Postawiłem na swoim, dobrze zrobiłem.. ? - Netkobiety.pl

Witam,

W sierpniu poprzedniego roku poznałem pewną dziewczynę na portalu randkowym, ona mieszka +/- 200 km od mojego miejsca zamieszkania, ale wiadomo, że na samym początku nikt nie zwraca uwagi na to ponieważ nie wiadomo dokąd idzie te znajomość.

Rozmawiało nam się bardzo dobrze, złapaliśmy dobry kontakt no i tak dni mijały, przeszliśmy na messengera no,ale po jakimś czasie wrzuciłem pytaniem czy jest szansa się spotkać?
Ona była zainteresowana spotkaniem a ponieważ ma rodzinę w mieście oddalonym od mojego o 25 km to umówiliśmy się, że jak będzie na weekend u nich to po prostu ja przyjadę. Tak też się stało, spędziliśmy sobotnie i niedzielne popołudnie i oboje ocenialiśmy, że było miło i fajnie by było to powtórzyć. Tym razem zaproponowałem żeby przyjechała do mnie, mieszkam sam więc nie musiała by stresować się moimi rodzicami itd, zgodziła się i jakoś we wrześniu wpadła na weekend. Możemy przewinąć teraz do kwietnia/maja bo od tego września do końca marca byliśmy w stałym kontakcie, przyjeżdżała kiedy mogła (miała o wiele łatwiej jeśli chodzi o wolne aniżeli ja dlatego też to ona przyjeżdżała).

(...) Przez ostatni miesiąc były dni gorsze i lepsze (większa część to jednak ta gorsza) i na dzień dzisiejszy postanowiliśmy odpuścić sobie tą znajomość

Jeśli ona przyjechała by do mnie:
- ja zostaje w obecnej pracy i nie martwię się o umowę czy kredyt
- mamy gdzie mieszkać (mieszkanie w żaden sposób nie jest obarczone pożyczkami itd)
- ona powolutku może szukać pracy taką jak by chciała, nie musiałaby łapać pierwszej lepszej
- możliwość kupna większego mieszkania nie za rok, dwa czy pięć tylko właściwie "od ręki"
- znajomość miasta (ona znała poniekąd moje miasto gdyż czasami tu bywała u dalekiej rodziny)

jeśli ja bym wyjechał tam:
- zmiana swojego życia o 180 stopni
- na początku praca na śmieciówkę dopiero później możliwość otrzymania umowy na rok, później dwa i pewnie po tej drugiej przedłużyliby na czas nieokreślony
- brak znajomości miasta jeśli chodzi o mnie
- wynajęte mieszkanie za które TRZEBA PŁACIĆ podejrzewam, że z mediami to całą jedną pensję, z drugiej utrzymanie się
- gdy się coś psuje to ona wraca do rodziców a ja pozostaje sam...
- piękne miasto z wieloma fajnymi miejscami, to ogromny plus, przyznaję

Lady Loka napisał/a:

BezNicku27 napisał/a:

Jeśli ona przyjechała by do mnie:
- ja zostaje w obecnej pracy i nie martwię się o umowę czy kredyt
- mamy gdzie mieszkać (mieszkanie w żaden sposób nie jest obarczone pożyczkami itd)
- ona powolutku może szukać pracy taką jak by chciała, nie musiałaby łapać pierwszej lepszej
- możliwość kupna większego mieszkania nie za rok, dwa czy pięć tylko właściwie "od ręki"
- znajomość miasta (ona znała poniekąd moje miasto gdyż czasami tu bywała u dalekiej rodziny)

jeśli ja bym wyjechał tam:
- zmiana swojego życia o 180 stopni
- na początku praca na śmieciówkę dopiero później możliwość otrzymania umowy na rok, później dwa i pewnie po tej drugiej przedłużyliby na czas nieokreślony
- brak znajomości miasta jeśli chodzi o mnie
- wynajęte mieszkanie za które TRZEBA PŁACIĆ podejrzewam, że z mediami to całą jedną pensję, z drugiej utrzymanie się
- gdy się coś psuje to ona wraca do rodziców a ja pozostaje sam...
- piękne miasto z wieloma fajnymi miejscami, to ogromny plus, przyznaję

Zacytuję jeden fragment tylko.
Ale odniosę się do całości. Ty naprawdę nie widzisz, że sam też przyjmujesz tylko jeden możliwy scenariusz i olewasz inne? Plus podejście masz co najmniej dziwne...

Jeżeli ona wyjedzie do Ciebie:
- zmienia swoje życie o 180stopni
- brak znajomości miasta
- umowa na śmieciówce, potem na rok, potem przedłużona...
- gdy się coś psuje, ona musi znaleźć sobie nowe miejsce w tym mieście, pewnie coś sama wynająć
- małe miasto, mniejsze perspektywy.

Kiedy Ty jedziesz do niej:
- wynajmujesz swoje obecne mieszkanie i za kasę, którą dostaniesz wynajmujesz coś razem z nią
- większe miasto, więcej możliwości
- gdy coś się psuje, oboje lądujecie miękko - ona u rodziców, Ty w małym mieście (lub w innym wynajętym mieszkaniu)
- z racji, że już pracowałeś wcześniej, mało prawdopodobne, że dostaniesz śmieciówkę. Prawdopodobnie dostaniesz standardowe 3-12 miesięcy, a potem nieokreślony (ja przy pierwszej pracy miałam 3 miesiące, a potem od razu nieokreślony)

Nie do końca tak jest jak piszesz. Odnośnie wynajmu napisałem Pani wyżej co myślę na temat wynajmu ludziom, których nie znam a niestety historie z niepłaceniem, niszczeniem znam (może nie z autopsji,ale od znajomych). Odnośnie jej pracy to ona kończy studia po której będzie celowała w pracę państwową, wiadomo, że tam nie ma takich cyrków jak w prywatnych zakładach pracy. Czy oboje lądujemy miękko? W drugą stronę mogę napisać to samo, przecież nie dobiera kredytu do mieszkania, nie jest obarczona pożyczkami i wraca do "siebie". Odnośnie mojej pracy w tej konkretnej firmie to właśnie byłaby to śmieciówka, nawet jeśli tylko na rok lub pół, gdyby coś się komuś z nas stało to co wtedy? Za mieszkanie trzeba zapłacić a ponieważ ona obecnie pracuje na śmieciówkę to czy perspektywa obu osób na śmieciówce w wynajętym mieszkaniu jest aż tak dobra i kusząca? Mi nikt też nie jest w stanie zapewnić, że na pewno po 12-stu miesiącach dostanę umowę..

BezNicku27 napisał/a:

Lady Loka napisał/a:

Zacytuję jeden fragment tylko.
Ale odniosę się do całości. Ty naprawdę nie widzisz, że sam też przyjmujesz tylko jeden możliwy scenariusz i olewasz inne? Plus podejście masz co najmniej dziwne...

Jeżeli ona wyjedzie do Ciebie:
- zmienia swoje życie o 180stopni
- brak znajomości miasta
- umowa na śmieciówce, potem na rok, potem przedłużona...
- gdy się coś psuje, ona musi znaleźć sobie nowe miejsce w tym mieście, pewnie coś sama wynająć
- małe miasto, mniejsze perspektywy.

Kiedy Ty jedziesz do niej:
- wynajmujesz swoje obecne mieszkanie i za kasę, którą dostaniesz wynajmujesz coś razem z nią
- większe miasto, więcej możliwości
- gdy coś się psuje, oboje lądujecie miękko - ona u rodziców, Ty w małym mieście (lub w innym wynajętym mieszkaniu)
- z racji, że już pracowałeś wcześniej, mało prawdopodobne, że dostaniesz śmieciówkę. Prawdopodobnie dostaniesz standardowe 3-12 miesięcy, a potem nieokreślony (ja przy pierwszej pracy miałam 3 miesiące, a potem od razu nieokreślony)

Nie do końca tak jest jak piszesz. Odnośnie wynajmu napisałem Pani wyżej co myślę na temat wynajmu ludziom, których nie znam a niestety historie z niepłaceniem, niszczeniem znam (może nie z autopsji,ale od znajomych). Odnośnie jej pracy to ona kończy studia po której będzie celowała w pracę państwową, wiadomo, że tam nie ma takich cyrków jak w prywatnych zakładach pracy. Czy oboje lądujemy miękko? W drugą stronę mogę napisać to samo, przecież nie dobiera kredytu do mieszkania, nie jest obarczona pożyczkami i wraca do "siebie". Odnośnie mojej pracy w tej konkretnej firmie to właśnie byłaby to śmieciówka, nawet jeśli tylko na rok lub pół, gdyby coś się komuś z nas stało to co wtedy? Za mieszkanie trzeba zapłacić a ponieważ ona obecnie pracuje na śmieciówkę to czy perspektywa obu osób na śmieciówce w wynajętym mieszkaniu jest aż tak dobra i kusząca? Mi nikt też nie jest w stanie zapewnić, że na pewno po 12-stu miesiącach dostanę umowę..

To aspiruj w lepszą pracę, w której nie dostaniesz śmieciówki. Uwierz mi, takie naprawdę istnieją. I wcale nie są trudne do złapania.
A co do wynajmu, to przecież Ty decydujesz, komu chcesz mieszkanie wynająć. Wcale mu aż tak wartość nie spanie, a jak lokatorów będziesz miał normalnych, to i problemów nie powinno być.
Prawda jest taka, że znacie się krótko, niecały rok, to jest bardzo mało i ja nie ryzykowałabym, będąc na jej miejscu, pójścia na utrzymanie faceta. Zresztą w żadnym momencie bym czegoś takiego nie ryzykowała, bo to zawsze jest ryzyko. Tobie się dobrze mówi, ale nikt nie chce być na utrzymaniu drugiej osoby w mieście daleko od rodziny, praktycznie bez perspektyw.
Poza tym to Twoja wina, że nie znasz jej miasta. Też mogłeś do niej jeździć, a widocznie wygodniej i praktyczniej było, jak ona przyjeżdżała do Ciebie.

Nie widzę wad Twojej propozycji. Widocznie zbyt słabo jej zależy na Tobie.

Co zaś do wynajmu masz absolutną rację, przy naszym prawodawstwie, gdzie prawo chroni najemcę, a nie właściciela, jest to obarczone ryzykiem. Przerabiałam niedawno temat, pomagając przyjacielowi.

Jak najemca nie chce płacić to szukasz kilku karków, którym zapłacisz za to aby mieszkali w tym mieszkaniu i np. puszczali muzykę na full itp.
Albo pod nieobecność lokatorów dyskretnie wmurowujesz jajko w ścianę, gips, malujesz tak żeby nie było widać i czekasz aż zgnije, maks 2 tygodnie i sami opuszczą lokum

Gdyby mi nie płacili za wynajem, to wynająłbym koksów którzy wzięliby ich za szmaty, wyrzucili z mieszkania, w tym czasie szybko wymienić zamki w drzwiach do momentu przyjazdu policji i po prostu sobie idziesz, a to, że ich klucz nie pasuje do mieszkania to już Cie to lotto

Jesteś egoistycznym D.. dlatego widzisz to tak jak widzisz

BezNicku27 napisał/a:

Witam,

Zarejestrowałem się na tej stronie aby poznać Waszą opinię na temat mojego problemu(?). Postaram się przedstawić sytuację w dość krótką historię bo kto chciałby czytać istną książkę?

W sierpniu poprzedniego roku poznałem pewną dziewczynę na portalu randkowym, ona mieszka +/- 200 km od mojego miejsca zamieszkania, ale wiadomo, że na samym początku nikt nie zwraca uwagi na to ponieważ nie wiadomo dokąd idzie te znajomość. Rozmawiało nam się bardzo dobrze, złapaliśmy dobry kontakt no i tak dni mijały, przeszliśmy na messengera no,ale po jakimś czasie wrzuciłem pytaniem czy jest szansa się spotkać?
Ona była zainteresowana spotkaniem a ponieważ ma rodzinę w mieście oddalonym od mojego o 25 km to umówiliśmy się, że jak będzie na weekend u nich to po prostu ja przyjadę. Tak też się stało, spędziliśmy sobotnie i niedzielne popołudnie i oboje ocenialiśmy, że było miło i fajnie by było to powtórzyć. Tym razem zaproponowałem żeby przyjechała do mnie, mieszkam sam więc nie musiała by stresować się moimi rodzicami itd, zgodziła się i jakoś we wrześniu wpadła na weekend. Możemy przewinąć teraz do kwietnia/maja bo od tego września do końca marca byliśmy w stałym kontakcie, przyjeżdżała kiedy mogła (miała o wiele łatwiej jeśli chodzi o wolne aniżeli ja dlatego też to ona przyjeżdżała).

Gdzieś przez ten czas wpadł mi pomysł żeby sprzedać swój dotychczasowy domek i kupić coś większego, bliżej centrum miasta i nigdy nie rzuciłem pomysłem żeby ona dobierała kredyt i dokładała się itd, sam chciałem to wziąć na swoje barki,
wstępnie umówiliśmy się, że to ona przeprowadzi się do mnie gdyż no ja mam tutaj pracę już na umowę na czas nieokreślony, swoje mieszkanie no i w mniejszym mieście łatwiej wystartować gdyż mieszkania są tańsze. Gdy przyjeżdżała to starałem się aby zapoznać ją z miastem, często spacerowaliśmy i pokazywałem gdzie co jest. Sama z siebie chciała dołożyć do nowego mieszkania, ale odrzuciłem ten pomysł ze względu na to, że gdy będzie się przeprowadzać to fajnie jak by szukała pracy bez przymusu, że musi ratę kredytu płacić. Rozmawialiśmy na ten temat długo i tłumaczyłem, że jestem w stanie sam dobrać tyle pieniędzy aby kupić większy "kwadrat". Właściwie z dnia na dzień ona zaczęła odpychać od siebie myśl aby tu przyjechać pod pretekstem, że nie wiadomo co z pracą itd starałem się jej przetłumaczyć, że nawet gdyby to możemy zostać w dotychczasowym domu, jest trochę miejsca i może szukać sobie powolutku pracy bez większego ciśnienia a mieszkanie kupilibyśmy jak oboje stanęlibyśmy na nogi, bez pośpiechu... Te argumenty były kiepskie dla niej...

Rzuciła pomysłem żebym ja wyprowadził się do jej miasta, załatwi mi jakaś pracę (ma gdzieś rodzinę wysoko postawioną w jednej z firm). Gdy zapytałem co z mieszkaniem to odpowiedziała, że możemy na start wynająć no i tutaj zaczął się problem, zacząłem jej tłumaczyć, że nie po to mam swój dom aby go sprzedać i płacić komuś trzecią pensję za to, że udostępni mi mieszkanie do życia, że wyjeżdżając tam rzucam wszystko dosłownie (dobrze płatną pracę jak na miasto w którym mieszkam, umowę na czas nieokreślony, która daje mi zdolności kredytowe), sprzedaje dom i koniec końców jadę w totalnie nieznane, na wynajęte mieszkanie, na pracę o charakterze umowy śmieciowej i zapytałem co jak nie wyjdzie nam? Ona wróci do rodziców a ja zostanę sam w wynajętym mieszkaniu właściwie pozostawiony sam sobie, ryzyko było ogromne.

Ona za chwilę rzuciła argumentami, że teraz zostanie jej ostatni rok stiudów, będzie miała jeszcze mniej czasu na przyjeżdżanie do mnie, że też chciałaby żebym był blisko, że ona nie widzi się w tak mały mieście jak moje itd itp.
Rozmowa stanęła w martwym punkcie, ja próbowałem jej tłumaczyć,  że kolejność: wyjanem - ślub - kredyt - kupno mieszkania jest stratą czasu przede wszystkim przez pozycję numer jeden bo ile trwałby wynajem? Minimum rok, później zbieranie pieniędzy na wesele i na szarym końcu My czyli Nasz wspólny dom i ewentualne potomstwo.
W majówkę wybrałem się do jej rodzinnego miasta (ponieważ tak ustaliliśmy wcześniej) i pokazywała mi miasto, poznałem jej rodziców i tak tydzień minął. Właściwie codziennie gdzieś byliśmy, coś widziałem. Miasto piękne, mówiłem jej to,ale
dla ludzi, którzy startują jest cholernie ciężkie do życia (tym bardziej jak jedno z nas byłoby "nie tutejsze". Od momentu mojego powrotu zaczęła zachowywać się inaczej, zaczęła stosować chłodnik więc ja nie pozostając dłużny zrobiłem to samo, pytała o co chodzi itd więc jej wytłumaczyłem, że zauważyłem zmianę w jej zachowaniu...Przez ostatni miesiąc były dni gorsze i lepsze (większa część to jednak ta gorsza) i na dzień dzisiejszy postanowiliśmy odpuścić sobie tą znajomość i od czasu do czasu wysyłamy sobie jakąś wiadomość,ale to już jedna, dwie wiadomości na dzień. Choć zaangażowałem się bardzo (ona również) i poczuliśmy do siebie coś więcej to jednak wymęczyło mnie jej zachowanie, starałem się przez cały miesiąc pokazać jej, że mi zależy, ale też trzeźwo patrzę na pewne rzeczy, uważam, że startując ode mnie po prostu będzie nam łatwiej, przynajmniej na start.
W między czasie wpadł mi jeszcze jeden pomysł, ale o tym już jej nie informowałem, po co skoro ona widzi tylko to, że jej plan jest
OK a cała reszta to blee?

I tutaj pojawia się moje pytanie, nie jak spróbować naprawić czy jak odzyskać kontakt... Bardziej chciałbym poznać Waszą opinię? Czy dobrze, że zostałem przy swoim zdaniu? Pokrótce opiszę to tak:

Jeśli ona przyjechała by do mnie:
- ja zostaje w obecnej pracy i nie martwię się o umowę czy kredyt
- mamy gdzie mieszkać (mieszkanie w żaden sposób nie jest obarczone pożyczkami itd)
- ona powolutku może szukać pracy taką jak by chciała, nie musiałaby łapać pierwszej lepszej
- możliwość kupna większego mieszkania nie za rok, dwa czy pięć tylko właściwie "od ręki"
- znajomość miasta (ona znała poniekąd moje miasto gdyż czasami tu bywała u dalekiej rodziny)

jeśli ja bym wyjechał tam:
- zmiana swojego życia o 180 stopni
- na początku praca na śmieciówkę dopiero później możliwość otrzymania umowy na rok, później dwa i pewnie po tej drugiej przedłużyliby na czas nieokreślony
- brak znajomości miasta jeśli chodzi o mnie
- wynajęte mieszkanie za które TRZEBA PŁACIĆ podejrzewam, że z mediami to całą jedną pensję, z drugiej utrzymanie się
- gdy się coś psuje to ona wraca do rodziców a ja pozostaje sam...
- piękne miasto z wieloma fajnymi miejscami, to ogromny plus, przyznaję

Macie twardy orzech do zgryzienia.
Pierwsza rzecz, która przyszła mi do głowy, to twoja wizyta w jej domu rodzinnym, poznanie rodziców itd. Jeśli dobrze doczytałam, to wasze oddalanie się od siebie zaczęło się chyba po tej wizycie?
Jeśli tak było, to nie jest wykluczone, że w sprawę weszli rodzice tej dziewczyny. Ona opowiedziała im zapewne o twoich planach, o jej ewentualnej wyprowadzce do ciebie i być może rodzice zaczęli odradzać jej ten pomysł. Dlaczego? Wylicze ci potencjalne powody.
1. Chcieliby mieć córkę bliżej siebie, by na bieżąco wiedzieć czy jest szczęśliwa, czy układa jej się z tobą.
2. Na pewno biorą też pod uwagę, że pojawi się dziecko, więc jest logiczne, że woleliby mieć wnuka bliżej siebie. Jej mogli też powiedzieć, że będzie mogła liczyć na ich pomoc przy dziecku, a jak jest z teściowymi to różnie bywa.
3. Mogli wylumaczyc jej, że dla jakiegoś faceta rzuciłaby się na głęboką wodę, a w życiu, jak każdy doświadczony człowiek wie doskonale, że facet dzisiaj jest, a jutro go nie ma, więc nigdy nie wolno uzależniać się od faceta.
4. Mogli powiedzieć jej, że póki co krótko się znacie, że nie macie ślubu ani nawet nie jesteście zaręczeni, więc cały ten twój plan jest pisany patykiem na wodzie. 
5. Mogli zwrócić uwagę na to, że tak usilnie bronisz się przed tym, by ona była współwłaścicielem mieszkania, które chcesz kupić, że nie chcesz by partycypowała w kosztach, czyli wniosek z tego, że ona przyjechałaby w jednej koszuli i w tej jednej koszuli mogłaby zostać wykopana z hukiem. Niestety, ale w życiu bywa różnie, a jej rodzice na pewno z niejednego pieca chleb jedli i patrzą na rzecz pod kątem dobra swojej córki. 
6. Na pewno zwrócili jej też uwagę na to, że mało kto decyduje się wyprowadzac z dużego miasta do małego. Ludzie mają raczej kierunek odwrotny. Do małej mieściny łatwo jest się dostać, ale spróbuj zamieszkać w dużym mieście. Oczywiście że się da, tyle tylko że start w dużym mieście jest znacznie trudniejszy. Ty na wyprowadzce do jej miasta bardzo byś zyskal ( oczywiście w pewnej perspektywie czasowej), ale ona po prostu by straciła. Nie sądzę, by kiedykolwiek zdołała zaaklimatyzować się w małym miasteczku. Byłaby nieszczęśliwa.
To tyle na razie. Jeśli przyjdzie mi jeszcze coś do głowy, to napiszę.

Rising_Sun napisał/a:

Ja myślę, że pozbywanie się domu to bardzo zły pomysł. Powiedzmy, że go sprzedasz, przeprowadzisz się do niej, a po dwóch miesiącach związek się Wam posypie. Pewnie będziesz chciał wrócić do swojej miejscowości i będziesz żałował sprzedaży.

Popieram.
Na taki krok zawsze jest czas.
Jeszcze nie jesteście małżeństwem, a luba ma przed sobą rok do ukończenia studiów, to też ją pewnie wiąże z jej miejscem zamieszkania.
Po drodze może dużo się zdarzyć.
Na chwlę obecną oboje myślicie przede wszystkim o sobie. Nie widzę w tym nic złego.
Ale "w tym właśnie jest ambaras, żeby dwoje chciało na raz "- tego samego.

Ela210 napisał/a:

To postawiles na swoim i od parteru zaczniesz z nową Panią. taką dla której może będzie chciało się Ci cokolwiek poświęcić.
czy dobrze zrobiłeś ?
tak.
Lepiej teraz odkryć karty niż po latach

Dlaczego uważasz, że teraz też wystartuję również od parteru? Nie wiem czy dobrze myślę, ale w tym momencie to jestem ustawionym człowiekiem, którego stać na utrzymanie się, wzięcie kredytu i kupno mieszkania takiego jakie będę chciał, wyjeżdżając tam "cofam się" bo on nowa będę musiał pracować na wszystko co mam teraz, ceny mieszkań są dużo większe (przy podobnym standardzie)

BezNicku27 napisał/a:

Ela210 napisał/a:

To postawiles na swoim i od parteru zaczniesz z nową Panią. taką dla której może będzie chciało się Ci cokolwiek poświęcić.
czy dobrze zrobiłeś ?
tak.
Lepiej teraz odkryć karty niż po latach

Dlaczego uważasz, że teraz też wystartuję również od parteru? Nie wiem czy dobrze myślę, ale w tym momencie to jestem ustawionym człowiekiem, którego stać na utrzymanie się, wzięcie kredytu i kupno mieszkania takiego jakie będę chciał, wyjeżdżając tam "cofam się" bo on nowa będę musiał pracować na wszystko co mam teraz, ceny mieszkań są dużo większe (przy podobnym standardzie)

Na jakiś czas na pewno byś się cofnął, to nie ulega wątpliwości.
Twoje argumenty są słuszne, ale trzeba przyznać, że i dziewczyna ma sporo racji.
Najgorsze jest to, że ona już teraz mówi, że nie widzi siebie w małym mieście. Takie jej nastawienie pachnie kłopotami w przyszłości, bo na pewno wszystkiego będzie jej w twoim małym mieście brakowało. Wiem, jak to jest, bo sama kilka lat temu na skutek wielu okoliczności przeprowadziłam się z jednego z najpiękniejszych dużych miast w Polsce do małego miasta i zapewniam cię, że ciężko jest mi zaaklimatyzować się tutaj. Brzydota tego miasteczka jest nokautujaca, ale co zrobić, mleko się rozlało. Oczywiście dostrzegam plusy takiej zamiany, głównie względu mieszkaniowe, ale to mam jedynie tak na pocieszenie. Normalnie jednak czuje się tu beznadziejnie i gdybym mogła odwrócić sytuację, to zrobiłabym to bez wahania. Twoja dziewczyna też może mieć z czymś takim problem, a niestety to może odbić się na waszym związku, bo ona będzie chodziła przybita, będzie ci marudziła i non stop wszystko krytykowała, tak jak ja to często robię.
Myślę, że powinniście dać sobie czas, porozmawiać ze sobą i trochę lepiej się poznać. Tak naprawdę nie zdazyliscie się nawet ze sobą zżyć, więc na takie decyzje jest jeszcze stanowczo za wcześnie.
Ona ma przed sobą ostatni rok studiów, więc mnóstwo nauki i szarpaniny przed sobą. Wydaje mi się, że nie jest to dobry moment na dokonywanie tak wielkich życiowych zmian.
Tobie też trudno się dziwić, że nie chciałbyś rzucać wszystkiego, co masz i gnać za, być może, ułudą.
Czas wszystko zweryfikuje, więc dajcie go sobie.
Takie mam zdanie.

wg mnie sytuacja nie jest tu równa:
Ona miałaby z niczym z nieskończonymi studiami przepeowadzić się do niego gdzie trudniej o pracę
A On z kasą, doświadczeniem w pracy przeprowadzić się do większego miasta- hałas? tylko w centrum. Smog- w małych miastach większy ale się nie mówi o tym.
Kompromisem by było kupienie domu pod miastem- koszty dużo mniejsze- le są koszty dojazdu do pracy.
Zalety: 2 osoby spłacają kredyt, teściowie pomagają.
Tylko trzeba chcieć.

BezNicku ja mieszkałam już w dużym mieście i ciężko było uzbierać z wypłat na wszystkie opłaty, mieszkanie, firmę , żłobek. Przeprowadziłam się do małego miasteczka i tutaj mój standard życia wzrósł o 100 procent. Nawet prywatne przedszkole mam tańsze o 300/400 zł niż w mieście. W mieście nie zawsze mogłam korzystać z jego uroków , bo liczył się każdy gorsz, teraz mogę skoczyć do miasta kiedy chcę i skorzystać z rozrywki (choć mi jej tak naprawdę nie brakuje). Na Twoim miejscu absolutnie bym nie sprzedawała mieszkania swojego - to Twoje zabezpieczenie. Nie znacie się długo, nie wiadomo co z tego by było, poza tym w mieście mieszkania są cholernie drogie i pewnie musiałbyś sporo pieniędzy dołożyć. Masz teraz - wg mnie - high life. Mieszkania bez kredytów, stałą pracę , przyjazne miasteczko - zmieniać to wszystko i zaczynać od nowa? Z osobą która już teraz chce postawić na swoim , choć to nieracjonalne..

chomik9911 napisał/a:

BezNicku Twój plan dla mnie nie ma żadnych wad. Ona nie ma stałej pracy, mieszkania, żadnych większych zobowiązań, więc też liczyłabym że to ona się przeniesie. Jak utrzymacie się obydwoje jak żadne w jej mieście by nie miało dochodów? Bezpieczniej jest u Ciebie. Mniejsze miasto, mniejsze koszty, swoje (Twoje)mieszkanie. Wydaje mi się, że miejsce to nie główny problem, a raczej Wasza relacja - chyba nie ma jeszcze wielkiego uczucia, zaufania..

Ja także uważam, że łatwiej jest się przenieść do miejsca gdzie coś jest pewne aniżeli wyjeżdżać do dużego pięknego aczkolwiek drogiego w utrzymaniu się miasta, inaczej by było gdybym również żył u rodziców, miał taką sobie pracę, wtedy nic nie tracę,ale w tym wypadku jest to karkołomne wyzwanie.

Osobiście wolę żyć w mniejszym mieście,ale "na swoim" i to co miałbym płacić za wynajem wolę odłożyć na wakacje.. Życie w dużym mieście może być przyjemne, ale pod warunkiem, że Nas stać na korzystanie z jego uroków, czy w Naszym wypadku tak by było? Na wynajętym kwadracie przed ślubem i kupnem własnego mieszkania ciężko mi sobie to wyobrazić..

Ela masz swoje zdanie - i dobrze. Ja kieruję swoje słowa do AUTORA., w odpowiedzi na to co odpisał na mój wcześniejszy post. Do Ciebie moje argumenty nie przemawiają, a do mnie Twoje. Mieszkałam w wielu miejscach i nikt mi nie powie , że lepiej się mieszka w wielkim mieście na kredyt niż w mniejszym na swoim.
Dziewczyna Autora nie ma jeszcze nic, nie jest jakoś ogarnięta życiowo, nie widzę powodów dla których Autor miałby rzucić całe swoje życie, ciężką pracę i dorobek. Nie na tym etapie i nie z taką perspektywą.

To nie jest tak, że ja zamykam się na wyjazd,ale wydaje mi się, że jest trochę za wcześnie na takie ryzyko by rzucić totalnie wszystko i zaczynać tam od totalnego parteru