Cesarskie cięcie na życzenie w Warszawie - Netkobiety.pl

No właśnie nie jestem, a panicznie się tego boję. Na tyle, że z moim byłym chłopakiem kiedyś bardzo ograniczyłam współżycie, bo bałam się wpadki.
Idę do psychoterapeuty, ale on mi też nie zagwarantuje CC, a ja właśnie o to pytam- czy prywatne kliniki dają pewność, że się rozwiąże poród przez cesarkę?

Oczywiście, że lekarz może odmówić CC. CC to poważna operacja.
Psychoterapia nie jest po to, żeby Cię przekonać, że możesz mieć CC tylko, żeby pomóc Ci wygrać z tokofobią.

Przede wszystkim idź na terapię. I dopiero jak skończysz terapię to jakkolwiek myśl o ciąży. Fobie się leczy. To jest Twój kierunek. Nie zakładanie już teraz, że to będzie super wymówka do CC w przyszłości.

Nie zdajesz sobie sprawy, jak wielką różnicę robi dziecku CC. Co innego CC konieczna z różnych względów, a co innego zakładanie juz teraz, że Ty koniecznie chcesz i już. Jeszcze nogą tupnij i focha na lekarza. Nikt Ci nie da 100% gwarancji, że będziesz miała CC. Tak samo jak nikt nie da żadnej kobiecie 100% gwarancji, że urodzi naturalnie. Poza tym są standardy i wytyczne Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników, lekarz pracujący zgodnie z etyką lekarską nie da Ci gwarancji cesarki.

Myślisz, że normalna kobieta skacze z radości na myśl o porodzie SN? No ja nie widziałam takiej każdy wie jak to wygląda, każdy się boi.

Btw. moja koleżanka miała dwie cesarki z powodu zatrzymania akcji porodowej i przy tej drugiej kroili ją na żywca bo znieczulenie nie zadziałało to ja już wolę SN.

Tak wiem, leczę fobię. Tylko jak widać nie wiesz, na czym ona polega. Kiedyś w ogóle bym się na dziecko nie zdecydowała, przez tą fobię. Dzięki wizycie u psychologa jestem teraz skłonna zajść w ciążę, ale tylko przy CC, w innym przypadku nie

To co piszesz o tych lekarzach i towarzystwie to tak, wszystko jasne, ale to państwowo, a ja jak wcześniej napisałam- nie wyobrażam sobie innego porodu niż tego prywatnie

I nie gadał głupot, że "Jeszcze nogą tupnij i focha na lekarza" bo tak mówi osoba, która nie ma bladego pojęcia o świecie psychiatrii. Tak, tokofobia jest wskazaniem do CC. Jestem na grupie o tokofobii na fb i tam dziewczyny mi napisały, że one od psychiatry dostały skierowanie do cc i nie miały żadnego problemu. Ja się tylko tyle głupot naczytałam dotyczących różnych lekarzy, że boję się, że ktoś mi odmówi, zostawi mnie na lodzie i co wtedy? Nie chcę usuwać w razie czego. A to ja powinnam decydować o własnym ciele i zdrowiu psychicznym. Narażanie kogoś na utratę zdrowia i olbrzymi stres poprzez poród sn jest idiotyzmem, ale no wszyscy wiemy, że są też tacy lekarze w Polsce
A ja mam tokofobię, więc wskazanie jest, natomiast Klaudia Klara powiedziała wprost- że nie wyobraża sobie rodzić naturalnie i już. I nikt jej nie robił z tego powodu wyrzutów, bo każdy ma prawo decydować o własnym ciele i zdrowiu psychicznym
Ja się tylko boję, że pomimo pójścia np. do prywatnej kliniki i tak dostanę odmowę. Wiem, że w klinice Esculap w Bielsku Białej nie robią żadnych problemów z CC i biorą tam wszystkich, panie bardzo tą klinikę chwalą, ale ja jestem z Warszawy, więc to trochę daleko i dlatego nie wiem, co robić. A może podzwonić po klinikach i zapytać w sumie, jak to wygląda? Czy osoby z tokofobią kwalifikuje się pod CC? I będę miała wtedy odpowiedź

Kurczę, podajesz słabe argumenty. Zbyt słabe, żeby mnie przekonać.
W XXI wieku CC nie jest dużo gorsze niż SN. Jeśli kobieta ma tokofobię to bezpieczniejsza jest dla niej CC. I jak ktoś ma pojęcie, choć minimalne o psychiatrii to nie trzeba mu tego tłumaczyć.

Jeśli chodzi o cesarkę, to termin jest ustalany na tyle wcześniej, żeby nie doszło do sytuacji, że nagle zaczniesz rodzić 2 dni przed terminem. Pytałam się już o to na jednym forum o ciąży

I jak tak piszesz to chyba racja- dla mnie lepiej, żebym nie zachodziła w ciążę. Dla bezpieczeństwa mojego i ewentualnie dziecka. Najwyżej w przyszłości adoptuję. Czytałam w sumie kilka takich sytuacji, że kobieta z panicznego strachu zrezygnowała z zajścia w ciążę i adoptowała z mężem dziecko. Tak też w sumie można. Tyle jest dzieci w domach dziecka, że może to i lepiej

Tak, mam partnera na stałe. On nie ma parcia, że musi być jego krew. Powiedział, że jeśli mam się poczuć lepiej to możemy też adoptować.
Nie myślimy o dziecku teraz, ale rozmawiamy o tym wcześniej. To jest dla ciebie absurd? Więc miałam z nim o tym nie rozmawiać, a potem po ślubie by się okazało np., że ja chcę adoptować, bo mam fobię, on by miał parcie na swoje i co wtedy? Wydaje się to nierealne, ale takie sytuacje się zdarzają. Czytałam kiedyś wpis faceta, która powiedział, że zastanawia się, czy się oświadczyć swojej dziewczynie, bo oboje mają po 27 lat, planował zaręczyny a tu nagle jego dziewczyna, której znajoma zaszła w ciążę powiedziała, że ona rodzić nie chce, bo się bardzo boi i że chce adoptować dziecko, a facet miał parcie na swoją krew i zaczął się zastanawiać, czy aby na pewno chce się z tą kobietą wiązać. Tylko oni byli wcześniej od jakiś kilku lat razem, on planował się zaręczyć i nie gadali nigdy o tak ważnej kwestii jak dzieci. I potem powstają takie nieporozumienia, a Ty piszesz, że to absurd. Nie ogarniam tego, nie rozmawiacie ze swoimi facetami o przyszłości?
No i nic, może dla mnie w sumie lepiej, żebym adoptowała, bo po co narażać życie swoje i dziecka tylko dlatego, że ma się fobię....

Dziękuję bardzo za opinię :*

Tak, wiem, że cc to poważna operacja, ale mniej mnie przeraża, niż sn. Obu tych rzeczy się boję, ale cc mniej. A może rodzenie dzieci w ogóle nie jest dla mnie i to jest jakiś znak?

Tak, psycholog to dobry pomysł, już byłam i czuję się trochę lepiej, po kilku wizytach może przestanę bać się widoku ciążowych brzuchów

Tak, panicznie boję się bólu. To raz
A dwa poród sn kojarzy mi się z takim odarciem z intymności, z godności.... no siedzisz rozkraczona, krzyczysz z bólu, lata ci nie wiadomo ile personelu między nogami, wszyscy się "tam" gapią, wylewają się z ciebie płyny ustrojowe, krew, można się wypróżnić (co następuje wyjątkowo często przy porodach sn), do tego krocze też jest często nacinane i zszywane i też bardzo często mogą powstać zrosty (o których się nie mówi), krocze może pęknąć, być poszarpane...
O nieeee to nie dla mnie. Obawiam się, że bardzo by na tym ucierpiała moja psychika. Jak sobie tylko o tym pomyślę, to mi słabo. Po prostu za dużo wiem o porodach. Może gdybym nie wiedziała aż tyle to bym nie miała tego problemu. Sama nie wiem. W każdym razie dodatkowo oglądałam z ciekawości filmiki na youtube z porodów, żeby się przekonać, że kobiety to przechodzą i jest to coś normalnego, ale utwierdziłam się tylko w przekonaniu, że to na pewno nie jest dla mnie.
CC to jednak operacja, mniej mi się kojarzy z porodem, może dlatego tak się jej nie boję
Ale kurczę, może faktycznie rodzenie nie jest dla mnie i powinnam tak jak wiele kobiet z tokofobią po prostu adoptować i już? Facet, jeśli kocha to to zrozumie, bo zdrowie żony przecież też powinno być ważne...

Autorko, tokofobia jest wskazaniem do cięcia cesarskiego. Nie wiem w jakiej części kraju mieszkasz, i czy tak naprawdę ma to znaczenie, ale w moim województwie nikt nie robi z tego problemu nawet w publicznych placówkach.

Edit: przepraszam, w temacie jest jasno napisane, że chodzi o Warszawę.
Myślę zatem, że skoro w mniejszych miastach lekarze akceptują zaświadczenia o tokofobii, to w stolicy nie powinno być problemu.

Wolisz odebrać sobie możliwość posiadania dziecka biologicznego niż iść się skutecznie leczyć?

Nie adoptuj dziecka w takim przypadku, serio.

Ja trochę nie czaję tego, że interesuje Cię tylko Twoja wygoda, ale masz gdzieś to, jak poród przez planowane CC wpływa na dziecko. Nie da się w 100% ocenić rozwoju dziecka przez USG. Zdarza się, że na planowym CC okazuje się, że dziecko jest urodzone za wcześnie, jest kilkaset gram mniejsze niż być powinno i ląduje w inkubatorze.

Wyciąganie zdrowego dziecka przed terminem, w którym to dziecko samo decyduje się na wyjście z brzucha zawsze jest obarczone ryzykiem jakiegoś niedorozwoju.

A co do porodu SN, intymności itd, to są już prywatne kliniki, w których rodzisz jedna w jednej sali, może być przy Tobie partner, doula, pomaga położna, nie ma setek ludzi i nikt się obok nie kręci. Ba, możesz rodzić ubrana w szeroką koszulę porodową, możesz rodzić w basenie, możliwości teraz jest masa.

Edit. Wiesz, ja też nie jestem jakąś psychofanką porodów SN sama długi czas twierdziłam, że jak coś to będę brać cesarkę, bo mam dużą wadę wzroku, która w trakcie porodu może się zwiększyć.
Ale potem zaczęłam się doedukowywać, poznaję ciągle swoje prawa, wiem, że mogę mieć swoją zaufaną położną, wiem, że mogę sobie nie zyczyć rutynowego nacinania krocza, wiem, jakie są konsekwencje obu typów porodów dla matki i dla dziecka. Ten kierunek doradzam zamiast fiksowania się na jednym. Bo nigdy nie wiemy, co się wydarzy.

Karmić piersią też nie chcę ale to pewnie wyjdzie w praniu. Chcę mieć w przyszłości dziecko, jakoś to dziecko będzie musiało ze mnie wyjść. Są kobiety, które rodzą szybko i w miarę bezboleśnie i marzę o tym, że to będzie mój przypadek osobiście bardziej przeraza mnie połóg, zmęczenie, baby blues, bycie obolałą po porodzie (jakimkolwiek), zastoje mleka w piersiach i poporodowy rozciągnięty brzuch sam poród w porównaniu z tym to już pikuś

Przede wszystkim uważam, że fobie się leczy.
Żaden poród nie daje gwarancji braku powikłań.

Oj umawiają wcześniej w 39 tygodniu to już możesz urodzić 2 dni przed planowaną cesarką i nici z cesarki.
Ja urodziłam się w 37 tc, moja siostra tak samo. Obie naturalnie, obie bez powikłań, po prostu zaczął się poród

Winter, nie napisałam, że osoba z chorobą psychiczną nie nadaje się na rodzica i uwierz, jestem ostatnią osobą, która by coś takiego napisała, kto mnie zna, ten wie.

Fobie się leczy. Fobii można się pozbyć. Zakładanie z góry, że „to ja zaadoptuję dziecko, bo mam fobię i nie chcę rodzić” to pójście po najcieńszej linii oporu. Takiego sposobu myślenia i „rozwiązywania” problemów nie chciałabym przekazać żadnemu dziecku, czy biologicznemu, czy adopcyjnemu.

Otóż to.

No właśnie są takie przypadki, gdzie ta cesarka niby była w dobrym terminie, a potem okazywało się, że dla dziecka było za wcześnie na poród.
Wiadomo, że nikt specjalnie nie robi źle, ale jednak przy prawidłowej ciąży to fizjologia decyduje, kiedy jest odpowiedni czas na to, zeby dziecko zaczęło żyć poza brzuchem.

Dziękuję bardzo za ten komentarz! Bardzo podniołaś mnie na duchu!
Właśnie ja piszę wyraźnie, że mam taką fobię, że przez lata byłam pewna, że nie będę miała dzieci w ogóle. Znajoma na grupie o tokofobii napisała "Idź do psychologa, dzięki niemu wiele dziewczyn z tokofobią jednak zdecydowały się na dziecko, niektóre nawet na sn"- co oznacza właśnie, że terapia ma za zadanie sprawić, że kobieta nie będzie się bała zajść w ciążę, a nie że od razu musi rodzić sn. Przecież dla zwykłej kobiety sn to może być trauma, a co dopiero, jeśli ma się fobię.
Dlatego odwołałam się do youtuberki Klaudii Klary, bo ona jest taką moją inspiracją, że się da. Sama w swoim filmiku powiedziała "Czy będę rodzić naturalnie? Oczywiście, że nie. Dla mnie to narząd erotyczny i chcę, żeby został narzędziem erotycznym, a nie, żeby przez niego przechodziło dziecko. Skoro mamy dzisiaj takie możliwości, to czemu z nich nie skorzystać?"- i te słowa mam za uszami. Tylko dzięki temu jeszcze biorę pod uwagę, że mogę zostać kiedyś mamą. I bardzo ją szanuję za to, że powiedziała to wprost
Większość celebrytów ma robione cc, tylko się nie przyznaje, żeby taka fala hejtu na nich nie spłynęła
Ja, z moją fobią, jeśli bym w przyszłości chciała mieć dziecko, to pójdę do prywatnej kliniki, powiem, że mam fobię, powinni to wziąć pod uwagę, skoro nawet na nfz psychiatrzy wypisują skierowania, więc tym bardziej prywatnie, jak za to płacimy grubą kasę
I tak, pytałam też na jednej grupie o tej tematyce, co w przypadku, jeśli jest zaplanowane cc, a zacznie się rodzić wcześniej. Dziewczyny mi napisały, że jest to planowane w takim czasie, żeby było bezpieczne dla dziecka (nie było wyciągnięte zbyt wcześnie) oraz nie za późno, żeby kobieta nie zaczęła rodzić
Dziękuję Ci, bardzo mnie pocieszyłaś. Dobrze wiedzieć, że są jeszcze osoby, które uważają, że jedyna i prawdziwa matka to nie ta, która musi w bólach przecierpieć i mieć potem traumę.
Ja sama kiedyś w duchu zaklinałam, że chcę być facetem i nie musieć tego przechodzić. Niestety nie mam chyba wyboru. Chociaż zawsze było mi szkoda dzieci z domu dziecka. Było mi smutno na widok tych maluchów w takim miejscu. A może to jest właśnie moje przeznaczenie- żeby adoptować malucha? Dać dom niewinnej istocie, zamiast bezsensownie sprowadzać na świat kolejne...
Dodam, że rozmawiałam kiedyś z taką dziewczyną, zaszła w ciążę młodo, bo w wieku 22 lat, rodziła naturalnie, sylwetka nic jej się nie zmieniła, poród miała łatwy. Przekonywała mnie, że to nic takiego, ale widząc mój lęk sama powiedziała "Nie zmuszaj się do niczego, bo zawsze jest jeszcze adopcja". Najgorsze, co można chyba zrobić to zmuszać się do czegoś. Wtedy ani matka ani dziecko nie będą szczęśliwe

Edit: Serio? Zrezygnowałaś z posiadania dzieci przez takie poradniki?

Ja nie uważam, żeby kobieta która chce cc była gorszą matką niż ta co rodzi sn. Po prostu uważam, że cc ma o wiele więcej negatywnych skutków, zarówno dla mamy jak i dziecka, więc dla mnie cc to większe ryzyko

adiafora:
A ja jestem przeciwna sn na życzenie i co w związku z tym?
To matka wie, co dla niej najlepsze i nikt nie powinien się w to wtrącać
I nie ma nic złego w tym, że ktoś nie chce być w ciąży

Rising_Sun:
SN też ma wiele negatywnych skutków, tylko o nich się aż tak głośno nie mówi, ale jest pół na pół. Oba rozwiązania ciąży są tak samo niebezpieczne

Olinka:
Dla normalnej kobiety może i normalne jest sn, ale dla kobiety z fobią jest to niebezpieczne. Czytałam, jak chcieli kiedyś zmusić jedną kobietę z tokofobią do porodu sn. Efekt? Ze stresu i przerażenia zamknęła się w toalecie, nie chciała wyjść. Musieli wyważać drzwi, ale minęło trochę czasu, robili na gwałt cc, dziecko ledwo odratowali, matka też w ciężkim stanie. Nieeee nigdy nie dopuszczę do tak niebezpiecznej sytuacji, za bardzo bym się bała o swoje dziecko

Poza tym, czy ktoś tu potrafi czytać ze zrozumieniem? Ja nie prosiłam o porady psychologiczne mające mnie przekonać, że sn jest fajny, tylko pytałam, jak sobie załatwić CC. Jak to po kolei wygląda? Dzwonisz do szpitala, rozmawiasz z lekarzem o swoich obawach, płacisz ileś tam tyś tylko chciałam znać szczegóły
Nie ma praktycznie jednej odpowiedzi zgodnej z zadanym przeze mnie pytaniem

Nie, matka nie wie najlepiej. Dokształcona matka tak. Ale Ty nie wiesz o czym mowisz i kierujesz się fobią. Sorry, ale nie wiesz najlepiej co jest dobre dla dziecka. Tak naprawdę gdybyś chciala kierować się tym , co jest dobre dla matki i dla dziecka to leczylabyś ostro fobię, bo jak powiedziałam wczesniej, wiele się może zdarzyć w czasie porodu.

Suptialo, nie mam zamiaru do niczego Cię przekonywać, wyraziłam tylko własne zdanie na ten temat. Ty jak najbardziej możesz mieć swoje. Chodzi wyłącznie o to, że Twoja decyzja, pomimo przekonania o jej słuszności, wcale nie musi być najlepsza i warto rozważyć wszelkie możliwości.
Ponadto terapia być może pozwoli Ci przestać panicznie się bać i wtedy zdecydujesz już bez nadmiernego obciążenia lękiem.

Napisałam tyle, ile na ten temat wiem, czyli że jeśli będziesz mieć stosowne zaświadczenie od specjalisty, to lekarz prowadzący ciążę powinien wziąć je pod uwagę przy ustalaniu sposobu jej rozwiązania. Pojawiły się też inne, cenne dla Ciebie informacje.

Ja powtórzę. Nie ma sensu dywagować nad rodzajem porodu.
Na razie mamy kobietę z fobią, która myśli o wszystkim, tylko nie o tym, jak się z fobii wyleczyć, a od tego należy zacząć, bo zdrowa i szczęśliwa matka (nawet, jeśli potencjalna), to zdrowe, i szczęśliwe dziecko.

Jeżeli chodzi o adopcję dziecka. Boisz się, że dziecko urodzone siłami natury może doznać uszkodzeń przy porodzie. Owszem, tak się zdarza. Ale przy adopcji jest jednak większe prawdopodobieństwo, że ten słodki, smutny dzieciaczek którego tak Ci szkoda będzie również chory. Jeżeli nie fizycznie, to na pewno będzie miał różne traumy, opóźnienia i ciężkie przeżycia za sobą. Do domów dziecka raczej nie trafiają dzieci ze szczęśliwych, spokojnych rodzin. Myślę, że naprawdę łatwiejsze jest te parę godzin porodu od tej tytanicznej pracy jaką trzeba włożyć w pokochanie i wychowanie zaadoptowanego dziecka.  Do tego naprawdę trzeba mieć ogromną motywację i predyspozycje. Argument, że żal Ci jest dzieci z domu dziecka, to sobie jedno zaadoptujesz jest moim zdaniem kiepskim argumentem.

Nie jest dziwne, ze osoba kojarzy porod sn z odarciem z godnosci. Matki to same akceptuja i osoby sa tak przyzwyczajone do polozniczej przemocy, ze nawet nie wiedza, ze ich ta przemoc dotyka. Na calym swiecie jest ogromny problem z tym, byly na ten temat sledztwa. Pracownicy sluzby zdrowia sami mowili, ze lekarze rozrywaja krocze, przecinaja kiedy nie trzeba, zmuszaja, nie pytaja czy moga cos zrobic, robia cos jak ktos mowi nie, wkladaja palce w kobiete jak ta nie zyczy sobie. To jest wszedzie, w Polsce, w Anglii, w Stanach.
To jest taka plaga przemocy i gwaltu na ludziach i ich prawach, ze praktycznie kazdy wie, ze to beda nieprzyjemne doswiadczenia.
Mamy mase matek z PTSD. Wiec, taka fobia przed tym porodem nie wychodzi tez z niczego.

Matka powinna byc wazniejsza od dziecka, chyba, ze ona sama okresli, ze wazniejsze jest dla niej dziecko.
Najbardziej cytowane ryzyko dla dziecka, jezeli idzie o cesarke to:
'Transient tachypnea of newborns is 2-to 6-fold more common during elective cesarean delivery compared to vaginal birth.'
i BARDZO male ryzyko uszkodzenia ciala instrumentem chirurgicznym.
Sa badania mowiace, ze dzieciak moze w pozniejszym zyciu miec astme (moze w sensie, ze to wydaje sie bardziej prawdopodobne w przypadku cc nizeli sn), ale jest to teoria. Byla tez teoria, ze cesarskie ciecie zwieksza ryzyko otylosci w przyszlosci u dziecka, ale najnowsze badania mialy wyniki zaprzeczajace tej teorii.
Jak dla mnie to nie jest ryzyko, ktorego bym sie nie podjela jezeli chodzi o dzieciaka. Szansa, ze umrze jest mala.
Wieksze ryzyko jest jezeli idzie o matke i komplikacje, bo tutaj sa juz dosc duze roznice. Jest duza szansa wykrawienia i jest tez tym wieksza szansa jezeli kobieta ma ponad 35 lat. Wolalabym miec ryzyko wykrawienia nizeli jakiekolwiek problemy kobiet rodzacych sn od wypadajacej macicy, po hemoroidy, nie trzymanie moczu, uszkodzenie nerwu i brak czucia, permanentny bol i tak dalej i tak dalej. Te jednak sa czesto rezultatem przemocy polozniczej, a nie samego porodu sn. Zlej opieki, a kobiety sie nie znaja i nie wiedza. Nie wiedza, ze opieka jest zla. Za to pracownicy szpitala tak, dlatego to oni pisza artykuly o tym jak lekarze uszkadzaja cialo, sprawiaja bol i pogarszaja sytuacje.
Nie bardzo tez rozumiem czemu ludzie boja sie zastrzyku przy cesarce, kiedy normalna praktyka jest podanie znieczulenia przy zwyklym porodzie. Chyba, ze ktos lubi bol i ze znieczulenia nie korzystal?

Cala kultura rodzenia jest zla i stad skaczace cesarki sa tego rezultatem. Jest zla opieka, zla pozycja pacjentki do rodzenia. Pacjentka nie powinna lezec rozkraczona poniewaz to pogarsza jakosc porodu i zwieksza szanse komplikacji. W niektorych szpitalach juz sie tego nie robi. Caly porod jest dopasowany pod wygode LEKARZA, a nie rodzacej. W wielu wypadkach rozcina sie krocze bez potrzeby, bo lekarz chce wyjsc. Przyspiesza sie porod specjalnie zeby zaoszczedzic czas. Sa juz pewne polozne, ktore stosuja inne metody i zadne rozrywanie krocza (bo czasem lekarz rozrywa, a nie nawet rozcina) nie jest im potrzebne poniewaz w wiekszosci wypadkow jest zbedne i cialo da sobie rade, ale nie tak szybko jak doktor chce. Nie ma co marudzic, ze kobiety nie chca sn tylko trzeba zajac sie problemami w samej instytucji medycznej.

Wiem, ze pytasz o to czy to sie da zalatwic. Powiedzialabym, ze szanse sa duze na to, ze sie da to zalatwic. Nie mozesz byc pewna, ze sie uda chyba, ze masz nieograniczone pieniadze, wtedy 100% jest, ze sie bedzie dalo.

Nie, w sumie nigdy nie chciałam, potem się nasłuchałam porad o tym jak to trzeba mieć bo to najlepsza rzecz jaka Cię może spotkać no to postanowiłam zweryfikować temat. Tylko się utwierdziłam w przekonaniu że mój model idealnego rodzicielstwa z mlekiem modyfikowanym i nianią na cały etat nie jest pożądany xD A już teksty o tym jak to dzieci najlepiej nie odkładać i nosić w chustach nawet do kibla na dwójeczkę to mnie aż pobawiły do łez:D Widać matka natura znowu się pomyliła i zapomniała zrobić z nas kangurzyc

Ale serio, kobiety dziś są szurnięte na punkcie dzieci, gorzej że nie tylko swoich ale również i tych wszystkich w okolicy. Bo ona czytała że dla dziecka najlepsze jest ..... I głosi to jako jedyną słuszną opcję, bez żadnej refleksji że ktoś może jednak bardziej równoważyć potrzeby swoje i dziecka i nie podążać ślepo i wbrew sobie za tym wszystkim.

Dlatego ja bardzo ci kibicuję, dzieci, dziećmi ale bez przesady, każdy ma swoje granice i cieszę się że niektórzy o tym pamiętają. Nie musisz być idealną matką z idealnym dzieckiem, starczy że nie wychowasz psychopaty a świat i system emerytalny już będą ci wdzięczne

Znasz jakieś dziecko ze szczęśliwej rodziny przebywające w domu dziecka?????

Może jak będzie malutkie, to nie będzie pamiętało. Ale gwarantuje Ci, że jak już podrośnie, to na 100% ktoś je w tym temacie uświadomi. A wtedy raczej to nie będzie czas w życiu, który będziesz miło wspominać.
Uświadomcie to sobie, że jeżeli nie chcecie mieć swoich dzieci biologicznych, to tym bardziej nie będziecie naprawdę chcieli być rodzicami dla dzieci adoptowanych.

Czytając niektóre wypowiedzi można pomyśleć, że urodzenie dziecka to jakieś męczeństwo.
Szukacie, dziewczyny, jakichś skrajnych przykładów i zupełnie niepotrzebnie karmicie swoje lęki. Kiedy ja zaszłam w ciążę, a muszę dodać, że byłam już mężatką, ale nie była to planowana ciąża, podeszłam do tematu zadaniowo, elastycznie, nastawiłam się pozytywnie i z podejściem, że to co mogę, to o siebie jak najlepiej dbać, a cała reszta nie jest już ode mnie zależna. Mimo dbałości dwa miesiące spędziłam w szpitalu i uważam, że były to dobre dwa miesiące, bo czułam się tam bezpieczna i zaopiekowana, a przede wszystkim dzięki nim urodziłam zdrowe dziecko i urodziłam w terminie, choć groził przedwczesny poród.
Jak wcześniej wspomniałam, rodziłam w państwowym szpitalu, wtedy porody rodzinne były jeszcze rzadkością, ale tam były już możliwe. Potraktowano mnie po ludzku, z godnością, jak osobę, która liczy na pomoc, tej pomocy oczekuje, a zadaniem personelu jest podzielenie się swoją wiedzą, doświadczeniem i zaopiekowanie się pacjentką w najlepszy możliwy sposób. Naprawdę nawet przez chwilę nie czułam się ani upokorzona, ani jak problem, którym niestety trzeba się zająć. Za to wszystko nie zapłaciłam nawet złotówki, a mój mój mąż dyplomatycznie coś próbował zagadać, to ordynator od razu zaoponował. Jedynie przy wyjściu symbolicznie podziękowałam za opiekę. Ciąża i poród to nie był żaden heroiczny wyczyn. I nie, ja nie jestem wyjątkiem, takich jak ja są miliony, dlatego nie rozumiem tego nakręcania się. Po co to sobie robicie?

P.S.
To tak jak ze stawieniem samemu sobie diagnozy z dr Google - im człowiek więcej czyta, tym jest bardziej chory, czasem dawno powinien umrzeć.

Na jakiej podstawie twierdzisz, że większość ludzi uważa, że adoptowane dzieci mają predyspozycje, by zasilić tę część społeczeństwa, którą zwyczajowo nazywamy patologią? Moim zdaniem jest to zbyt daleko idący wniosek. Owszem, te dzieci mogą być w jakiś sposób obciążone, ale to nie w tym kierunku. W końcu nikt nie rodzi się alkoholikiem, narkomanem czy leniem, któremu wszystko się należy. To życie, w tym wychowanie, nas kształtuje, a nie sam fakt przebywania w biologicznej czy adopcyjnej rodzinie.

Winter.Kween, odnoszę wrażenie, że nie zrozumiałaś mojego przekazu. Nie umniejszam niczyim lękom i staram się rozumieć problem, chodzi wyłącznie o to, żeby nie wyostrzać zmysłów na negatywne sygnały. To naprawdę niczemu nie służy. Swój przykład podałam wyłącznie na potwierdzenie tezy, że może być inaczej. Tu niczego nie zostawia się przypadkowi - można poszukać odpowiedniej placówki, zapoznać się z opiniami na jej temat, można zadbać o dodatkowe wsparcie w osobie douli. Teraz jest tyle nowych możliwości, o których ja nawet nie mogłam pomarzyć, że aż zazdroszczę.
Moim zdaniem straszenie naprawdę Autorce nie pomaga.

Popieram Królową Chłodu we wszystkim. To, że jesteśmy matkami to nie czyni z nas męczennic. Zdanie "jakaś plaga z tymi cc na życzenie. Co druga ma tokofobię. Nie chcą naturalnie rodzić. Karmić piersią nie chcą. Niedlugo w ciązy nie będą chcieć chodzić. Surogatki sobie wynajmą. Jestem przeciw cc na życzenie. " jest bez sensu. Mamy XXI wiek i każdy powinien decydować o własnym ciele.
Ja też mam postanowienie, że jeśli mój przyszły mąż będzie chciał dzieci, to ja widzę poród tyko przez cesarkę i to prywatnie.
Wpisz sobie Suptiala w google frazę: "moi-mili urodziłam dzieci w prywatnym szpitalu"
Tam kobieta opisuje, że też bała się bardzo porodu, bólu. Zdecydowała się na cc w Medicover, teraz ma już 2 dzieci i powiedziała, że poleca serdecznie każdemu, bo sama może teraz przyznać, że poród może być przyjemny i bezbolesny, a dodała nawet, że opuszczając szpital nawet było jej przykro, że tak szybko, bo tak dobrze się tam czuła. I mam takie samo podejście- po co ma boleć, po co mieć traumę i złe wspomnienia, skoro można zapłacić i może nie boleć? Ta dziewczyna mówiła, że to nie jest żadna reklama dla medicover, tylko była po prostu bardzo zadowolona i to było czuć w jej tekście, więc polecam zajrzeć

To dobrze że postanowili zbadać temat, ja doceniam kiedy ktoś bada temat, informuje o wynikach ale nie przepadam jak ktoś chce mi mówić jak mam żyć bo mu coś w badaniach wyszło:D Ja głęboko wierzę że sn dla większości kobiet okaże się lepszym wyborem, tak samo jak znakomitym wyborem okaże się karmienie piersią. Czy sn będzie dobrym wyborem dla kobiety panicznie bojącej się bólu? Czy będzie dobrym wyborem dla pań mdlejących na poborze krwi? Czy karmienie piersią będzie najlepszym wyborem dla kobiety która planuje jak najszybszy powrót do pracy? Wątpię. Czy z tych dzieci z wyżej wymienionych powodów wyrosną patole? Również wątpię. Taka kobieta matką roku może nie zostanie ale na ludzi ma szansę wychować

btw, jako stały bywalec ortopedii mogę powiedzieć że według wytycznych lekarskich to tylko stół i krojenie... Według fizjoterapeuty terapia i ćwiczenia w domu i będzie dobrze:D Dobrze że o kręgosłupie mogę sama decydować i nikt nie robi problemów ani nie ocenia jeśli wolę kroić albo wolę ćwiczyć z fizjo
btw 2, straż miejska też określa ile mandatów powinni wystawiać strażnicy, czy to jest dla dobra obywateli? Znowu wątpię

Owszem i wiem też, że tokofobia JEST WSKAZANIEM DO CESARSKIEGO CIĘCIA. To jest dosyć podstawowa sprawa na psychiatrii. Żaden dobry psychiatra nie dopuści do tego, żeby ktoś z fobią musiał się nagle z nią zetknąć, bo może być to tragiczne w skutkach.
Więc jeśli ktoś panicznie boi się porodu, jak autorka (ja w sumie też, chociaż nigdy nie myślałam o tym aż tak, bo ja mogę nie mieć dzieci, więc mi to trochę zwisa) to jak najbardziej powinien dostać skierowanie do cesarskiego cięcia

Pięknie ujęte

Tokofobię się leczy, oczywiście, tylko większość wyleczonych tokofobii polega na tym, że kobieta decyduje się w końcu zajść w ciążę, najczęściej zakończoną cc, żadno sn, bo to mogłaby być dla kogoś trauma po prostu. W drastycznych przypadkach matka może mieć tak złe wspomnienia, że nie nawiąże nawet odpowiedniej więzi z dzieckiem- czytałam kiedyś wypowiedź matki, która jak patrzyła na dziecko to widziała ból, nie miłość. Tak źle wspominała poród

Co do cc na życzenie to się zgadza- autorka źle to określiła, bo ona jak najbardziej wskazania ma, tylko się boi, czy lekarz jej aby na pewno da skierowanie z tego powodu, a nie wyśmieje. Ja byłam kiedyś w grupie o fobiach i jedna dziewczyna zadała takie właśnie pytanie. 100% dziewczyn odpowiedziało wtedy, że lekarz jak najbardziej dał im bez żadnego problemu skierowanie na cc i większość miała cc w państowych szpitalach (jak nie wszystkie, jeśli dobrze pamiętam)

Jeszcze jedno do autorki
Moja znajoma też ma tokofobię. Planuje dziecko i jest spanikowana. Przejrzałyśmy razem ofertę Medicover i na stronie mają 3 pakiety: naturalny, cesarka i prestige
Przy pakiecie cc faktycznie gdzieś w połowie pisze, że ze wskazań medycznych.
Jednak weszłyśmy w ten link nieregulaminowy link z ogólnym info o porodach i pisze tam "Ty decydujesz jak przebiegnie Twój poród. Ofertę oddziału położniczego przygotowaliśmy tak byś mogła stworzyć najlepszy dla siebie pakiet. Liczymy się z Twoją opinią i szanujemy Twoje wybory."
To brzmi tak jakby właśnie nie mogli napisać, że chodźcie weźmiemy każdego na cc, ale jeśli porozmawiasz z lekarzem o obawach, zapłacisz (Medicover jest bardzo drogi) to jest małe prawdopodobieństwo, że odmówią.
Poza tym napisałyśmy post na jednym forum o fobiach i tam dziewczyny pisały, że w prywatnych szpitalach jest to traktowane jak usługa i że 9/10 porodów tam to CC.
W Warszawie jest nawet szpital prywatny, który robi tylko cc na życzenie, było to już chyba tu poruszone, ja tylko potwierdzam, bo takie info też znalazłam
Może się przyda
Nigdy nie słyszałam, żeby komuś prywatnie odmówili cc, a jeśli powiedz, że tak panicznie się boisz to nie wiem, jak niby mogą odmówić. Chcesz dać kasę, masz stany lękowe i dalej źle? Nie, to tak nie działa

Witam wszystkich. Dawno mnie tu nie było, ale zmieniłam pracę i miałam masę obowiązków

Lady Loka
Twoje argumenty ani trochę do mnie nie przemawiają. Rin ma rację i zrozum to. Ja bym wolała się zabić niż rodzić naturalnie i koniec kropka. Zmusisz mnie do sn, bo tak wypada? To moje ciało i jestem w stanie zapłacić, byle mieć cc i nikt mi nie będzie mówił, jak mam traktować swoje ciało. I naucz się czytać ze zrozumieniem- nie pytałam cię o opinię i porównanie porodów, tylko jak załatwić cc prywatnie, gdyby psychiatra odmówił skerowania z powodu tokofobii. Weszłam na jedną stronę i dziewczyny tam pisały, że nikt im tego nie odmówił, w sensie każda z tokofobią dostała skierowanie na cc i nikt nie robił problemu, jednak są różni lekarze i gdybym ja u któregoś z rzędu lekarza takiego skierowania nie dostała to co mam zrobić, jak załatwić prywatnie.
Moja znajoma mówiła ostatnio, że jej koleżanka zgłosiła się do Medicover i nie robili z cesarką żadnych problemów, ale to było 3 lata temu i nie wiem, czy coś się nie zmieniło, na stronie kliniki też piszą, że cc tylko ze wskazań medycznych. I ja niby wiem, że tokofobia jest wskazaniem do cc i liczę, że jakbym zgłosiła się do prywatnej kliniki i powiedziała, że cierpię na tokofobię to by mi wpisali to jako wskazanie, ale boję się, że mogą odmówić, bo trafię na jakiegoś głupiego, staroświeckiego lekarza i co wtedy?
Pytam o to teraz, bo jak będę w ciąży to będzie za późno na dowiadywanie się takich rzeczy
To moje ciało i ja o nim decyduję, nie inne dziewczyny, nie ginekolog. Nie popieram cesarek na nfz, ale czemu by prywatnie mieli nie zrobić? Skoro chcę zapłacić?
"Moim zdaniem te wszystkie dziewczyny, które publicznie pokazują, że zaplacą kilkanaście tysięcy i mają cesarkę na życzenie, tak naprawdę działają na szkodę kobietom." a moim zdaniem rodzenie sn w państwowym szpitalu wyrządza szkodę i kobietom i dzieciom. I co ty na to? Cesarka w prywatnym szpitalu to przynajmniej gwarancja, że personel się postara, że będzie sterylnie. A państwowo rodzisz na sali z drugą osobą, do sali ciągle ktoś włazi. Obrzydlistwo
" co oczywiście nie dyskwalifikuje w żaden sposób cesarek z powodów medycznych lub nagłych ratujących życie." pisałam tutaj o tym ja, pisała królowachłodu, pisała Rin, że tokofobia jest wskazaniem do cc. Czego więc nadal nie rozumiesz?

Popieram wszystko
Czemu ja jako kobieta mam być do czegoś zmuszana?
Wolę umrzeć niż rodzić naturalnie. Nie żartuję. Stwierdziłam, że jak następnym razem pójdę do ginekologa to zapytam wprost, czy w przypadku tokofobii jest taka opcja, żeby zapłacić za cc i ginekolog powie, że tak, to super. A jeśli nie, to wolę dziecko adoptować.
Fobia to fobia i ręce mi opadają, jak czytam idiotyczne wpisy typu "No przecież kobiety rodzą od tysięcy lat!" albo "Dzisiaj kobiety stały się bardzo wygodnickie"
No aż się we mnie gotuje. Jeśli coś takiego wymyślono, a mnie na to stać to czemu mam niekorzystać? Ciemnogród straszny.
Pomijając fakt, że przy porodach kobiety umierają. A poza tym cesarka to nie żadne pójście na łatwiznę. To poważna operacja. Niezbędna dla kobiet z tokofobią.
Jak mi ginekolożka powie, że nie ma czegoś takiego to jej powiem wprost "A to jadę podwiązać jajowody do Niemiec" i po strawie

A ja Ci współczuję życia z fobią i tego, że nic z nią nie robisz. Nie chodzi mi o to, żebyś zmieniła zdanie w sprawie porodu, pewnie jakbym miała możliwość to też rodziłabym prywatnie w ładnej pachnącej sali i w sposób jaki jest dla mnie najlepszy, jednak życie z fobią to nic fajnego. Jak stać Cię na prywatny poród, to pewnie na terapię też.
U mnie w państwowym szpitalu jak ma się zaświadczenie od psychiatry odnośnie CC to nikt tego nie podważa.