Przebranżowienie na programistę Javy - Netkobiety.pl

Java jest ok, a jako kobieta będziesz mieć łatwiej na rynku. Da się w rok ogarnąć pracę, ale trzeba naprawdę cisnąć. Znam kilka osób, które w poprzednim uczyniły podobnie i wyszły na tym dobrze.

Tak, poznałam wiele takich osób. Tylko to też zależy ile masz czasu na naukę, jakie masz predyspozycje i jak bardzo będziesz się przykładać.

Na pewno są firmy, w których wykształcenie informatyczne jest wymagane i wtedy możesz nie mieć szans. Jednak wystarczy szukać pracy tam, gdzie go nie wymagają, a takich firm jest sporo. Moim zdaniem warto zwrócić uwagę przede wszystkim na dobre portfolio - pokazać jakie projekty wykonałaś przez te 1,5 roku i wrzucić te, które rzeczywiście są dobre. Studenci informatyki mają pewnie tę przewagę, że o ile przykładali się do nauki, to faktycznie przez tych kilka lat zdążyli liznąć sporo takiej ogólnej wiedzy. Tylko to nie jest tak, że każdy student informatyki jest sensowny i będzie lepszy od Ciebie. Większość osób po prostu się obija i pomimo papierka nie umie praktycznie niczego. Regularnie słyszę od znajomych jak mało osób z ich roczników pracuje w ogóle w IT. A przecież zdali i mają papier. Tym bardziej do bycia programistą trzeba mieć pewne predyspozycje, nie wystarczy skończyć studiów. No i trzeba ciężko pracować na sukces.

Kursy nie mają znaczenia. Możesz chodzić na kurs, ale i tak będziesz musiała samodzielnie wykonać dokładnie tę samą pracę, którą wykonałabyś bez kursu. Może na bootcampie jest o tyle łatwiej, że ktoś na bieżąco może Ci pomóc i szybciej rozwiążesz problemy. To jest zaletą, ale też wadą jednocześnie. Prędzej czy później będziesz musiała nauczyć się samodzielnego wyszukiwania informacji i znajdowania rozwiązań. Ludzie, którzy przechodzili przez tę ścieżkę twierdzą, że jak się ma wolnych 10 tys. to lepiej nie pracować przez kilka miesięcy i solidnie przyłożyć się do nauki, niż wywalać kasę na bootcamp i ledwo ciągnąć jedno i drugie, bo do żadnego nie jest się w stanie porządnie przyłożyć.

Co do Twojego pytania o łączenie nauki i pracy - ludzie, których znam w pewnym momencie rezygnowali z pracy/ wykorzystywali urlopy, by mieć więcej czasu na naukę. Jak się ma dużo determinacji, to pewnie można łączyć jedno z drugim, ale trzeba mieć świadomość, że wówczas ta nauka jest trudniejsza, no i że czas przebranżowienia baaardzo się wydłuży.

Java to podstawa, to takie C++ z lat 90 tych, warto ją znac. Miec pojecie o programowaniu obiektowym, zasadzie SOLID, paru wzrorcach projektowych.  A potem sciezek jest wiele. Programowanie funkcyjne (Scala) lub programowanie reaktywne. Po drodze warto liznąć SQL-a. Bootcampy bym odradził, warto pozanc składnie, ksiazke do OJP przerobic ze 2 razy, po drodze jakis programik napisac do zarzadzania oszczednosciami lub analizy budzetu albo cos innego co Cie interesuje. Poznac pare IDE, ogarnać jak działa git, poczytac o RESTach, jaml-u, jsonie. Osoba zdolna, zdeterminowana i pracowita w rok ogarnie, po stronie kasy nie trzeba nic: intellij jest za darmo, pdf-y tez. Cos o ORM tez mozna poczytac, chocby po to by sie na rozmowie o prace nie dac zagiąc prostym pytaniem. Miec pojecie ze istnieje cos takiego jak Maven i do czego z grubsza on służy. Springa tez jeszcze ludzie używają, wiec wiedziec co to jest Bean, cos o w temacie Inversion control.

Przemyśl to jeszcze raz :-)
Jednak są różnice między językami, a programiści będą się z czasem przesiadać z javy na kotlin. Zyskujesz krok przewagi. Poza tym, zainteresuj się małym oprogramowaniem pod androida, można łatwo zyskać samodzielność i okazję, że to Ciebie zaproszą, a nie to, że Ty będziesz się wpraszać.

Gdybym nie pracował teraz miotłą, poszedłbym tą ścieżką, ale, póki co, miotła daje mi wystarczający dochód.

cslady A jak byś oceniła poziom stresu w takiej pracy? W moim przypadku nie ma problemu z radzeniem sobie ze stresem "zadaniowym", że tak się wyrażę - trudności w zadaniu, nad którym pracuję, motywują mnie do szukania nowych rozwiązań - natomiast przeżywam ogromną frustrację, gdy zalewa mnie niepotrzebna biurokracji, której niestety w moim fachu jest ogrom. Frustruje mnie też brak wsparcia i kontaktu z kierownictwem (w moim zawodzie "każdy sobie rzepkę skrobie" i nikt się właściwie nie interesuje, co robisz, dopóki nie pojawią się nieprawidłowości - a wtedy z reguły jest już za późno na interwencję). Czy tego typu sytuacje w ogóle występują w branży IT?

Zaczęłam kurs online w serwisie udemy, jestem już po kilku lekcjach, no i przeglądam blogi i fora programistyczne. Tak, chyba rzeczywiście najlepiej będzie po prostu pójść w praktykę, ale potrzebowałam usłyszeć opinii kilku osób, że w ogóle jest sens w to brnąć.

Świetnie, myślę, że właśnie małe aplikacje to coś, co by mnie docelowo interesowało Na pewno zapamiętam i w razie czego będę kombinować w tym kierunku.
Zaintrygowałes mnie - co masz na myśli pisząc, że pracujesz miotłą?

Poziom stresu pewnie zależy od konkretnej firmy. I IT też są przecież firmy, w których wiele rzeczy nie funkcjonuje tak, jak należy. Zdarza się dużo biurokracji. niekompetentne kierownictwo i upierdliwi klienci - jak wszędzie. Tylko jak nabierzesz doświadczenia w branży, to będziesz mogła przebierać w ofertach i nie będziesz skazana na pracę w firmie, która Ci nie leży.

Jestem w branży. Pytaj o co chcesz. A do czego Ci jest potrzebna ta umiejętność ? Ludzie popełniaja błąd podczas nauki programowania a raczej kodowania myśląc, że jak ograną javę czy java scirpt to będą zbijać kokosy. To tak nie działa. Jaki masz konkretnie problem do rozwiązania ? Co cię interesuje ? W czym chcesz się spełniać ? Języki programowania to tylko narzedzia. Środek do celu a nie cel sam w sobie.

Na twoim miejscu ogarniałbym Pythona i bazy danych i uderzałbym w testowanie automatyczne. A zanim ogarniesz testowanie automatyczne to będziesz klikaczem czyli testerem manualnym a tam już sie zarabia ponad średniakrajową. A w między czasie będziesz mogła się szkolić. Unikaj bootcampów. Szkoda na to kasy. Te pieniądze przeznacz na specjalistyczne kursy i certyfikaty z Oracle czy Microsoftu.

Gdy już poznasz od kuchni cykl tworzenia oprogramowania i jego wdrażania to wtedy możesz uderzać w developera. Na twoim miejscu wchodziłbym w pythona ze zwględu na niski próg wejścia i uniwersalność języka. Prosty jezyk do nauki obiektowości.

Wszystko zależy od tego w czym chesz robić ? Skoro jesteś dobra z matmy to może Big Data, Hurtownie Danych i Data Science ? Zarobki nawet wyższe niż u developerów.

Pamietaj tylko nie liczni się do tego zawodu nadają. Ciągła nauka nauka i szukanie problemów. Problemy to będziesz mieć wypisane na czole. Większość ludzi nie zdaje sobie sprawy na czym ten zawód polega. Im szybciej wyjdziesz z klepania kodu tym lepiej. Im dłużej się nad tym siedzi tym gorszy wzrok. No i psychika też siada. Programowanie jest ciekawe ale jako podstawa do budowania sobie dochodu pasywnego.

Widzę tylko sens w machine learning i automatyce/robotyce. Rynek potrzebuje specjalistó ale SERIORÓW. Jeśli chodzi o juniorów to rynek się nasycił. No chyba, ze chcesz być klepaczem kodu a nie programistką.

Moja rada. Buduj w zaciszu domowy jakiś projekt, apkę, system i wrzucaj na git huba. KAŻDY początkujący klepacz musi mieć własne portfolio. Bez tego ciebie nie zatrudnią. Aczkolwiek jesteś kobietą a teraz mamy polityczną poprwność i parytety więc może się gdzieś załapiesz bez portfolio.

Nie spodziewałam się tak szybkiego i życzliwego odzewu. Dziękuję Wam wszystkim bardzo! Dzięki Wam moja motywacja rośnie

Mordimer ogromne dzięki za fachowe naświetlenie tematu. Był taki czas, kiedy jako alternatywę dla swojego obecnego zawodu widziałam analizę danych, ale to była raczej taka luźna sugestia i nigdy nie pociągnęłam tematu. Odnośnie tego, czy jestem dobra z matmy - zdawałam rozszerzoną maturę, ale to było 8 lat temu i sama widzę, że mam spore braki, które muszę nadrobić. Na razie ogarniam jakieś podręczniki do szkoły średniej, ale widzę, że luki są. Zdaję sobie sprawę, że bez matematyki za daleko w świecie programowania nie ujadę, więc daję sobie kilka miesięcy na nadrobienie zaległości, potem zobaczę co dalej.

Moją największą motywacją do przekwalifikowania się jest charakter mojej obecnej pracy - chciałabym się ustatkować, mieć gwarancję tego, że będę przynajmniej przez rok-dwa mieszkać w jednym mieście i mieć stały dochód. Nie liczę na zarobki rzędu kilkunastu tysięcy, średnia krajowa w perspektywie kilku lat od wkroczenia na rynek IT by mnie satysfakcjonowała. Mocnym argumentem za przebranżowieniem się jest też możliwość pracy zdalnej - pewnie za 3-4 lata chciałabym z mężem powiększyć rodzinę i w wypadku jakichkolwiek komplikacji ciążowych możliwość pracy w domu jest dużym atutem branży IT (chciałabym wrócić do pracy jak najszybciej po porodzie).

nudny.trudny a jakiego języka się uczyłeś/uczysz?

Czyżbyś pracował w lokalizacji? ; )

No dobrze niepodobna ale nadal nie wiem czego oczekujesz od tej branży ? Odpowiedziałaś mi ogólnikowo. Co jesteś w stanie zaoferować potencjalnemu pracodawcy ? Masz jakiś pomysł na własny projekt ? Czy Java to decyzja ostateczna ?

Tak naprawdę to ciężki kawałek chleba. A większość chyba sobie nie zdaje sprawy z ogromnej konkurencji i presji. Jak lubisz się ciągle uczyć nowych rzeczy i potrafisz szybko przyswajać informacje to ta branża będzie dla ciebie. W tej branży każdy w miarę ogarniety senior ucieka albo na architekta albo na analityka. Wtedy pracuje się więcej z ludźmi a kodowanie przy ekranie zostawia się młodszym. Naprawdę szkoda wzroku.

Zależy mi na pracy, która będzie ode mnie wymagać kreatywnych rozwiązań (nie wyobrażam sobie przekładania dokumentów), która będzie wyzwaniem, jednocześnie dając poczucie przywiązania do miejsca. Chcę w ciągu pięciu lat być w stanie określić docelowe miejsce zamieszkania, nie podoba mi się ciągłe "siedzenie na walizkach". Nie musi to być jedna firma, nie mam też nic przeciwko ewentualnym kilkudniowym wyjazdom, ale mam dość kilkutygodniowych nieobecności, chcę ustabilizować swój tryb życia, jednocześnie pracując w branży, która będzie ode mnie wymagała myślenia, nie tylko mechanicznych czynności.

Dopiero zaczęłam naukę programowania, wiec spójrzmy prawdzie w oczy, technicznie nie jestem w stanie na razie zaoferować niczego. Mam za to doświadczenie w kwestii umiejętności miękkich (od 3,5 roku kieruję małym zespołem), atutem są też umiejętności językowe. Jestem bardzo chętna do nauki.

Dotychczas - w mojej obecnej branży - miałam trochę do czynienia z GISem, więc w tym kierunku oscylowały moje plany, ale prawdę mówiąc spośród wszystkich możliwości, które oferuje programowanie, najbardziej podobają mi się aplikacje na Androida czy iPhona (to też oczywiście można łączyć z GISem, ale nie robiłam na razie rozpoznania rynku, a wiem że szereg aplikacji to mobilnego GISu już istnieje). Zdaję sobie jednak sprawę, że na razie musze porządnie nauczyć się podstaw, żeby w ogóle samej dowiedzieć się, w czym będę czuć się najpewniej.

Java jako pierwszy język do nauki - tak. Na pewno jednak chciałabym się z czasem rozwijać i pójść w też w innych kierunkach. Python wydaje się dobrą opcją (zwłaszcza jeśli bym miała działać w GISie), ale nie chcę wprowadzać sobie dwóch języków naraz na początek, bo boję się, że wszysko mi się pomiesza.

Dziękuję Wam bardzo - dzięki Wam utwierdziłam się w decyzji, że warto spróbować. Mieliście rację: jest mnóstwo grup dedykowanych pomocy przyszłym programistom/programistkom. Jestem naprawdę zaskoczona, jak dużo jest inicjatyw mających pomóc takim osobom jak ja. Jestem już po kolejnej lekcji javy, czytam manuale, a nawet napisałam już swój pierwszy (na razie bardzo prosty) kod

Mam nadzieję, że za rok będę mogła napisać tu, że udało mi się nie stracić zapału do nauki i dalej działam w temacie Trzymajcie za mnie kciuki!

Wkręcam się coraz bardziej! Jestem w połowie kursu, znam już podstawy składni. Trochę oszukuję i oglądam filmiki na yt poza kursem i mogę z dumą stwierdzić, że udało mi się na smartfonie odpalić moją pierwszą aplikację (tak, to hello world, ale byłam bardzo z siebie zadowolona:P) Czytam tez sporo o pracy w zespołach w IT i zwinnym programowaniu i... żałuję, że w mojej branży nie stosuje się niektórych rozwiązań, myślę że to mogłoby ogromnie usprawnić pracę.

Chociaż nie ukrywam, że trochę czasu zajmuje mi przestawienie się na myślenie obiektowe, na początku zupełnie nie rozumiałam w jakim celu stworzono niektóre rzeczy (interfejsy, abstrakcyjne metody). W porównaniu z tym, czym się obecnie zajmuję, wydaje mi się to zupełnie nieintuicyjne. No, ale wiedziałam że nie będzie lekko, a  z każdym kolejnym przykładem widzę że rozumiem coraz więcej

Dzięki za miłe słowa! No własnie trochę się tego boję, ale na szczęście na razie nie widzę oznak. Ale też niestety mogę przysiąść do nauki tylko po godzinach, więc siłą rzeczy jest to nauka systematyczna (codziennie staram się coś zrobić), ale nie jestem w stanie poświęcić na nią wielu godzin dziennie.

O kurczę, wielkie dzięki za tę wypowiedź! Czy mógłbyś opowiedzieć coś więcej o sobie, jak samodzielnie zostałeś programistą? W jakim języku pracujesz (i od jakiego zaczynałeś)? 

Podziwiam to, że dałeś radę samodzielnie się wszystkiego nauczyć, jesteś dla mnie inspiracją!

To śmieszne, gdy o programowaniu wypowiada się osoba, która nie jest w stanie zauważyć, iż odpowiada na wpisy zamieszczone 4 lata temu.
A uprzedzając kolejne wpisy reklamujące kursy i "bootcampy" powiem tyle - jeżeli ktoś potrzebuje kursu, żeby nauczyć się programowania, to znaczy że kompletnie do tego zawodu się nie nadaje.