Kiedy "można" iść do łóżka z nowym facetem- pytanie do osób po 30stce. - Netkobiety.pl

A dla mnie to strasznie fajne

No to przykro mi, że relacja kończy się milczeniem. Ale tak to jest w tych relacjach co się dopioero urodziły, jak juz jesteśmy w wieku 30+ -- chyba strasznie ciężko jest coś zbudować, co bedzie trwałe.

Czy powinnaś się mu była oddać? Jeśli chciałaś to powinnaś była. Jeśli nie chciałaś, to dobrze że nie poszłaś na seks. Ale jeśli chciałaś, ale powstrzymałaś się bo .... (tutaj milion różnych przyczyn i powodów), to niedobrze. Tak to widzę... i nie ważne co mówi rozum... ważne co czujesz...

To są bardzo delikatne sprawy... ale ta interakcja on "czy mogę liczyć na całusa", Ty "w czółko tylko"... wg mnie jest dość obciążająca... jak gra, pole minowe. Wydaje mi się, że najlepiej jak facet jest na wszystko otwarty, a kobieta robi kroki do przodu -- coś w stylu że blisko usiądzie w kawiarni, na pożegnanie zamiast w policzek pocałuje w usta... Facet nie musi przełamywać barier, a kobieta ustala swoje granice. Bo po tym "w czółko tylko" co można zrobić? Znowu próbować? Wtedy jest nacisk i opresja, nie ma luzu.

Oddawania się nikt ode mnie nie oczekiwał, ale zgadzam się całkowicie: gdybym miała ochotę, zrobiłabym to. Śmieszy mnie udawanie, pozy i gierki. Działam tak, jak czuję. Ale do otwartych jak wrota stodoły nie należę. Lubię się najpierw poprzyglądać osobie i sytuacji. I chcę, kurrrrna, mieć do tego prawo.

"Facet nie musi przełamywać barier, a kobieta ustala swoje granice". Ja tam mile bym widziała subtelne przełamywanie granic. Może nie zaraz pchać się z dziobem, ale na przykład dotknąć ramienia, odgarnąć kosmyk z czoła. Jest inicjatywa, ale nie ma nacisków. Bardzo fajnie. A w miarę jedzenia rośnie apetyt i oswaja się człowiek z drugim człowiekiem, i robi się coraz ciekawiej. Dla mnie ideał, ale może ja naiwna jestem.

Ogromnie mile bym widziała Wręcz marzy mi się, ale "wymagam" brzmi już zbyt kategorycznie.
Sądziłam zawsze, że to jest oczywiste, że skoro czegoś odmawiam, to odmawiam w tej danej chwili, a nie definitywnie na zawsze. Sądziłam, że to jest oczywiste, że skoro nie protestuję przeciwko przedłużeniu spaceru, chętnie rozmawiam, jestem uśmiechnięta i w dobrym humorze, nie okazuję chłodu, ale wręcz przeciwnie, to jestem nastawiona pozytywnie.
Poza tym, gdy na końcu padło pytanie, czy się jeszcze zobaczymy, wyraźnie odpowiedziałam, że chętnie. Na drugi dzień dostałam SMS z pytaniem, jak wrażenia po spotkaniu. Odpisałam, że w sumie sympatyczne (przecież nie rozwinę w sms-ie całej obszernej wypowiedzi) - i zapadła cisza. Uznałam: no, trudno.
A teraz, po dwóch miesiącach zetknął nas ponownie zbieg okoliczności. Skoro, do licha, znowu się z nim umówiłam, to chyba o czymś świadczy.
P.S. On  nie pytał, czy się spotykam, tylko czy się spotykałam po rozwodzie, a gdy dowiedział się, że był ktoś, kto mi się podobał i z kim widziałam się dwa razy (potem się okazało, że ma żonę i nie zalezy mu na relacji), zapytał, czy były między nami jakieś pocałunki i pieszczoty. No, hallo, z tego to ja chyba nikomu nie muszę się spowiadać. To moja sprawa i tamtego faceta.

Piegowata,
jak dla mnie ciut skomplikowana jesteś i tak na siłę chyba już nieświadomie zamykasz się na wszystko, nie tylko na seks.
Dajesz gościowi jakieś niejasne znaki. Facet nie ogarnął tematu z buziakiem na randce, więc delikatnie zapytał, a Ty go zgasiłaś tym buziakiem w czółko, zdezorientowałaś go kompletnie więc zapytał jak podobało Ci się spotkanie i tu następny cios " NO W SUMIE" ( czyt no okej, nic specjalnego, ale źle nie było ) i co gościu ma załapać chęci na jakieś staranie się, pokazywanie, odkrywane? Jak dla mnie coraz bardziej go od tego odciągasz. Pomijając że masz inne podejście niż większość, jesteś bardziej wrażliwa i chcesz patrzenia sobie w oczka i głaskania po policzku, bo masz prawo jak najbardziej. Ale facetowi to jakbyś dawała komunikat " nie obiecuj sobie wiele, nie dla psa kiełbasa " zero pokazania, powiedzenia mu, że jesteś zainteresowana , że Ci się podoba itd no bo przecież powinien wiedzieć. nie lepiej mu powiedzieć, że jesteś zainteresowana  podoba CI sie ale po prostu potrzebujesz wiecej czasu? Cokolwiek co wyjaśniało by Twoje dziwne zachowanie , co by mogło zmniejszyć jego zdezorientowanie? Narazie facet wraca tam skąd przyszedł i raczej mało ma to wspólnego z Twoimi poglądami, a bardziej z Twoim zachowaniem..

Napisz i zaproponuj spotkanie. Nie rozumiem wahania. Rozumiem, gdybyś pisała do niego codziennie a smsy byłyby bez odpowiedzi.
Skoro chciałby wiedzieć, czy ma szansę, to czemu mu nie powiesz? Czemu nie powiesz, że szansę ma, chociaż nie wiesz, jak to wyjdzie/chociaż chcesz go lepiej poznać. Bo, że szansę ma, to już stwierdziłaś. Czemu odmawiasz mu tej wiedzy?
Co do pytania o to, czy się pieściłaś z tym facetem, z którym się wcześniej spotkałaś - może trochę niefortunnie je zadał, ale jak dla mnie chciał wybadać, czy Ty ogólnie jesteś taka niedostępna, czy wtłaczasz go w rolę kumpla. Jeśli to pierwsze - to dla niego byłby sygnał, że aha, czyli trzeba powoli, to byłaby jakaś zachęta dla niego. Wystarczyło, byś odpowiedziała, że było za wcześnie. A mówiąc, że nic mu do tego, dajesz kolejny znak, że z nim w ogóle nie myślisz wkraczać na takie obszary. Znów, faktycznie, pytanie niefortunne, mogło być dla Ciebie zbyt prywatne. Ale odbierając takie 'wybadanie' jako niestosowne, można dać mu odpowiedź na pytanie o rolę kumpla w inny sposób. Typu "Nie chcę opowiadać, co było, czego nie było, nie wyszło po prostu. Ale jestem ciekawa jak rozwinie się nasza znajomość".

On teraz czeka na Twój ruch, jest wg mnie o krok od dania sobie spokoju. Nie zdziwiłabym się, gdyby zmanipulował z tą chorobą, po to tylko, aby sprawdzić, czy się odezwiesz, czy Tobie w jakikolwiek sposób zależy.

Zasmuciło mnie to wszystko. Czuję się totalnie nieporadna i nieprzystająca do rzeczywistości. Tak mi się życie ułożyło, że nie mam treningu w nawiązywaniu relacji. Ciągnie się to za mną niemal od urodzenia. Byłam zawsze inna, niepełnosprawna, wyśmiewana, prześladowana przez rówieśników. Robiłam za kozła ofiarnego, a co wyprawiali ze mną chłopcy, lepiej nie opowiadać. W dorosłym życiu tez spotkało mnie parę sytuacji ocierających się o gwałt. Jestem przez to wszystko osobą zdystansowaną i nieufną, przez wiele lat w ogóle nie wchodziłam w żadne relacje. Mąż był pierwszym, którego odważyłam się wpuścić do swojego świata, jednak okazał się fatalnym wyborem.

No, bo w sumie. Nie wszystko mi odpowiadało, ale ogólnie miałam wrażenia pozytywne. M. był miły i inteligentny, przyjemnie mi było, że się podobam, że mnie obejmuje. A jednocześnie trochę mnie to peszyło, przecież to był zupełnie obcy facet. Żeby otwarcie o tym powiedzieć, zwyczajnie zabrakło mi śmiałości, po prostu się odsuwałam. Przygotowałam się do rozmowy o tym na drugim spotkaniu, jednak do niego nie doszło.

Trudno było w SMS-ie szczegółowo się rozpisywać. Liczyłam na to, ze spotkamy się drugi raz i postanowiłam wtedy się rozmówić. A tymczasem wyszło jak wyszło
Na dzisiejszą wiadomość jeszcze nie odpisał.
Smutno mi trochę. Nie on pierwszy, nie ostatni, ale to miało pewne perspektywy.

Gary, ale wykład Ale dziękuję, konstruktywny jest.
Co prawda kadzić i słodzić, że było cudownie, to nie w moim stylu, ale jak najbardziej było przyjemnie, fajnie, miło. Tyle że nie wszystko mi odpowiadało - stąd to "w sumie". Ale przecież nie zmieszczę tych wszystkich mieszanych uczuć w SMS-ie.
No, tak... Wam, facetom, to trzeba kawę na ławę, coś o tym wiem, ale żeby aż tak? Bywa to krępujące.
Cóż... Jak będzie okazja, to jeszcze pogadamy, a jak nie - to wnioski na przyszłość i do przodu.
Tyłka twardego nie mam ani grubej skóry, ale umiem dzielnie znosić ból i siniaki. Dystansu do siebie też mi Bozia trochę dała.

W smsie nie ma emocji. Dlatego tutaj podkoloryzuj co pozytywne, a co negatywne wygaś nieco... i już...

To możesz wychodzić poza swoją strefę komfortu nawet jak doznasz nieprzyjemności....

No, to odbyłam darmową terapię. Dziękuję
Rzeczywiście, to był zawsze dla mnie problem: tak postawić granice, żeby nie odrzucić.
Powiedzcie mi zatem jeszcze jedno i wybaczcie upierdliwość:
Cytując bohseonkelz32.1917, chcę patrzenia sobie w oczka i głaskania po policzku. Sama przed sobą nie miałam odwagi tak tego po imieniu nazwać, trochę się wstydzę tego swojego "infantylizmu". Lecz to jest właśnie to, czego mi trzeba.
No i pytanie: czy moje oczekiwania są realne, czy też żyję jakimiś mrzonkami? Jest do do zrealizowania czy też powinnam się intensywnie leczyć?
Już wiem, że trzeba otwarcie komunikować, że "wolniej, wolniej, wstrzymaj konia..."
Uuuups! Ależ mi się cytat nawinął

To teraz wiesz czego Ci trzeba. Punkt dla Ciebie. Wygrywasz. Zatem osiągnij ten cel. Znajdź sobie faceta, na przykład na portalu randkowym.

Oczywiście, że jest do zrealizowania. Niestety, jak to w życiu, samo się nie zrobi. Ktoś musi nad tym popracować. Ktoś = TY.

To, co wg mnie trzeba komunikować, to intencje. Jasno i wyraźnie. Punktować to co dobre, negować to co złe. Jak negować to na zasadzie potwierdzania z warunkiem... czyli mówić nie przez "tak" --  "Tak, ale nie teraz", "Zgadzam się, ale dopiero jak będzie zaćmienie..." (żart).

Przykładowo... pierwsza randka, facet Ci się podoba, znasz go z maila, siadacie razem w kawiarni, pupa przy pupie. Możesz wtedy powiedzieć, że jest miło tak blisko razem usiąść. To realizuje twój cel "głąskania po policzku".

Jeśli zaś on się pochyli aby pocałować, to odwrócić głowę i dać mu policzek, ale od razu powiedzieć, że potrzebujesz czasu. Otwartość jest dobra, trzeba tylko dbać, aby druga strona nie była pokrzywdzona.

"Koleżka milczy" -- no to znajdź innego... po co masz się denerwować tym jednym. Takie są przykrości relacji, chyba zwłaszcza w wieku 30+.

Ze wszystkim się zgadzam, poza tym jednym.

Jak się czegoś nie chce, to się mówi wyraźnie "NIE".  I nie ma żadnego "ale".
Potem słyszę zewsząd, że przecież kobieta to mówi "nie", jak chce powiedzieć "tak" i odwrotnie. I generalnie jak się słyszy "nie", to trzeba olać, bo one same nie wiedzą, czego chcą.

Więc jak dla mnie zasada jest jasna: nie chcesz czegoś, mówisz wyraźne "nie".

Na przykład w pracy jak podejmujesz decyzję, to ją ogłaszasz i nie tłumaczysz powodów. Tak samo dziecku mówisz co ma robić, czego nie wolno i nie wnikasz (czasami) w przyczyny. Po prostu musi się dostosować. Jeśli kobietę jej facet klepnie w pupę, a ona tego nie znosi, to mówi "NIE, bo nie... nie chcę i koniec.". Zdecydowane nie. Jak kolega w tańcu przykleja się do koleżanki, to ona robi twardy dystans, z mocnym "NIE" i chłopak ma się dostosować. Jak na weselu podpity szwagier dostawia się do koleżanki kuzynki i koleżanka mówi "NIE", to znaczy "NIE i koniec".

Ale jeśli dwoje ludzi się do siebie zbliża krok po kroku, facet chce ją pocałować i otrzymuje sygnał "Nie!", który brzmi tak jak brzmi, czyli "wyraźne >NIE<"... to co wtedy powstaje w jego głowie? Czy przekaz jest jasny? Na pewno jest jasny w takim sensie "NIE całujemy się".

Oczywiście jak się nad tym zastanowi, to dojdzie do wniosku, że ona powiedziała "NIE", ale to jest tylko chwilowe. "Nie w tej chwili... nie jestem jeszcze gotowa". Tak sobie wytłumaczy. Ale on się zastanowi już po tym, jak dozna niemiłych uczuć. To jest taki zgrzyt. A relacja początkowo delikatna.

Zamiast przekazu "NIE całujemy się" wolałbym słyszeć "Całujemy się, ale jeszcze nie teraz...".
Zamiast "Nie naciskaj na seks..." wolałbym dostać sygnał "Lubię seks, ale nie pójdziemy teraz na seks...".
Zamiast sygnału niewerbalnego "Twój dotyk mnie mierzi", lepiej werbalnie "Podobasz mi się, ale zbliżamy się powoli, nie szybko...".

No bo tak kobiety właśnie robicie... Zamiast mówić "Tak", "Nie", "Tak, ale ... (nie teraz/nie mogę/nie dam rady)", to mówicie "Nie...". I co znaczy owe "Nie"? Znaczy "nie teraz"? "Jestem zmęczona"? "Chciałabym ale się boję"? "Och... pragnę Cię, ale nie mogę być łatwa"?

Na przykładzie Piegowatej... wchodzi w relację z facetem, zbliżają się do siebie i zbliżają. Chce pocałować, ona daje komunikat "Nie". I jak dalej ta relacja ma wyglądać? Aby kiedykkolwiek doszło do pocałunku to on musi zignorwać "Nie", bo gdyby to zaakceptował, to znaczy, że już nigdy nie spróbuje jej pocałować. Czy ona naprawdę nie chce być pocałowana? A może chce, ale nie teraz? Zatem facet został postawiony w sytuacji, w której MUSI przełamać jej "Nie", albo ona sama będzie musiała owe "Nie" wycofać. Innymi słowy jak ktoś zbuduje mur, to ktoś ten mur będzie musiał zburzyć. Lepiej murów nie budować. Lepiej patykiem na piasku zaznaczyć, dokąd teraz można dojść, aby jasno było wiadomo, że w końcu tę kreskę się przekroczy.

A mnie nie przekonuje.

Bo można powiedzieć "nie" i wyjaśnić powód - i można to zrobić grzecznie, uprzejmie, bez atakowania kogoś.
Wybacz, ale mówienie "tak, ale wtedy gdy słońce zajdzie na wschodzie" jest objawem braku szacunku dla drugiej osoby, ale także dla siebie - przynajmniej ja tak to odbieram. Dla mnie to jest sprzeczne: "tak", ale "nie".

Po drugie są takie sprawy, na które wiele osób nie wyrazi zgody nigdy i są tego pewni.
Mówienie wtedy "tak, zgadzam się, ale za 15 lat" jest trochę śmieszne, a przede wszystkim daje nadzieję drugiej stronie. Nawet jeśli rzeczywiście za 15 lat zmienią zdanie, to teraz nie mogą tego wiedzieć i teraz są na "nie".

Takie "tak, ale... za rok, za miesiąc, za ileś tam, jak w piekle spadnie śnieg" to takie słodzenie komuś, kto nie potrafi przyjąć zwykłego "nie".

Tak więc wolę powiedzieć "Nie, nie chcę w tym momencie się całować" zamiast "Tak, chcę się całować, ale za miesiąc".

Aaaa, jeszcze dodam: ja bardzo często w zwykłych rozmowach face to face stosuję parafrazy, ale upewnić się, że dobrze zrozumiałam - takie skrzywienie zawodowe.
I pierwsze co mi przychodzi na myśl, gdybym usłyszałam, Gary, Twoją odpowiedź, byłoby pytanie: "Aha, czyli jak dobrze rozumiem, to nigdy tego nie planujesz?"

"Tzn. aby była jasność -- ja uważam, że jak tylko pojawi się pożądanie, to lepiej iść na seks. Jak jest obsutronna akceptacja swojej fizyczności, dotyku, i chęć zbliżenia, pożądanie, ochota na seks, to mimo wątpliwości (typu "dawno z facetem nei byłam w łóżku", "a co jeśli zależy mu tylko na seksie", "a co jeśli pomyśli że jestem łatwa"). A jeśli jeszcze pojawi się zauroczenie, to seks + zauroczenie jest cudowny, bo każdy dotyk elektryzuje. Zauroczenie niestety mija i już seksu z zauroczeniem się nigdy nie powtórzy. To dla mnie jest prosta droga -- jak oboje chcą seksu, to idą na seks".

Gary, ależ dokładnie tak. Tylko musi być obopólna chęć, a ja chęci nie miałam. Taka jestem, podchodzę do relacji męsko damskich z pewną rezerwą i wolę pozwolić narastać uczuciu i pożądaniu. Doceniam, że podchodzisz do sprawy rozsądnie i dopuszczasz różne możliwości, a nie jedynie własne preferencje. Twoje preferencje to Twoje święte prawo.

Piegowata, moze zamiast tworzyc post pod postem, uzywalabys edycji? Watek bylby czytelniejszy.

Czy tylko o nomenklaturę?

Wydaje mi się, że częścią bycia dojrzałym człowiekiem jest również umiejętność przyjmowania odmowy i reagowania na "nie".
Nie jest to wcale proste i większość osób tego nie lubi i nie umie przyjmować. Bo uzależniają się od opinii innych.

Dlatego dla mnie trochę pokrętne jest wyrażanie komunikatu "nie" poprzez komunikat "tak, ale...".

Mam wrażenie, że większość ludzi strasznie na poważnie bierze do siebie takie odmowy.
A przecież jak częstujesz kogoś cukierkiem czy herbatą i ktoś mówi: "nie dziękuję, teraz nie mam ochoty na herbatę", to czujesz się źle? Nie? A może jednak powinnaś, bo nie umiesz robić herbaty, bo pewnie źle zaparzyłaś i jest lurowana? A może źle wybrałaś kubek? Może trzeba było podać w szklance? Wątpię, żeby ktokolwiek tak to rozkminiał.

To pytanie: czemu rozkminia jak chodzi o pocałunek czy seks?

Wydaje mi się też, że do takich kwestii muszą dojrzeć dwie osoby, które prowadzą ze sobą dialog. Nie tylko ta odbierająca "nie", ale również ta mówiąca "nie".
Ludzie boją się urazić innych bezpośrednią odmową, dlatego też stosują takie lukrowanie. Ale wtedy też druga strona nie ma szans, żeby nauczyć się przyjmować odmowę (w jakichkolwiek kwestiach).

Gary, generalnie się zgadzam z Tobą w większości tego, co napisałeś.
Ja jednak osobiście wolę powiedzenie wprost "nie" niż chodzenie dookoła.

Bo to są inne sprawy... Facet pyta czy możemy się pocałować. Jak dasz sygnał "NIE", to znaczy zdecydowanie nie, nigdy, nie ma takiej możliwości. Koniec kropka, granica postawiona, mur wybudowany.
Da się odmawiać w sposób, w którym nie budujesz muru, ale dajesz ograniczenia, pozostawiasz nadzieję na więcej.

Dla mnie "Nie" znaczy nie... Być może dla innych facetów, co nie szanują zdania kobiet, dla takich właśnie co myślą, że jak ona odmawia, to należy ignorować i nalegać, "Nie" znaczy inną rzeczy niż odmowa.

Fajny przykład.
Ale załóżmy dzwonisz do chłopaka i pytasz go "Pójdziesz ze mną do kina?". Słyszysz odpowiedź "Nie.".
I co o tym sądzisz? Myślisz że znowu ponowisz ofertę?

Propozycja herbaty rozciąga się na czas spotkania. Propozycja całowania rozciąga się na czas trwania relacji.

Absolutnie też wolę mówienie wprost. Na przykład dziewczyna mówiła, aby jej nie przytulać, bo ona tego nie chce, nie potrzebuje, że jest zimna ryba. I już wiedziałem, że ona mnie nie odrzuca, bo wyjaśniła wszystko. Nawet jeśli kłamała...

To ona tak o sobie powiedziała, jako uzasadnienie. To było fair, właściwe. Podałem jako przykład odpowiedniej odmowy.

No właśnie... Chłpak chce Cię pocałować i słyszy "Nie, bo nie cierpię się całować" i koniec tematu. Wszystko jasne. Nie pomyśli, że go odrzucasz, nie pomyślisz, że to jakieś gierki. Prosta sprawa. Również fair, właściwe, z klasą.

Ja też nie całuję się długo...

To jest kluczowe wg mnie. Jak chłopak i dziewczyna się poznają dopiero, siedzą obok siebie w kawiarni, i on złapie ją za rękę, to ten jego dotyk może być dla dziewczyny albo kłopotliwy, czeka tylko aż się skończy, bo dla jej psychiki to opresyjne, albo wręcz przeciwnie -- bardzo energetyzujący, pożądany.

Ja też uważam jak gagatka. Można mieć wysokie poczucie własnej wartości i przyjać dowolną odmowę, ale jeśli to będzzie "NIE" dla pocałunku, a nie będzie znana przyczyna ("bo nie lubię", "bo nie jestem gotowa", "zwolnijmy tempo, bo nie nadążam"), to wtedy jest jakby kasacja relacji, wybudowanie granicy nieprzekraczalnej. I jak kobieta postawi faceta w takim punkcie, to:

-- ten fajny i kulturalny NIE ponowi propozycji, bo nie będize wyburzał murów
-- zaś ten, który nie szanuje drugiej osoby, ponowi próbę mimo "NIE"

Dlatego ładne dziewczyny, które ciągle mówią nie-nie-nie, bo są do tego zmuszone, najczęściej związują się z aroganckimi facetami, a po pewnym czasie po porstu są same i mają złą opinię o facetach.

@_V_ -- słusznie... nie daje się fałszywej nadziei, ale też nie odbiera się nadziei gdy ona jest. Zatem doszliśmy do konsensusu.

Wiesz, po prostu czasem można te "w sumie fajnie" odebrać jak, że było kiepsko i by dał Ci spokój, ale te w sumie fajnie jakbyś pisała z grzeczności. Po prostu tak to brzmi. No, a jak odsunęłaś się, nie zgodziłaś się na coś na spotkaniu, to on wie, że to nie było w porządku, więc jakbyś napisała, że było fajnie, to nic by się nie stało

Bardzo dobrze napisał Ci Gary. Weź sobie jego rady do serca. Zwłaszcza te o tym co możesz napisać w smsie, tak się przełamuj powoli. Rozumiem, że wiele przeszłaś, ale na pewno powoli możesz sobie poradzić. Zwłaszcza, że jak piszesz smsa, to nie widzisz rozmówcy, więc tym bardziej nie ma co się stresować, naprawdę Nie proponujesz mu założenia rodziny. A faceci też potrzebują jakiegoś sygnału, a nie, że tylko oni się starają.

Właśnie ja kiedyś byłam nieśmiała, oczywiście jak pisałam do chłopaka to też miało przełożenie, ale bardziej stresowałam się na żywo. Potem w smsach już się nie stresowałam i nie miałam problemu, by np zaproponować spotkanie Potem na spotkaniu też już się tak nie denerwowałam. Jestem od 8 lat z facetem, sama mam 24 lata, miałam też byłego, może to nie jest wielkie doświadczenie, ale nabrałam pewności siebie. Nie ma się czego obawiać A jak jednak Cię olał, to trudno, ale rady i tak warto kiedyś wykorzystac.

Po pierwsze w Sms-ie przejdzie tylko 140 znaków, a jak napiszesz więcej, to on może otrzymać fragmentami, na przykład tak: 

"Mam wrażenie, że się nie zrozumieliśmy i poczułeś się odrzucony, a to nie tak. Dla mnie po prostu było i jest na pe...."

Hmmm... ?? Trudne do zinterpretowania. Może lepiej maila wysłać? Na facebooku napisać? Whatsapp... czy jakoś tak, aby było pewniej. Można smsami, ale lepiej sama podziel go na małe fragmenty i wyślij kilka -- wtedy jest dobre rozwiązanie.

Odnośnie treści... Nie chciałbym czytać negatywów, tylko konkrety -- fajnie było, myślałam, że się spotkamy, a tutaj cisza. Nie pisz o swoich rozterkach, czy się zrozumieliście, czy nie zrozumieliście. Celem jest spotkanie się, a nie wyjaśnianie. Może lepiej tak:

SMS1:   "Cześć! Bardzo miło wspominam nasze spotkanie i cieszyłam się na to sobotnie, a zapadła cisza, szkoda."
SMS2:   "Jesteś fajnym facetem i chciałabym się jeszcze spotkać. Jeśli zmienisz zdanie to pisz śmiało. "

Gość pomyśli "była zdystansowana, a teraz pisze... może jednak mnie nie odrzuca, a wręcz przeciwnie jest chętna na spotkanie...". Jeśli zaś zależy mu tylko na seksie to pomyśłi "Eeee... nie będę o nią zabiegał, bo się napracuję, a nie wiadomo czy bzyknę". Nie wiemy co ma w głowie, ale powyższe dwa SMS-y przedtawiają co TYYYY masz w głowie i jakie są twoje intencje.

Wg mnie coś na zakończenie koniecznie trzeba wysłać. Ty nic nie tracisz, a możesz zyskać. Smsy nie są w tonie "przepraszającym", ani "proszącym", ale zdecydowane -- dajesz zielone światło na spotkanie, jesteś chętna. Jeśli on tego nie załapie, to nie chce się spotkać. Jeśli później przypadkiem spotkasz go na ulicy to też nie będziesz musiała się wstydzić, bo nie zadałaś pytania "Czy się sptokamy", tylko powiedziałaś, że Ty dajesz taką możliwość. Gdybyś w przyszłości go spotkała a on zaczął o sms-ach mówić, albo się tłumaczyć, to trzeba wtedy "udać głupka" i powiedzieć "AAAA... faktycznie przypominam sobie, że jakieś smsy do Ciebie pisałam bo nam nie wyszło spotkanie... Dobrze pamiętam?" <-- to takie wycofanie się z całej tej sytuacji.

Dziękuję Wam. Więcej pytań nie mam Ładnie, swoją drogą, mi się emocje rozhuśtały.
Wysyłam, ino trochę przeredaguję, biorąc pod uwagę Wasze sugestie na temat długości SMS-a.

Wysłałam i dostałam odpowiedź. Korespondujemy sobie i wyjaśniamy co nieco

Oooo! To wspaniale. Nie przejmuj się facetami, rób swoje rzeczy, dąż do swoich celów. To nie jest ich ignorowanie, ale kroczenie swoją drogą. Muszą się dostosować i szanować. Facet też tak powinien robić. I jeśli dwoje będzie chciało to samo to będzie im dobrze. Jak można komfortowo wyjaśnić, to fajnie... ale wg mnie szkoda na to czasu, tylko trzeba iść do przodu i do przodu... "ważne są dni których nie znamy" -- Grechuta... rację miał.

No to super! Po 30stce nie ma się już tyle czasu na czekanie jak mając naście lat i każde ma swój bagaż doświadczeń. 

to wszystko idzie w dobrą stronę powodzenia