Wolicie związki partnerskie czy dominująco-uległe? - Netkobiety.pl

Erm... Thepass, od kiedy to młodą siksę (właściwie powinno się powiedzieć młodą dziewczynę z małym doświadczeniem) klasyfikuje się jako partnerkę do związku? Chyba, że ty jakiś wykradający z kolebki jesteś...

Wiesz, małolaty mają dużo idiotycznych pomysłów. Dlatego też się ich klasyfikuje jako małolatów, bo wiek i rozum jest szczenięcy.

Thepass, skoro taka "dominacja" Ci się podoba to czemu się dziwisz, że na takie kobiety trafiasz? Gdybyś trafił na taką Beyondblackie czy Vian (i kilka innych z wypowiedzi tego wątku) to wasza znajomość zakończyłaby się po kilku zdaniach. Dojrzałe, pewne siebie kobiety po prostu odwrócą się na pięcie i sobie pójdą w momencie, kiedy uświadomią sobie, że druga osoba traktuje je jak niepełnosprytne umysłowo. A uwierz, to się błyskawicznie wyczuwa. W ten sposób nie będziesz mógł powiedzieć, że znasz inne, bo Beyond i Blackie będą już w swoich środowiskach a wokół Ciebie pozostaną owe "młode siksy"

Ale to nie jest dobre wytłumaczenie. Mi to przypomina trochę inne tłumaczenie, tzn. "zdradziłem/am, bo jesteś taki/a, a nie inny/a".

No ale jakie to są uczucia? No bo to nie miłość. Chyba że szukasz czegoś innego niż miłość...
Tłumaczyłeś? Czyli czas przeszły?

Jakoś wydaje mi się że kobiety i mężczyźni inaczej widzą kwestię poczucia bezpieczeństwa. A już zdecydowanie mężczyźni nie przykładają do tego takiej wagi. Innymi słowy najlepszym wsparciem dla mojego mężczyzny gdy ma trudny okres jest moje przekonanie w to że sobie poradzi.
Co ma wspólnego macierzyństwo z zwolennictwem partnerstwa? Pytam tak raczej z ciekawości bo skrajną zwolenniczka nie jestem.
Wydaje mi się że we wszystkim trzeba znaleźć złoty środek. Sama jestem w związku z dominantem. Z biegiem czasu nauczyliśmy się iść na ustępstwa ale nie ukrywam, że pozwalam mu być głową rodziny. Są miejsca gdzie ja decyduje, są gdzie podejmujemy decyzję razem, ale .- taka socjotechnika- staram się o to by myślał że to jego decyzja, jeśli rodzina ma funkcjonować mężczyzna musi się w niej czuć dobrze

Józefina, to się nazywa odgórna manipulacja

Takowej nie popieram. Chodzi o to, że jak dwoje ludzi się szanuje, to podejmują decyzje w związku razem. Myśmy się ostatnio gotowali na przeprowadzkę. Dostaliśmy kilka różnych ofert pracy i musieliśmy RAZEM wykombinować gdzie chcemy mieszkać. Dotarliśmy do takiego miasta, które obojgu nam pasowało i do takich firm, które były dobre dla nas obu. Jak kupowaliśmy dom, to też (po 30 kilku wizytach) wybraliśmy ten, który był perfekcyjny dla obojga. Nikt nie wywierał presji, nikt nie był królem decyzyjnym, bo na długą metę skrzywdziłoby nas to oboje.

Naprawde wy sądzicie, że te kobiety które piszą w dziale np zdrad czy trudnych miłości mają inne zdanie od was? Na pewno tez nie kręcą ich tacy mezczyzni, takie zachowania. Na pewno wmawiały sobie, że nie będą dały sie tak traktować. Poza tym najbardziej ciekawiłyby mnie opinie waszych mężczyzn. Czy czasem nie mają podobnego zdania do mnie, tylko go nie wypowiadają z róznych powodów (a chociazby tego, że są zajęci życiem realnym).

Samo przeklinanie moze nie jest fajne, ale podswiadomosc moze reagować na to jako powiązanie do innej atrakcyjnej, silnej(?) cechy. Swiadomosc mało kiedy decyduje o uczuciu, a moze i nigdy.

Możliwe, że miały takie samo zdanie, a w rzeczywistości wyszło inaczej, ale czy to oznacza, że każda kobieta, która mówi, że nie chce być w toksycznym związku, trafi właśnie na taki związek i będzie w nim siedziała i siedziała, aż zamieni się np. we wrak człowieka? A może wszystkie związki są toksyczne?
Ja faceta nie mam.

Ale czy każda kobieca podświadomość musi reagować na ten sam czynnik, np. to przeklinanie?
No ja np. nie mogę słuchać jak ktoś ciągle przeklina. Toż to kaleczenie pięknego języka jest. Z takim typem to nawet nie byłoby jak się dogadać. No bo jak niby?

Ale jakie jest pytanie? Czy im to odpowiada? Czy woleliby inny układ?

Ja to chyba nawet dwa

Ale widać, niektórzy muszą mieć rację i uporczywie będą wmawiać reszcie rozmówców, że oni są w błędzie

A propos motoru przypomina mi się jedna bardziej ciekawa sytuacja odnośnie postrzegania męskości. Mam znajomego, który przyjął nazwisko żony, i jakoś nikt z jego otoczenia nie odebrał tego, jako godzenie w jego męskość. Ciekawie co na to nasi udzielający się w wątku Panowie.

To co, nie da się walczyć z pewnymi cechami podświadomości komplikującymi życie?
Bo jeśli się da, to może powinno się to do szkół wprowadzić.

Uściślijmy jeszcze czy mowa tu o dojrzałym, zdrowym (!) związku, opartym na zdrowych zasadach, czy tylko o zabawie w związek?
Mnie to wygląda na gierki, próby manipulacji, podchody i coś, co usiłuje stwarzać pozory, a niestety wciąż dalekie jest od stworzenia zdrowej relacji.

No właśnie, też mi się to za bardzo nie podoba. Chyba, że dziewczyna nie umie jeździć, to rozumiem, ale jeśli umie, to uważam, że fajnie, jakby chłopak dał czasem poprowadzić, zwłaszcza, że byłby na tylnym siedzeniu. Trochę zaufania by się tu przydało A tu widzę jakby postawienie na swoim, nie wiem, dla zasady jakiejś dziwnej? Co innego może auto, jak nie pozwoli, by kobieta sama nim pojechała, bo jednak auto to własność niby jednej osoby i może nie dać, by sama pojechała i tu bym mogła zrozumieć i nie widziałabym tu może jakiejś dominacji na siłę. No, ale przy przykładzie z motorem, gdzie on czasem usiądzie z tyłu, to czemu nie? A innym razem np ona będzie z tyłu. Jak piszę, jak oboje umieją jeździć oczywiście.

Co do związku, to ja też wolę partnerstwo. Sama widzę po moim związku, że nie zawsze jest to łatwe, bo jak każdy pewnie czasem mamy ochotę postawić na swoim Jednak wolę partnerstwo i staramy się do niego dążyć. Na pewno nie chciałabym dominacji, by facet mną chciał rządzić, zawsze decydować. Jesteśmy dwoma dorosłymi jednostkami, które mogą podejmować decyzje i ważne decyzje po prostu konsultujemy. A dominujący facet pewnie by uznał, że to on podejmuje decyzje, a kobieta nie ma nic do powiedzenia. W partnerstwie facet też może być pewny siebie, zaradny, ja właśnie takiego chciałam i mam Przecież to partnerstwo, a nie, że on pantoflarz. Nie mieszkamy jeszcze razem, ale jak czy gdzieś jedziemy czy np u mnie nocuje on, to różne rzeczy robimy jak nam odpowiada, a nie np podział "męskie/kobiece". Kiepsko, gdyby np chociaż nie starał się gotować. Ja np nie przepadam za gotowaniem, nie gotuję super, ale staram się, robię to, bo wiadomo, jest to przydatna umiejętność i chociaż proste rzeczy warto umieć, a tych trudniejszych będę starała się nauczyć.

Dla mnie to ważne, bez względu na płeć w tym przypadku, bo facet nie może liczyć, że kobieta zawsze ugotuje, w obecnych czasach, to kobieta też zwykle pracuje, a jeśli któregoś dnia będzie pracować dłużej, to miło, gdy wtedy mąż zrobi obiad. No wręcz dla mnie to jest konieczne, bo różnie bywa i nie można liczyć na jedną osobę.  To taki przykład i partnerstwo ogólnie, czyli też pamiętamy, że oboje jesteśmy ludźmi, więc wiadome, czasem on może mieć gorszy humor, czasem ja, ale oboje dajemy sobie wsparcie.

Źle bym się czuła w związku, gdzie facet oczekiwałby uległości, bo taka nie jestem. Oczywiście są kobiety, które np nie wyjdą gdzieś ogólnie, bo facet mówi, że nie i w ogóle słuchają się jak małe dzieci, wiecie, takie jakby bez własnego zdania. No, ale ja zdecydowanie taka nie jestem i nie wyobrażam sobie takiego związku. Logiczne więc, że innego partnera szukałam, że tak powiem i znalazłam. Owszem, znałam jednak dziewczyny, które jakby nie miały własnego zdania i dla których chyba nawet wyjście z koleżanką to był wysiłek, bo jak to zostawić misiaczka nawet na chwilę. Takie ciągle skupione wyłącznie na nim. A były to często ładne dziewczyny, które mogą sobie pozwolić na fajnego faceta, a nie takiego, który je tłamsi w takim względzie. Ja jestem raczej mniej ładna od tamtych co o nich piszę akurat, ale na coś takiego w życiu bym nie pozwoliła facetowi. Oboje możemy decydować, oboje słuchamy się swojego zdania, a gdy trzeba idziemy na kompromis, tak się ogólnie staramy.

Jeśli ktoś jest typem dominującym to nie jest dla mnie. Inna sprawa, że mam wrażenie, że często te osoby, co chcą dominować są mało pewne siebie i chcą się tak dowartościować. A to już wtedy w przypadku obu płci działa chyba, ale u facetów jest bardziej widoczne.

Edit: Mnie też odrzuca częste przeklinanie i to w każdych ustach czy kobiecych czy męskich. Znałam chłopaków, co często przeklinali i nigdy mnie do nich nie ciągnęło. Raczej trzymałam się właśnie z daleka. Jak czasem przeklnie, to wiadomo, że zrozumiem, mojemu się zdarzy, każdemu się zdarzy raczej, a przynajmniej większości, mi też. Czy jednak jest to męskie? Nie, to naturalne jak czasem, ale nie, żeby tak specjalnie męskie. Wolę jego ogólną pewność siebie, inteligencję jego, to, że mogę z nim pogadać o wszystkim (z moim facetem), poczucie humoru, że śmiejemy się zwykle z tych samych rzeczy.

antykobieta, napisałeś, że źle rozumiemy dominację, że jest bardziej związana z mądrością i męską decyzją. To znaczy, że kobieta nie może coś konkretnie zadecydować? Jasne, mogą być takie kwestia gdzie mężczyzna sam podejmie decyzję i nie będę nic mówić, będą takie, gdzie ja podejmę, ale wiele takich, gdzie ustalamy wspólne. To jest moim zdaniem partnerstwo, rozumiem, że czasem facet może sam podejmie decyzję i powiem ok, bo np w tej kwestii lepiej się zna. To nie oznacza jednak moim zdaniem dominacji, że czasem podejmie on taką decyzję, dla mnie to nadal partnerstwo. Chyba, że to będzie nagminnie tylko on podejmował decyzje, bo stereotypowo będzie uważał, że on facet, to on musi decydować. Wtedy to nie jest dla mnie partnerstwo i na to bym się nie zgodziła.

Jak pisałam już w tym co pisałeś o motorze, to przykro by mi było, gdyby facet tak to postrzegał i bał się po prostu zdania kolegów i nie mógł czasem usiąść z tyłu, jakbym umiała jeździć. Na szczęście mój facet nie obawia się szczególnie stereotypów i opinii innych, zdarzało się np, że niósł moją damską torebkę, jak była ciężka, sam ją brał.  A wiadomo, wielu ludzi uważa to za śmieszne, ale miał to gdzieś i sam brał Z jednej strony wtedy tak dziwnie to wygląda, ale z drugiej miło, że mi pomógł sam nie zważając na to co ktoś pomyśli, więc skoro chciał, to pozwoliłam mu ją wziąć. No, ale staram się mniej nosić też, by potem mi nie niósł, nie musiał mieć z tym kłopotu. Wiadomo, nie zawsze wziął ode mnie jak była ciężka, ale czasem tak było właśnie, troszczy się . A ten od motoru, który nie da usiąść kobiecie z przodu pewnie w życiu nie wziąłby mojej damskiej torebki, bo jak to Ja wolę właśnie kogoś pewnego siebie, który nie będzie aż tak bardzo bał się opinii innych, bo to, że facet ma być z przodu to jest stereotyp i nie musi tak być dla mnie. No i tyle

Czytając wszystkie nasze wpisy nasuwa się jedno - jakie to smutne, ze nie potrafimy w związkach pozwolić na zwykłe samostanowienie drugiego człowieka i na siłę chcemy dopasować go naszych wyobrażeń o tym, jak powinien właśnie wyglądać taki idealny związek.

w tym wątku zachwalane są modele z osobną kierownicą dla każdego.

Napisze inaczej żeby samochód jechał musi mieć kierownicę. Jedną

Pitagoras, dowodzić, jak w porządnym totalitarnym systemie, to w związku można tylko wtedy jeżeli faktycznie jest się specem od wszystkiego. Co jest mentalnie, emocjonalnie, intelektualnie i fizycznie NIEMOZLIWE. Nawet jak się z prawdziwym przygłupem ożenisz (naprawdę, przepraszam za to określenie), to ta przygłup będzie w czymś lepsza od Ciebie.

Chyba, że lubisz ustalać swoją dominację maczugą. Też się tak zdarza.

Tylko, ze najpierw facet rzeczywiscie musi byc madrzejszy od kobiety, a o takiego ciezko.

pitagoras, ja z kolei lubi decydowac o wszystkim, wiec zle czulabym sie w Twoim samochodzie. Moim zdaniem najlepszy zwiazek to taki, w ktorym partnerzy prowadza naprzemian, w zaleznosci od potrzeb I sytuacji.

Pitagoras, ja to doskonale rozumiem i jak sądzę większość piszących tu facetów też. I ci, którzy mają udane związki, a ich kobiety są szczęśliwe również. I to w zupełności wystarczy. Kobiety nie muszą tego rozumieć, ani nawet akceptować. Już oczami wyobraźni widzę kolejne posty oburzonych kobiet - no, dlatego jest to coś, o czym możemy sobie mówić na forum, ale nigdy w życiu na żywo, a mówienie tego swojej kobiecie to w ogóle samobójstwo.

W ogóle to bardzo bardzo dobrze to opisałeś.

A kobieta, która czuje nieodpartą chęć współdecydowania o wszystkim to koszmar. Trudno się dziwić, że musiała szukać faceta aż w innym kraju poprzez internet.

Na próżno się tu gimnastykujesz. Nasi udzielający się Panowie wiedzą lepiej co Ci w głowie siedzi. Możesz tłumaczyć jak krowie przy rowie i tak nic nie da.
Nie wiem czemu tak ciężko dopuścić do świadomości fakt, że można żyć w udanym związku partnerskim, gdzie kobieta pozostaje kobietą a mężczyzna pozostaję mężczyzną, nie ma sztucznego podziału 50 na 50 i każdej drobnej decyzji nie podejmuje się wspólnie.
Argumenty nawet najbardziej logiczne czy poparte przykładem własnym nie docierają, bo "percepcja zawężona", ciężko przebić się przez stereotypy i schematy myślowe Chyba, że weźmiesz młotek i dłuto i rozwalisz wszystko w cholerę

Ale są inni faceci. Kto mowi, że ich nie ma? Tylko z nimi sie nie wiążecie... bo przypominają was.

Dokładnie. Nie znam kobiet bezproblemowych, bez kompleksów i bez jakiejś (nie)świadomej choroby psychicznej.
A co ma z tym wspolnego udowadnianie, że ma sie jaja? Nie mam pojęcia. Tak jak z tym, że np ja musze to robić. Raczej wasi "partnerzy" ani nie zgodziliby się na noszenie waszego nazwiska, ani kobiecych ubran, ani jezdzenie z tyłu, ani na seks analny gdy jestescie stroną aktywną. I to nie dominacja, ani tym bardziej partnerstwo. Co najwyzej podział ról, na ktory sie zgadzacie, bo tak jest niby po partnersku.

Pozwolę sobie zauważyć, że nie otrzymałam odpowiedzi na zadane pytanie :

Ale to jest tylko odpowiedź na post Beyondblackie, która sugeruje że wiąże sie tylko z głupimi babami (czy tez z problemami). No to jest ich (was) caaaaaałkiem sporo. I ja sie cieszę.

Jest bardzo logiczne, że kobieta z przemocowym ojcem albo niska samowartościa albo wręcz nienawiścią do siebie, na Ciebie poleci. Do tego psychologa nie potrzeba, by się zorientować.

Tylko, że to wcale nie opisuje zdrowych stosunków ani zdrowych ludzi.

Nie bardzo rozumiem, naprawdę. Czemu taka kobieta ma na mnie polecieć i jest to takie zrozumiałe? Bo ja nie wiem. Jak sie jej to podoba to tak robie. To jest proste.
W związku nie rozmawiam z kobietą w ten sposób jak tutaj, bo prawdopodobnie już wtedy tego związku bym nie miał. Tzn zależy, bo jak wyczuwam, że dziewczynka chce ojca to moge robić co mi się podoba. W innym przypadku nie można pewnych rzeczy omawiać. Niech sobie każdy żyje w błogiej świadomości, że jest partnerem i jest wszystko tak dobrze, zdrowo, ma sie na coś większy wpływ, a sam partner jest nam pisany bo nie jest taki, czy owaki. Może jest, tylko nie nazywa rzeczy po imieniu.

Powiem tak. Jest 50 000 uzytkowniczek nawet tego forum. 5 z nich jest 'zdrowych'. Reszta siedzi cicho (uległe, nieasertywne), lub jest taka jakie spotykam. Wyrzut takich kobiet jest znakomity. I one są święcie przekonane, że wszystko jest w porządku. A tu masz ci los, są tylko owinięte wokół palca.

Spytam mojego psychiatry co o tym sądzi Łowie moje ofiary, podoba mi się.

Czytam tutaj opinie facetów... i wychodzi z tego, że zdecydowana większość kobiet ma bardzo widoczne "rozdwojenie jaźni" (z braku laku takie wyrażenie). Czyli: my sobie coś myślimy i wierzymy w to, a jednak myślimy co innego, tylko o tym nie wiemy.

Ja tu widzę (może mylnie), że w tym wszystkim jest jakaś pycha i przekonanie o własnej wyższości (może nawet podświadoma). No nie wiem, ale tak jakoś to odbieram.

Ok, jasne, jest to fajne, ale czy to oznacza od razu, że facet jest w tym związku dominujący? To, że czasem na sobie po prostu polegamy to dla mnie nie jest dominacja, to dla mnie nie wyklucza partnerstwa. Wiadomo, że w jakiejś dziedzinie on może więcej wiedzieć, w którejś ja i wtedy się nie wbijamy sobie. Jednak moim zdaniem to jest nadal partnerstwo, widocznie to kwestia odbierania tego słowa. W pewnych kwestiach może dominować ogólnie facet, ale to nie znaczy, że związek dominujący. W wielu sprawach raczej konsultujemy to ze sobą, traktując się po prostu jako dojrzałych ludzi, z których oboje mogą podjąć decyzję. Jeśli uważam, że w jakiejś sprawie, to zdecydowanie on powinien podjąć, to ok, mówię, żeby on podjął, tak jak on czasem np mówi, żebym podjęła decyzję np gdzie jedziemy, bo woli często jak ja wybieram, tak jak woli jak wyjazd w dużej mierze ja organizuje, bo jakoś mi to fajnie wychodzi- co nie znaczy przecież, że ja w tym związku dominuje, tylko w niektórych polach.

Tu nie chodzi o żadną argumentację, tylko o pewne wspólne poszczególnym płciom cechy charakteru.
Tak jak każdy facet ma siusiaka, a kobieta -za przeproszeniem - cycki; mniejsze, większe ale ma.
Różnice między płciami nie kończą się na anatomii.