i że mnie nie kocha. Mam 170 cm wzrostu a ważę 70 kg i ciągle słyszę dodatkowo od mojej mamy, że jestem gruba i jeszcze ten brak seksu z nim zaczyna utwierdzać mnie w tym przekonaniu.

Jak wyżej. Ten facet Cię po prostu nie kocha.
Przykre, ale na to wygląda.

Co do wagi i wzrostu - wcale nie jesteś gruba.
A mama niech się sobą zajmie.

I ty chcesz w to dalej brnąć? Kobiety nie przestają mnie zadziwiać. Tresuje cię, poniża, niszczy twoje poczucie wartości. Co ty masz z tego związku?

Uciekaj!!!
To jakiś psychol.

Który mężczyzna mówi do kobiety, że jest "dziewczynką"?

On już stosuje przemoc wobec Ciebie, po ślubie, gdy będziesz "jego", przemoc się nasili.
Po co chce ślubu? Za darmo będzie miał kucharkę, sprzątaczkę, intendentkę, praczkę, it.d., czasem - gdy przyjdzie jemu ochota dostąpisz zaszczytu bycia kochanką.

Wpisz w wyszukiwarkę hasło "Cykl przemocy w rodzinie", przeczytaj uważnie, bo to o Tobie i Twym związku.

Nyna, nie niszcz sobie życia i uciekaj od tego faceta. To jak on się zachowuje nie jest normalne. Chce z Tobą ślubu, bo będziesz jego własnością, jego służącą. Nie o to w związku chodzi.

Twój facet to jakaś kpina. On Ci grozi odwleczeniem seksu ? Korzysta z każdego pretekstu, żeby się do Ciebie nie zbliżyć. Ty szukasz winy w sobie, ale prawda jest taka, że to on ma problem ze sobą. A jego postawa nie rokuje nadziei. Poza tym jeśli wpadniesz w kompleksy to on zacznie je wykorzystywać przeciwko Tobie, przy okazji pogłębiając je. Bo jako zakompleksiona "myszka" będziesz mu bardziej posłuszna i bardziej uzależniona emocjonalnie od niego. To jest schemat stary jak świat. Ten facet to "toksyk". Wiej z tego związku jak najprędzej.

o jeny, masakra ten Twoj narzeczony. Ty musisz mieć poczucie wlasnej wartości zjechane na maksa, że z nim jesteś. Ale tak, jak wyżej gdzieś wspomniałam - to przez to, że masz slabość do niego, bo zawsze Ci się podobał, ale wczesniej nie zwracał na Ciebie uwagi jaok na kobietę. Dlatego teraz zadowalasz się okruchami z pańskiego stołu. Kopnij go w zad dziewczyno i popracuj nad sobą, bo inaczej będziesz wpadać z deszczu pod rynnę.

Twój, ekhm, mężczyzna, albo naoglądał/naczytał się Grey'a, albo wydaje mu się, że jest samcem alfa, a tak naprawdę jest Alfem. Z kosmosu. W zasadzie jest antyGreyem, bo ten książkowy chociaż bzykał. Tudzież naczytał się poradników, albo siedzi na sąsiednim forum dla mężczyzn, w którym uczą tresury kobiet. Autentycznie.
"Dziewycznka", "Nie przytulę, bo jesteś niegrzeczna". Tak nie mówi mężczyzna do kobiety, tylko zryty gość do małego dziecka. To nie jest partnerstwo, tylko tresura. Mówisz, że miewa dwa oblicza. Te gorsze wystarczy, żeby wiać gdzie pieprz rośnie. Dziwię się Tobie, że nie wystrzelisz mu w twarz ze swoich emocji, żeby przestał zachowywać się jak p**uś plastuś, a zaczął jak mężczyzna. To powinnaś zrobić, wygarnąć mu, że jest niemęski. Spodziewałbym się, że to podrażni jego ego, chociaż zastanawiam się jakie ono jest, bo w mężczyzny w nim za grosz.

Zanosi się na chore małżeństwo. Uważam, że najmądrzej byś zrobiła odwołując zaręczyny, jeśli do nich doszło, a jeśli to na razie etap oświadczyn, to powiedz, że zmieniłaś zdanie, bo wys, ly pewne rzeczy, które dają ci do muslenia, tracisz wiatę w sens tego małżeństwa. Jeśli będzie chciał bliższych wyjaśnień, to porozmawiaj z mim spokojnie. Ten zwiazek, moim zdaniem, nie ma przyszłości.
Facet ma zapędy na despotę, domowego tyrana, już teraz tresuje cię pod swoje potrzeby i ewidentnie ma jakiś problem z seksem. Często impotenci zachowują się dziwnie. Bojąc się że kobieta ucieknie starają się ją zdominować, uzależnić od siebie, zrobić z niej słodką idiotke, po to by te kobiete prztrzymav przy sobie.
Zanim zgodzisz się za niego wyjść musisz wiedzieć kogo bierzesz sobie za męża.
Do tej pory tak naprawdę kupujesz kota w worku.

ależ wiem, jak w jego przypadku to wygląda, w koncu wypowiadam się w tym temacie nie po raz pierwszy :-)
Odnioslam się jedynie do tego "Tak nie mówi mężczyzna do kobiety, tylko zryty gość do małego dziecka" bo zabrzmiało to ogolnie tak, jakbyś uważał, że mówienie tak do kobiety jest czymś niestosownym, infantylnym i nagannym, stąd zaprotestowałam :-)