'Niebieski wieloryb' - śmiertelna gra dla nastolatków - Netkobiety.pl

Szczerze?

Gra do tej pory byla nieznana, teraz dzieki naglosnieniu przez media stanie sie znana na calym swiecie.

Czy mnie to porusza jakos? Nie.

130 ofiar wieloryba?

Alkohol, narkotyki, dopalacze, bójki, gwalty, jezdzenie bez prawa jazdy... dzieciaki maja o wiele gorsze i bardziej niebezpiecxne zabawki.

Gdybym byla matka takiej osoby pewnie bym rozpaczala. ale tak na zimno to po prostu glupota eliminuje sie sama.

Pierwszy raz o tym słyszę. Jeśli to prawda to cóż...powtórze  za Iceni - głupota eliminuje się sama.

Czytałam o tym. Pierwsza rzecz, która mi się nasunęła to powieść Stephena Kinga End of Watch, trzecia część Mr Mercedes. Czytał ktoś? Tam też samobójstwa rozprzestrzeniają się za pomocą konsoli do gier. Ktokolwiek wymyślił tę bzdurę, na bank inspirował się mistrzem Kingiem

Mnie zastanawia, dlaczego dzieci potrzebują aż tak odrobiny zainteresowania i docenienia, choćby wirtualnego, że gotowe są popełnić samobójstwo?

Myślę, że nastolatków skłania do tego czysta ciekawość. Na początku zapewne nie są świadomi tego co ich czeka. Potem działają już pod presją w ogromnym strachu o życie swoich bliskich. Nie widzą odwrotu sytuacji, a jedyną opcją staje się samobójstwo.

Podejrzewam, że robią to ze zmęczenia. Są wykończeni psychicznie. Ciągły strach musi być czymś okropnym. Wiją się w pajęczynie, utkaną przez psychopatę, nie widząc innego wyjścia niż to, aby skończyć ze sobą, zaznać "spokoju" i uratować życie swoim bliskim.

Przerażające, jak bardzo można manipulować młodymi ludźmi. Przerażające, że są osoby, które posuwają się do takiej manipulacji.

Pietruszko, w takim razie przepraszam, zrozumiałam to inaczej .

Spójrz, jaka pełna zgodność .

Myslę, że nastolatkow sklania do tego słaba psychika i głupota.

Nie znam trzynastolatka, który by nie rozumiał znaczenia "samobójstwo".

Moja corka ma 13 lat w tej chwili, gdyby zrobila cos takiego bylo by to dla mnie porownywalne do sytuacji gdyby ukradla samochod i rozwaliła sie na drzewie. A w tym biora udzial tez 16-latkowie. No to to jest 16-latek, czy 6-latek, ktorego ja mam chronic i nad ktorym sie roztkliwiac?

Nastolatek to nie jest przedszkolak, to osoba, ktora w duzym stopniu zdaje sobie sprawe z konsekwencji swoich dzialan i tak powinnismy ich traktowac, a nie przedluzac okres pieluchowy w nieskonczonosc.

Jak ktos ma problem i mysli samobójcze, to te klopoty go przygniataja - a nie siedzi na necie i wyszukuje  gry dla samobojcow.  Skoro my wiemy na czym polega ta gra to jakim cudem uczestnicy, ktorzy ja sami znalezli nie wiedza?

Owszem, nie mam nic przeciwko ukaraniu tworcy gry, ale jak mozna wyczytac z sieci ponoc i bez niego gra sie rozprzestrzenia i wcale bym sie nie zdziwila, gdyby fartycznie bylo tak, ze to miejska legenda, ktora dzieki glupim dzieciakom stala sie realna...

Dlaczego błąd? Takie pierwsze myśli często najwierniej oddają istotę tego, co na dany temat sądzimy. Dopiero potem do głosu dochodzą chłodne kalkulacje.

Kiedy zapytałam mojego syna, czy spotkał się z tą grą i jeśli tak, to co o tym myśli, stwierdził przede wszystkim, że trzeba mieć, tu cytuję: "nierówno pod kopułą, żeby dać się w to wciągnąć". To był pierwszy odruch, na gorąco. Jednocześnie pozostaje mi mieć nadzieję, że efekt mojej wieloletniej pracy i poświęcanej dziecku uwagi właśnie procentuje i myśli dokładnie tak, jak mówi, tym samym ani ciekawość, ani potrzeba zwrócenia na siebie uwagi, w tym kierunku go nie poprowadzi.

Zgadzam się, że trzeba mieć problemy z psychiką, ale jak najbardziej wierzę, że samobójstwo - jako efekt udziału w grze - jest możliwe. Życie nie takie scenariusze pisze, a depresja połączona z dotkliwym deficytem bycia zauważonym przez otoczenie zbiera śmiertelne żniwo, nawet jeśli nie włącza się do tego osoba trzecia, nie kieruje czyimś działaniem, nie manipuluje, nie zastrasza. 

I jednak trochę za dużo tych informacji, żeby temat uznać wyłącznie za miejską legendę.

Zgodzę się z Tobą, że nastolatkowie powinni wziąć na siebie jakąś odpowiedzialność za swoje obecne i przyszłe życie - choćby dbałością o zdrowie (dieta, sport), nauka, i takie tam. Ciągłe niańczenie "produkuje" nieudaczników.

Sami znaleźli, to przecież wiedzą.
Owszem, ale nie zapominajmy o ciekawości, którą nastolatkom z braku doświadczenia trudniej opanować i odwiecznym przekonaniu (w każdym pokoleniu), że mi to się nie przytrafi, ja się nie uzależnię, mnie nie złapią, ja się nie wysypię, nie połamię, itd...

Jeżeli chodzi o grę, to jak sama nazwa (gra) wskazuje, zapowiada rywalizację, ryzyko i finał. Być może nastolatkowie chcą się sprawdzić i udowodnić sobie, że nie są podatni na manipulacje. Niestety, skoro zdobywanie kolejnych poziomów wymusza na nich pewne zachowanie, zwłaszcza brak snu, to o pranie mózgów łatwiej.

Po pierwszym przeczytaniu tematu, drugi raz przeczytałam go córce (15 lat) i zapytałam, czy wie coś o tej grze i co na ten temat myśli. Wie, że istnieje, nastolatkowie przestrzegają się przed nią. Nie zna nikogo, kto by w nią chociaż wchodził. Uważa, że nie warto tracić czasu na gry w ogóle, a już na taką, która kończy się śmiercią gracza najbardziej.
O ile słowa córki mogą mnie w jakiś sposób uspokoić na tym polu, o tyle staram się wiedzieć na co poświęca bajty w sieci.

Nie tylko ta gra jest zagrożeniem. Są strony, na których odpowiada się na pytania nieznajomych i młody człowiek nie zdaje sobie sprawy, że po drugiej stronie wcale nie musi siedzieć osoba prawdomówna. Akurat piętnastolatkowie mają już większe rozeznanie. Ale są inne zagrożenia ze strony subkultur, które zrzeszają się w sieci. Niedawno oglądałam z córką film przeznaczony dla młodzieży. Było w nim więcej krwi niż w rzeźni i psychopatycznemu mordercy nadano cechy, które imponują nastolatkom, a jego ofiarą nieporadność, głupotę, naiwność. Gdybyśmy nie obejrzały filmu razem, nawet nie wiedziałabym, że należy wytłumaczyć, kto jest czarnym charakterem i że film pokazuje, że cechy, które małolaty uważają za cool, użyte w złych zamiarach nie usprawiedliwiają psychopaty.
Dla dorosłych pewne sprawy są oczywiste, ale czasami warto spojrzeć oczami młodego człowieka i zastanowić się, co nim kieruje, kiedy loguje się na grze, o której złej sławie wie doskonale.

Szczecińska prokuratura już wszczęła śledztwo, bowiem w województwie zachodniopomorskiem wychwycono pięć przypadków samookaleczania, które wskazują na "niebieskiego wieloryba". Naprawdę mówimy o bzdurach i miejskiej legendzie?

Oto co o całej sprawie pisze Onet:

To informacja z wczoraj, w dniu dzisiejszym Polsat podał liczbę pięciorga dzieci, stąd rozbieżność.

Wypowiadająca się na ten temat psycholog wyraźnie mówiła, że najbardziej poddatne są dzieci słabe psychicznie, a winą należy obarczyć brak poświęcania im należytej uwagi. Wchodząc do gry w końcu mają poczucie, że "ktoś z nimi rozmawia". Przerażające.

Wyjaśnienie nastolatkowi, zresztą nie tylko nastolatkowi, bo dorosłym też się przydaje, że uległ manipulacji, bo skupił się na fajnych cechach bohatera i przez nie umniejsza jego przewinienia, jest ważne. To zwykłe zwrócenie uwagi, uświadomienie, że należy patrzeć z szerszej perspektywy.
Nie mam tu na myśli całkowitej odpowiedzialności, ale częściową. Przykładowo, nastolatek już wie, że niewłaściwe odżywianie wpływa na jego organizm, że szkodzi sobie i otłuszcza narządy. Czy rodzice są w stanie przez cały czas go pilnować i zabierać mu czipsy?

A gdyby w tamtym czasie ktoś z gry zdobył Twoje zaufanie i mówił Ci krok po kroku, co masz robić, to co?

Wow, serio? Czyli jeśli nastolatek nie sprawia kłopotów to znaczy, że nie trzeba się nim interesować? A nie zainteresowało Was to, że nastolatek nie ma swojego życia towarzyskiego, a całe dnie przesiaduje w internecie?
Nie wierzę...

Spokojnie dziewczyny . Nie atakujcie mnie od razu i nie wyolbrzymiajcie moich slow. . Pewnie ze mnie to martwi. A jak waszym zdaniem mam zmusic czlowieka do wyjscia do ludzi? Wszelkie propozycje odrzuca. Jak faktycznie zmusze to pojdzie jak na skazanie. Bardzo rzadko z ochotą prawie nigdy.

Nikt tu Twoich słów nie wyolbrzymia. Razem z Cyngli dokładnie zacytowalyśmy to, co SAM napisałeś.
Nie myślałeś zatem, aby posłać dziecko do specjalisty? Być może nie jest w stanie udźwignąć pewnych rzeczy samo. Terapia i ktoś, kto zainteresuje się jego problemami na pewno nie zaszkodzi, a może tylko pomóc.

Na chwile obecną Twoje dziecko tworzy swoją przyszłość. Jaka ona będzie bez znajomych, a z oczyma przyklejonymi do monitora? Trzeba je ratować póki jest czas, aby miało szanse na normalne, szczęśliwe życie.

Iceni thx. Owszem chodzilismy do psychologa polecanego chyba dobrego ale efektu w sumie zero. Moze sprobujemy z innym ale to trudne jest dla intro jak wiecie otwierac sie przed obcym tym bardziej psychiatra. Duze nadzieje wiąże ze zmiana srodowiska na nierowiesnikowe niebawem.

Problemy to jedno, natura to drugie. Introwertyzm to cecha charakteru. Niezmienna. Tego się nie "leczy".

Problemy emocjonalne to druga sprawa, na to trzeba zwracac uwagę.

Ale nie można robić z kazdego samotnika od razu osoby z problemami. Problemy to jedno, charakter to drugie - Piotr napisał swoje spostrzeżenie na temat swojej corki - juz sam ten fakt swiadczy o tym, ze aprawy nie ignoruje bo inaczej by sie w ogole nie wypowiadal na ten temat.

Trzeba zdac sobie sprawe, ze dzieci, chociaz mali, to jednak ludzie i trzeba ich traktowac jak ludzi - zdawac sobie sprawe, ze maja wlasny charakter i moga sie roznic od dzieci sasiada, kolegow z klasy, a przede wszystkim od naszych wyobrazen.

Jedna sprawa to zaniedbywanie dziecka, inna sprawa robienie z niego "szczesliwego dziecka" na siłę.

Można nie oznacza zawsze "trzeba". Uszczęśliwianie kogos na siłę zazwyczaj daje skutki odwrotne od zamierzonych.

W tym przypadku trzeba ograniczyć wirtual i włączyć real.

Nataluszku, ja byłam i jestem samotnikiem. Na czym opierasz twierdzenie, że samotnikom ich samotnosc przeszkadza lub sprawia, że są z tego powodu nieszczesliwi?

Co to za argument, że "jak przyjdzoe mu pracowac w korpo"?
W naszym kraju nie ma niewolnictwa, prace sie wybiera z dostępnych mozliwosci. Ktos taki NIE WYBIERA pracy w tlumie, to chyba powinno byc oczywiste. Naprawde jest mnostwo zawodow nie wymagajacych interakcji z ludzmi.

Powtorzę jeszcze raz - problemy emocjonalne to problemy emocjonalne, ale introwertyzm NIE jest chorobą.  Nawet u dzieci. Nalezy rozroznic czy dziecko jest zamkniete w sobie z powodu problemow, a kiedy taka jest jego natura.

Zdrowsze prawdopodobnie tak, czy przyjemniejsze? Wedlug twojej opini. Nie decyduj co jest przyjemniejsze dla innych.

Są ludzie, ktorzy lubia internet. Bardziej niz na przyklad granie w pilke. Dlaczego ci, co graja w pilke daja sobie prawo dwcydowac co jest lepsze dla tych, co pilki nie lubia?

30 lat temu psychologowie twierdzili, że dzieci spedzaja za duzo czasu przed telewizorem, ze nie uprawiaja sportu, ze rosnie pokolenie leniwych ludzi. I co? Minelo te 30 lat i telewizja jestcoraz bardziej marginalnym medium,

Nie ma znaczenia, że nasze dzieci siedza z nosami w laptopach, bo zanim one dorosną laptopy beda takim samym przeżytkiem jak dla nas czarno biala telewizja.

cywilizacja idzie do przodu, to sa tego skutki. Bieganie z patykiem po podworku przestalo byc atrakcyjne.

Iceni, otaczając się nastolatkami zauważyłam, że te, które spędzają czas z rówieśnikami w aktywny sposób są bardziej żywiołowe, szczęśliwe i spełnione. Mam w rodzinie dwie nastolatki, które są zupełnym przeciwieństwem.
Jedna z nich to otaczająca się rówieśnikami, spędzająca z nimi czas osoba, druga to osoba przyklejona do telefonu, żyjąca w świecie fejsa i youtube. Różnica jest uderzająca.
Pierwsza z nich stawia czoła problemom. Dzieli się nimi, szuka pomocy/rozwiązania. Chętnie chodzi do szkoły i uczestniczy w życiu rodzinnym.
Druga? Nie potrafi rozmawiać o problemach. Zamyka się w sobie, siedząc całymi dniami na telefonie/komputerze. Do szkoły nie chodzi- ma zajęcia w domu. Całymi dniami leży w łóżku, nie robiąc w domu nic.

Jest różnica między charakterem samotnika, a osoby samotnej- nieszczęśliwej. Myślę, że w wieku nastoletnim z charakterem ma to mało wspólnego. Raczej jest to coś "innego". Też miałam koleżanki/kolegów samotników i żadne z nich nie było samotnikiem bo taki był jego charakter. Wyszło to po czasie w dorosłym życiu.

Poza tym co ma bycie samotnikiem do spędzania całego dnia przed komputerem? Przecież tą samotność można spożytkować w inny sposób. Jak dla mnie pozwalanie dziecku na zamykanie się w wirtualnym świecie to krzywdzenie własnej pociechy.

Pięć? I to ma być dużo? Pięć to można ot tak, na co dzień sobie znaleźć, bez niebieskiego wieloryba. Od jakiegoś czasu panuje moda na okaleczanie. Kiedyś to się EMO nazywało, a teraz to nie wiem. Generalnie za mało jest opieki rodzicielskiej, za mało obowiązków, za dużo wolnego czasu i się nudzą.

Pięć na województwo to naprawdę nie jest znacząca liczba.

Nawet jeśli jest taka gra, to nie znaczy, że to przez to oni się tną i zabijają. Problem samobójstw i samookaleczeń występuje już od dawna. Teraz rodzice znaleźli sobie powód: wszystko przez grę. A dla mnie to jest bzdura. Nie popełnia się samobójstwa, bo ktoś w głupiej gierce Ci każe. Ktoś każe Ci robić to, czy tamto, nie spać w nocy, słuchać depresyjnej muzyki, więc wstajesz i tak robisz? Bo jakiś anonim kazał? A potem składasz ubranko w kostkę i wyskakujesz z okna, bo ktoś kazał? Jeśli te dzieciaki faktycznie myślą w ten sposób, nie potrafią odróżnić świata online od rzeczywistości, to są zwyczajnie głupie. Nastolatek to nie 5-cioletnie dziecko, które wierzy w bajki, a przynajmniej nie powinien.

Jak byłam w takim wieku i chciałam coś zrobić, a mama mi nie pozwalała, ja próbowałam argumentować "ale wszystkie moje koleżanki tak robią", to moja mama mi wtedy odpowiadała pytaniem: "a jakby w ogień skakały, to ty też byś skoczyła?" I to mi zamykało gębę, bo bym nie skoczyła.

A tu proszę, mamy bandę głupków, którzy podcinają sobie żyły i skaczą z budynków, bo ktoś kazał. W głowie mi się nie mieści. Nagroda Darwina im się należy.

Olinka, ja po prostu nie pojmuję tej paniki. Jest sporo artykułów, które demonizują tą grę i obwiniają ją o wszystko, a prawda jest taka, że strony internetowe, czy fora z tematyką samobójstw i samookaleczeń istnieją już od lat. Nastolatki na nie wchodzą i wymieniają się poradami... czemu nikt z tego nie zrobił paniki na podobną skalę??

Druga sprawa to taka, że zdrowy, szczęśliwy nastolatek nie będzie w ogóle próbował wyszukać tego typu treści, bo go interesuje życie a nie śmierć. Najpierw myśli samobójcze trzeba mieć w sobie, by zacząć szukać takich treści i podobnych osób. JEdnym słowem - problem leży gdzieś indziej, poza grą. Problem jest w depresji danego nastolatka. Szczęśliwemu dzieciakowi ta gra nie zagraża, bo albo w nią nie zagra, albo uzna, że jest głupia.. Dlatego mówię, że śmieszne jest obwinianie gry i ignorowanie tego, ze się przegapiło - jako rodzic - to, że dziecko jest smutne, apatyczne i załamane i że to dziecko zaczęło szukać sobie podobnych osób, by wspierać się w samobójstwie. Jest duża szansa, że nastolatek, który ma depresję, spróbuje popełnić samobójstwo - bez udziału głupiej gry. Wina nie leży w grze samej w sobie. Wina leży po stronie rodziców, którzy albo mają za mało czasu dla dziecka, albo za dużo zaufania typu "moje dziecko nigdy by czegoś takiego nie zrobiło". Gra jedynie ułatwia pewne sprawy, normalizuje tematykę śmierci - ale nie ona jedna. Jak pisałam, od dawna istnieją fora, strony internetowe itd.

W dzisiejszych czasach słoneczko to już chyba przeżytek. Chociaż zapenwe są gdzieś osobniki, które kultywują tę "tradycję".

przepraszam że w taki sposób, ale jeśli to możliwie oraz jeśli są chęci i czas to proszę o kontakt MamęMamusię, pz

Ależ oczywiście, że jednostka silna, stabilna emocjonalnie samobójstwa nie popełni. Tak samo jak są ludzie, którzy nie są podatni, a jeśli już, to w mniejszym stopniu niż inni, na manipulację, pranie mózgu, zastraszanie czy choćby szantaże emocjonalne. Chodzi o to, że trafiając na podatny grunt łatwiej skłonić młodego człowieka do samookaleczania i w rezultacie targnięcia się na życie. Z drugiej strony samobójca, by posunąć się do najgorszego, potrzebuje tego ostatecznego impulsu, bodźca, który w którymś momencie przechyli szalę i skłoni go do odebrania sobie życia - tutaj tym bodźcem jest gra. 

Jeśli ktoś ma pogłębiający się problem, który prowadzi do depresji, a ta do samobójstwa, to potrzebuje pomocy, jeśli jednak jej nie otrzymuje, to pogrąża się coraz bardziej. Na pewnym etapie może uciec w świat używek, a może w grę, w której będzie miał złudne poczucie bycia dla kogoś ważnym. Taka łaknąca uwagi osoba jest wyjątkowo podatna na manipulację. Zauważmy zresztą, że na przykład ofiarami sekt przede wszystkim stają się ludzie z problemami, którzy czują, że są ze wszystkim sami, więc to bombardowanie miłością, którą osacza się ofiarę, ostatecznie okazuje się pułapką. Dokładnie ten sam mechanizm działa tutaj.

Szakiszu, napisałeś ważną rzecz, z którą w pełni się zgadzam, zresztą CatLady również na to zwróciła uwagę - jeśli nie gra, to inne medium. Weźmy jednak pod uwagę, że gra staje się swego rodzaju katalizatorem, który znacząco przyspiesza ten - bądź co bądź relatywnie długi - proces, tym samym odbierając mu cenny czas, czas, w którym być może stałoby się coś, co pozwoliłoby zapobiec tragedii. Tu jednak nastolatek wpada w bagno, w którym grzęźnie i to grzęźnie bardzo szybko. Nawet uzależnienia nie zabijają młodego człowieka w ciągu niecałych dwóch miesięcy, choć motywy sięgania po używki bywają bardzo podobne.

Reasumując - gra jest jest jedną z wielu możliwości doprowadzenia do autodestrukcji młodego człowieka, ale jakie ma to znaczenie? Przecież nie jest ważne ile istnień pochłonie, ważne, że je pochłania.

Moim zdaniem jest przy tym wyjątkowo parszywa, bo żeruje na łaknącym uwagi umyśle, nie odnosząc przy tym w zasadzie żadnej korzyści własnej. Nie wierzę po prostu, że jej twórca nie jest jakimś psychopatą.

Jak się zalogować do tej gry? Bo jakoś szukam i znaleźć nie mogę. Pełno jest artykułów o grze, która zabija, natomiast nie mogę znaleźć samej gry... Słyszałam też głosy, że to jest fake...

Gra jest dostępna na smarfona.
Z tego co wiem to chodzi o to:
http://blue-whale.com/game/
ale pewności nie mam

I to jest w tym wszystkim najciekawsze - to nastolatek musi wykonac pierwszy krok.

Gdzie wiec tu manipulacja czyimis (nastolatkow) umyslami?

Jak ktos chce popelnix samobojstwo, to to zrobi z gra czy bez gry.

Jezeli to nastolatek SZUKA gry, to odpowiedzialnosc za samonojstwo tworcy jest absurdem.

Jak mozna mowic o naklanianiu jezeli to osoba zainteresowana SZUKA kontaktu?

Chyba niekoniecznie.
Od chęci popełnienia samobójstwa można kogoś odwieść.
Nakłanianie do samobójstwa jest przestępstwem.
Tak jak pisze Olinka, mowa jest o dzieciach. A nawet jeśli problem dotyczyłby nastolatków, to też nie bagatelizowałabym. Nastolatek też nie jest dojrzałym człowiekiem. Łatwo nim manipulować, grać na emocjach. To, że musi sam wykonać pierwszy krok nie oznacza, że nie jest zmanipulowany.
Ciekawe czy bagatelizujące ten problem osoby, same posiadające dzieci, też by problem bagatelizowały gdyby dotyczył ich dziecka.

Szakisz, dobrze mówisz.

Dzisiaj dzieci traktuje się jakby były ułomne. To samo tyczy się nastolatków. Nastolatek to dziecko?? W sensie prawnym tak, ale w sensie umysłowym dorosły ma prawo oczekiwać od nastolatka odróżniania dobra od zła, świata wirtualnego od rzeczywistego itd. Za swoje czyny nastolatek powinien ponosić konsekwencje, a tymczasem teraz się uważa, że to przecież jeszcze dziecko. Jest efekt bezstresowego wychowania, wychowania bez obowiązków, robienia wszystkiego za dziecko, bo to tylko dziecko. Później takie dziecko nie umie samodzielnie myśleć, nie potrafi rozróżnić wartościowego przekazu od goowna. Trzeba nauczyć dzieci, że wszystko ma w życiu konsekwencje, że rodzice nie zawsze będą, by usuwać przeszkody spod nóg, że trzeba umieć odróżnić, co dla mnie dobre, a co złe i przede wszystkim myśleć samodzielnie.

Iceni, teraz wszystko można "podpiąć" pod gazetki czy internet. Czy to jenak istotne skąd owe "gry" się biorą?
Istotne jest to, że młodzież nadal bierze w nich udział nie zdając chyba sobie sprawy z konsekwencji jakie te za sobą niosą.

W szkole mojej siostrzenicy w tym tygodniu odbyły się zajęcia z pedagog oraz psychologiem na temat "Niebieskiego Wieloryba". Dzieci zostały wtajemniczone w mechanizm, jakim napędzana jest ta "gra", czego nie robić oraz żeby zgłaszać w szkole oraz rodzicom każdy niepokojący je sygnał. Oby zdało to egzamin...