Szantaż - Netkobiety.pl

Nie wiem czym, bo niby skąd miałbym wiedzieć.

Nie widzę innego wyjaśnienia do jechania przez Was po tym chłopaku, kiedy z tej opowieści jasno wynika kto wprowadza zamieszanie w tej relacji, a kto non stop ustępuje, jest ugodowy.
Przecież tam wystarczyłoby żeby ona panowała trochę nad emocjami, wyrażała swoje stanowisko słowami, nie fochami i pokazała mu czasem że o niego dba.
Idę o zakład że uzyskała by tam znacznie więcej.

Ten gość to idealny materiał na pantofla. Ale nie w sytuacji, kiedy nie ma od dawna żadnej marchewki, jest tylko kij.
Wtedy nawet ktoś tak zdominowany ma dosyć.

On jest ugodowy, fakt, a ta ugodowość wynika z jego chęci spokoju za wszelką cenę.
Nie zajmie stanowiska wobec matki bo chce mieć spokój.
Nie sprzeciwi się babci bo chce mieć spokój.
Nie postawi się żonie bo chce mieć spokój.
Przyjdzie późno z pracy i robi tylko swoje sprawy bo chce mieć spokój.
Królestwo za spokój.

Życie rodzinne wymaga wysiłku, zaangażowania, decyzyjności.
Prezentu niespodzianki przez lata nie zdążył dać swojej żonie, tak bardzo jest zaangażowany.

Jak chciał mieć spokój to mógł sobie być kawalerem. Jak zostanie sam też będzie miał spokój.

Niech się zdecyduje, czy chce mieć spokój czy rodzinę. Bo na razie chciałby mieć wszystko, a tak się nie da.

Ja nie twierdzę, że jego żona jest najlepsza na świecie. Niemniej jak poczytasz ile ona robi dla rodziny to można dojść do wniosku, że jej zależy. Ma zaplanowane na 4 miesiące do przodu co ma wykonać. Dziecko jest zaopiekowane, dom czysty, na stole obiad. Stara się.
I ma męża, który chce mieć spokój. Bo tak mu najwygodniej.

Chcę go trochę obudzić, zmotywować do zainteresowania się życiem, do udziału w nim. Bo wyjście z domu gdy żona ma pretensje nie rozwiązuje sytuacji.
Ja tu widzę sporo drobnych sygnałów, które świadczą, że on jest wygodnicki.
Nawet ta "głupia kartka" o która była wojna. Dlaczego nie poszukał sobie czystej? Bo się nie chciało! Za dużo wysiłku, lepiej wziąć co pod ręką nie patrząc, że to plany żony. Jeśli takie sytuacje się powtarzają, to jej naturalną reakcją jest złość, że nie szanuje jej rzeczy, nie zwraca uwagi co jest dla niej ważne. Zamknął się w swoim świecie i byle po najmniejszej linii oporu.

Wiesz, on i tak zrobi co będzie chciał. Może się zastanowi nad moimi wpisami a może je oleje. Jego sprawa.

Pisanie, że moje posty to efekt frustracji jest nie w porządku. Możesz odnosić się do mojego punktu widzenia, możesz wykazywać błędy jakie zauważysz. Osobiste wycieczki sobie daruj, bo naprawdę nie o nas tutaj chodzi.

To był mój ostatni wpis w tym wątku.
Życzę Autorowi powodzenia. Jak to powodzenie ma wyglądać sam zdecyduje. Oby mu się udało.

Julciu, krynico wdzięku i mądrości.
Wytłumacz mi proszę na czym polegają te 'non stop jazgoty', kiedy babcia widuje się ze swoją rodziną, której użycza lokum, raz na tydzień albo rzadziej. A matka jeszcze mniej.
Chętnie się dowiem.

Piszesz tak stronniczo, wybielając ją a jego wpędzając w poczucie winy, że to aż trudne do uwierzenia.
Nie ma tu osobistych wycieczek.
Twój głos jest skrajnie nieobiektywny. Przez takich doradców ludzie tkwią w toksycznych relacjach obwiniając siebie za zaistniałą sytuację.
Ta kobieta, to mały rozkapryszony gówniarz czy dorosły człowiek? Chyba mamy wobec dorosłych ludzi określone wymagania, czy nie?
Co trzeba mieć w głowie, by pisać coś takiego.

Dostrzegasz różnicę w tym co realnie występuje, a tym czego ktoś by chciał?
Czekam na wyjaśnienia, o co chodzi z tym jazgotem non stop.

Nie umiem wyjasnic, bo mnie sie nie chce

Nie uzyskałaby więcej. Tzn. ogólnie tak, gdyby była z kimś innym, to jak najbardziej masz rację. Tutaj jednak stawiam na to, że jak długo autor miałby względny spokój, tak długo ignorowałby sytuację, bo... tak już robił. Nie zaczęło się przecież od awantur i zakazów; żona miała dobre relacje z jego rodziną, odwiedzali się, mały trafiał na kilka dni do babci, a wszystko zaczęło się psuć, kiedy mieli, autor z żoną, dużo pracy:
"Ja praca, ona dziecko dom + praca po tym jak ja wracałem do domu".
To wtedy żona zaczęła kręcić nosem na jego wizyty u matki i trudno się dziwić, bo jak? Ona wolny czas poświęca na siedzenie z dzieckiem i obowiązki domowe, a autor jeździ do rodziców? Dodać do tego babcię odwiedzającą ich co 2-3 dni i matkę wpadającą co jakiś czas bez zapowiedzi...
Tylko że wtedy właśnie był ten względny spokój, więc autor niespecjalnie zwracał uwagę na niezadowolenie żony, trochę się dostosował, trochę jednak ciągnął do rodziców; tak czy inaczej niespecjalnie cokolwiek zrozumiał, raczej przeczekiwał. A tu się przeczekać nie dało, bo nagle awantura jedna, potem druga z matką wpadającą do nich do domu i naskakującą na jego żonę, gdzie jeszcze oberwało się żonie za to, że się broni.
I w konsekwencji żona jest ta zła, bo jest "głośna", ale jak była względnie cicha, to nikt na nią uwagi nie zwracał, bo autor nie dąży do ugody tylko do świętego spokoju za wszelką cenę (najczęściej za cenę żony, chociaż i jego babcia skończyła z tego powodu z zakazem odwiedzin).

A żona autora "wprowadza zamieszanie w tej relacji", bo jej zachowanie autora nie odpowiada. Jemu natomiast nie odpowiada, że żona ma jakiekolwiek oczekiwania, bo pasuje mu rodzinny układ taki, jaki miał przed żoną.

Zresztą w ogóle pod kątem oceny ludzi autor jest bardzo jak dziecko. Żona głośna, chce czegoś, niezadowolona = żona jest tą złą i nie ma racji. Mama dobry psycholog, dobra dla autora = mama ma rację, jest dobra. On się w ogóle nie wgłębia w powody, motywacje itd., ocenia wyłącznie pod kątem własnego komfortu, kto mu robi dobrze, ma rację, kto źle, ten się myli. Przecież tak robią dzieci. Mama każe jeść warzywa, to źle, a babcia daje słodycze, to jest super. To jest ten poziom.

Nie napisałam, że jesteś jak dziecko, tylko że oceniasz ludzi tak, jak dziecko.

Nawet w tym ostatnim poście: niezależnie od tego, co się wydarzyło, Twoja ocena czyjegoś zachowania oparta jest wyłącznie na tym, czy czyjeś zachowanie Ci odpowiada czy nie.

Z taką życzliwością, z jaką opisałeś rodziców swojej żony?

A czy przypadkiem nie chodzi przede wszystkim o kontrolę Twojej żony nad jej własnym życiem? Jeżeli chcę decydować o tym, kto i kiedy może mnie odwiedzać, z kim mam kontakt itd., to ja nie przejmuję kontroli nad życiem tych osób, tylko kontroluję własne życie.

I druga sprawa, czyli to, o czym pisałam wcześniej, Twoja ocena zachowań. Zobacz, że wg Ciebie to Twoja żona prowadzi grę, a Twoja matka grać w nią nie zamierza. Nie przyszło Ci w ogóle do głowy, żeby sytuację nazwać odwrotnie? Że może to Twoja matka prowadzi grę (grę w "mogę robić, co chcę w związku z życiem syna i synowej, to ja mam prawo decydowania o naszych kontaktach"), a Twoja żona nie zamierza w to grać, nie zamierza być kontrolowana i sama - jak każdy inny człowiek - chce decydować o swoim życiu, z kontaktami z innymi włącznie?
To jest naturalna potrzeba. Ale że Tobie na rękę są chęci Twojej matki, to żonę przedstawiasz jako tę od gierek.

1. Ręce opadają. Już któryś raz piszesz o tym, jak to sobie omawiasz z matką wady żony. Naprawdę dziwi Cię to, że żona ma na nią alergię? Naprawdę nie rozumiesz, że każdą taką rozmową utwierdzasz matkę w przekonaniu, że ma prawo do oceniania, do wtrącania się, do zwykłego obrabiania tyłka Twojej żonie?

2. Z n o w u: ile razy skarżyłeś się, że żona mówi, że Twoja matka to to i tamto? I to było, oczywiście, złe. Ale jak matka nadaje na Twoją żonę...? Dobra psycholog, przejrzała ją.

3. Tak to bywa. Rodzice decydują o dziecku, nie babcie. Nie mamy dzieci, ale jak odwiedzamy rodziców mojego partnera, to też my decydujemy, ile zostaniemy.

Bo to jest ta podstawowa komórka rodzinna. To Ty zaburzasz normalny układ, dając matce prawa, które powinna mieć Twoja żona, a nie ona.

Ty wchodź. No chyba że sam też jeździsz, bez żony, do jej rodziny, żeby mogli się wnukiem nacieszyć.

Brzydko i niepotrzebnie. Tu bym reagowała i najwyżej sama odwiedzała babcię.

Niemniej nie mogę się oprzeć wrażeniu, że dla każdego masz więcej zrozumienia niż dla własnej żony. Że jej głównym przewinieniem jest chęć decydowania o sobie i brak zgody na bycie w Twojej hierarchii poniżej Twojej mamy i babci.

Nie wyobrażam sobie by ktokolwiek, własna czy czyjaś matka stawiała mi oczekiwania względem MOICH dzieci. Nie wyobrażam sobie by partner/mąż się chociażby zawahał w sytuacji konfliktowej i nie obronił, stanął po stronie swojej własnej rodziny i nie powiedział basta w momencie gdy ktoś ma czelność krytykować, komentować, wtrącać się. To jest właśnie to warunkowanie mieszkania u teściów/rodziców kątem - "mieszkaj sobie, ale na moich warunkach, bądź miła, dawaj wnuczki jak chce i trzymaj błysk, bo ja tak wymagam."

Chłopie, ogarnij mieszkanie, wynajmij je i zadbaj o rodzinę zanim będziesz miał wojnę międzyrodzinną, nawet gdyby to wymagało dodatkowego etatu, czy dorobku za granicą. Tak wygląda dorosłe życie, a nie bujanie się od teściów do dziadków i życie na ich warunkach. Trzeba mieć wybitnie nowoczesnych i świadomych rodziców czy teściów żeby taki model zadziałał w obecnych czasach.

Wiele malych dzieci spi dlugo-moja corka jak dostala butle to tez spala do prawie 10 rano, dopiero pozniej zaczela sie wczesniej budzic na zabawe

ABC.
No właśnie wiem. Piłeczką to już się stałem dawno, tylko pierw byłem piłeczką dla żony. A teraz się zbudziła matka i jestem dla żony i matki.
Nic na zasadach oświadczenia zdaje sobie sprawę.
Wprowadzanie zachowań pewnych już zacząłem.
Koniec pisania już dzisiaj, za bardzo się emocjonuję
Dzięki za odpowiedzi, będę się dzielił doświadczeniem życiowym dalej w kolejnych dniach.

Nie masz jej tłumaczyć ani przed sobą, ani przed matką.
Sobie nie, bo macie równe prawa, więc jeśli Tobie coś nie pasuje, to rozmawiacie, nie siedzisz cichutko. Ale - rozmawiacie wy dwoje, z uwagą na "dwoje", czyli nie masz więcej głosów ze względu na to, że Twoja matka czy ktoś tam uważa tak jak Ty. Reszta nie ma głosu w Waszych ustaleniach.
Przed matką nie, bo tłumaczenie oznacza, że dajesz matce prawo do jej oczekiwań i jedynie usprawiedliwiasz żonę z tego, że ich nie spełniła. A przekaz powinien być inny: my podejmujemy decyzje dot. naszego życia i w tym aspekcie nie musimy spełniać niczyich oczekiwań ani się z tego tłumaczyć.

Tzn? Jej rodzice wpadają do Was bez uprzedzenia, urządzają Ci awantury, stawiają żądania, strzelają fochy i dyskutują z Twoją żoną o tym, jaki jesteś beznadziejny, bo nie chcesz się do nich dostosować? A Ty się na to godzisz?

A nie Waszym? Tymczasem najwięcej kontroli nad Waszym życiem chciałaby mieć Twoja matka i reaguje złością, kiedy się jej na to nie pozwala. I Ty wydajesz się nie mieć nic przeciwko.

Przestała ingerować? Przecież pisałeś, że po jednej awanturze była kolejna, po której to żonie kazałeś nie być bezczelną, że omawiacie z matką wady żony, że domaga się wnuka na kilka dni, że jak zostanie z nim na 2 godziny to też źle.

Myślę, że jeśli chcesz mieć dobre relacje z jedną i drugą , to będziesz musiał się skupić i na emocjach matki. Ale nie w rozmowie o tym, jaka ta Twoja żona jest zła, a o tym, dlaczego tak zależy jej, by mieć "prawo głosu" w sprawach, w których decydować powinni wyłącznie mąż i żona.
Jak olejesz matkę, to wcale nie będzie dobrze, tak samo jak nie było dobrze, kiedy babcia dostała szlaban na wizyty. Wiadomo, zawsze może okazać się niereformowalną jednostką, ale może jak zaczniesz od innej strony to uda się Wam ustalić zasady na nowo.

No i fajnie. A na głupie teksty żony też powinieneś nauczyć się reagować. Tylko nie to, że złośliwie, żeby się zaraz pokłócić, a szczerze i konkretnie, na przykład: "przykro mi, gdy wypowiadasz się lekceważąco o mojej babci", "żona nie chciała mi towarzyszyć, ale liczyłem, że spędzimy razem czas, gdy wrócę"; nie jakbyś zaczynał wielką dyskusję, tylko normalnie odpowiadał tak, żeby było jasne, że odwiedziny u babci są rzeczą normalną. Ona się do tego albo dostosuje, albo będzie musiała sama wywołać awanturę od podstaw - w tym drugim przypadku, jak wyżej, Ty jesteś spokojny i rzeczowy, nie dajesz jej punktu zaczepienia.

Nie chodzi o traktowanie żony wyżej od Ciebie (bo macie być na równi), przepraszanie i te wszystkie inne rzeczy, które robiłeś. Żona ma być wyżej od innych, co wiąże się z tym, że jej pragnienia, plany, decyzje itd. nie muszą być zgodne z pragnieniami itd. innych, a mimo to mają być od nich ważniejsze.

okazuje się, że nie tylko ja tak to widzę

Ona też powinna zrozumieć wiele rzeczy: jak rozmawiać, jak się opanować, jak wyznaczyć granice rodzinie męża bez pomocy męża i jak pilnować ich nieprzekraczania, jak reagować na awantury i pretensje teściowej, że nie powinna z zemsty odcinać dziecka od babci i prababci, że wypominanie nie przynosi nic dobrego i pewnie wiele innych rzeczy. Ale to jednak nie ona tutaj pisze, więc pisanie do niej jest bez sensu.

XD

Czyli ślub był zrobiony pod Ciebie, bez wzięcia pod uwagę zdania żony, bo "Tobie to nie leżało", ale i tak jest przedstawiony jako argument za tym, że żona to ta zła, bo śmiała mieć wizję ślubu, która nie obejmowała Twojej rodziny. Ja nawet już nie wiem, jak to określić.

I, oczywiście, Twoja rodzina jest inteligentna, życiowa i bogata, inne światy.
Słuchaj, wiesz, już na forum, po przeczytaniu tych X postów, które napisałeś, bardzo razi i Twoje bezkrytyczne uwielbienie dla Twojej rodziny, i - jeszcze bardziej - kontrast między podejściem do nich i do rodziny Twojej żony. I może i są ku temu podstawy, może i rodzina Twojej żony niefajna, ale skoro tak bardzo widać to tutaj, to jak wyraźnie odczuwać musiała to Twoja żona?

Nie zrozumiałaś:)
Wiosenny kwiatuszek. W zimie.

Chyba, że to propozycja spotkania. Pytanie jedynie, po której stronie drzwi? I dlaczego trzymasz za plecami schowane guziki?

Ona: mikroagresje, zakładanie maski oraz prowokowanie awantur

Ty: zamiast stosować metodę szarego kamienia grasz w jej gierki.

Chciałeś konfrontacji z nią, to rzuciła focha i uciekła.

Nieroztropnie zrobiłeś, że wcześniej nie poznałeś dokładnie jej rodziny.
Z daleka widać, że jest dysfunkcyjna i ona te same wzorce przenosi do ciebie.

Żeby ją naprostować, to trzeba z rok-dwa terapii.
Ale ona musiałaby chcieć i musi zobaczyć, że jej zachowanie jest toksyczne.
Jeśli ją przekonasz, to może coś z tego być.
Oczywiście ty też powinieneś mieć wsparcie, bo do mężczyzny to trochę zabrakło.

A jak się nie uda, to świat się nie skończy.

A po co Ci ta wiedza?

To są drzwi obrotowe, więc na razie wesoło kręcę się w koło .

@Feno

Kobiety tak nie zmienisz. Ty chcesz jej powiedzieć że ma być inna niż jest. Za późno na to. O tym trzeba było myśleć za nim się w to wpakowałeś. Synowi to powiesz jak będzie dorastał aby nie powtórzył twoich błędów. Teraz co możesz zrobić jedynie to kontrolować ją działaniami a nie słowami. Odpuść te gry słowne, to niczego nie zmieni. nie wygrasz tego. Kobiety to ekspertki w manipulacji. Skup się na pracy,  na aktywności fizycznej, na budowie relacji w swoim życiu, na pracy nad swoim charakterem. Jak na tym się skupisz to będziesz mógł w przyszłości więcej wymagać. Jak się nie dostosuje wtedy to będziesz miał większe pole manewru. Im więcej próbujesz gadać tym gorzej dla ciebie.

Mleko się już wylało, teraz musisz patrzeć w przyszłość a nie wciskać pastę do zębów do tubki.

Dzięki za rady.
Co do jej rodziny to się nie chce wypowiadać już. Zbagatelizowałem wszystkie możliwe czerwone flagi w zielonej nie ma żadnej.
No wiecie, generalnie największy ból dupy jest że to są moje błędy. Łącznie z tym że wiem że ona generalnie ma swoje piekło. Rozumiem jej schemat myślenia. To jest najgorsze.

Na ten moment myślę na poważnie o wyprowadzce, by przede wszystkim nie robić babci ani rodzicom przykrości więcej.
Moja matka to już powiedziała że się odcina, tak jak ma być to będzie.-tez wchodzi mi na sumienie ale ona nie lubi takich gierek w sumie się nie dziwię.

Ostatnio znowu się pokłóciliśmy.
W sobotę wyjechałem z wujkiem do jego firmy do pracy trochę itp. po drodze wpadliśmy do cioci no ogólnie dzień zleciał. Ma plantacje choinek więc jeszcze choinkę dostałem ładną.

Wróciłem do domu 21 godzina. Już krzywa twarz, foch, choinki ona nie chce coś tam...
Chugo przemilczalem 10min. Wpakowałem choinkę w donice ustawiłem i tyle.
Niestety wdałem się w gierki dalej.
W sumie ten foch mnie zdenerwował już. No i zarzuty że razem mieliśmy jechać po choinkę.
Powiedziałem jej że ją żyć nie chce tylko w jej gronie i swoich dzieci.
Mam jeszcze wujków babcie rodziców dużo osób i tak samo chce by moje dzieci wszystkich znały szczególnie rodziców i tam bywały.
Moje życie się nie kończy na niej.
Że widzę że ona chce tej izolacji itp
Oczywiście krytyki ona nie znosi jakiejkolwiek, więc zaraz jest zaprzeczanie jakieś krzyki itp.
Wyzwalem ją trudno też mnie ponosi w sumie ona właśnie tego chce. Powiedziała że mam wyjść, nie wyszedłem.
Uderzyła mnie z 3-4 razy w tym raz pięścią w twarz.
Dzieciak to widział.
Ok sprowokowałem ją wiem, ale z nią nie idzie rozmawiać ona nie umie. Ja mógłbym w każdej chwili ona nie, nie panuje nad emocjami totalnie. Coś źle powiesz, czy nie po jej myśli to już wpada w taki tor.
Powiedziałem że jak chce tak grać to nie ze mną. Nie jestem słaby i jestem gotowy się z nią rozstać nawet za cenę dzieci. A na ciąży mi nie zależy wcale.
Wyszedłem z domu.
Wróciłem po 1 w nocy. Strasznie wyluzowałem.
Nie gadam z nią nie zamieniłem ani jednego słowa od wczoraj. W sensie ja mógłbym rozmawiać, ale wiem że ona teraz jest skała. Teraz jest okres że ja zrobiłem źle i trzeba by ją przeprosić przecież. Jakbym zaczął rozmowę w tej chwili to bym pierwsze 3 godziny musiał prosić Mariolka proszę porozmawiajmy.
Oczywiście paradoks polega na tym że ona mnie prosić o rozmowy nie musi, w tej chwili jakby zagadała to bym rozmawiał...
Zawsze zawsze tak było, to jest też właśnie kwestia jej manipulacji.

Jest cudna, jestem blisko coraz bliżej po czym "jest zranienie " oczywiście ja ją. Więc odsuwa się. Z małych rzeczy potrafi zrobić duże. Po czym ja wchodzę w tą grę i przepraszam, winie siebie jaki jestem zły itp. i koło się zamyka. Przy czym jeszcze trzeba dodać że jest złośliwa bardzo.
Przykładowo teraz jak nie rozmawiamy między sobą ma takie zagrania.

Kładzie małego spać. I już nie mówi daj buziaka tacie, zawsze mówi wtedy mały leci dać.
Ale przecież teraz tata jest zły... To nie ma buziaka.

No i kolejna zagrywka moim zdanie to np poszła teraz spać do salonu. Zawsze tak było to szedłem i prosiłem by wróciła do łóżka normalnie, i czasami się udawało... Eh tu się też dałem.

Tyle na dzisiaj.

Nagrywaj agresje psychiczną, werbalną i fizyczną.
Może nie będziesz musiał płacić na nią alimentów.

Ona zacznie rozumieć, że dzieciakami ciebie nie uwiąże do siebie.
Ciekawe jakich sztuczek manipulacyjnych użyje.

Będziesz miał ciekawie.

1. Nagrywaj.
2. Stosuj metodę szarej skały.

No tak, wszystko jej wina, ona rodzine rozwala a ty jestes swiety. Tak samo twoja rodzinka z mamusia na czele. Boszz co za toksyk.

Patologia.
Zbieraj dowody na wszystko i potem składaj papiery na rozwód.

W sobotę wyjechałem z wujkiem do jego firmy do pracy trochę itp. po drodze wpadliśmy do cioci no ogólnie dzień zleciał. Ma plantacje choinek więc jeszcze choinkę dostałem ładną.
Wróciłem do domu 21 godzina. Już krzywa twarz, foch,
W sumie ten foch mnie zdenerwował już. No i zarzuty że razem mieliśmy jechać po choinkę.

No tak, żona cały dzień z dzieckiem a mężuś ze swoją  rodzinką miło dzień sobie spędza. Najlepiej zabrać się na cały dzień z domu w weekend  zamiast z  rodziną spędzić. W tygodniu też zapracowany i późno wraca, a potem zdziwiony fochem żony.Kobieta liczyła na wspólne wyjście z domu po choinkę to dostała gotową, ma dalej siedzieć w domu przy dziecku i garach całymi dniami.
Każdy z chłopów szuka okazji by zwiać z domu a wieczorem dziecko ma dawać tatusiowi buziaczki bo wrócił do domku. Takiego chłopa to tylko obsługiwać trzeba bo pożytku z niego w domu nie ma. Lepiej brać alimenty  i żyć spokojnie bez denerwowania się i obsługiwania  takiego.

Wiesz, postanowiłem po prostu więcej być poza domem w ostatnim czasie. Jeszcze pół roku temu to codziennie byłem w domku i się opiekowałem małym. W tym byłem czasami od 14 godziny. Próbuję chociaż czynami pokazać że jednak jej metody oddalają nas i mnie od domu.

Mój ojciec przykładowo jak leciał w delegację to nie było go 3 tygodnie nawet, wracał i żona nie strzelała fochami. W weekend spędzaliśmy razem lub jechaliśmy do rodziców ich.
Jakoś się potrafili dogadać, dzieciaki czyli my mieliśmy wyjazdy do babci i to częste, często zostawaliśmy na kilka dni, było super.
Teraz też to bardziej rozumiem, bo tam gdzie ojciec jechał, np. do swoich rodziców bo z nimi robił pierwsze kroki w interesach firmy swojej i z nim jechała moja matka najczęściej, żyli rodzinnie. Dom też dostali jeden po kuzynkach, i też rodzice wpadali i było ok.
Ona nie patrzy na swoje dziecko, dziecko tez od dziadków się uczy. A w zasadzie jej dziecko przebywa więcej u jej rodziców.. uczy się niczego tam. Braku kultury, religii, jakichkolwiek zasad moralnych. Jej rodzice nie skończyli nawet zawodówki.

A ona chce odseparować mnie od wszystkich osób mogących na mnie wpłynąć, łącznie z moją rodziną i to prawda. Poza tym, jak zapowiedziała że ona już mojej matce nie zaufa itp. tak zrobiła, jest złośliwa, chce kontrolować, zaborcza, bez życzliwości i mściwa do tego ma zły wzorzec nie wybaczania, co moja matka od razu powiedziała po pierwszej kłótni, moja matka lat 60 ją przeprosiła. Ona nawet do tej starej babci jest złośliwa, w zasadzie o to poszło mojej matce, dotyczyło to jej matki więc się wtrąciła. No i wyszło szydło z worka. Żona zapowiedziała że w tym domu dobrze nie będzie. I to prawda, jak spojrzę w tył swojego życia to to się objawiało, ale ja tego nie widziałem, byłem ślepy na to od samego początku i też nie sądziłem że aż tak może to skomplikować życie.

Moje obecne wyjścia z sytuacji:
1. Walczyć dalej, psuć też życie rodziny całej w zasadzie łącznie ze starą babcią.
2. Wynająć mieszkanie zwinąć żonę z dzieckiem (mieć spokój z nalotami mojej matki raz na tydzień w celu zobaczenia małego), oddam tym też swoje zdanie i niepodległość co przyczyni się jeszcze bardziej do kastracji mnie tak naprawdę. To jest ten odwrotny skutek ukryty. Chociaż można mieć w tym wypadku perfidny, brzydki plan a mianowicie kilka lat się przemęczyć by dzieci dorosły być tak zwanym tylko dostarczycielem i rozwalić wszystko jak dzieci by miały kilka latek chociaż, by mieć względną kontrolę nad tym co im przekazuje matka i by też poczuły trochę więź z ojcem. Sam nie wiem czy stać mnie na to....
3. Wywalić żonę w ciąży z dzieckiem I powiedzieć w końcu dość. Płacić alimenty i prawdopodobnie pozwolić by moje dzieci były wychowane wiadomo jak...

Dokładnie, powinieneś się obronić, jakimkolwiek gestem dać jej do zrozumienia, że nie może sobie pozwolić na przemoc fizyczną. Oczywiście nie ma co eskalować, masz żonę w ciąży dodatkowo, więc tym bardziej trzeba unikać gwałtownych ruchów. Ona pewnie przez to czuje się nietykalna, to jest obrzydliwe.
Raz widziałem jak jedna panienka przyłożyła facetowi w twarz, bo coś się jej nie spodobało. Szybko dostała liścia z powrotem, oczy jak 5 złotówki i pewnie w głowie: 'ale jak to? To są konsekwencje za moje czyny?!'

Feno, przykro się to czyta. Przykro mi, że masz taką żonę. Ona powinna pójść na terapię, a Ty na jakiś kurs asertywności.

Tak se czytam ten wątek i rozmyślam. Autor wziął sobie za żonę kobietę z niezbyt dobrego domu. Po latach wydaje się dziwić że zachowuje się jak by była z takiego domu. To tak jak by wziąć za przeproszeniem psa ze schroniska, po przejściach, i się dziwić że zaczął Cię gryźć. Od samego początku waszej znajomości miałeś awantury o to że nie okazujesz jej uczuć przy innych czyli o to trzymanie za rękę mi chodzi. Co taka dziewczyna ma w głowie że robi o to focha? Ano nie ma poczucia własnej wartości i chce abyś Ty jej takie zbudował. Abyś się nią chwalił. Kiedy się ostatnio chwaliłeś swoją żoną ? Bo ja w tym temacie widzę tylko jak na nią narzekasz.

Twoja kobieta mówi Ci wprost że boi się że twoja mama chce ją wykluczyć z twojej rodziny i że nie czuje się tam ważna że chcą tylko wnuka. Ty zamiast zapewnić ją że ona jest ważna że to ty ją wybrałeś bagatelizujesz jej lęki. Nawet jak ona jest narcyzem i jest zaburzona to dlaczego jej nie prawisz komplementów, których tak bardzo pragnie?

Mówienie jej że już niedługo nie będzie mieszkać w tamtym domu to zniszczenie jej poczucia bezpieczeństwa.

Jak jest między wami dobrze znaczy się wtedy gdy nie ma kłótni to ona staje się dla Ciebie przezroczysta. Nie zauważasz jej. Więc ją wytresowałeś że jak ona chce atencji i emocji to musi wszczynać awanturę. Jest między wami dobrze to sobie jedziesz na cały dzień i potem jest źle i już wiesz że będzie źle zanim do tego domu dojedziesz. A co by było jak byś po drodze wracając kupił jej kwiatka albo cokolwiek aby jej pokazać że przez ten czas gdy ona myślała jak to jej nie potrzebujesz ty też o niej myślałeś?

Przywiozłeś choinkę chociaż się umawialiście że ją razem wybierzecie. To czemu nie pojechaliście i tak razem po drugą albo po prezenty albo bombki razem?

Rękoczyny to przegięcie i patologia. Pozwoliłeś na to raz to zdarzy się kolejny. Musisz jasno się określić co z tym zrobisz. Jeśli nigdy Cie za nic nie przepraszała to powinieneś jej zakomunikować że ma Cie za to przeprosić. I zaznaczyć że jeśli kiedykolwiek to powtórzy to z wami koniec. Agresywne psy się usypia i tak prawdopodobnie skończy się wasz związek. Dlatego szykuj się na rozwód.