od kilku lat na netkobiety... - Netkobiety.pl

Pamiętam mój pierwszy wątek,  to były wakacje 2013. Mniej więcej pamiętam co wtedy pisalam, jakie odczucia mi towarzyszyły.
Teraz trochę się podśmiewam z tego co wtedy pisałam,  myślę,  ze w dużo kwestiach się myliłam. Ale jest to dziwne, bo moja sytuacja jeśli chodzi o tamten wątek nic a nic się nie zmieniła przez te 4 lata, a mimo to śmieje się z tego co wtedy pisałam, czułam się jak wiekowa staruszka.
Za  na inowych płaszczyznach życia właściwie większość się zmienila przez ten czas.

Podsumowujac:mogłabym dziś złożyć taki sam watek jak 4 lata temu, bo nic kompletnie się nie zmieniło,  tylko, że teraz nie chciałoby mi się już takiego wątku zakładać,  bo nie czuję potrzeby.

Też nie czytałam swoich starych postów.  Z grubsza pamiętam o czym pisałam,  ale nie wracam do tego czytając.
A najlepsze, że "przyszłam "tu jak mi się zdawało na chwilę

a ja przeczytałam "czego ci w życiu najbardziej brakuje" no i w pierwszej chwili pomyślałam ale byłam naiwna... ale po głębszym zastanowieniu doszłam do wniosku, że ja dalej jestem naiwna, tylko trochę inaczej, bardziej świadomie... czasem robię coś naiwnego, bo czuję, że tak powinnam postąpić i.... oczywiście dostaję po du***. Czas sprawił, że trochę się uodporniłam , a jednocześnie chyba liczę na to, że nie wszystko jest "z góry wiadome", powtarzalne, przewidywalne, że coś mnie zaskoczy, zdziwi.

Jeszcze jedna refleksja - strasznie widać po moich wypowiedziach, kiedy byłam szczęśliwa, a kiedy na granicy depresji

Averyl, gratuluję pomysłu na temat .

Ja sama pojawiłam się tu na chwilę, w trudnym dla siebie momencie i z jeszcze trudniejszym problemem do rozwiązania, nawet nick miałam z jakimiś cyferkami, bo absolutnie nie zakładałam, że zostanę tu na dłużej. Było to zresztą pierwsze forum, na którym w ogóle zdecydowałam się cokolwiek napisać. Temat rozwiązałam, ale zadomowiłam się i tak oto jestem po dzień dzisiejszy, a to już szmat czasu .

Moje myślenie może specjalnie się nie zmieniło, ale na pewno w wielu tematach nabrałam znacznie większej świadomości, chyba też nauczyłam się więcej wymagać - zarówno od życia, jak i od innych ludzi, a przy tym nauczyłam się głośno wyrażać swoje oczekiwania i potrzeby, łatwiej przychodzi mi stawianie granic, których innym nie pozwalam przekraczać. Dziś wiem, że zdrowy egoizm czy asertywność to jest coś, czego absolutnie nie należy się wstydzić, mało tego, są to elementy niemal konieczne, aby złapać względną równowagę. I to wszystko naprawdę dało mi to forum, a dokładnie czytanie wypowiedzi życiowo mądrych osób, którym w tym miejscu za to dziękuję.

I jeszcze - błędów nie robiłam nigdy, ale kiedy dziś trafiam na swoje posty sprzed kilku lat, to widzę wyraźnie - choć wówczas wydawało mi się, że nie mam z tym problemu - że interpunkcja i styl jednak mi się poprawiły. Trening czyni mistrzem, więc mam szczerą nadzieję, że za kolejnych osiem będzie kolejny progres . Z drugiej strony ogarnia mnie przerażenie, że w XXI wieku wciąż są w naszym kraju półanalfabeci oraz ludzie, którzy mają ogromny problem ze zrozumieniem banalnie prostych rzeczy . Dotąd naprawdę nie zdawałam sobie z tego sprawy.

Skąd ja to znam, mój pierwszy temat był o tym, że mam 36 lat i zastanawiałam się, czy to już nie za pożno aby kogoś poznać i ułożyć sobie rodzinnie życie typu mąż, dzieci i tak dalej.
Czułam się wtedy okropnie staro, jakby juz nic mnie nie czekało, jakby mój tamten wiek mnie już przekreślał w oczach mężczyzn i skreślał moje ewentualne macierzyństwo.
Głupia błam, że tak myślałam. 36 lat to młod babka, pewnie, że nie 20 stka, ale wystarczająco młoda, aby sobie jeszcze ułożyć życie rodzinne. teraz tak to widzę.

Jedynie czego się bałam, to to, że tak już zostanie, nie wazne , czy będę miała 37, 38  czy jak teraz 40 lat.
I co mogę powiedzieć, że jeśli chodzi o tą obawę, to sprawdziła się w 100 procentach.

Jest więc coś w tym, że pozytywne przyciaga pozytywne a negatywne negatywne. Na co mam przykład.

Poza tym gorąco dziś 32 stopnie w cieniu, jak w Afryce

Temat jak dla mnie bardzo na czasie. Zwłaszcza, że niedawno przekopywałem swoje stare tematy i posty. Przyszedłem na to forum w roku 2012, w okresie bardzo trudnym dla mnie. Był to okres świeżo po szkole średniej, okres w którym nie wiedziałem co chcę robić w życiu, dokąd iść. Był to okres definiowania się na nowo. Miło mi jednak zauważyć że szakisz z 2012 roku jest w dość dużej części spójny z tym szakiszem który jest teraz. Mówiąc krótko, okres dorastania przeszedłem bezkrwawo

P.S. Taka uwaga trochę techniczna - byłbym bardzo za tym, żeby zaimplementować na forum jakiś konkretny system powiadomień. Nie tych mailowych, żeby nie zaśmiecać sobie skrzynki, ale coś w stylu portali społecznościowych. Mało kto czyta swoje stary tematy, a zdarza się, że niektóre z nich po latach odżywają, czy wręcz są wciąż na topie

"Staż" mam.
Czasem czytam swe dawne posty i... nie zmieniłabym w nich ani słowa.

Moje spostrzeżenia na temat własnego życia?
Cieszę się z tego, że jest. I że jest takie, jakie jest. I cieszę się z tego, że było do tej pory takie, jakie było, bo inaczej miałabym inne doświadczenia, byłabym inną osobą, a ja lubię siebie taką, jaką jestem.

Hej.

Ja tez chyba zaliczam się do tych "ze stażem" - z przerwami udzielam się na tym forum od kilku lat. Ale dziś mysle, ze trafiłam tu w niewlasciwym dla siebie momencie, pewne sprawy miałam nie do końca poukładane, i jakos tak.. nie zawsze było tak jakbym chciała.

Czy zgadzam się ze sobą z dawnych postow? Wiele razy nie, wiele wypowiedzi bym zmienila, w niektóre tematy bym sie nie angazowala, itd.