Wstań i się wyprostuj! - Netkobiety.pl

Cieszę się, że ktoś tu zajrzał 

Dziś w ramach wyjaśnienia skąd taki tytuł:

Wilku, wlasnie to robie w innym wątku;)

http://www.netkobiety.pl/viewtopic.php? … 8#p3274218

post nr 73 i z dzisiaj

Jeśli będziesz miał jakieś pytania to pytaj tam lub tu

Witam

Iceni, super pomysł na wątek.

Z moich doświadczeń pomocne w wychodzeniu na prostą były:

1. Otaczanie się pozytywnymi ludźmi, rozmawianie z ludźmi, wymiana doświadczeń, żarty, przyjazne słowa.
2. Czasem wystarczy, że ktoś nas tylko wysłucha, a czasem ważne, że wskaże nam sposób, na który sami nigdy byśmy nie wpadli.
3. Nabywanie wiedzy psychologicznej. Dla mnie to okazało się kluczowe poznawanie i rozumienie zachowań ludzkich.
4. Aktywność fizyczna połączona z kontaktem z drugim człowiekiem np. spot, imprezy, spotkania na kawę.

[youtube]https://m.youtube.com/watch?t=1s&v=qqnVXZ149Y8[/youtube]

Dlaczego te linki raz wchodzą, a raz nie, skoro robię to w ten sam sposob?
:S

Jestem facetem, więc pewnie z tego powodu mam troche inaczej. U mnie działa podejście zadaniowe do życia. Najpierw szukam odpowiedzi na pytanie czego mi brakuje w obecnym stanie rzeczy. Potem szukam sposobu zaspokojenia niedosytu. Zwykle cel są to proste sprawy, choć czasem jest to marzenie. Kiedyś pracowałem w fajnej firmie i marzyłem żeby doczekać tam emerytury. Zarząd się zmienił i marzenie zmieniło się na nową pracę. Szukałem dwa lata i się udało.
Teraz muszę kupić motocykl. Wiem jaki, wiem za ile, ale nie miałem szans zebrać na niego kasy. Więc znów musiałem zmienić pracę. Wyliczyłem ile muszę zarabiać i poszukałem pracodawcy który mi tyle da. Od czerwca zaczynam pracę w nowej firmie i w przyszłym roku latem będę śmigał nowym tourerem.

Kiedyś zamarzyłem żeby się ożenić z poznana dziewczyna. Jesteśmy małżeństwem od 30 lat.

Nie mam wielkich marzeń. Nigdy nie chciałem być na księżycu, mieć milionów, czy sypiać z miss world. Kochany człowiek u boku, fajna praca i wiatr we włosach. Reszta nie jest mi potrzebna.

Uwielbiam ten nasz polski small talk. Rozmawiam z żoną, narzeka na dzieci, pracę, sąsiadów. Pije piwo z kumplem- narzeka na robotę, stoję w sklepie w kolejce do kasy, narzekania na drożyznę, marne produkty, za mało otwartych kas, powolne i leniwe kasjerki.

Nigdzie gdzie byłem poza Polską tego nie słyszałem. U nas jest to podstawowa forma komunikacji. How are you? Fine. Wie geht's? Alles gut. Jak się masz? A przestań. Szef to menda, zona zrzędzi, bachory mnie wykończą. I człowiek od razu ma ochotę całować ojczysta ziemię za to że rodzi tak wspaniale owoce. Doceniam to będąc za granicą. Polskie wielomówstwo, nasze otwarcie się na problemy drugiego człowieka. Niemiec nie powie asfalt czy brudas. A my mamy tyle pięknych słów na opisanie innych. Zrzedzimy, obgadujemy, marudzimy. Toż to istota naszego jestestwa.

Zrzędzenie to jedno, a hejt to już całkiem co innego.

Wbrew waszej interpretacji ja to naprawdę lubię. Jestem 12 dni w Niemczech z Niemcami. Potem mam dwa dni z rodakami i znów Niemcy i tak cały rok, drugi, trzeci. Możecie wierzyć albo i nie, ale człowiek tęskni nawet za tym co kiedyś go denerwowało.

Witam
W jednym z wątków dotyczących toksycznych związków i krętych ścieżek uczuć podzieliłam się stroną, w której to krok po kroku
dochodzi się do akceptacji siebie i wychodzenia na prostą z uwikłań i uzależnień od niechcianych destrukcyjnych uczuć.
Z własnego doświadczenia, po przebytych zawodach, żałoby, lekceważenia itp. dochodziłam do równowagi.
Oto ta strona:

http://cudownyportal.pl/kreacja-jako-sp … afirmacji/

Bo w życiu tak do końca nie mamy wpływu na zdarzenia, ale mamy wpływ na własne myślenie - akceptacje siebie, bo z samym sobą
jesteśmy na amen.
Można osiągnąć stan, w którym uśmiechamy się do siebie i tego wszystkim życzę... nie tylko od Święta

Nawiązując do wyżej zmieszczonego filmiku-wykładu, nasunęła mi się myśl, że w obecnych czasach mało kto ma chęć do dociekania
przyczyn swoich niepowodzeń. Można przeczytać masę publikacji, filozofii, itp. lecz w praktyce jest zazwyczaj bezradny a nawet leniwy intelektualnie.
Dlatego pozwolę sobie dodać od siebie, że nic  tak nie uczy rozpoznać siebie jak zetknięcie się z cierpieniem innych a także swoim.
W filmiku nie ma mowy o wartościach jako takich. Jest to tylko wypadkowa - przyczyna - skutek.
A przecież istnieją pojęcia takie jak szlachetność, ideały, wzorce no i motywacja.
Może to zabrzmi średniowieczem, ale z racji mojej dysfunkcji ruchowej po chorobie we wczesnym dzieciństwie, przebywałam wiele lat
pod różnym (że tak powiem) 'rygorem' i dyscypliną. Można by rzec nawet klauzurą zakonną.
Z perspektywy lat mogę śmiało powiedzieć, że nic tak nie satysfakcjonuje, jak samodzielne myślenie oparte na żywych Wzorcach.
Nic człowieka nie uszczęśliwi jeśli jest mu źle z samym sobą. Reszta jest tylko świadomym wyborem i pokorą wobec nieodwracalnej straty lub popełnionego błędu.
Co optymistyczne, to świadomościowe odkrycie daje już pewien krok w przód i pewną nadzieję. Nie byłabym sobą gdybym w tym momencie nie uroniła łzę przemieniającą przeszłość tylko i wyłącznie w cudownie słonawą wodę, taką która podnosi ciśnienie, a to potrzebne jest, by nie być ospałym w działaniu.

up!

Zadaniowość tak. Znaczy mieszkałem w kawalerce, to myślałem o 2-pokojowym. Zmieniłem na 2-pokojowe, to myślałem o własnym 3-pokojowym. Kupiłem własne 3-pokojowe, to myślałem o domu. Wybudowałem dom i teraz wyłażę nocą z lornetką i patrzę na Księżyc, bo tego marzenia nie zapomniałem ale cóż... życie O jednośladach mogę też tylko pomarzyć, bo jakiś czas temu zabrali mi prawko na motocykle. Niby mogę sobie sprawić coś do 125 cm ale to raczej nie to samo. Aaa, chciałem jeszcze skoczyć na spadochronie ale małżonka nie chce o tym słyszeć. Teraz jeszcze jeden glebnął o murawę więc specjalnie przyszła do mnie żebym się nie ważył nawet o tym myśleć! Mówię - ale przecież byś nawet nie wiedziała ha, ha... No chyba, żeby zadzwonili, że trzeba szufelkę do zbierania i jakiś worek...
Natomiast co do prostowania, to samo się jakoś prostuje. Jestem wyznawcą zasady, że jakoś to będzie więc specjalnie się nie przejmuje przeciwnościami dnia codziennego.

No cóż, szkoda. Wszystkiego Najlepszego.