Są tutaj bezdzietni z wyboru? - Netkobiety.pl

luc odpowiem w oparciu o swoje obserwacje w pracy. W mojej 10 letniej "karierze" spotkałam 4 osoby które były na wielomiesięcznych zwolnieniach z powodu poważnych problemów zdrowotnych. Ja sama jeszcze gdy pracowałam w szkole byłam na zwolnieniu dwa razy w roku i każda absencja trwała najwyżej tydzień. W obecnym miejscu pracy, gdzie jestem już 3 lata nie byłam ani razu na zwolnieniu. A mamusie? Trzy tygodnie zwolnienia, trzy dni w pracy, trzy tygodnie zwolnienia i tak w kółko. A robota musi być zrobiona. I zgadnij do kogo przyjdzie mój szef z robotą? Może mam także w ramach zemsty latać co chwila do lekarza po zwolnienie? Niestety, wówczas oberwie moja koleżanka, również singielka odwalająca robotę za dzieciatych na zwolnieniach.

Natomiast sytuacja wyglądała dokładnie tak jak opisała to Eileen. Tylko "moja" mamusia leciała z płaczem do dyrektora. Facet niestety nie był odporny na łzy matki polki. I jak już wcześniej pisałam papierów w dom nie mogła zrobić. I to było NAGMINNE nie awaryjne.

A to już wina szefa. Są ludzie (nie tylko kobiety), którzy "leserują", próbują wykorzystywać różne sposoby. Rzeczą szefa jest żeby pracę sprawiedliwie rozdzielać.

Chyba każdy wymięka jak druga osoba nawije ciągle o jednej rzeczy. Tacy ludzie to nie "typowe mamuśki" tylko egoiści, oni mówią - Ty słuchasz. I w tyłach mają to czy Ty lubisz czy nie Miałam kumpele co w kóko nawijała o swojej pracy, każdą sytuacje porównywała do sytuacji w pracy, oszaleć by można. Oczywiście kontakty ograniczyłam.

luc  Mamusie jak same były na zwolnieniu chorowały tydzień a nie trzy i jakoś to przeżyłam.  I tak oczywiście wiele matek polek wykorzystuje fakt posiadania dzieci. Szef  powinien jej kazać robotę w domu zrobić ale wtedy sprawa oparła by się o PIP czy inne tego typu urzędy. W tym kraju jak rozłożyłaś nogi bez zabezpieczenia i twoje lędźwia wypluły małego, oślizgłego trola to wydaje ci się że na piedestale stoisz. Matka polka manipulantka to w tym kraju świętość.

Dla mnie Twoja odpowiedź była przewidywalna. Takiej się spodziewałam.
Gołym okiem widać Twoją niechęć (żeby nie napisać mocniej) do "matek-polek" (jak to niezbyt ładnie określasz), a nie żal o wykonywanie pracy za kogoś.

Tego "oślizgłego trolla" naprawdę mogłaś sobie darować, choć może i dobrze, bo to uwidoczniło Twój stosunek bardziej niż wszystko inne.

Nie każda matka to manipulatorka, jak próbujesz to wykazać.

A dzieci są przyszłością każdego społeczeństwa, czy Ci się to podoba czy nie. To zaś rodzi pewne konsekwencje.

A wiesz, że to mnie też zaskoczyło? Tzn ujmę to inaczej - zaskakuje mnie jak wielka jest niechęć niektórych osób do kobiet posiadajacych dzieci.

Z drugiej strony mam wielu znajomych, którzy sami dzieci nie maja i z pelna swiadomoscia przychodzą na spotkania towarzyskie, na których wiadomo, że będą też dzieci. I to czasem cala chmara najwidoczniej obecnosc dzieci im nie przeszkadza

luc czy widzisz różnicę w długości zwolnienia lekarskiego na matkę (tydzień) i na dziecko (trzy tygodnie....trzy tygodnie... dwa tygodnie ). Jeśli kogoś nie ma tydzień to jest to do zniesienia. Natomiast sytuacja gdy ktoś jest w pracy praktycznie 3 dni w miesiacu mówi sama za siebie. Poza tym tej kobiety tyle nie było w pracy że już było mi wszystko jedno kto jest chory. Tyle pracują dzietni ...ale w państwowej firmie. Dlaczego matki prowadzące działalność lub pracujące dla kogoś mają dzeci super zdrowie. A chodzą do jednego przedszkola. Potrafisz mi wyjaśnic ten fenomen?
Twierdzisz że psychologia w wychowaniu jest nic nie warta a najlepszym drogowskazem jest instynkt macieżyński. To opiszę Ci sytuację jaka przytrafiła mi się w szkole i wyjaśnisz mi gdzie był instynkt tej kobiety. Pani dość dobrze sytuowana. Syn do szkoły przyjeżdżał samochodem rodziców (jak się zjawiał raz na tydzień), palił pod oknami szkoły, miał wszystkich za nic. Po telefonie ze szkoły mama zjawiła się żeby prosić o przepuszczenie ucznia do następnej klasy. I wówczas zapytała mnie (miałam 23 lata), bo proszę pani co ja mam robić. On mnie ignoruje. Na to ja to trzeba mu coś ukrucić. Zabrać mu samochód niech się nim tak nie chwali. Na to mamusia ale jak.Kobieta prawie dwa razy starsza ode mnie, pyta mnie, osobę bezdzietną jak ma wychować syna. Droga luc, jakby instynkt macieżyński był najlepszym drogowskazem nie byłoby problemów z anoreksją, samookaleczaniem się i narkotykami.

Oczywiście, że widzę różnicę, podobnie jak widzę Twoje nastawienie.

Żaden fenomen. U siebie jest sama szefem, w innej pracy ma szefa, który... pozwala na to lub nie (chodzi mi oczywiście o nieuprawnione zwolnienia, a nie zwolnienia oparte o rzeczywistą chorobę, choć i do tego masz zapewne pretensje).

1. Nie twierdziłam, że psychologia jest nic nie warta.
2. Nie pisałam o instynkcie macierzyńskim, lecz o intuicji. To co innego. Intuicyjnie robimy wiele rzeczy. Co nie oznacza, że nigdy się nie mylimy.

O czym świadczy opisana przez Ciebie sytuacja?
O tym, że trafiło na nieodpowiedzialnych rodziców, stosujących zapewne bezstresowe wychowanie (co już wcześniej krytykowałam).
Tak, czasem rodzice nie radzą sobie z wychowaniem dzieci. Nic nowego. Sama nie mogę powiedzieć o sobie, że nie popełniłam żadnego błędu wychowawczego.

P.S.
Nie żebym była złośliwa, ale zerknij czasem do słownika ortograficznego

luc

Spokojnie można, miałam staże w przedszkolach i często starałam się to dopasować. Z tym, że każde dziecko jest inne. + to że te w przedszkolu słuchają sie pań, rodziców rzadko. Tak to już bywa, brat młodszy to ogólnie ma rodziców gdzieś. Zęby zaczął myć jak zobaczył, że ja też myję, jak rodzice kazali to nie.

Z faktu, że jestem od ciebie pewnie prawie 2 razy starszy wynika moje większe doświadczenie w podobnych internetowych sytuacjach. Schemat jest zawsze ten sam, im bardziej ktoś nie ma rzeczowych argumentów, tym szybciej przystępuje do ataków personalnych. W niczym mnie nie zaskoczyłaś, wręcz przeciwnie - odhaczyłem kolejną pozycję w kwestii jaką możesz być osobą, co tylko ugruntowuje moje wcześniejsze uwagi.
Co do wstawianych zdjęć, to nie pamiętam żadnych gołych, chyba że dla ciebie majtki i biustonosz to nie ubiór? Może nie używasz tych części garderoby stąd taka głupia wypowiedź? Jeśli cię bulwersują zdjęcia kobiet (bo one mi wyglądają na kobiety, a jeśli ty czujesz się babą, to twoja sprawa) w dyskusji o konkretnych kobiecych walorach, to podejrzewam, że daleko ci do "walorów" którejkolwiek z wrzucanych przeze mnie pań. No ale to wyraz twoich kompleksów, nie moich

Frekwencja w pracy zarówno dzietnych jak i bezdzietnych osób poprawiłaby się znacząco gdyby wprowadzić ograniczenia w pobieraniu urlopów chorobowych. Albo gdyby nie były pełnopłatne.
Przewiduje nagle i cudowne ozdrowienia dzieci, ich matek, bezdzietnych...większości w sumie.
Co do rozmów....mnie tez nie pociąga słuchanie głębokich wywodów na temat czy kupka Kubusia miała kolor sieny palonej czy tez być może jasnobrązowy i co to oznacza dla jego diety i dalszego rozwoju. Rozmowy z wykresami i słuchaniem cytatów rożnej masci ekspertów i specjalistów. Wszystko dozwolone byle z umiarem.

Co do zwolnień spowodowanych chorobą dziecka, to ja się nie dziwię, że irytują, mimo że sama nie miałam z tym do czynienia. To, że ktoś dzieci nie ma, nie może oznaczać, że ma więcej pracować. Generalnie mnie by nie obchodziło za bardzo, czy ktoś idzie na któreś z kolei zwolnienie, bo ma chore dziecko, siostrę, chomika czy idzie do kosmetyczki tipsy zrobić. Powinien się liczyć efekt pracy, a nie usprawiedliwianie, dlaczego efektu nie ma. A potem kobiety się oburzają, że pracodawcy pytają na rozmowach kwalifikacyjnych o rodzinę, dzieci itd. Sama bym kobiety z dzieckiem na wszelki wypadek nie zatrudniała. Dziwne, że jakoś dużo mniej się słyszy o tatusiach idących na zwolnienie, bo dziecko chore...

Kobieta pracownik, która bierze zwolnienie z powodu choroby dziecka ma do tego prawo i nikomu nic to tego. Ma takie prawo i nie jej wina jeśli dziecko często choruje. Na pewno nic do tego innym pracownikom. Od rozdzielania obowiązków jest pracodawca i jeśli im dołoży obowiązków, to jak są tacy cwani i krytyczni, niech powiedzą prosto w twarz przełożonemu, że należy im się z tego tytułu większe wynagrodzenie. Jeśli chodzi o pracodawców to można ich podzielić na dwie kategorie. W sektorze publicznym rodzic idący na zwolnienie jest święty, bo nie oszukujmy się władających kolejnymi szczeblami i gałęziami średnio interesuje wydajność. W sektorze prywatnym jest inaczej ale też jest podzielony. Duże firmy zatrudniające na umowy o pracę pilnują się KP. W mniejszych firmach po pierwsze można w ogóle nie pracować z tytułu umowy o pracę tylko na zlecenie, dzieło, samozatrudnienie, kontrakt i wtedy nie ma żadnych zwolnień Nawet jak stosowna umowa jest, to raczej jest już ktoś, kto liczy pracownikom dni na zwolnieniu i kiedyś zadaje sobie pytanie czy mu się to opłaca... Stąd biorą się pracownicy marketów chodzący do pracy z grypą, przeziębieniem i gorączką. Zapewne ku zadowoleniu kolegów z pracy, że nie muszą robić za niego. Najwyżej zdechnie, to przyjdzie święże "mięsko"...

Ojej, to bierzesz małego szczyla wyganiasz o tej porze roku w samym podkoszulku na dwór i czekasz kiedy i twoje dziecko zachoruje i będziesz sobie mogła te 3 tygodni poleniuchować za 80 % pensji. W przypadku bezdzietnych w samym podkoszulku trzeba będzie się samemu pofatygować ale luksusy leniuchowania darmo nie przychodzą...

no tak...a potem tyle słów na temat równouprawnienia

Eileen, znaczy jestes za tym, żeby zniesc cos takiego jak opieka socjalna? Twoim zdaniem to niepotrzebny, nowoczesny wymysł?

Rozumiem, że do tej pory nie chorowalas, wiec chętnie pokrywałas wydatki zwiazane ze zdrowiem. Gdyby jednak dopadla cię powazna choroba ( czego oczywiscie ci nie życzę) to rownie chetnie bedziesz kupowac leki za kilka tys. zł? Albo stwierdzisz - ok, nie stac mnie na nie, zachorowalam, mam pecha, musze umrzec.

A zastanawialam sie nad tym czym sie zajmujesz, bo istnieje naprawde niewiele zawodow ( o ile w ogole takie są) ktore nie sa w bezposredni lub posredni sposob zwiazane z posiadaniem rodziny.

Ludzie zakladajacy rodzinę ( małzenstwo to jednak nie calkiem jeszcze rodzina) planuja bardziej przyszlosciowo, wiecej kupuja, wiecej towarow zuzywaja, korzystaja z wiekszej ilosci uslug - owszem, byc moze ty bedziesz musiala pare razy przyjsc do pracy za kolezanke na zwolnieniu chorobowym, ale za to kiedys jej dzieci stana sie twoimi klientami.

Jezeli twoje kolezanki z pracy przestana rodzic dzieci i podobmym szlakiem pojda pozostale kobiety to umrzesz (jak my wszyscy) bez opieki i w skrajnej biedzie. Bo ani nie bedzie chetnych na owoce twojej pracy, ani sie toba (nami) nie bedzie mial kto zajac.

To wcale nie przypadek, że wszystlie kraje boją się nizów demograficznych, bo to zwykle oznacza kryzys gospodarczy.

Myslac perspektywicznie i dlugofalowo - im wiecwj dzieci bedzie miala twoja kolezanka  z pracy tym lepiej bedzie się TOBIE żyło za 20 lat.

Rozumiem, że dla osoby, która sama przeżyła niewiele wiecej 20 czy 30 lat to pewna abstrakcja, niemniej jednak - komu będziesz oferowac efekty swojej pracy majac 50 czy 60 lat?

Eileen, jedyny zawod, który nie potrzebuje dzie i by istniec to grabarz. Tylko oni beda mieli co robic do konca zycia.

Co maja dzieci do twojej pracy - napisalam gdzies tam wyzej chyba - każde dziecko to w przyszlosci twoj potencjalny klient.
Na staruszkach zarabiaja tylko geriatrzy i grabarze - wszyscy inni potrzebuja doplywu nowych klientow. A kazdy nowy klient to dziecko urodzone x lat temu.

Im trudniejsze warunki dla matek tym mniej dzieci = mniej klientow dla ciebie kiedy bedziesz w " kwiecie wieku".

o matko, ojcze i ... córko jak, to mówi moja koleżanka
do pieca z tymi "dzietnymi"

Ja i mój mąż

I dlatego wymyślono prawo pracy i system ubezpieczeń. Do tego nie oszukujmy się, w UE ta ochrona matek jest na dużo wyższym poziomie niż w Polsce. Problem nie tkwi w polskim prawie, matkach ale polskiej naturze cwaniactwa. To nasze cwaniactwo rozkłada się po równo między matki, zwykłych bumelantów, biznesmenów i nas wszystkich. To z naszego cwaniactwa wynika, to że ktoś jedzie do Anglii pracować tylko po to żeby dostać tamtejszy zasiłek na siebie czy na dziecko. Jesteśmy w tym po prostu nieźli

Iceni, wiem, że są inne umowy, nie pytałam pod kątem prawnym, tylko czysto dyskusyjnym. W sensie, nieważne, czy i jakie mają umowy korepetytorki i gosposie, chodzi mi o sam fakt/poglądy - czy zapłaciłabyś im, gdyby przez posiadanie dziecka/ciążę nie były w stanie wykonać swojej pracy? Jak rozumiem, nie. A od pracodawcy się tego wymaga.

Chodzi mi o samo podejście do "nie wykonałam pracy, ale to przez dziecko, więc należą mi się pieniądze i tak". To, że to tylko na umowie o pracę, a nie na wszystkich dziełach, zleceniach czy przy pracy na czarno, to ja wiem, wiem, że PRAWNIE wtedy się należy, a wtedy nie. Ale jeśli chodzi o poglądy, to nie rozumiem... raz uważać, że powinna dostać, a raz nie? Brak konsekwencji.

Hm, staram się być obiektywna, cały czas podkreślam, że nie mówię o wszystkich matkach. I owszem, większość, ale jak podporządkowywać? Przecież to nie chodzi o to, że bezdzietni mają ustawiać zasady pod siebie. Nie wszyscy mający dzieci uznają, że tak jest idealnie, nie wszyscy to wykorzystują, nie wszystkich matek to dotyczy. Tak samo jak nie wszyscy bezdzietni by to poparli. Piszę o swoim zdaniu, które byłoby takie samo nawet, jakbym dziecko miała.

A dlaczego państwo ma dbać, a nie sami ludzie? No litości, mam 22 lata, jestem gówniarą, a byłabym w stanie utrzymać teraz siebie, dziecko, studiować i pracować bez pomocy państwa i alimentów nawet. Wyjątkiem byłoby dziecko chore (ale nie w sensie anginy, tylko wymagające nie wiadomo jakiej rehabilitacji, operacji i Bóg wie czego). I nie mów, że jestem wyjątkiem, że inni może nie mogą - bo nie mam 40 lat, własnej firmy, kupy kasy i nie jestem "ustawiona" w życiu, w sensie - niewiele (prawie nic?) osiągnęłam. Tyle że wychodzę z założenia, że o mnie dbam ja, a nie państwo. Ja nie wiem, wszystkie te "państwo powinno dbać/zapewnić..." kojarzą mi się z pozostałościami komunizmu.

Ale czy ja napisałam, że to sytuacje nagminne? Noż kurczę, no! Przecież albo odnoszę się do sytuacji przedstawionej przez kogoś, albo do tego, co sama widziałam. Nigdzie nie napisałam, że wszystkie matki tak mają i w ogóle nie powinny pracować i won. Co nie zmienia faktu, że mogą mi się nie podobać sytuacje opisane w tym wątku, nawet jeśli dotyczą tylko części matek.

Eee... chyba nie. Oceniam na podstawie całokształtu, do którego mam dostęp - swoich nielicznych przykładów, tego, co jest tutaj i - w głównej mierze - tego, co słyszę od mamy. Oczywiście, że opowiada się o najbardziej jaskrawych przykładach, bo raczej historia o tym, że pani X, która jest matką i nie chodzi na zwolnienia, nie jest specjalnie interesująca - rzecz normalna. Natomiast od kiedy moja matka zmieniła pracę, to często słyszę historie o kilku paniach. Co oczywiście nie stanowi większości, bo tam kobiet pracuje pewnie kilkadziesiąt, więc wiem, że to nie jest większość, ale jednak... to irytuje. I żeby nie było - to jest punkt widzenia osoby zdecydowanie dzietnej, która ma dalej mojego brata w domu, więc nie jest tak, że ślepo broni bezdzietnych - po prostu często mówi o tym, co która znowu próbowała "wywinąć" (btw., co byś powiedziała na zwolnienie, bo 14-letnie dziecko ma anginę i trzeba z nim zostać? ).

Ale też nigdzie nie zostało napisane, że czynią tak wyłącznie matki. Co nie zmienia faktu, że może mi się to nie podobać, prawda? A temat dotyczy posiadania dziecka, więc dość logiczne, że piszę akurat o tym. No chyba że muszę popierać taką postawę w pracy części matek, jeśli inni też są nie zawsze są w porządku.

oO

Nie dorzucam specjalnie nic anty, to jest po prostu jedna z rzeczy, która nie podoba mi się u części osób, które mają dzieci. Temat jest o dzieciach. Dalej nie rozumiem, dlaczego nie mogę o tym pisać?

Jak będzie temat o niepełnosprawnych i napiszesz, że Cię wkurzają Ci, którzy to wykorzystują, to nie będę widziała w tym nic złego. Jak będzie temat o singlach i napiszesz, że to kretyni i nie pracują po imprezach, jak należy - tak samo. Może z małym zastrzeżeniem, że zwolnienie na dziecko weźmie tylko rodzic, a i "sparowani" imprezują, ale generalnie okej.

Po prostu pisanie "nie tylko matki tak robią" kojarzy mi się z takim:
- Pani syn pobił Kubę w szkole.
- No wie pani co? Wcześniej Wojtek pobił Mateusza, a Marek Maćka, więc co z tego?

W sensie, że co z tego, że inni robią coś nie tak w inny sposób - przecież to nie wytłumaczenie i wcale nie zmienia mojego odbioru tej sprawy. A ciężko by było w takich dyskusjach pisać coś w stylu "Denerwują mnie matki wiecznie na zwolnieniach, ale denerwują mnie też przywileje rolników, osoby wyciągające pomoc z MOPS-u, zmuszanie mnie do jedzenia, moja ciotka (...) i powtarzanie tematów w szkole dla słabszych dzieci kosztem nadążenia z programem", żeby tylko nikt nie wymienił czegoś, co również może wydawać się nie w porządku.

Ja jestem bezdzietna z wyboru, przynajmniej na chwilę obecną, bo jeszcze kilka lat na zmianę zdania mam. Jak na razie nie czuję się zwyczajnie gotowa na macierzyństwo, ani czasowo, ani psychicznie, ani w sumie finansowo. Jak słyszę "co ty gadasz, byłabyś świetną mamą, a ludzie mają o wiele mniej i mają dzieci", to dla mnie świadczy tylko o tym, że masa osób podchodzi bardzo nieodpowiedzialnie do rodzicielstwa. Często gęsto kupno psa jest bardziej przemyślaną decyzją niż dziecko.

Czemu miałaby się nad tym zastanawiać? Rok szkolny jest tak urządzony, że dzieci mają wakacje w lipcu i sierpniu. Nie weźmiesz dziecka na 2 tygodniowy wyjazd w środku roku szkolnego. Po prostu. Więc niech bezdzietni wbiją to sobie do głowy, że w każdej normalnej firmie czy instytucji kadry/szef będą tak organizować urlopy żeby dzieciaci mogli wyjechać z dziećmi w okresie tych dwóch miesięcy. Wy nie mając obciążenia czasu i finansów dziećmi możecie sobie pojechać do ciepłych krajów w październiku albo kwietniu. Wakacje są dla rodziców

Ma prawo spędzać kiedy chce ale zrozum, że wakacje są dla dzieci, a nie dorosłych. Stąd uwiązanie rodziców do tego okresu jak też ferii zimowych.

Nie wiem gdzie wy pracujecie u nas urlop w wakacje bierze ten, kto go sobie wczesniej zarezerwuje. Poza tym lato trwa 2-3 miesiace, a urlop 2 tygodnie.
Na dodatek pierwszenstwo w urlopach wakacyjmych maja studenci, a nie matki malych dzieci, ktorych jest calkiem sporo.

A co ciekawsze kiedy mieszkalam jeszcze w Pl i n i e m i a l a m dziecka - bez problemu dostawalam urlop w lecie. Lato jest cholernie dlugie wbrew pozorom - problem byl z Bozym Narodzeniem, o ktore bili sie wszyscy.

Co znow w UK zostalo sprytnie rozwiazane, bo w okresie swiatecznym nie pracuje nikt, kto absolutnie nie musi ;P

Wakacje (od szkoły) są dla dzieci. Urlopy są dla dorosłych. WSZYSTKICH. Do urlopu każdy pracownik ma równe prawa. Dzieci w żaden sposób nie są związane z firmą, więc nie widzę powodu, dla którego miałyby mieć na to jakikolwiek wpływ.

Odniose się do tematu,ja jestem bezdzietna nie z wyboru.
Wśród moich znajomych mam jedno małżeństwo ,obydwoje w okolicach tuz po 40 tce,staż małżeński,około 10 lat,od poczatku nie chcieli dzieci i nie chcą nadal.W rodzinie nie mam takich przypadkow,albo już dzieci są,albo jeszcze nie ma ,bo nie ma z kim.

Powiedzenie, że urlop w okresie wakacji jest tylko dla dzieciatych to jak powiedzenie do ucznia "Nie Jaś, Ty nie masz wakacji bo nie masz rodziców, zapier*** do szkoły czy chcesz czy nie".

Właśnie dzieci i inne = życie prywatne, firma = życie zawodowe. I tak sie cieszmy, z przywileju urlop, bo za kilka lat moga nam wcisnąć 8 dni pracy na 7 dni tygodnia, wiek emerytalny ?, i taki zwyczaj jak w japonii - kto bierze urlop ten jest frajerem.

Ja również nie zamierzam mieć dzieci, też z wyboru. Dla to trochę nie męskie. Wyprzedzam już tu odpowiedzi, że gadam głupoty. Ale to są moje myśli. Np, taniec też jest dla mężczyzny bardzo! Nie męski. Ja o swoich poglądach mówie znajomym, rodzinie i zawsze odbierane to jest ze zdziwieniem i nie z rozumieniem.I zawsze jest pytanie dlaczego. Wymieniam im pierdyliard powodów, a oni swoje, że zobaczysz, że ci się odmieni. Ta jasne, ja też jak autorka tematu od dawna nie chciałem mieć dzieci. I nie rozumiem ich potrzeby posiadania. Nawet nie mam i nie będę miał ich z kim mieć.

Też nie chcę.