Podwożenie - Netkobiety.pl

Ja bym po prostu powiedziała w momencie kiedy umawiacie się coś w stylu "chętnie się spotkam, mam czas wtedy i wtedy , ale od razu Cię uprzedzę że dziś niestety nie podwiozę Cię do domu" nie musisz się tłumaczyć. A jeśli chcesz wystarczy, że powiesz że to kompletnie nie po drodze. Pewnie się obrazi tak jak Cyngli mówi, ale jeśli jest szczerą przyjaciółką i zależy jej na Tobie to zrozumie jak sobie spokojnie przemyśli sprawę.

Rzadziej się z nią spotykaj, jesienią i zimą wcale nie, a głównie latem. I nie mów  o niej że to przyjaciółka, bo to żadna przyjaźń nie jest, skoro trudno ci zrobić dla niej tak niewiele cię kosztujący miły gest w jej stronę.

Skoro ktoś przyjeżdża taki kawałek nie oznacza, że powinien dalej robić za szofera. Bez przesady, taksówki, autobusy... jak się tak boi to gaz pieprzowy w kieszeń.
Jak dla mnie to zwykła, wygodnicka paniusia. Po co się tłuc komunikacją, skoro można w samochodziku?
I skoro dziewczyna przyjeżdża te 20 kilometrów, to powinno to zostać docenione i nie oczekiwać nic więcej.

A koleżance powiedz prosto z mostu "nie" i tyle. Obrazi się? Trudno. Jeśli taka głupota zniszczy waszą relację, widać mało warta była.

Mnie też.

To, że więcej zarabiasz nie znaczy, że masz obowiązek ją wozić. Albo ją poproś, by się dokładała do paliwa, albo spotykajcie się gdzieś indziej/rzadziej, etc. Ona chyba nie mieszka w jakiejś mordowni, gdzie strach po zmierzchu wyjść, żeby nie mogła wrócić komunikacją miejską? I ja i niejedna z nas tak wracala i jakoś wszystkie żyjemy, więc nie trafia do mnie argument o rzekomym braku troski autorki o przyjaciółkę, to nie jest małe dziecko, którym trzeba się zająć. Zwyczajnie cudzym samochodem i za darmo jest wygodnie i oszczędnie i szybko.

Przyjażń chyba nie polega na tym, aby oczekiwać wdzięczności? Zaraz, natychmiast i w jakiej niby formie miałoby to być? Przyjażń, to przede wszystkim troska o drugą osobę. To powoduje, że ja np. nie traktowałabym odwiezienia koleżanki do domu jako przykrego obowiązku, ale przedłużenie naszego spotkania, po którym ja z dbałości o nią (aby nie zmarzła, nie zmokła, nie była narażona na długie wyczekiwanie na przystanku po nocy) odwiozłabym ją do domu, nawet gdyby mnie o to nie prosiła. Jeśli ktoś jest moim przyjacielem, to dbam nie tylko o siebie i swoją wygodę, ale  też w miarę możliwości chcę podzielić się tym  czego mam więcej, a czego przyjacielowi jeszcze nie jest dane posiadać.

Tutaj koleżanka nie wykorzystuje autorki, nie dzwoni do niej o różnych porach dnia i nocy i nie prosi o podwiezienie. Jest to tylko kwestia ich spotkań i to tylko w zimniejszych porach roku.

Dlatego napisałam wyżej, że jeśli autorka ma z tym problem, to niech się z nią umawia głównie latem, sprawa sama się rozwiąże a ich "przyjażń" na pewno na tym nie ucierpi, bo to żadna przyjaźń nie jest. Przyjaźń nigdy nie jest ciężarem, a powstaje  z czystej sympatii do drugiej osoby i zaakceptowania jej taką, jaka jest, nawet jesli ta osoba nie ma samochodu i trzeba ja czasem gdzieś zawieźć.
W życiu bywa naprawdę rożnie i trudno oczekiwać, że jeśli autorka dzisiaj  ma samochód i wiedzie jej się dobrze, to tak będzie zawsze. Może kiedyś ona będzie potrzebowała od kolezanki"przyslowiowego" podwiezienia  i co wtedy? Ma oczekiwać, że koleżanka jej odpowie; No wiesz, było miło z tobą wypić kawę, ale teraz każdy się martwi o siebie?

To chyba nie jest przyjaźń?

Wystarczy nie nadużywać tego słowa i można czuć się do kości wykorzystywanym oraz oczekiwać wdzięcznosci za każdy drobiazg uczyniony wobec innych. Tylko nie dziwmy się potem, że w chwili gdy jest nam ciężko i życie daje nam w kość, nie ma obok nas nikogo, kto chciałby bodaj nas wysłuchać, o tym żeby bezinteresownie pomóc nie wspominając.

A ja bym tej wdzięczności jednak oczekiwała - bo jeśli tylko ja daję, poświęcam się, a przyjaciółka tylko bierze, to znaczy, że nasza relacja jest jednostronna, że być może jestem wykorzystywana i wcale nie jest to żadna przyjaźń. Koleżanka autorki jakoś się o autorkę nie troszczy - ani o jej czas, wygodę ani o pieniądze, wręcz chętnie sama jej pieniędzmi dysponuje, bo autorka ma, a koleżanka nie ma. To ma być przyjaźń? Jakby autorka sama z własnej woli od czsu do czsu (!), a nie stale ją odwiozła, to jest ok, ale wymaganie przez koleżanke regularnego odwożenia, to jest coś innego.

Racja - ona nie prosi o podwiezienie, ona go wymaga, bo autorka ma pieniądze i ją stać, więc musi.

z postu autorki nie wynika, że jej koleżanka tego wymaga, ale prosi i to tylko pewnie przy złej pogodzie/ciemnosciach.

" jesień / zima / wiosna zawsze smutnym słodkim głosikiem prosi".

sama byłam tak podwożona przez różne osoby kiedy nie miałam swojego auta i doceniałam to bardzo.
teraz ja tak innych podwożę (nie tylko tych którzy podwozili mnie) bo wiem, że można tak naprawdę komuś ułatwić życie, a mnie to nic nie kosztuje, bo od tej dychy na paliwo nie zbiednieję.