Czy związek bez pożądania może się udać? - Netkobiety.pl

Meg, twój problem brzmi podobnie do wątku viki32.  Zasugerowałem jej obejrzenie prezentacji na YouTube:
- "Masculine Women Feminine Men - What Men Want", Ray Doktor
- "Why Do I Turn Off Men - Am I A Masculine Woman?", Ray Doktor
- "3 Signs Your Energy Is Too Masculine For Men", Joe Amoia

Nie wiem czy to w jakikolwiek sposób pasuje do twojej sytuacji.  Obejrzyj i powiedz coś więcej.

Dokładnie tak....Dzisiaj jak tulił się do mnie rano to zesztywniałam. Tulil się jak mały chłopiec do mamy. Cmokał i mlaskał. Zero zdecydowania. Rzygam tą dobrocią i czułością. Czułam jak rośnie we mnie złość. Więc udawałam, że śpię byle tylko nie doszło do zbliżenia.

Biega, jeździ rowerem po górach, uprawia cross fit. Ja biegam. Zazwyczaj robimy to osobno z racji opieki nad dziećmi. Nie jest typem który rywalizuje, otwarcie mówi, że nie lubi rywalizacji w sporcie tylko pokonuje własne ograniczenia

Na pewno pożądanie w związku długoletnim jest inne, niż na początku. Ale bywa i tak, że ono zamiera zupełnie, a związek bazuje bardziej na wzajemnej przyjaźni obu stron. Nie jest to reguła. Czy Wy jesteście niedopasowani ? A jak było z tym kiedyś ? Jak było na początku ? Czy to jakoś ewoluowało w Waszym związku ?

Oj, tutaj nie zgodzę się z Tobą. Mój zanim się zwlecze np. z wyra, czy za coś się weźmie to mnie coś trafia, ale co co sportów - to głównie uprawia te szybkie i wymagające zwinności czego na co dzień u niego nie ma wcale.

Hmm... No to widocznie mam złe pojęcie o flegmatykach Ja jestem raczej melancholikiem...Chyba.

No nie brzmi to porywająco. Był Twoim pierwszym, więc to był jeszcze etap generalnie poznawania seksu, gdzie wszystko było ekscytujące. Po tym etapie przyszła nuda (na studiach), bo zaczęłaś mieć większą świadomość swoich potrzeb w tej kwestii i doszłaś do wniosku, że to co jest Ci nie wystarcza. Potem przerwa. No i zryw połączony z wpadką ciążową. No i.... No i wynika z tego to, że o Twoim małżeństwie z tym facetem zaważyła ta wpadka. Przydarzyło się dziecko, a on w Twoich oczach nadawał się nie ojca. Ty nie chciałaś być panną z dzieckiem. Może ktoś na Ciebie naciskał, żebyś wyszła za mąż ? Tylko jakoś tak brakuje w tym jakiś emocji. I wygląda na to, że brakuje od samego początku. Trudno odbudować coś, czego w ogóle nigdy nie było.

Cholerne rodziny...
Mnie to trochę przypomina moje małżeństwo. Też niby jest ok, prawie w ogóle się nie kłócimy (bo tak naprawdę nie umiemy się kłócić) i w ogóle nie ma seksu. Moja żona też nie lubi się całować. Po tym co napisałaś tak się zacząłem zastanawiać, czy ja też ją sobą irytuję.
Rozmawiałaś z nim kiedykolwiek o tym co Cię trapi, o swoich potrzebach ? Nie odpisałaś na pytanie, czy rozmawiałaś o tym z jakimś psychologiem. U mnie jest tak, że my z żoną w ogóle nie umiemy o nas rozmawiać. Chciałbym iść na terapię dla par, ale mam wrażenie, że jej nie zależy na poprawie.
Wam też chyba przydałaby się taka terapia wspólna. Wasze małżeństwo się rozłazi tak samo jak moje. Przyjdzie taki czas kiedy Wam dzieci podrosną i przestaną być pretekstem, żeby utrzymywać ten związek. I co Wam wtedy zostanie ?

Przeżywam taką trochę żałobę. Smutek po stracie. Czasu kiedy jestem młoda. Myślę, że wczesne macierzyństwo i takie moje oddanie im, też zabrało mi trochę wolności. W międzyczasie studia, potem kolejne, właśnie kończę specjalizację... Teraz pracuję, wychodzę " do ludzi", faceci zwracają na mnie uwagę, a ja mam poczucie, że już w ogóle po ptakach... Że to nie dla mnie, że musi być tak jak jest
Co do wizyty do psychologa. Po pierwsze, jestem branżowa. Nie czuję się anonimowa w branży, chociaż to mogę jeszcze obejść. Ja skutecznie uciekam od tego tematu, że mi źle. Racjonalizuje. Swoim pierwszym postem trafiłeś w sedno. To nie chodzi o to, że jestem zimną rybą - co czasem słyszę. On mnie zwyczajnie nie kręci jako facet. Co mam mu powiedzieć, że marzy mi się ostre rżnięcie, a on ze swoim sposobem bycia nie jest w stanie mi tego zapewnić ))))) Nie wiem jak miałabym sformułować problem, żeby go nie zranić. A co jak dojdę w terapii do ściany, do wniosku, że to nie jest związek dla mnie.... Wiele par tak kończy terapię małżeńską. A my mamy małe dzieci. Ludzie nie podejmują terapii, bo boją się jej efektów, wniosków do których dojdą w trakcie. Ja też się boję.

Ja też boję się wspólnej terapii. Z takich samych powodów. Może żona też się jej boi. Tylko co innego pozostaje ? Nieleczony problem nie zniknie. To się tylko odłoży w czasie. Z terapią, czy bez, do wniosku, że to związek nie dla Ciebie dojdziesz i tak. To tylko kwestia czasu. Nie ma reguły co do tego jak pary kończą terapię małżeńską. Jedne się rozstają, a inne zaliczają "reaktywację". Dzieci tak jak Ci już napisałem kiedyś urosną i co wtedy ? Będziesz przez ten czas cały czas w żałobie i smutku po stracie, który przez te lata będzie trwał, a czasu się cofnąć nie da. Ja ten żal doskonale rozumiem, bo też mam ogromne wrażenie, że coś mnie w życiu ominęło. Zawsze byłem nieśmiały i seks zacząłem późno. Zawsze miałem z nim jakieś problemy i nigdy nie umiałem się nim naprawdę cieszyć. Dlatego dodatkowo drażni mnie to, że uwiera mnie taki "banał". Nie wyszumiałem się w młodości jak inni.
Też się boję, że żona powie mi coś takiego jak Ty musiałabyś powiedzieć swojemu mężowi. Że normalnie nie kręcę jej jako facet. Ale ja to i tak wyczuwam. To nie byłby wielki szok, tylko potwierdzenie czegoś co podejrzewam. I co można wtedy zrobić ? Moja żona też kiedyś powiedziała mi, że lubi być zdominowana w seksie, też chciałaby czasem ostre rżnięcie, a ja wiem, że nie umiem jej tego zapewnić, bo jestem w tym temacie raczej delikatny.

Co to znaczy, że jesteś branżowa ? Że obracasz się w kręgu psychologów ? To chyba tylko wymówka Nawet psycholodzy miewają problemy z którymi muszą się do kogoś zwrócić

Wedlug mnie zwiazek bez pożądania to nie zwiazek a uklad.

Kaktus przeszły mi ciarki po plecach jak przeczytałam Twój post

Tak, ma brać. Brać nie ma nic wspólnego z agresją. Nie szeptać do ucha jaka jestem cieplutka i pachnąca. I że uwielbia się do mnie przytulać. Ok, przytulać to może... Ale gra wstępna to żadna z tego. Cmokać to ja dzieci mogę. A najbardziej nie znoszę jego wzroku zbitego psa, jak mówię, że nie. On poczeka, bo kocha... 

Brakuje mi jego pewności siebie, zdecydowania. We wszystkich obszarach, nie tylko w łożku. Stawiania granicy mnie, kiedy nie mam racji. Poczucia bezpieczeństwa finansowego, mimo, że zarabia bardzo dobrze. Złości mnie kiedy, że tłumaczy, że zamiast pracować woli być z dziećmi... Był przez pół roku bo miał depresję w związku z pracą. Taki lękliwo depresyjny typ. Ja jestem silną osobowością i potrzebuje silniejszego ode mnie. Mam poczucie winy, że niewystarczająco go wspieram, że wymagam siły, zamiast być na "dobre i złe". Zawsze podniecali mnie mężczyźni, którzy mają swoj świat, są trochę niedostępni. Nigdy na wyciagnięcie ręki. Lubię kiedy facet ucieka do tego swojego świata bo praca, sport, pasje, w potem wraca ( metaforycznie) by zająć się stęsknioną kobietą

Wskazała Ci kierunek. Powiedziała o swoich potrzebach, to ważne. Dlaczego uważasz, że nie umiałbyś jej tego zapewnić?

No, jeśli chodzi o stanowczość i zdecydowanie, to jestem jak najbardziej za . Bardzo lubię poczuć obok siebie taką siłę spokoju, wsparcie, które mnie nie tłamsi.

Bo jak dotąd nie umiałem. Nie lubię dominować nad kimś. Zresztą generalnie mam problem z tą taką agresywnością. Tłumię to w sobie. Wiem, że to popieprzone, ale tak już jest.

A jak jest jak np. wypijesz alkohol?

Absolutnie nie namawiam !
I absolutnie nie mam na myśli upijania się jako sposobu na wyzwolenie agresjii. Agresja nigdy nie jest słuszna. Bardziej miałam na myśli kolacje z lampką wina, czy wtedy czujesz się pewniej, śmielej itd.

Ogarniam rano większość obowiązków, bo zwyczajnie muszę. On zajmuje się wyłącznie sobą, zwala na mnie mówiąc " on chce do ciebie, ja nie wiem w co ją ubrać itd" poza tym kibel rano też zajmuje sporo czasu. Nigdy nie twierdziłam, że wiem lepiej czy robię coś w domu lepiej.  Nie poprawiam go, co córce włoży do chlebaka to zabierze do szkoły. On w moim poczuciu skrytnie się wymiguje. Wczoraj było to samo, mówię, że idę do wanny i długo mnie nie będzie. On na to, że dzieci nie uśpi bo bedą płakać. Bzdura, szaleją za tobą, poradzisz sobie. Poradził, spały po 15 minutach. Nie oglądam się za innymi w jego obecności i nie daję mu jawnych powodów do zazdrości. To upokarzające. To o czym piszę dzieje się w mojej głowie. Twój post brzmi jakbym wykastrowała własnego męża... Nie sądzę, żeby tak było. Mam się nie szkolić, nie pracować, nie dbać o siebie??

Boszzz...  Odpowiedzialny?! witamy w średniowieczu
Kiedy mezczyzna mowi "nie" to można to ignorowac? Ma zawsze byc gotowy do seksu?

Każdy jest odpowiedzialny za swoją własną seksualność i seksualny komfort partnera. Kobieta nie ma wcale tutaj taryfy ulgowej.  Seks to są naczynia polaczone - jesli ubywa w jednym, to ubywa i w drugim, jesli przybywa, to tez.

Moim zdaniem nie ma co rozwijać wątku, klasyczne niedospawanie potrzeb.
Za młodzi byliście, jak zakładaliście rodzinę.
Spotykałam się ostatnio z mężczyzną o podobnym usposobieniu, co Twój mąż.
Na końcu miałam go już ochotę gryźć, trzepać przez głowę. Na 100% mężczyzna nie dla mnie.

Jest wiele związków, takich jak Twój. Jedni to akceptują, ale żyją w niedosycie, chowają swoje potrzeby - emocjonalne i seksualne,
Inni zdradzają, aby w końcu się zaspokoić, są rozwody. Musisz sama zadecydować, czy warto, jakie chcesz finalnie ponieść koszty.

Ja natomiast wiem, że dopóki nie będzie mi dobrze na każdej płaszczyźnie w związku, nie będę czuć "to jest to", nie zwiąże się znów na poważnie.
Kobieta chce się czuć pożądana przez mężczyznę, w następnej kolejności kochana.
Ja do dzisiaj mam mokro w majtkach, jak sobie pomyślę jak były mnie "brał" i pożądał .
Boże, to było nieziemskie. No ale mnie nie kochał .
Może ten Twój Cię chociaż kocha? .

Związek bez pożądania jest dla mnie dziwny i nieakceptowalny.  Miłość nie zastąpi pożądania. Pożądanie nie zastąpi miłości. Uważam podobnie, jak Lilka, ze na tych dwóch płaszczyznach powinno wszystko grac. Bo jednym nie da się zrekompensować drugiego. Ale z drugiej strony chyba nie ma  nic gorszego w zwiazku niz fakt, ze facet nie widzi w Tobie kochanki, ze go nie pociagasz. Chyba tez mam taka kolejność - najpierw chce być pożądana, potem kochana. Chce po prostu czuć się jak kobieta u boku mężczyzny a nie jak jego siostra.. I bardzo odpowiada mi model stanowczego i dominującego samca Tak więc rozumiem autorkę. Taki delikutasny ciapciak w łóżku może zniechecac.
Tak się czasem zastanawiam,  czy nie wymagany zbyt wiele od tych facetów.  Z jednej strony oczekujemy od tego konkretnegp żeby był dla nas czuły i troskliwy oraz delikatny a nawet romantyczny  z drugiej chcemy go widziec twardym, stanowczym, nieco szorstkim i dominujacym, taki archetyp prawdziwego faceta. Mówiąc krótko czuły barbarzyńca 

Trochę chyba miałaś przykre doświadczenia w tym seksie, piszesz tak jakbyś się go bała.
Tak jak wspomniałam, ja finalnie nie byłam kochana, za to pożądana do granic niemożliwości, ale to nie wiązało się z żadną brutalnością.
Było dużo czułości, zabawy, zdrowego mizianka i delikatności . To było coś pięknego.

Bardzo udane są te związki, gdzie jest chemia i gdzie jest miłość.
O ile statystycznie pod względem chemii łatwo się sparować, o tyle pokochać się prawdziwie i szczerze (a to trwa lata) to już rzadko.

Brutalność i szorstkość w wykonaniu Twojego ex partnera świadczy tylko i wyłącznie o tym, że nie rozwinął się w tych sprawach, słabym był kochankiem.
Podobnie jak kolega gdzieś wyżej pisał, również uważam, że kiedy facet nie "podszczypuje" i nie stymuluje we właściwy sposób swojej partnerki na co dzień, coś się zaburza . Ona jakoś tak usycha... . A jak jest odżywiona, widzi to coś w jego oczach, to i sama chętna na zabawy i figle, sama inicjuje kontakty. Ech..., rozmarzyłam się .

Związek bez pożądania to dla mnie brzmi jak związek z rozsądku bo:
- on/ona jest dobra dla mnie
- on/ona jest "bezpieczna/bezpieczny"
- on/ona nie zrobi mi krzywdy
- on/ona jest w sumie ok, ale szału ni ma
- już jest "ten czas" by rodzinę zakładać

A później powstają tematy pt "dlaczego on/ona nie chce uprawiać seksu"...

Ale ci zazdroszcze! tez chcialabym miec tak uczuciowego mezczyzne, niestety u mnie jest na odwrot w zyciu jest zdecydowany ale spokojny i rozsadny, natomiast w lozku jest zbyt szorstki, za ostry, za wulgarny i zbyt przedmiotowo do mnie podchodzi...:( chciabym zeby byl zdecyudowany ok niech zostanie ale rowniez delikatny i uczuciowy, wtedy samoistnie wytworzylaby sie u mnie niesamowita chemia, jak to bylo z moim poprzednim partnerem, no ale poprzedni partner mial wade poza lozkiem: byl nie do wytrzymania na codzien.
Tak juz jest ze jak mezczyzna na codzien jest ok to w lozku albo za ostry/albo jak w przypoadku autorki za ciapowaty. My kobiety niestety czesto musimy chodzic na kompromisty albo ostro w lozku a na codzien ok, albo w lozku niebiansko ale na codzien beznajdziejnie.
Pociesze cie autorko, tym ze znam mnostwo par ktore jeden z modeli powielaja, poniewaz nie ma idealow. Bardzo rzadko sie zdarza zeby ludzie dopasowali sie pod kazdym wzgledem, esli tak jest to:
1.albo mieli szczescie od losu
2. (bardziej prawdopodobna) ktoras ze stron jest zakochana bardziej i przymyka oko na wady tej drugiej i wydaje jej sie ze sa idealnie dopasowani, a to nie prawda, bo to wszystko robi milosc i fascynacja druga osoba, dlatego tyle sie trabi o milosci, ze milosc dziala cuda...samo zycie

Autorko, a próbowałaś obejrzeć z nim film (wiadomo o jaki się rozchodzi - z ostrym, namiętnym seksem) i przy okazji szepnąć "tak mnie bierz!" Jak facet jest delikatny i subtelny to litania skarg spowoduje, że zamknie się w swojej skorupie albo popatrzy na Ciebie jak na zwyrodnialca. Może obrazy podziałają na niego bardziej inspirująco i złapie aluzję? Chociaż u Was niedopasowanie w seksie to jedynie wierzchołek góry lodowej...

Czasem myśle sobie, że jak to mawia moja babcia " w dupie mi się poprzewracało". Mam męża, który dba o mnie, szaleje za dziećmi i spędza z nimi czas, pomaga w domu, a przy tym dba o siebie, jest atrakcyjny i wysportowany. I po 13 latach nadal zakochany we mnie, nigdy nie dawał mi powodów do zazdrości, bardziej ufam w kwestii lojalności i wierności jemu niż sobie. To, że jestem tak pewna sprawia, że on nie jest dla mnie wyzwaniem. Mój seks jest w mojej głowie, zawsze tak było. Najbardziej podnieca mnie mózg u mężczyzny. Mój mąż od dawna mnie niczym nie zadziwia, podrzucam mu książki, leżą nieruszone. Zero w nim spontaniczności, rywalizacji, stanowczości, ależ bym chciała, żeby na mnie kiedyś nakrzyczał, a potem brał aż miło To typ faceta, który gdyby dowiedział się, że zdradza go kobieta zamiast potraktować tamtego giwerą, popłakałby się i błagał ją o powrót.

Furiata nie, ale on przez większość dnia jest na granicy zaśnięcia. Polecicie jakieś tytuły ??

Dzięki ogromne za tytuły. Samo pisanie/ myślenie sprawia, że mam większą ochotę. A co dopiero oglądanie ... ))

Natomiast zdaje sobie sprawę, że problem tkwi głębiej, a podkręcanie ochoty na seks np. filmami to jak leczenie bólu zęba apapem. Objawowe.
Zbuduje napięcie seksualne gdzieś indziej, a rozładuje z mężem, który we mnie takiego napięcia nie jest w stanie zbudować. Smutne to okropnie. Pomijając fakt braku emocji to fizycznie seks z nim jest fajny. Czuję się w jakimś sensie zaspokojona natomiast brakuje mi tego ogromnie... Budowania napięcia, pożądania, podziwu dla niego. Może ja go nie kocham? ;(

Meg moze na chwile wymienimy sie partnerami haha, ja ci dam to czego ci potrzeba, czyli mojego ostrego i wulgarnega faceta w lozku ktory kobiete w seksie traktuje jak dzi*** a ty mi dasz swojego czulego i wrazliwego meza:) ale by sie dzialo ha.
U mnie jest za ostro, u ciebie za mdle, czasami sobie mysle ze gdyby mi sie trafil taki wrazliwy tajemniczy i czuly facet to nie wiem co bym zrobila, kolana napewno ugielyby sie, tylko co dalej? Ale jak do tej pory mialam 1kandydata ale opamietalam sie, moze i kolejna probe tez przeszlabym, ale narazie takowy sie nie trafia, moze juz nigdy nie trafi sie i bede zyla marzeniami ech...

na tym ostatnim (rzeczywiście świetnym, ciepłym, mądrym i zabawnym) jej mąż pewnikiem zaśnie i będzie chrapać
Takie filmy to tylko kobiety lubią
Idealny kęs, my wiemy, o co chodzi

ach, nietrudno zgadnąć - takie, gdzie dialog zazwyczaj przebiega na aaach, oooch, eeech, uuuch...

no wiesz...dla jednych nudne są szachy, dla innych wędkowanie... O gustach się nie dyskutuje ponoć
Ale przecież nikt raczej takich filmów nie traktuje w kategorii wysublimowanej rozrywki. One powstają w konkretnym, przyziemnym celu.