Mowa u półtoraroczniaka. - Netkobiety.pl

Twój syn nie ma jeszcze dwóch lat. Każde dziecko ma swoje własne tempo rozwoju, a Twój syn rozumie polecenia i mówi.
Syn ma książki? Czytaj mu; mów dużo do niego, posługując się poprawną polszczyzną, bez zdrobnień i szczebiotania typu "Ciapciuś uglyzł swoje słonećko".
Wpisz w wyszukiwarkę hasło "Rozwój mowy niemowlaka", znajdziesz sporo artykułów, tam informacje i wskazówki.

Spokojnie,Twój synek ma dopiero półtora roku ma jeszcze czas na naukę mówienia.Znam dzieci które do 3 roku życia nie mówiły a jednak wszystko się ułożyło.Czytaj mu bajki,pokazuj obrazi itd. ale nie naciskaj zbytnio.

Dziękuję serdecznie za porady. To fakt synek nie mówi w "moim" języku, ale za to w swoim trajkocze, jest ciekawy świata, do wszystkiego się rwie. Zaniepokoiłam się po pewnym wpisie mamy która wychwalała swoje dziecko właśnie w tym zakresie. Czytając komentarze szło odczuć, że jednak mogę mieć problem. Zdaje sobie sprawę doskonale że rozwoj mowy kształtuje się aż do 7 roku życia, a w wielu przypadkach to trzeba poczekać do tego 3 r.ż,  ale wiecie jak to jest jak człowiek się naczyta:). Unikam porównywania swojego dziecka do innych. Nigdy nie wchodzę w tematy co umie moje, a co twoje i nigdy nie oceniam innych dzieci. Jednak tu troszkę się wystraszyłam, ale już jestem spokojna. Dam synowi szansę poznawać świat jak najlepiej i poczekam na te magiczne słowa kocham cię mamo :-))

Nie przejmuj się.  On jest jeszcze malutki i zdecydowanie ma jeszcze czas. Rpzmawiaj z nim jak z dorosłym i nie zmuszaj go do mówienia , a zobaczysz jak Cię zaskoczy. Każde z moich dzieci zaczynało mówić w innym czasie i w inny sposób, więc to jest bardzo indywidualne. Z jednym jeździłam do logopedów i robiłam różne badania, ale to dopiero po czwartym roku życia, wcześniej nikt nie chciał nawet rozmawiać o jakiejś terapii. Jeśli rozwija się prawidłowo, to nie ma co się nakręcać. Często chłopcy później zaczynają mówić ( to nie jest reguła )

To co nie sprzyja - delikatnie rzecz nazywając - rozwojowi (nie tylko mowy) dziecka, to nadmierna ilość bodźców (ona niekorzystnie wpływa także na dorosłych), włączony telewizor, nawet "w tle", ten nadmiar produkuje. Dorosłym czas bez wieści telewizyjnych, jakiekolwiek by one były, też się przyda.

Syn złości się, gdy zabierasz mu smoczek? Nic dziwnego, to typowa - nie tylko dla dzieci - reakcja na zabranie/brak czegoś, do czego jest się przyzwyczajonym. Ma niespełna dwa lata, pocieszyć go i poprawić jego nastrój można w inny sposób, potrzeba ssania - a ją ma zaspakajać smoczek - w tym wieku już zanikła.

Od czego jesteś uzależniona? Jak reagujesz na samą myśl, że tego już nie masz? Zachwycasz się? A może denerwujesz?
Rzadko kiedy dziecko samo rezygnuje ze smoczka, a gdy jest już od niego uzależnione... .

Jeśli zdecydujesz się na zabranie synowi smoczka, bądź konsekwentna i nie dawaj przy protestach.

Smutna rzeczywistość.

Będzie gotowy, gdy spotka się z negatywną reakcją rówieśników, czyli w wieku 5-6 lat.

To nie tylko rozwój mowy, to także zgryz.

Nie znam sposobu stopniowego odbierania smoczka. Albo się go odbiera, licząc się z protestami dziecka, albo pozwala dziecku na jego używanie. Popularna metoda, stosowana zwłaszcza u większych dzieci, czyli zawstydzanie przynosi więcej szkody niż pożytku.

***
Dzięki stopniowemu odbieraniu smoczka dziecko uczy się (a faktycznie jest uczone), że otrzymanie wymarzonej rzeczy uzależnione jest od długości protestu, od jego uciążliwości dla otoczenia - także. Innymi słowy, uczy się (jest uczone) tego, że im dłużej, gwałtowniej, głośniej protestować będzie, tym szybciej "to" dostanie.

Ten rodzaj krytyki łechce moje ego. Dzięki.

Dużo dobrego dla Ciebie i Twych bliskich, mądry Człowieku.

Zrób dziurkę. Nie będzie mógł go zasysać. Po tygodniu obetnij końcówkę. Po kolejnym tygodniu obetnij jeszcze. Ja to zrobiłam i pomogło (a mam dziecko z zespołem aspergera). Smoczek przestał być wygodny do ssania, to syn go odrzucił.

Miał ponad 3 lata, jeśli dobrze pamiętam.

Tak, ale jakie to ma znaczenie?
Sposób może zadziałać, Matylda nie ma nic do stracenia. ;-)

Smoczek przestanie być atrakcyjny i być może synek Matyldy sam go odrzuci.

Nic na siłę, można działać powoli, wydłużać „etapy”. I przede wszystkim obserwować dziecko. Nikt nie chce histerii i rozpaczy.

Tak myślę, że na razie odstawimy smoczka na dzień całkowicie. Najwyżej będzie krzyk, jakoś małego zajmę, natomiast co do nocy zobaczymy. Nie będę się zarzekać ze zabieram- koniec, bo to jednak noc, sąsiedzi też chcą pospać. Może za kilka dni po prostu stopniowo się od niego odzwyczai. Wiecie dziewczyny każda metoda warta uwagi.

Już nie będę czytać wszystkich postów w wątku ale jeśli jeszcze nikt Ci tutaj tego nie pisal- przebadajcie słuch. Bo jeśli dziecko nie słyszy to może być też problem z mową.