Wolicie związki partnerskie czy dominująco-uległe? - Netkobiety.pl

Uroczo sformułowany wątek, z gatunku ''czy wolisz kopa w brzuch czy w twarz''.
Dwie patologie, jako jedyne opcje relacji międzyludzkich.Supcio, jak mawia młodzież.
Z jednej strony ''partnerstwo'' na zasadzie wspólnie zarabiamy, wspólnie myjemy gary, wspólnie przetykamy kibel.
Z drugiej jakaś demoniczna dyktatura, gdzie jedno ciągnie drugie za kudły w swoją stronę (w domyśle zły, brutalny samiec).
   A ja przekornie zauważę, że istnieje też normalność, gdzie mężczyzna jest mężczyzną, a kobieta kobietą.
I moim zdaniem, to jest faktyczna równość, no tylko nie na zasadzie, że wszystko tniemy bezmyślnie na pół; ale każdy robi swoje i dopiero po złożeniu tych dwóch niejednorodnych połówek wychodzi piękna, pełna całość.
  Idea ''partnerstwa'' jest cudna: wszystko robimy wspólnie, wszystko razem, każdy wszystko po trochu.Sprawiedliwość z metra cięta.Marzenie.
Tylko jak to wygląda w praktyce?Każdy zajmuje się wszystkim...To sobie łatwo wyobrazić, jaki musi być burdel i dziadostwo w każdej dziedzinie.I tak jest.
Oj, naprawdę łatwo poznać kobietę, która zamiast mężczyzny ma partnera.Charakteryzuje ją sposób poruszania typu marszobieg, zdaje się mieć na stałe przyszyte do rąk przynajmniej dwie reklamówki z zakupami.Do tego wzrok typu ''o k##a nie zdążę'' i napis na czole ''mam wszystkiego dość''.
W domu taka ''partnerka'' nader często zabawia się kalkulatorem na którym próbuje dopiąć koniec z końcem, pichcąc- przy okazji- jakiś gówniany pseudoobiad- na zrobienie normalnego wszak nie miała czasu, bo musiała zrobić 1000 rzeczy, dzięki czemu czuje się zajebiście równouprawniona.
No.
Ja może mam haluny, ale natrętnie twierdzę,że mężczyźni i kobiety różnią się od siebie dość znacznie i wyciągam z tego praktyczne konsekwencje.
Psim obowiązkiem mężczyzny jest zapewnienie dostatniego bytu rodzinie.Koniec kropka.
Zwłaszcza w momencie gdy na świecie pojawia się dziecko, trzeba to zadanie potraktować poważnie.
Przy okazji odpowiadam tow. Chaber:  nie, nie poszedłbym na tacierzyński z w/w powodów.
Założycielka wątku, w innym temacie błyskotliwie zauważyła, że takie podejście jak moje jest równoznaczne z przykuciem baby na łańcuchu do kuchni- czy coś w tym stylu.Nie wiem skąd ten pomysł.
Po mojemu, to właśnie w takiej sytuacji, gdy facet vel mąż zarabia tyle, że spokojnie starcza na wszystko- kobieta ma realną możliwość wyboru czy chce pracować ,czy ''siedzieć w domu'' z dzieckiem.
Bo kiedy ''partner'' przyniesie do domu 1900 brutto, to ten wybór jest raczej iluzoryczny.
Ogólnie znam kilkanaście młodych matek( taki wiek, sorry) funkcjonujących w związkach, które ja nazywam: normalne.Nie jakieś debilki, ale dziewuchy raczej na poziomie i jakoś im nie ciąży to nie-partnerstwo.Co ciekawe, nie są też niczym nigdzie przykute.Nawet pracują.Tylko że bardziej dla zabawy-na pół etatu czy coś w ten deseń.Inna filozofia wtedy, a dziewczyna częściej się uśmiecha.
   Chyba 7 lat pracuję w budowlance.Tak się zastanawiam, jak hipotetycznie zareagowałaby żona któregoś z klientów, gdyby on w przypływie partnerstwa zechciał z nią konsultować pojemność szamba i ''wspólnie'' podejmować decyzje w tej materii.
No chyba bez strzału w pysk by się nie obeszło.Podobnież, nie wyobrażam sobie, by pan mąż był pytany o kolor okapu w kuchni.Więc jednak podział pewnych ról i to zupełnie naturalny funkcjonuje i ma się dobrze.
   Osobna sprawa- to nieszczęsne wzajemne wspieranie: już sobie wyobrażam zachwyt kobiety widzącej, że jej ukochany ''partner'' się załamał i potrzebuje wsparcia.Marzenie każdej.
To tyle.

nie wiem... masz jakiś pomysł

czyli partnerski

Dzielenie z zasady wszystkiego na pół... nie o to chodzi. Bardziej o wzajemne zrozumienie i współdziałanie. Współdziałanie niekoniecznie na zasadzie "po równo" ale razem - i to jest dla mnie związek partnerski

W tym rzecz, że za męża sie bierze innego, a na przygode innego, nie? I tak ten przygodowy kręci bardziej i chciałoby sie z takim związać, ale jest to niemozliwe przez jego sposób bycia (i niektore kobiety probuja go zmieniac). I wlasnie kobiety z takim podejsciem najczesciej maja wytlumaczenie na zdrady, bo w taki sposob "rozrozniaja" facetow.

Oczywiście, że istnieje. W związku gdzie partnerzy/małżonkowie są na równych prawach - także.

Teraz to Ty popadasz w skrajność. Wcale nie chodzi o to co napisałeś wyżej. Nie sztuczny podział. Każdy i tak coś robi lepiej, a inne gorzej i tak z reguły wykonywanie tych prac wygląda.

Kobieta, którą opisałeś wyżej właśnie nie ma partnera za męża.

Oczywiście, że się różnią.

Mieszasz pojęcia. Nawet przy przyjęciu takiego jak Ty,modelu (ja mam inny), nie oznacza to jeszcze braku partnerstwa. Jeżeli w związku jest partnerstwo, to mężczyzna będzie się liczył ze zdaniem kobiety, będą wspólnie podejmowali decyzje, etc. - nawet jeżeli to on zapewnia rodzinie byt.

Znów niepotrzebnie mieszasz pojęcia. Co zdanie przytoczone wyżej ma wspólnego z dominacją lub partnerstwem?

Znów niepotrzebnie wprowadzasz kwestię "kury domowej" (bez urazy dla kogokolwiek, przepraszam za określenie, ale się już na tym forum pojawiało i myślę, że dzięki temu wiadomo o co chodzi). "Kura domowa" też może być partnerem.
Przy okazji - są kobiety, które nie pracują "dla zabawy", ani dlatego, że mąż nie zarobi odpowiednio dużo.

Przejaskrawiasz.
Już pisałam, że nie chodzi o robienie razem wszystkiego .
Nie chodzi zresztą o "naturalny" podział. Częściowo tak oczywiście jest, choćby ze względu na zwykle (:)) większą siłę fizyczną mężczyzny, ale czasem podział ten może wynikać z czegoś innego, czasem to kobiety dobrze znają się na różnych pracach z gatunku - ogólnie ujmując - majsterkowania. Na tym forum kilka takich jest o ile dobrze kojarzę.

Marzeniem to moim nie jest. Wręcz przeciwnie. Gdyby jednak to takiej sytuacji doszło - to tak, wspierałabym go.
Tego samego oczekuję od niego.

Ab...  Ty, oczywiście, prezydent

A gdzie wyczytałeś, że partnerstwo jest na tej zasadzie? Ktoś tak napisał? Kto?
To tak jakbyś kupił kosę spalinową, ale jej nie włączył, używał jak zwykłej kosy, po czym stwierdził, że to nieporęczne, niewygodne gieełgu. To, że Ty czegoś nie umiesz obsługiwać, nie znaczy, że nie działa. Tak samo z partnerstwem - to że Ty masz jakąś draczną wizję partnerstwa rodem z pism o utopijnym komunizmie czy nie wiem, skąd, to nie znaczy, że inni mają takie same. Inni mają inne, bardziej przemyślane i bardziej im to pasuje.

Tak na przykładzie:

A ja np. uważam, że psim obowiązkiem każdego człowieka jest takie kierowanie swoim życiem, żeby móc być niezależnym. I facet powinien umieć zarobić na siebie (ew. na dzieci, jeśli się zdecydują), i kobieta. Ja bym nie chciała, żeby ktoś zarabiał na mnie, bo nie dawałoby mi to poczucia bezpieczeństwa. Co jeśli zechcę odejść od tego faceta z jakiegoś powodu? Albo muszę mieć już zaklepanego kolejnego, co mnie utrzyma, albo odejść nie mogę. Trochę jak pies, co musi mieć pana, żeby go nakarmił, bo sam na ulicy nie przetrwa.

Generalnie związek partnerski wymaga dostosowania do indywidualnych potrzeb partnerów, zarówno w kwestii obowiązków jak i decyzji. Nikt nie mówi, że zawsze muszą gotować i sprzątać na zmianę - ona może zawsze gotować, ale niech on sprząta. Ale NIE JEST TAK, że jedna osoba ma zawsze ostatnie słowo. Że jeśli żona chce czegoś innego niż mąż, to on może jej swoją opinię narzucić, bo tak (albo odwrotnie naturalnie).

Drogie Panie, widzę, że panowie piszą jak widzą związki partnerskie/nie partnerskie, piszą co uważają za takie związki i co o takich związkach uważają. Wy, jedynie, jak na razie to wypisujecie, że to nie prawda, że to tak wygląda i że ich wizja jest zła. Ale żadna z Was nie napisała dokładnie i konkretnie, czym jest wg niej związek partnerski.

Teo, doprawdy? Ja to napisałam w pierwszym poście.

Jeśli czegoś w tym nie rozumiesz, chętnie odpowiem na pytania.

nie wszyscy

Trafiłaś w sedno, sam mam czasem zapędy do rozstawiania ludzi po kątach ale partnerstwo jest najlepszym połączeniem, słabszy egzemplarz to osoba do której trzeba się naginać, ktoś kto nie dorównuje kroku

No i właśnie tu się rozchodzi cała różnica relacji tego typu od związku partnerskiego (który też preferuję).
W relacji dominant/uległy dominant jest w takiej pozycji bo i jest z natury bardziej przebojowy i zazwyczaj ceni tą cechę też w innych (szczególnie w sprzymierzeńcach ale ma szacunek też do tych co umieją bronić swoich racji) a uległy partner jak np. nie uzupełnia jego zapędów na przykład swoimi zdolnościami analitycznymi, które potrafią dominantowi pokazać że warto się czasem zastanowić i zaplanować "akcję" zamiast iść na żywioł  i opanować emocje (jedyna normalna tego typu relacja którą widziałem) - i to jest normalne zdrowe podejście gdzie się potrafią jakoś uzupełniać Jeżeli nie ma jakiegoś wzajemnego pokrycia słabości a dominant uważa uległego z jego brakiem przebojowości i rozsądku za osobę niedecyzyjną, gorszą i głupszą to taka uległa osoba (jak już to wcześniej parę osób zauważyło) znaczy dla niego niewiele (jak i bardzo niewiele) może być najwyżej polem gdzie wyładowuje swoje frustracje bycia "kimś" nie mając tego w zadowalającym stopniu w realnym życiu albo seksualne popędy ew. sprowadza takiego uległego do ról których odstawianie w życiu realnym jest dla niego mało wygodne. Tu już wchodzi zazwyczaj chora zależność typu narcyz/psychopata i osoba unikająca/zależna.
Poza tym człowiek przebojowy zazwyczaj ma zarąbisty zmysł "siły" psychicznej innych ludzi, dostrzega dobrze z kim można zadzierać a kogo lepiej nie ruszać - w ten sposób bez problemu sobie w otoczeniu wypatrzy taką pozbawioną łokci ulęgałkę a czy jest normalny czy patolog to już inna kwestia.

Ciekawi mnie jak percepcja dominantów wygląda z punktu widzenia osoby uległej, może ktoś by coś bezwstydnie skrobnął?

Gdzie nie grzeszą ani inteligencją ani sprytem ani mądrością czyli zgadza się, i tacy są cholernie męczący.

Dziś jest sporo kobiet niezależnych, potrafiących zadbać o siebie, zarabiać więcej niż facet i niekoniecznie "psim obowiązkiem" faceta jest zarabiać na wszystko. Czasem obowiązek to oparcie w nim, pomoc słowna, porada, wspieranie. Stawiam na partnerstwo w związku.

Sam przyciagam takie milosci. Im bardziej karce, tym wieksza miloscia mnie dziewczyna darzy. Aż głupio, ze jestem swiadomy psychiki innych, bo wiem,ze robie źle i wiem czemu ktoś mnie "kocha", a nic wspolnego z miloscia to nie ma (albo w małym stopniu, a wiekszosc to wyuczone schematy zachowania, ktore wzbudzają uczucia). Mam zadatki na ojca, ale niesamowicie mnie denerwuje jak dziewczyna zrzuca na mnie odpowiedzialnosc za wiekszosc jej "stanów", życie, decyzje. Kręce głową z niedowierzaniem jak mozna byc tak dziecinnym, niedojrzałym, a jednoczesnie przymilać sie gdy sie powie "stop", albo jeszcze gorzej. A to z pozoru calkiem wesole, rozsadne, kulturalne i inteligentne dziewczyny. Poza związkiem ciekawe i nikt by nie powiedział, że cos z nimi jest nie tak. W srodku wielka pustka. Powiesz - postaw się, a one nic. Nie umieją. Nie chcą, bo i milosc osłabnie, bo sie boją. Co dają takie rozmowy? Tez nic, bo to tak jakbys rozmawiał z kims kto nie ma własnego rozumu i musi byc kierowanym we wszystkim. To gorsze niz inwalidztwo fizyczne. Co innego jak sie jest nieswiadomym. Milosc to milosc i sprawa zakonczona. A że jest źle? Uległa osoba godzi się na złe traktowanie bo jest uległa. Bardzo łatwo w kims takim wzbudzic poczucie winy i tylko mi żal takich osób, bo niewiele do nich dociera. To nie sa niestety skrajnosci. Takich osob konkretnie moge podac w dziesiątkach.

A takie syndromy jak Otella, to tylko w związkach? Gdzie mozna znalezc informacje o tego typu zachowaniach? Jakis zbior?

Moze jakieś fora są poświęcone tego typu zachowaniom, ale jak to "ogólnie" nazwać? Choroby w związkach? To musi miec wspolną nazwę.
Ja z natury nie jestem agresywny, ale jeśli sie takim staje to mnie to podbudowuje, bo taka dziewczyna do tego ciągnie. W momencie złości nie myśle o tym, ale jak sie uspokoje to mam rozkminy co jest nie tak z tą przeciwną płcią. Przeciez to tylko pozorna siła. Moze i silna emocja, ale ja to czuje jako nie radzenie sobie ze swoimi emocjami. To slabość. One jednak odczytują to inaczej... Same jakby motywują do tego, by je lać, nie szanować. Jakies takie mechanizmy destrukcyjne mają zakodowane w głowie.
To co piszesz, o niskiej atrakcyjnosci fizycznej jest zaprzeczeniem problemow pieknych kobiet... albo nie zrozumiałem do konca o czym piszesz w kontekscie urody i chęci ubezwłasnowolnienia emocjonalnego.

O widzisz, Ty mowisz tutaj o totalnych skrajnosciach jak te syndromy czy BDSM, a ja o przeciętniactwie. Ktos powie niemozliwe, a jednak. I to na porządku dziennym. A o takich rzeczach nie czytuje, bo jeszcze zaczne stosowac ich triki i będzie kwas. Nawet nie sądze, by te kobiety "uległe" były swiadome swojej uległości. Pewnie mysla, ze sa normalne, a faceci "dominujący" to też taki zwykły, męski typ.
Mowisz, ze jak kobieta nie potrafi sie seksownie ubrać na miasto to znaczy, ze bedzie uległa? Trzeba to sprawdzic ;p

To, że istnieją kobiety, które lecą na dominujących, zazdrosnych, obsesywnych mężczyzn jest tylko dowodem na to, że istnieje patologia.Nie na to, że gro kobiet postrzega takich gostków za atrakcyjnych.

Większość Panów myli tutaj chłopa, który jest zaradny, pomocny i godny zaufania, z kimś kto agresywnie wypina klatę i traktuje kobiety jak parobków (który jest kompletnym zaprzeczeniem pewności siebie, tak na marginesie).

Jak czytam powyższe posty Piromana i Thepass-a , to zastanawiam się gdzie Wy się obracacie, że znacie przede wszystkim takie dziewczyny

To zależy kto akurat napił się piwa

Oczywiscie to musi byc wina towarzystwa. Musi. Czasem wystarczy spojrzec na własnych rodziców i daleko szukac nie trzeba. A najgorsze, ze to nie chodzi o towarzystwo bo to jest wszechobecne w tym czy innym rejonie, na tej czy innej imprezie. Nie ma reguły i cechy wspolnej towarzystwa. Tak po prostu jest i to się widzi lub nie, albo nie chce sie dostrzec.

Cechą wspólną jest to, że jest to kobieta i mężczyzna. Czemu więc te "uległe" się tutaj nie wypowiadają, jak myslisz? Bo też nie chcą dostrzec, nie widzą, nie rozumieją.

A może Was tak mało?

Tak, właśnie tego typu odpowiedzi się spodziewałem

Powodzenia z facetem,któremu zaproponujesz, żbyście na waszym ewentualnym wspólnym motorze jeździli na zmianę

Jak do tej pory nigdy nie widziałem takiej pary na motocyklu, żeby to kobieta siedziała z przodu, a facet z tyłu. Wątpię też, czy jakiś facet zgodziłby się usiąść z tyłu. Wzbudzałby tym powszechny ubaw.

W waszych wypowiedziach mylicie dominację opartą na mądrości, dobrym planowaniu, sile i zdecydowaniu z przemocą, manipulacją, nieliczeniem się ze zdaniem drugiej strony. Przypominam o takim związku frazeologicznym jak "męska decyzja", który nie wziął się znikąd.

Niezależnie jednak od tego, i tak faktem jest, że kobiety wolą tych mężczyzn agresywnych. Przytaczałem kiedyś badania, z których wynikało, że kobiety preferują mężczyzn używających wulgarnych przekleństw od tych, którzy tego nie robią.

W całych tych dywagacjach forumowych cały czas należy wziąć jedną poprawkę. Sporo jeśli nie większość wypowiadających się tutaj osób nie ma partnera - chwilowo lub permanentnie. Z tego co widzę, to większość wątków jest o problemach, a nie "chciałam napisać, jak mi jest wspaniale". Ja np.w chwili obecnej jestem bez partnerki,dla tego w ogóle pozwalam sobie na to forum - inaczej w ogóle nie miałbym na nie czasu, ani ochoty.

Niemniej forum to znakomicie unaocznia mi, jako facetowi,jak ogromna jest rozbieżność pomiędzy tym,co kobiety mówią, a tym, co robią.

Na swojej łodzi słyszałem kilka razy, że jestem tyranem. Zgodziłem się więc na kilka zmian zaproponowanych przez kobietę we wcześniej obranym kursie. I ta łódź zatonęła
Z kobietami nie będę się więc w tej materii kłócił, bo i po co. Przestrzegam jednak facetów, żeby się nie dali nabrać na rzekome oczekiwania kobiet

Moim zdaniem dominacja poprostu zle sie kojarzy,kobieta juz ma taka nature ze przedewszystkim lubi sie czuc sie bezpieczenie, facet ma jej  to zapewnic a kobieta ma wspierac i byc przy nim w trudnych chwilach

ale czego to dowodzi Twoim zdaniem?

Dlaczego uważasz, ze mylimy? Bardzo cenię sobie mądrość, zdecydowanie w działaniu - ale czy to są cechy mężczyzny, który dzięki wymienionym przez Ciebie cechom jest dominujący? Czy mądrość bezwzględnie niesie za sobą dominację - bo tak własnie piszesz. Nie, absolutnie nie. I potrafię doskonale odróżnić próby manipulacji, wystrzegam się przemocy pod każdą postacią - nie potrzebuję faceta, który uważa, że muszę siedzieć na tylnym siodełku... wrażenie robi na mnie facet, który ma taką mądrość i zna swoją wartość, że nie będzie miał problemu, gdy czasem ja będę siedzieć z przodu

Naprawdę? Chętnie, z ciekawości, zapoznam się z takim badaniami... tym bardziej, że nie znam żadnej takiej kobiety.

Tym bardziej, biorąc to pod uwagę - nie powinno się, ba, nie można więc wyciągać uogólniających wniosków - zgodnie z Twoim założeniem mają się one nijak do rzeczywistości

mam tak samo... nauczyłam się na tym forum własnie, ze facet co innego mówi a co innego robi

i naprawdę myślisz, że łódź zatonęła z powodu tego, iż poszedłeś na ustępstwa czy zmiany? A może zwyczajnie źle dobrałeś załogę na swojej łodzi?

rzekome oczekiwania kobiet.... hmmm a jakie one są?

Czyli do tego sprowadza się męskość? Posadzenia dupska z przodu na motorze? Idąc tym tokiem rozumowania równy ubaw powinien wzbudzać mężczyzna siedzący w samochodzie na miejscu pasażera podczas gdy jego, żona czy dziewczyna prowadzi samochód.
Prawdziwa męskość tak jak prawdziwa pewność siebie pochodzi z wewnątrz, z przeświadczenia danej osoby o tym kim i jaka jest a nie z tego, że ktoś wyśmieje go z powodu tego, że daje prowadzić kobiecie. Takie przekonanie budowane o opinie z zewnątrz jest chwiejne jak chorągiewka na wietrze, ale co kto lubi.

Czy mógłbyś mi w takim razie wyjaśnić, na jakiej zasadzie zawłaszczenie WSPÓLNEGO motoru z argumentem "ja nie będę siedzieć z tyłu, bo nie" to dominacja oparta na mądrości, dobrym planowaniu. Bardzo jestem ciekawa, bo mnie się to wydaje wyjątkowo durne i glupie.

Ogólnie nie byłabym z facetem, który wstydzi usiąść się z tyłu, bo to niemęskie. Moim zdaniem tacy faceci nie są pewni swojej męskości, a skoro oni nie są pewni, no to ja tym bardziej.

Nie masz pojęcia, ile durnych badań czytałam w życiu. Tysiące. Łącznie z takimi, że inteligencja zależy od wielkości głowy, atrakcyjność od bliskości zamieszkania etc. Masz raport badawczy z tych badań? Wrzuć. Metodologia badań jest kluczowa. Mogę zrobić badanie, z którego wyjdzie mi dosłownie wszystko, ale czy ono będzie rzetelne czy nie, to już inna sprawa.

Myślę, że jest nas tu kilka. Co w związku z tym?

No ale to zależy od tego, na czym polega ten gorszy okres, prawda? Czy straci robotę, czy wpadnie w depresję, czy zachoruje, czy będziemy mieć problemy na tle seksualnym, czy co konkretnie byłoby nie tak. Ogólnie chodzi o to, że nie czekałabym aż się sam z tego wygrzebie, a jakby nie mógł się wygrzebać za długo, to bym go wymieniła na lepszy model, bo ten się nie sprawdza, po prostu starałabym się go wspierać, psychicznie, finansowo, fizycznie jeśli trzeba. Wydaje mi się to normalną sytuacją. No ale jeśli ktoś woli model "przewodnika stada", który spija śmietankę, póki jest silny i sprawny, a kiedy powinie mu się noga, to ląduje na bruku, to wolny wybór.

Przede wszystkim powinieneś zapytać tych ludzi, bo ja akurat się nie boję, sama jestem swoją szefową. A po drugie nasz kraj akurat średnio wspiera drobnych przedsiębiorców, nie dziwię się, że mało osób się wyrywa do zakładania własnych mikrofirm. W Stanach np., gdzie sytuacja jest inna, ludzie się już tak nie boją.

Może załóż o tym temat to pogadamy, bo akurat nie chcę, żeby ten został rozmyty przez dyskusję o darmowej antykoncepcji czy opiece medycznej.

Pitagoras, praca to nie życie prywatne. Nie każdy ma zacięcie, talent i nie każdy lubi też nadmiernych obowiązków płynących z samozatrudnienia. To trochę tak głupie pytanie jak "dlaczego wszyscy nie są profesjonalnymi pianistami, tylko cd kupują?".

O ile szef mi w departamencie nie przeszkadza, to za żadne skarby nie chciałabym, żeby mój mąż szarogęsił się w domu. Szef jest specjalistą w konkretnym fachu, ma odpowiednie wykształcenie i doświadczenie dla zajmowanego stanowiska, dlatego dyrektywy przyjmuję. A znasz męża, który jest specjalistą we wszystkim w życiu?- w finansach, majsterkowaniu, samochodach, gotowaniu, szyciu, sprzątaniu, wychowywaniu dzieci, urządzaniu domu? Bo jak mi znajdziesz taką "Alfę i Omegę", to się może przekonam do systemu wasalnego.

To rzeczywiscie pechowo przyciągam kobiety, bo wiekszosc boi sie odpowiedzialnosci za siebie i jest sterowana: opinią publiczną, znajomych, rodziny. Własne zdanie tak, ale zawsze przegadane bo "co ktos powie".

1. Podjeżdżam motorem i pytam: - wsiadasz? - Wsiadam. - To wskakuj, jedziemy

2. Podjeżdżam motorem i pytam: - wsiadasz? - Tak, ale ja prowadzę. - No to nara.