Szantaż - Netkobiety.pl

Może teraz tak, ale dziecko ma 1,5 roku. Kiedy wizyt zakazano? Chyba nie po pierwszej czy drugiej?
Zmierzam do tego, że autor powinien myśleć wcześniej: powiedzmy, że żona autora się wkurzyła po paru miesiącach czy choćby tygodniach niezapowiedzianych wizyt. To był ten okres, w którym autor miał szansę poustawiać wizyty tak, żeby wszystkim pasowało, wziąć tę relację na siebie, a że najwyraźniej wolał czekać, aż żona nie wytrzyma... No chyba że on z tych zagubionych, którzy nie mają pojęcia, że czyjeś częste niezapowiedziane wizyty mogą komuś przeszkadzać i to nawet jeśli odwiedzającym miałaby być jego babcia, a odwiedziny spadałyby głównie - jak zrozumiałam - na jego żonę, czyli na osobę niezwiązaną właściwie z gościem.

Ja juz wolalam tu nie poruszac tego tematu, bo moglyby sie hejty posypac w moja strone, ze przeciez, zmeczona, ma prawo spac i w ogole

Nie musi wiedzieć. Adres dostawy na firmę bierzesz i tyle, a wymazy robisz jak jej nie ma w domu i po sprawie.

https://diag.pl/sklep/pakiety/test-dna- … e-3-osoby/

https://www.testdna.pl/ustalenie_ojcostwa_pewnosc/

W sumie....

Bo to jest przykład faceta-wiecznej ofiary losu, biednego misia, styranego i nierozumianego ;-) :-D
Jaka by ta jego kobieta nie była, to wiecznie będzie narzekał, wymyślał coraz to nowe jej przewiny, które urastają do rangi strasznej zbrodni, choć jak się temu przyjrzeć, to okazuje się, że są to pierdółki, albo problem, który raz dwa da się rozwiązać przy dobrych chęciach. Ale nie, on będzie marudził, jojczył, robił z igły widły, narzekał itd itp. byle tylko pozostać w roli ofiary. A dlaczego? To już on wie najlepiej :-P

Sprawdzenie ojcostwa, prawnik + terapeuta.
I nie zrywaj kontaktów ze swoją rodziną, bo tylko w nich znajdziesz oparcie.

oj, bardzo mi sie ciebie teraz szkoda zrobilo...

Postaw sie jej, to tez twoje dziecko i oboje macie takie same prawa w ich wychowaniu, ksztaltowaniu charakteru i poznawaniu bliskich..
Postaw sie i badz stanowczy.

Nie wiem po co tu jestem. Po prostu chciałem zobaczyć jak inni ludzie widzą taki przypadek?
Ogólnie nie widzę w niej wroga, wiem że jest tak samo zagubiona jak ja w tym wszystkim... wydaje mi się że nie dostrzegłem wcześniej rzeczy które mi przeszkadzały. Ale z drugiej strony wcześniej nie mieliśmy dzieci... nie miałem bladego pojęcia że w sumie dziecko stanie się jej kartą przetargową, bo tak w rzeczywistości to wygląda.

Zobacz, jak dla mnie sprawa byłaby oczywista.
Zamykamy między sobą rozdział, każdy by wybaczył każdemu wszystko co było do tej pory. Ja tez jestem w stanie wynieść się z lokum obecnego z żoną i dzieckiem i iśc na mieszkanie.
Ale jak połączyć to z faktem że ona NIE chce aby nasze dzieci widziały się i miały kontakt z moją rodziną?
Ja tu nie mówię o wakacjach np. 2 tygodnie u dziadków. Chociaż ja miałem właśnie takie dzieciństwo...
Mówię że no powinno się chociaż raz na miesiąc na obiad pojechać posiedzieć do rodziców.. ? gorszy schemat jest taki że mamy do nich 30 km, do jej rodziców jest 100 km i jest tam raz na tydzień / dwa, co też boli moich na przykład.

No i jeszcze nie wiem, niepokoi mnie fakt że ja siedze jak kret na forum, i w tematach psychologii a ona z tego co wiem tylko chodzi ze mną do psychologa którego sam załatwiłem...

rozumiem odwiedziny, aletez nie chcialabym oddac tak malegodziecka na kilka dni do rodziny. jako dwulatek jest jeszcze bardzo przywizany do mamy. dlatego nie rozumiem pomyslu z tym zostawieniem na iles tam dni  u twoich rodzicow-o co w ogole zaczelase ta cala awantura.

twoja zona miala wielka potrzebe czucia, ze jest kochana -stad tachec trzymania za recke itd, zebys pokazywal, ze ci zalezy. i to jeszcze okej,ale  traktuje cie jak popychadlo,bo sam je z siebe zrobiles. nawet kochajac stawia sie pewne granice, tam gdzieone byc powinny. kazda inna kobeta w koncu tez zaczelaby cie traktowac jak przynes wynies pozamiataj, nawet niemajaca charakterku twojej zony.  przestan w koncu przepraszac za to, ze oddychasz i samsie nauczyc stawiac granice. w waszym zwiazku tylko ona to potrafi i tylko ona ma jaja. obrazi sie? a niech sie obraza. sprobuj kurcze raz olac. jestes slaby psychicznie, ale musi zagryzc zeby albo po tobie. wszczyna klotnie? to moze ty raz wyjdz, i pojedz do rodzicow albo kolegi:) normalnie nikomubym tego nie dordzala, ale tego az sie czytac nie da jaka z ciebie ofiara losu  i to na wlasne zyczenie.

i szkoda mi twojej babci. dala wam tyle serca, przygarnela, i zostala sama. gdybym byla twoja babcia i opisala ci ten dom to teraz zmienilabym testament, aby twoja zoneczka nie mieszkala w moim domu.  a bedac z toba, rowniezby z niegomiala korzysci. jak sie nie chce opiekowac, zostawila mnie sáma w wieku90+, toi po smierci pokazalabym fige. zatrudnilabym opiekunke i wzamian za pomoc i opieke zapisala chate na nia.

Ok. No to jasne. Wiesz - miejsca tego typu są specyficzne (podobnie jak to), moze następnym razem daj linka do konkretnego działu? Bo tam też incelskich spierdolin niestety nie brakuje.

To wszystko bardzo ładnie brzmi, to wybaczanie, zaczęcie od nowa, ale wszystko sprowadza się do tego, co było początkiem konfliktu.

Ty napisałeś tylko tyle, że najpierw było fajnie, żona z matką dobre kontakty, a potem już ostatnia awantura, którą zaczęła Twoja matka, a Twoja żona usłyszała, że ma nie być bezczelna. Co było pomiędzy?

Bo jeżeli pomiędzy nie było jakichś wyskoków Twojej żony, to ja się nie dziwię, że jej nie uszczęśliwia wizja przekreślenia przeszłości i bycia szczęśliwą rodzinką również z Twoją matką. Jeżeli to ona czuje się ofiarą tego układu, to będzie oczekiwała zadośćuczynienia, a nie zamiatania pod dywan.

Z tym jeżdżeniem do rodziców tak samo. Nie chodzi o samo jeżdżenie, ale o całokształt kontaktów. Jak to wyglądało? Ona raz w tygodniu u swoich rodziców, Twoja babcia wpadająca raz na 2-3 dni + Twoja matka wpadająca raz na tydzień i jeszcze robiąca awanturę, że jej się dziecka na kilka dni nie daje? Ty widzisz dysproporcję na korzyść żony, że sobie jeździ i jeździ, ale jak wyciągnąć wszystkie odwiedzinowe informacje z Twoich postów, to wychodzi coś odwrotnego: ona raz na tydzień odwiedzi swoją rodzinę, ale przez resztę czasu co chwilę ma na głowie Twoją i jeszcze wysłuchuje pretensji.

Jeżeli to matka zaczęła awanturę, to nie dziw się, że żona nie leci wszystkiego wyjaśniać. Ktoś wpada do Ciebie do domu, naskakuje na Ciebie, a potem wystarczy, że łaskawie zgodzi się wszystko wyjaśnić i już jest w porządku? A Twoja żona ma wg Ciebie coś do powiedzenia? Czy jak ktoś jej robi awanturę, to "ma nie być bezczelna", a jak się awanturujący chce dogadać, to ona też musi? Czy jej odczucia się w ogóle liczą czy też ona musi robić wszystko, żeby Tobie było milutko, żebyś miał święty spokój?

Wg mnie to wygląda jak dziecinne i histeryczne wołanie "o miłość". Trochę na zasadzie wzbudzenia zazdrości, trochę - żebyś sobie uświadomił, że masz żonę, która wybrała Ciebie, więc żebyś i Ty zaczął wybierać ją. Głupio i desperacko, ale cóż.

Przez 2 dni już chyba nie było kontaktu z babcią.

Nagle dzwoni do mnie zżona jak nigdy:
"Już babcia do mnie dzwoniła, głos ma jak trup i że się źle czuje... I że tak dawno nie widziała małego, tęskni. I oprócz tego przyjedzie do niej dzisiaj Iwona - czyli moja matka"
Odpowiadam "no to weź do niej zajdz na te 5 minut z małym, skontroluj, zobaczysz czy jest tak źle. Skoro i tak wychodzisz z domu na spacer dzisiaj " - a wiedziałem że wychodzi bo rano był sms..
Po czym dostaje odpowiedź:  "Ja nie pójdę do niej, źle się czuje."
Odopwiadam:  " A co ci jest, coś się stało?"
Po czym dostaje odpowiedź": "Nie ważne.. i rzuca telefonem".

Nie wiem, jak takie coś dalej odbierać? Czy coś ze mną nie tak może ?

Powoli mam dość totalnie całej sytuacji.
Wiem że ból dupy mają moi rodzice do mnie ale no to wiadomo jest jednak kwestia drugorzędna.
Ale przykładowo sytuacja świeżo z dzisiaj. która znając życie pewnie się zazębi. Dlaczego tak uważam, bo przyjedzie moja matka do niej a babcia na 100% powie jak tęskni za małą, jak by chciała ją zobaczyć. Po czym co ma powiedzieć moja matka jej, jak sama jej prawie nie widzi, jak mydlę jej w oczy że keidyś tam kiedyś wpadnę....

Ja bym nia juz chyba potrzasnela z nerwow. Ile ona ma lat?

Mam wrażenie że teraz mam do żony dzwonić i się prosić co jej jest, no bo przecież jest w ciąży. Chce być w centrum mojej uwagi bez wyjątku, tak widzę teraz tą rozmowę po chwili przemyślenia.

Matka jak przyjedzie to leci do babki, jak jestem w domu to wychodzę do niej też przywitać się. Bywało wtedy tak że podczas okresu tych pierwszych dwóch awantur to szedłem sam. Potem niby moja żona po wielu prośbach moich szła ze mną.. no bo aż to dziwne było. Skoro szła żona to i mały. Oczywiście jak bywał okres że szedłem sam, a szedłem bo wiadomo pogadać z matką chyba można raz na jakiś czas. Jak już szedłem to wiedziałem że jak wrócę bedzie foch stroch itp...
Później był okres że jak matka przyjeżdżała do babci to potem i pukała do nas do mieszkania "na kawę " i do małego (w sumie to chyba tylko zależało jej na małym), bo też wiem że tęskni a jest dość empatyczną kobietą.

nie wiem, wrócę do domu postaram się miło zapytać co tam żonie dolega. Jakoś uspokoić to wszystko.

mam syna, co któryś post piszę z telefonu i mi słownik zmienia...

a Ty feno1 odpowiadasz na pytania czy się nie trudzić?

Nie, granie dzieckiem jest poniżej wszelkiej krytyki. I autor nie powinien się godzić na odcięcie syna od jego rodziny, ale też autor powinien od początku zadbać o to, by budowanie tej relacji było komfortowe dla jego żony. Czyli nie babcia wpadająca bez uprzedzenia co dwa dni do nich (a zakładam, że często i do samej żony i syna, skoro autor pracuje), tylko autor zabierający syna do babci. Nie matka odwiedzająca ich przy okazji wizyt u babci, tylko autor zabierający syna do matki. Plus, oczywiście, wizyty matki, babci czy kogo tam jeszcze, ale na zaproszenie ich obojga, autora i żony, wtedy, kiedy im obojgu odpowiada.
Czyli tak, jak wygląda układ między żoną a jej matką - żona jeździ co tydzień, ani słowa o niespodziewanych nalotach teściowej.
A tu autor dał ciała, bo z tego, co pisze, każdy do nich wpadał sobie wtedy, kiedy chciał, a teraz wielkie zdziwienie, że żona nie może patrzeć na jego rodzinę. Też bym nie mogła.

Uważałbym za normalne właśnie takie podejście... A w sumie nigdy tak nie zrobiłem bo co to by było że to ja sobię dzieciaka jej biorę..
No od poczatku przyjałem złą strategię, ona to mi smsa wysyła że jedzie do rodziców. Nie pyta. Wysyła smsa, po czym jej sprut nie wale.
Jakbym ja to zrobił to byłby krzywy ryj przez tydzień no nie chce sie oszukiwać, o ile by nie było wgl kłótni na całego... teraz czy wcześniej przed kłótniami bez znaczenia.
Ona traktuje dzieciaka jak jej dzieciaka nie jak naszego, te sytuacje mi tylko bardziej to naświetliły. Do tego doszedł fakt że jestem miękka faja i sam z siebie zrobiłem durnia. A uważam że przez to że poszedłem bardziej w takie życie przyszłości, z zamysłem o własnej firmie, gdzieś tam w planach z budową domu w przyszłości..
Mam też plan no niestety mniej poświęcać uwagi dzieciakowi. Bo jak tak to ja zawsze z racji że mam regulowany czas pracy byłem wcześniej w domu i się opiekowałem.. czasami 14 15 16 godzina i tak po kilka godzin nawet. Może miała za dużo tej pomocy...

Tak powinno to wyglądać ale nie wygląda. Żona chce żeby stanął za nią murem i zerwał kontakty z rodzicami/matką lub wprost zabronił jej odwiedzin a nawet babcia ma zakaz kontaktu z wnukiem. To jak z taką dojść do ladu?

Ja zrozumialam, ze jego zona nie chce  jezdzic do jego rodzicow i nie chce by zabieral tam dziecko... no jezeli jego mamuska jezdzi do nich to ja sie jego zonie nie dziwie,ze trzasla drzwiami w koncu iles mozna wysluchiwac porad psycholog tesciowej

Poczytałem wasze wpisy.
Generalnie tak, na ten moment sprawa wygląda następująco.

W sobotę miało miejsce niejako ożywienie ?
Nie umiem tego określić.

Mój ojciec buduje wiate garązową u siebie. Żona wiedząc że ostatnio chciałem jechac pomóc do mnie, że jeżeli chce to mam jechac w sobotę z małym. Ojciec go nie widział 4 miesiące wiec tym bardziej chciałem jechać.
Mówie okey, coś w końcu tez ojcu się pokaże.
Spakowała mi małego.. zanim ruszyłem wiadomo godzina 11.. ale no kit. Przy wyjeździe troche grymas na twarzy żony. Oczywiście proponowałem jej jechać również.

Pojechalem, oczywiście świetny dzien miałem bo kupa pracy, lubię pracować fizycznie. Odskocznia od urzędu...
Mały wiadomo, chodził w tym czasie na spacery. No i głównie siedzieli w domu. Ale było widać że się tez dobrze bawi dzieciak, bo chociażby uwielbia dosłownie pieska, którego mają a mają pekinczyka(ja go nie lubie).

Wróciłem do domu 18 godzina. Na wstępie foch od żony, awantura odnośnie ubioru małego. Bo babcia dała nowy ciuch. Nie ten kolor bluzki...
Potem po 2 godzinach pytania o co chodzi żonie(milczała) wreszcie zaczyna gadać.
Zdanie zapisałem na kartce i jej powiedziałem że zapisuje by przemysleć.
Zdanie brzmi.
"Co czułbym gdybym raz na jakiś czas (2-3 tyg) jechał na kawę na 2-3 h z małym. A mógłby przyjść dzień gdzie bym został na 8h bo byłoby coś do zrobienia. Małym by zajmowała się moja matka a w tym czasie, Ja bym siedziała sama w domu w 4 ścianach, przez 8h. "
Tak mnie pytała o to przez godzinę czasu.. cały czas drążyła co bym czuł itp.

Odpowiedziałem to co bym czuł, nie widzę nic w tym takiego złego, nie chcesz jechać to siedzisz w domu idziesz do kina robisz co chcesz, masz chwilę spokoju? Ja nie myślałem co ona czuje w tym czasie jak tam byłem.

Bardzo bardzo odczuła ten mój wyjazd, jakbym nie wiem jak ją poranił.
Do tego powiedziała że wytestowała mnie, w sensie co bym czuł. Zrobiła sobie test.

Ehhh...
Generalnie nie będzie tak że robię odcinkę od rodziców. Czy tam babci czy kogoś. Nie zgadzam się z tym zdaniem. Postanowiłem mieć twarde swoje warunki, nawet kosztem tego małżeństwa i tego że skrzywdzę dzieci.
Teraz mam zamiar więcej zajmować się sobą, dużo więcej. Mam też ciężki egzamin na pół roku, da mi to duży awans...
Żona nie głoduje, nie ma źle, w ostateczności stać mnie jedynie na wyprowadzkę na mieszkanie i tyle... Takie mam swoje postanowienia, poczytałem trochę historii małżeństw itp.. moje problemy do ich to jest pikuś, jak tu by się mi sypła rodzinka przy takich problemach, to hoho co by było przy poważnych ?
Takie mam zdanie:)

Tak właśnie gdy przyszedłem na forum to byłem pod ścianą, i to tak dosłownie.

Teraz mam multum możliwości, łącznie z tym że jedną jest puszczenie swojego życia 10 letniego w historię. Oczywiście tego bym nie chciał. Oczywiście też nie wywalam dzieciaków z życia, choćby nie wiem co... Żona będzie chciała odejść, niech odchodzi. Też gdzieś spodobała mi się jedna opinia, czytałem też wątki psychologiczne - dzieci a toksyczny związek i tam jeden gość napisał wprost "Wolę by dzieciaki nie widziały mnie sfrustrowanego przez wielolecie z żoną, tylko jako mieszkającego oddzielnie, niezależnego silnego faceta". Więc ja też przestaję działać jak do tej pory, gdzie miałem stracha że rodzina się rozlatuje i działałem tak by jej emocje były ok...

Gdyby nie dzieciaki to bym pokazał drzwi bądź nawet sam skorzystał i wyjechał, wrócił po kilku miesiącach i pewnie by już jej nie było to prawda...

Nagrywać nie chcę, by nie było, że jestem dupkiem ostatnim... Chyba że no będzie sytuacja się dalej komplikować jakoś.
W takie manipulację nie dam się wciągać już tak łatwo. Chociaż widzę że już często są gierki pod pretekst bycia w ciąży, jej denerwować nie można itp...

No z tym tekstem to mnie rozwaliła, i ta jej rozpacz.. Że ja o niej nie myślałem nie współczułem itp.. ciekawe, pewnie ta rozpacz to była udawana w większości, chociaż no nie wiem. Może tez ma po prostu taki próg bólu wewnętrznego.

Dzięki.
Będę tu zaglądał co jakiś czas i opisywał sytuację na bieżąco. Wiadomo że jest to bardziej jednostronny pogląd, ale mi osobiście daje dużo to forum i kontakt z wami. Powiem więcej, daje mi to więcej niż kontakt z psychologiem, który według mnie źle nas trochę prowadzi. Po każdej wizycie w sumie się kłócimy, u niego jest też bardziej wymiana zdań pomiędzy mną a małżonką. Sam on zbytnio się nie udziela, mam wrażenie że widzi że jesteśmy do siebie bardzo przywiązani i gra na czas, wiedząc że będziemy chodzić... na pierwszej wizycie mocno zaznaczył że to tak trzeba chodzić 2-3 lata by były efekty(nie kwestionuję).

Witam.
Troche mnie nie było, więc tak.
Na tą chwilę bez większych zmian. W piątek żona szła do lekarza + badania, więc co z małym.. Ja kolejny raz nie zgodziłem się zostawać w domu, zawsze zostawałem, nawet jak szła do fryzjera czy paznokcie to brałem urlop lub pracowałem z domu. Praca moja też dała temu związkowi na minus.. gdybym musiał wyjeżdzać itp to pewnie byśmy się rozstali po kilku latach. A tak na każde zawołanie byłem, zawsze.
W ten piatek powiedziałem że ja nie mogę.
Zaproponowałem oddać małego do jej rodziców albo do moich, ale jak ja mam zawieźć to do moich bo mam rzut beretem.
Zgodziła się.
Wsiadłem z rana o 6 i zawiozłem, przed pracą.
Po pracy jechałem od razu po dzieciaka.
Wróciłem do domu, nawet zbytnio nie siedziałem u rodziców. Kawa obiad...
Po powrocie już głupie zaczepki, a bo to a bo to. Najbardziej mnie denerwowały zaczepki typu:
"Czy ty to widzisz, że mnie skreślili twoi rodzice" "Chcą mnie wyrzucić z rodziny" "Twoja matka kiedyś powiedziała że jak będziecie potrzebowali coś załatwić to podrzućcie małego kiedy chcecie - Czyli nie chcą mnie, tylko małego"..
mnie to najbardziej denerwuje, bo wręcz no co mam mówić? Tak chcą wyrzucić ? Wiem że nie chcą, ale też wiem że żona jest na tyle uparta że jak mówię choć jedziemy na kawę cokolwiek to NIE. Wiem że oni ją dobrze rozpoznali(w przeciwieństwie do mnie)... nawet jej tego nie mówię bo to koniec świata byłby.. Że stoję za matką nie za nią.
No i tak w końcu mówię, przestań gadać o tych pierdołach. Wszedłem jestem 10 min w domu dzisiaj a ty mi z jakimiś pierdołami cały czas wylatujesz. (po prostu nie mam sił już na to, to są takie pierdy dla mnie że ja po prostu odpływam, gotuje się w środku że muszę czas tracić na takie dyskusje, które zawsze wręcz przeradzają się w awantury.) No i tym razem nie było inaczej. Cały czas w niej tkwi że została obrażona pół roku temu przez moją matkę itp.. Nie umiem z nią rozmawiać, w zasadzie nie rozmawiamy na poważne tematy. I to wszystko w obliczu tego jeszcze że jest w ciąży i była u lekarza, nawet nie rozmawiała o lekarzu... Po czym oczywiście ja wyszedłem na spacer bo dosłownie się gotuje, no i jeszcze krzyk że wszedłem w butach(zapomniałem kluczy) gdzie ona "cały dzień sprząta". Krzyk przy dzieciaku na ojca, 10 zdań dosłownie.. musiałem wyjść jak najszybciej.. wróciłem, nocy nie przespałem przez natłok myśli.

Ona będąc z małym to ciągle się śmieje, bawi, krzyczy piszczy itp. zachowuje się jak dzieciak po prostu. A jak mały śpi, to sprząta, gotuje, ewentualnie obgaduje koleżankę też z dzieckiem jak to ona źle wychowuje + siedzi na fb. W zasadzie mógłbym powiedzieć matka idealna... Ale zaczynam się niepokoić, patrząc na jej rodziców, teraz na to patrzę, trochę za późno wiem. To oni w zasadzie, no nie idzie z nimi porozmawiać na żaden temat, są dziecinni, nie znają się na niczym w zasadzie, tatuś się zna na rybach to można pogadać o rybach, jej mama to nie wiem w zasadzie na czym. Przerażają mnie wizyty u nich, zawsze jak jeździliśmy to nigdy nie było poważnego jakiegoś życiowego tematu, zawsze hihi hahah piesek kotek małpka.. + obgadywanie wszystkich ludzi na wiosce w koło.
A ja chodzę struty w środku w sobie, boli mnie to że jest w drugiej ciąży i to mnie boli na ten moment najbardziej. Mam cholernie duże poczucie winy za te dzieci. Widzę w przeciwieństwie do niej bo ona jest tak z tego zadowolona że nie wiem, jakbyśmy szczęśliwie żyli...
Ja już powoli nawet odpuściłem plany działki ,domu itp.. bo nie wyobrażam sobię na ten moment wchodzić w coś takiego z własną żoną. Czuje że spadły mi okulary z oczu i jakbym się obudził w innym świecie. Oczywiście teraz jest etap kiedy się nie przytulamy, nie całujemy itp. dlaczego ? no bo ja nie ten.. ale jak ja bym chciał przytulić chociażby to by odpychała, przecież ją ranię a potem tule i chce buziaka.  Skolei wiem dobrze że jakby ona chciała się teraz przytulić przykładowo to bym przytulił.. Jakby to ona chciała pogadać to byśmy gadali. Ale no że ja teraz jej powiedziałem że gada o pierdołach, to będzie milczenie przez kilka dni, uraziłem.

Czyli umie się sobą zając, to jest spory plus.

Spróbuj obracać to w żart. Żeby to nie było aż tak ważne i irytujące.