Są tutaj bezdzietni z wyboru? - Netkobiety.pl

A ostatnio przeglądałem twoje posty iż zauważyłem iż napisałeś  kiedyś że młodej kobiety nigdy nie zatrudnisz. Ciekawe jak to się ma do twojej obecnej opinii ?

Ja tez się zgłaszam do klubu ;P
    Nie chcę mieć dzieci z  powodu zagrożenia chorobami( nie fizycznymi). W rodzinie były i są przypadki pewnych schorzeń, moje 2 rodzenstwa tez ma je zdiagnozowane, biorą leki.Ja jak na razie jestem zdrowa, ale strach jest...
Nie chcę ,aby moje dziecko dziecko cierpiało, nie mogłabym patrzeć na to... Wiem , że jest wysokie ryzyko choroby, nie chcę ich przekazywać...

Jak to wytłumaczyć ewentualnemu chłopakowi? Pójdzie do innej, a mnie zostawi...Dalsza rodzina i znajomi też dziwią się , że jestem sama, ale nie chcę wszystkich w to włączać , to zbyt osobiste, niezręcznie mi  tłumaczyć te choroby, mało kto wie o tych chorobach...
Ehh...

W rodzinie jest ryzyko tzw. astmy , choroby nowotworowej u mężczyzn( wujo zmarł , mój tata ma chemię ).

Choroby  przewlekłe oddechowe są okropne, moja mama to przerabiała z moimi 2 bracmi majacymi astmę -  widzisz, jak ktoś się dusi, ale nie możesz pomóc-bezsilność.  Ze złamaną noga można poczekać na pogotowie nawet 20 min,  z astmą jest gorzej- brak powietrza -człowiek się dusi... Widziałam ciężkie  ataki duszności nie raz... 
       Nie żalę się,absolutnie-widziałam taki temat i chciałam pokazać przyczyny bezdzietności pod innym kątem...

  Niektórzy ludzie ( kobiety! )złośliwie komentują życie bezdzietnych , mówiąc ,, egoistka'' , Wygodna ,, Leniwa''-( to nie do mnie- tak obserwuje wśród innych w pracy).
   Ot, nasza katolicka wiara pełna miłosierdzia i życzliwości dla bliźnich...

Snake czyli chodzi o umowę śmieciową. W zakładzie w którym pracuje mój  wuj od dawna wszyscy nowi pracownicy mają umowy śmieciowe. A jak rozpowszechni się urlop ojcowski tak jak zrobił to mój znajomy bo zarabiał mniej niż jego siostra która pracuje w biurze. On zajmuje się dzieckiem ona pracuje to co młodych nie zatrudnisz ?
Właśnie przez takich jak ty jest takie bezrobocie. Więc czemu tak gorliwie bronisz przywilejów  kobiet w ciąży jak sam nie jestem wobec nich fair ? Myślisz że każdy zarabia tyle by żona siedziała w domu o ile oczywiście jej to odpowiada..

Pracuję na takiej umowie jaką chciałem i bardzo irytuje mnie kiedy szanowni politycy próbują "polepszyć" mój los. To tak jak w kawale:
- obywatele, chcemy waszego dobra - ogłosili politycy,
- obywatele czym prędzej zabrali się za ukrywanie swoich dóbr...

Bezrobotni? A kto to taki? Zarejestrowani w urzędzie pracy? Nie wykonujący żadnej pracy? Nie wykazujący dochodu? Nie pracujący na umowę o pracę?

Nie bronię przywilejów kobiet związanych z urlopami. Poinformowałem tylko, że w przypadku kobiet pracujących na podstawie umowy o pracę prawo jest jasne i określa co się im należy. W pozostałych przypadkach niewiele im się należy ale to zależy od konkretnej sytuacji (samozatrudnienie, kontrakt). Życie w ogóle jest nie fair Załóż firmę, zatrudnij parę osób i podziałaj na rynku, to pogadamy. W mojej branży, wśród dość znacznej znanej mi grupy ludzi takich z umowami o pracę znam pojedyncze przypadki (zazwyczaj chodzi właśnie o celowe zatrudnienie aby komuś pomóc dostać jakieś świadczenie). Dlaczego tak jest? Bo to branża o bardzo niepewnych przychodach, na pieniądze trzeba najczęściej długo czekać, nie rzadko trzeba kontrahentowi wyrywać pieniądze sądownie. Firma, która w takich warunkach będzie zatrudniać na etat po prostu nie przetrwa. Nie chodzi tu o pracowników, bo ludzie są rozsądni, jak im powiesz, że muszą poczekać 2-3 miesiące dłużej na pieniądze, to poczekają choć to trudne. Tylko, że urzędu skarbowego i ZUS-u fakt, że nie zapłacono ci faktur albo zwyczajnie nawet miałeś okres bez zleceń nie interesuje. Płacisz albo komornik. Oczywiście każda rozsądna firma z przychodów odkłada część pieniędzy "na czarną godzinę" ale chyba lepiej z tych zaskórniaków wypłacić w chudych miesiącach pracownikom zaliczkę niż oddać je do ZUS?
Ale pewnie ty wiesz lepiej...

Gdzie się z czymś takim spotkałaś?

.....................................

Bezdzietni sa troszkę dyskryminowani, niby ludzie nie zwracają na to uwagi i przede wszystkim nigdy nie widza nic złego w swoim zachowaniu. Są bezdzietni, którzy nie lubią dzieci. Gdzie jest w Polsce Child Free Zone? W jednej restauracji w Sopocie nie można karmić piersią. Oczywiście na dziesiątki lokali dookoła młode mamuśki uwzięły sie na ten. Wiele z nich nie może się pogodzić z faktem, że ich bobasy nie sa tam mile widziane. Nawet te, które nigdy tam nei  były wchodzą na stronę restauracji i komentuja najnegatywniej jak tylko mogą. Z ich opinii wynika, że jak nie chcemy słyszec ich bobo to musimy sie w domu zamknąć.
Kolezanka niedawno chciała wziąć wolne we święta. "Ale wiesz, ala, bo ja bym chciała no ten, z rodziną..". Ala nie ma rodziny. Matka to obcy cżłowiek dla Ali, ojciec to obcy, rodzeństo to już w ogóle w uj obce.

Wiesz, jak dziecko niepełnosprawne mówi do mnie coś niewyraźnie albo czasem użyje jakiegoś grubego słowa, którego nie rozumie, to się nie obrażam. Rozumiem, że deficyty w myśleniu nie są jego winą.

Hm, a jesteś drugim wcieleniem użytkowniczki o nicku Edytka55 czy tylko solidaryzujesz się w deficytach?
No ale cóż, z racji doświadczeń osobistych jestem przyzwyczajony, to i objaśnię dla ....., a dobra, daruję sobie.
Ja całe swoje życie zawodowe pracuję na takich warunkach jakie mnie idealnie pasują. Warunki te w żaden sposób mnie nie krzywdzą, moi pracodawcy i zleceniodawcy mnie tymi warunkami nie krzywdzą. Jeśli krzywdzą mnie finansowo, to akurat nie w wyniku warunków świadczenia pracy i raczej okazjonalnie, bo każdy może się czasem przeliczyć, mieć chwilowy dołek i takie tam. Te idealne dla mnie warunki nie są idealnymi dla większości znanych mi kobiet w wieku prokreacyjnym. W związku z tym chyba jest jasne, że operując w określonym środowisku oferuje się takie same warunki. Faceci to biorą, kobiety dużo rzadziej. Jeśli są młode, to prędzej czy później pojawia się temat dziecka i tego, że trzeba "jakoś załatwić" problem macierzyńskiego. Odchodzą więc tam, gdzie macierzyński sobie wypracują albo zakładają firmy i pakują grube składki przez parę miesięcy aby dostać równie gruby macierzyński. Albo od początku szukają pracy sporo mniej płatnej ale w której pracują na ten macierzyński, złudzenia emerytury i takie tam. Każdy kowalem swojego losu. Gdybym szukał pracownika, to byłbym raczej dziwny, gdybym miał mu zapewniać świadczenia, z których sam w pracy zrezygnowałem. Albo jeszcze inaczej. Czasem ktoś w mojej branży mówi przyszłemu/nowemu pracownikowi wprost - mam na ciebie przeznaczone 2500 zł miesięcznie. Tyle mogę obecnie przeznaczyć na pracownika o twoim doświadczeniu. Możesz wybrać formę zatrudnienia, chcesz to dostawać na umowę o pracę, umowę cywilnoprawną, założysz działalność? W każdym z przypadków moje pracodawcy koszty brutto nie mogą przekroczyć 2500 zł, a tu masz taki sprytny kalkulatorek i możesz sobie policzyć ile w każdym z przypadków dostaniesz na rękę. Uczciwy układ. Kiedyś, kiedyś też takie coś usłyszałem...
Większość z tego powyżej wyczytałbyś z moich wcześniejszych postów ale ...

Antymacierzyństwo zrobiło się bardzo modne. Chociaż według mnie to złe słowo, bo teraz kobiety mają po prostu odwagę, by głośno mówić, że nie chcą dzieci. Trochę szkoda, bo zwykle to mądre i ogarnięte życiowo kobiety nie chcą mieć dziecka. Ja też nie odczuwam żadnego instynktu macierzyńskiego i uważam go za coś, co jest wmawiane kobietom przez społeczeństwo, a one w to wierzą. Będę miała dziecko, ale nie muszę do tego piszczeć na widok niemowlaków albo wizualizować sobie własnego dziecka. To raczej moja rozsądna decyzja, a nie jakieś hormony i mit o instynkcie. Wiem, że kiedy dziecko przyjdzie na świat to je pokocham, bo będzie moją rodziną, a za każdym członkiem rodziny skoczyłabym w ogień. No ale żeby roztkliwiać się na widok obcego dziecka, to zdecydowanie nie w moim stylu. Obce dzieci są mi zupełnie obojętne i nie reaguję na nie taką radością jak np. na widok zwierząt. Nie budzą też we mnie takiej czułości. Ale jeśli już poznaję konkretne dziecko i staje mi się ono bliskie, to bardzo angażuję się emocjonalnie. Zawsze sądziłam, że pod tym względem jestem zimna i bez empatii, ale jednak w hospicjum dla dzieci nie wytrzymałam dłużej niż 2 lata, bo to było bardzo wyczerpujące psychicznie i emocjonalnie. Szybko przywiązywałam się do tych dzieci, bo zresztą ogólnie szybko się przywiązuję. Cieszę się jednak, że mam takie podejście, bo dzięki temu wiem, że nie będę żałować decyzji o macierzyństwie, gdyż będzie ona podjęta rozsądnie i w dojrzały sposób.

A do samego zjawiska antymacierzyństwa mam mieszane uczucia. Jeśli kobieta po prostu nie chce dziecka, to jest dla mnie zupełnie zrozumiałe. Jednak gdy czytam np. na blogach przechwalanie się tym i promowanie braku posiadania potomstwa, to już nie jest fajne. Jakoś nie lubię takich skrajności i "nawracania".

O czym tu  dyskutować?Jeśli ktoś nie chce mieć dzieci i oboje partnerzy są tego samego zdania,to nikomu nie muszą się tłumaczyć.
Takie pytania najlepiej zbyć  i zmienić temat.
Ale tak to jest że ludzie lubią się wtrącać .Jak ktoś ma piątkę to źle bo za dużo,jak nie chce wcale też źle.
Ludmiła a ty swoje.Obsesje masz z tymi nianiami czy co.

Ja mam ciężką astmę oskrzelową i patrz żyje i do grobu mi nie śpieszno i nie żałuje że żyje. Oczywiście nie krytykuję decyzji o tym że ktoś nie chce mieć dzieci, ale astma? Bez przesady, teraz jest tyle świetnych leków zarówno naturalnych jak i farmaceutyków, z tym można żyć i to w miarę normalnie.

Tzn. nie twierdzę, że kobiety, które czują instynkt macierzyński będą złymi matkami. Sporo kobiet go czuje i są one dobrymi matkami. Ale np. na forum widziałam nie raz przypadki kobiet, którym instynkt macierzyński padł na mózg i one muszą już koniecznie teraz mieć dziecko zamiast poczekać kilka lat i mieć temu dziecku coś do zaoferowania. Złymi matkami są według mnie też wszystkie te kobiety, które nie przestrzegają w domu zasad i nie są stanowcze. Tak te dzieci uwielbiają, że nie są w stanie stawiać dziecku granic i czegoś od niego wymagać. Rozpieszczają, na wszystko pozwalają, a potem wyrastają niewychowane gówniarze, które nie szanują np. pracy innych ludzi. To też jest przypadek tego, jak instynkt macierzyński potrafi paść na mózg. Nie twierdzę jednak, że wszystkie kobiety tak mają.

A co do rozsądku kobiet nie czujących instynktu, to uważam po prostu, że u nich posiadanie dziecka jest częściej wynikiem przemyślanej decyzji, bo żadne emocje nie przesłaniają im racjonalnego myślenia.

Hmm trudno mi porównać instynkt macierzyński do związku, bo w tym przypadku jego odpowiednikiem byłoby podejście, że kobieta czuje potrzebę posiadania mężczyzny i chcę tę potrzebę zrealizować. No ja nigdy tak nie czułam. Przyjaźń zamieniła się w namiętność i chmarę motyli, ale nie planowałam tego. Choć podświadomie na to pozwoliłam, bo inaczej zabiłabym w zarodku. Tylko na początku związku ja nie miałam żadnych oczekiwań. Np. przespałam się z nim, bo go kochałam i chciałam się z nim przespać. Nie oczekiwałam, że on teraz weźmie ze mną ślub i że będziemy żyć długo i szczęśliwie. A jeśli kobieta pod wpływem instynktu decyduje się bezmyślnie na dziecko i ma wiele oczekiwań, np. że partner jej nie opuści i się nimi zaopiekuje, to już trochę inny kaliber. Poza tym przy związkach ryzykujemy tylko to, że się sparzymy, a dziecko to nieporównywanie bardziej odpowiedzialna decyzja.

Zgadzam się z tym. Pojawienie się dziecka to zawsze kryzys albo przynajmniej wyzwanie dla związku. I miłość nie ma tu nic do rzeczy. Jeśli związek jest silny i obie strony umieją działać wspólnie, to pojawienie się dziecka może być pięknym okresem. W przeciwnym przypadku są tylko kłopoty. Zresztą na forum widać jak to wygląda. Kłopoty z seksem, brakiem czasu, chronicznym zmęczeniem, brakiem zainteresowania sobą nawzajem, z różnymi podejściami do rodzicielstwa, z przelewaniem miłości z partnera na dziecko itp. Trzeba to wszystko wziąć pod uwagę. Poza tym mam wrażenie, że dla niektórych kobiet urodzenie dziecka jest do tego stopnia sensem życia, że tylko po to wiążą się z mężczyzną.

Gdzieś wyczytałam, że związki osób bezdzietnych są bardziej trwałe, bo partnerzy nie dzielą się uwagą i miłością z dziećmi, tylko mogą skupić się na sobie. W sumie ostrożnie podchodziłabym do takiego stwierdzenia, ale może coś w tym jest. Bezdzietne osoby, które znam są ze sobą rzeczywiście dlatego, że chcą konkretnie siebie, a nie po prostu kogoś do założenia rodziny. Mają dla siebie czas, więc i relacja kwitnie. Oczywiście mówię tu o wieloletnich związkach, a nie takich, które trwają rok, dwa lub trzylata, bo w tak młodych związkach ludzie dopiero się poznają i ewentualne rozstania świadczą tylko o niedopasowaniu, które może wyjść przy takim poznawaniu.

Ja dzieci bardzo chce mieć i może nie do końca rozumiem decyzje o świadomej rezygnacji z potomstwa. Jednak jeżeli jakiś mój znajomy informuje mnie o tym to szanuje jego decyzje mimo, że jej nie rozumiem i nie traktuje go jako egoisty czy nie wiadomo kogo. Tylko jak dorosłą osobę, która podjęła świadomą decyzje. Mało tego uważam, że lepiej nie mieć dzieci jeżeli ktoś naprawdę nie chce mieć niż potem męczyć siebie i dziecko tylko dlatego, bo jest taki społeczny przymus do posiadania dziecka. Jeżeli ktoś nie chce mieć dziecka to mi nic do tego i tyle.

Witaj autorko, ja zrezygnowałam z dziecka z innych powodów a niżeli nie chcenie.
Tak jak i Ty mam toksyczną matkę, bałabym się,  że też bym krzywdziła swoje dziecko, tak jak to robiła ona ze mną i dalej robi.

Ja jestem bezdzietna! Mam ponad 30 lat i nie zamierzam mieć dzieci. Nie chcę, nie lubię ich i tyle. Nie mam ochoty brać na siebie aż takiej odpowiedzialności. Spotkałam się przez to z mnóstwem zbulwersowanych osób, którym wydawało się, że mają prawo wygłaszać opinie na temat mojego życia i decyzji, któe podejmuje. Nazywano mnie egoistką, słyszałam pytania typu: a co by było gdyby twoja mama tak myślała - a co by miało być, nic by nie było, twoja mama ciebie urodziła - to czy to oznacza, że ja też muszę kogoś urodzić? Nie widzę związku przyczynowo skutkowego

Dodam, że wszystkie te teksty słyszałam w Polsce/od Polaków. W Polsce, gdy chcesz być kontrowersyjna, powiedz, że nie chcesz mieć dzieci. W UK nikogo to nie obchodzi, ludzie wzruszają ramionami.

Moim zdaniem jeśli ktoś krytykuje kogoś innego tylko za to, że nie chce się dopasować do przeciętnych standardów - takich jak posiadanie dzieci - świadczy to jedynie o niedojrzałości tej osoby. Pewnie ma problem z tzw. wychyleniem się poza tłum, robi to czego oczekuje otoczenie - np. wszyscy uważają za normalne posiadanie dzieci, więc jak mogę ich nie mieć. Takich ludzi można jedynie żałować, szkoda na nich nerwów.
Ja raczej nie zdecyduję się na dziecko, a jeśli zmienię zdanie to z własnej potrzeby, a nie dlatego, że tak wypada i ludzie krzywo patrzą. Niech się udławią swoim jadem, na zdrowie

No pewnie, że tak. Związki bez dzieci są 100 razy szczęśliwsze. Bo wolne. Tylko we dwoje to coś wspaniałego.
Chociaż potem można żałować, że się na dzieci nie zdecydowało. Jest taka recepta. Przygotować się psychicznie, że dzieci trochę popsują związek i relacje. Spróbować przetrwać niech jak najszybciej urosną i się usamodzielnią. Dorosłe dzieci to największy skarb rodziców. No i potem albo w małżeństwie będzie 2 miłość, albo rozpad i szukanie od nowa pierwszej miłości, ale o tyle ułatwione, ze nie trzeba znów mieć dziecka i od nowa wszystkiego przechodzić.

Ja dzietna razy raz, ale pytania typu kiedy drugie są mega wkurzające naleze do oso b z natury bezposrednich i po kazdej odpowiedzi typu nigdy leci na mnie cala litania
1. Ty egoistko!
2. Twoje dziecko będzie egoistą!
3. Będzie samotne!
4. Gdy Twoje dziecko odejdzie z domu Ty bedziesz samotna!
5. Krzywdzisz dziecko i odbierasz szanse na "normalny" rozwoj!
6. Z jedynaka ni pies ni sabaka!
7. A teraz hit by Ciocia T. "Pamieeetaj zeby miec jak najwiecej dzieci!"
-"ciociu ale Ty masz "tylko" dwoje dlaczego?"
-"yyyyyyy... Bo Bóg mi tyle dał!"

a zreszta, co mi szkodzi... udowodniono ze posiadanie dzieci unieszczesliwia
http://mamadu.pl/122663,posiadanie-dzie … jaca-dziet
znowu mi link skasuja.
Tutaj mozna miec poglady bogoojczyzniane albo zadne.

....ale jak to rozumieć?
tak jak z Marią? niepokalane poczęcie?,
czy może coś zupełnie przeciwnego - taki mega sierociniec, z rozdawnictwem dzieciaczków?

Duża odpowiedzialność - nie jestem na nią gotowa.
Koszty - dzieci są ekonomicznie niekorzystne - niezależnie jak bezdusznie to zabrzmi.
Utrata dotychczasowego wyglądu - nie każda jest genetycznie przystosowana i po porodzie odzyskuję figurę, nie ma rozstępów, nie opadnie jej biust - ja ryzykować nie chce.
Zmiana priorytetów - póki co najważniejsze są moje potrzeby i moje marzenia - i wolę, aby tak zostało - wiem, wiem jestem egoistką, umrę w samotności ale z tyloma wspomnieniami, że nie odczuje smutku

i ja się przyłączę.
dzieci nigdy mieć nie chciałam i póki co to się nie zmieniło.
ludzkość nie wyginie jeśli się nie rozmnożę.
a i mi to do szczęścia potrzebne nie jest.

wkurza mnie za to, ze każdy wie lepiej ide mnie, że to sie zmieni - od 20 lat sie nie zmieniło.
albo że to największe szczescie na świecie - sorry, ale nie dla mnie.
nie czuję się przez to mniej dojrzała czy odpowiedzialna.

Ja również się przyłączam - nie chcę, i nie będę mieć dziecka, zarówno z powodów ideologicznych, jak i bardziej prozaicznych (zbyt delikatna konstrukcja psycho-fizyczna, moja oczywiście).

Moze wlasnie ktos jest z Wrocławia badz okolic?

Brzmi znajomo! I śmieszy mnie, że ludzie nie dostrzegają w tym sprzeczności. Ja nigdy nie chciałam mieć dzieci i zawsze, gdy o tym mówiłam głośno, gdy mówiłam, że nie lubię dzieci, to słyszałam 'Co z Ciebie będzie za matka?!', tak jakby umknął im sens mojej wypowiedzi albo jakby uważali, że macierzyństwo to jest coś, na co kobieta nie ma wpływu.

Hej mam 27 lat i tez nie chce dzieci. Moja rodzinna nie potrafi tego zrozumieć. No nic trudno.
Nie będę sobie robić dziecko po to, żeby kogoś zadowolić. Kto wie, może kiedyś zapragnę mieć dziecko. Nigdy nic nie wiadomo.
Na ten moment po prostu nie chce. Czasem myślałam, że jestem dziwna. W moim otoczeniu wszyscy mówią, jakie to ważne mieć dziecko.
Moje zdanie jest takie. Każdy ma swoje życie. Niech żyje tak, aby był szczęśliwy.
Pozdrawiam.