12 straconych lat :(((( - Netkobiety.pl

I to im się jak najbardziej chwali, ale jakoś mi z tego wątku nie wynika, żeby jego bohater miał podobne plany

Hm, jeżeli mówimy o sposobie sprawowania opieki nad dziećmi przez rodziców żyjących w rozlaczeniu, to dlaczego zarzucają mi że o tym właśnie piszę , a nie wyłącznie o sytuacji rozwodu ?

W przypadku tak małych dzieci nie wyobrażam sobie opieki naprzemiennej. Dzieci często są w matka bardziej zżyte. To zależy kto głwónie sprawował nad dzieckiem opiekę. Dwuletnie dziecko to ja jeszcze karmiłam piersią przed snem... Do tej pory dzieci lubią się przytulić, potrzebują mnie. Od urodzenia matka tuli dziecko w ramionach, uspokaja się ono słysząc bicie jej serca. Dwulatek to jeszcze maleństwo. I tak nie widuje matki kiedy ta jest w pracy, ale jej ciepła i bliskości potrzebuje. Ojciec w późniejszym wieku odgrywa większą rolę w życiu dziecka. Nie przestawiajmy biologii.
Co do rozwodów i tego jak zachowują się ojcowie dzieci.
Znam kilka przypadków. W ani jednym ojciec nie jest w porządku wobec dzieci. Chyba, że ma przyznaną opiekę nad dziećmi i dzieci  mieszkają na stałe u niego, ale to są dzieci kilkunastoletnie. W każdym przypadku dzieci zostały wepchnięte w sytuacje dla nich stresujące. Nie mają na to żadnego wpływu. Mogą się jedynie dostosować. I z tym dobrze sobie radzą. Taka jest natura dzieci, że łatwiej od dorosłych przystosowują się do nowych warunków i dość szybko przyjmują je za normę.

O tym jakimi ch... potrafią być faceci po rozwodzie i jak głęboko gdzieś mają swoje dzieci nie będę się rozpisywać i dawać przykładów. Świadczą o tym statystyki: ściągalność alimentów w Polsce 20%, dług alimentacyjny: 10 mld. Przy czym średnia wysokość alimentów: 700 zł.
Z tego co obserwuję najbardziej na rozstaniu rodziców tracą dzieci z rodzin w miarę dobrze sytuowanych.

Uważam, że autorka wątku poradzi sobie po rozwodzie. Jeśli się na niego zdecyduje.
Zaczęłabym od detektywa i prawnika. Mnie dobrego polecił prawnik.

Dyskusja na temat opieki naprzemiennej na pewno daje do myślenia, natomiast nie wchodzi to w grę. Dzieci mają pokoje w naszym domu. Szykujemy się do remontu pokoju dla córki, na który bardzo czeka. Poza tym mieszkanie, które kupiliśmy to kawalerka, więc nie ma w ogóle opcji żeby dzieci miały tam swój kąt. A tak poza tym mąż chce odejść bo chce szukać szczęścia. Skoro dzieci mu go nie dają teraz, to tym bardziej nie chce mieć je u siebie. Najmłodszy jest jeszcze karmiony piersią, więc tatuś musiałby sobie chyba sztuczne cycki przyszyć hehehehehehe - żart oczywiście. Wszystko jest proste w teorii natomiast rzeczywistość okazuje się zupełnie inna. Każdy kto to przeżył ten wie. Niestety w większości przypadków, powtarzam w większości, dla panów mężów wszystko jest proste i jak to mój jeszcze mąż stwierdził po co sobie problemy stwarzać. Wg niego ja stwarzam problemy odnośnie rozwodu.

wszystkie rady dostalas już

nie chcesz dzialac, tylko siedzisz z założonymi rękami - Twoja sprawa

ale jak widzisz Twoj maz dziala i jest juz daleko przed Tobą. i patrząc na to jak wypierasz to, co sie dzieje, to in uzyska wszystko, czego chce.

a Ciebie wydyma

Weź ślusarza, wypierdziel jego zamek i wstaw nowy ze swoim kompletem kluczy. I weź w końcu tego mecenasa...

Może tak na już to zadzwoń na policję, do dzielnicowego co masz zrobić, że nie możesz dostać się do swojego mieszkania. Zobaczysz co ci powie no i w razie czego to bedą mieli odnotowane, że mąż utrudniał ci dostanie się do waszej wspólnej własności.
Nic nie szkodzi zapytać.
Porada prawna jest niezbędna. Nie musisz przecież od razu składać pozwu o rozwód, ale już się wstępnie do rozwodu przygotować.

O rany.. komisariat? może niech zacznie od tego prawnika jednak.żeby nie zrobić czegoś co jej później zaszkodzi.A do mieszkania bym weszła, jak pisałam, może ono już dawno wyremontowane i znajdziesz tam niestety gniazdko... zrób to zanim usunie dowody.

Każdy rejon ma swojego dzielnicowego. Nie może być tak, żeby żony nie wpuścić do jej współwłasności, do jej mieszkania, żeby się musiała prosić o klucze lub na przemian z mężem wzywać ślusarza. Prawdopodobnie dzielnicowy pouczy męża CSS i będzie on musiał przekazać Css klucze.
Tylko poprosiłabym go o zwrot kluczy albo przy świadkach albo jakoś mailowo, żeby mieć dowód, że tych kluczy nie chce udostępnić. Albo taką rozmowę przeprowadzić telefonicznie przy dzielnicowym na głośnomówiącym.

Css zmieni zamki potem on zrobi to samo i co dalej?

Generalnie masz rację, policja ani nie jest od otwierania drzwi ani też nie powinna reagować w takich przypadkach bo po prostu nie jest od tego chociaż inni proponują tutaj wzywać (jeszcze sędzi Marii Anny brakuje na miejscu:D). Po prostu idzie się z facetem od otwierania zamków i się otwiera te drzwi

Wyobraźmy sobie sytuację, że żona nie wpuszcza męża do ich mieszkania, zabiera wszystkie komplety kluczy, to co on ma nocować pod drzwiami, czy ma sobie osobiście drzwi wyważyć?
Dzielnicowy jest także od pilnowania porządku na sowim terenie.
To nie komisariat główny policji tylko dzielnicowy z naszego rejonu. Mają odnotowane, ze coś się dzieje, że mąż nie wpuszcza żony do domu, że jest ich interwencja. Nic nie szkodzi zadzwonić i zapytać się co mamy zrobić. Za to nie zamykają. Szuka się dla swojego adresu odpowiedniego komisariatu, dzwoni tam, prosi o kontakt z dzielnicowym, naświetla sprawę i pyta co można zrobić. Dobrze też załatwić tę sprawę osobiście a nie telefonicznie.
Piszę z własnego doświadczenia. Nie ma się czego obawiać.

Autorko, czy Ty masz wsparcie u rodziny, znajomych? Czy w ogóle zrobiłaś porządną awanturę mężowi, czy chodzisz wokół niego jak obok zgniłego jajka czekając aż zły sen minie? Rodzice wiedzą? Czuję złość na Twojego m. za Ciebie, bo ty się chyba boisz ją poczuć czy go urazić....takie mam wrażenie. Tematu domniemanej kochanki też nie poruszasz, tak jakby pomijanie tego tematu w rozmowach z mężem spowodowało, że zniknie!Ten palant wycina Ci podły numer, macie małe dzieci!

Cssc21, w takim razie weź głęboki oddech przed przeczytaniem tego pozwu. Oczy ci się otworzą ze zdziwienia, bądź przygotowana na najbardziej absurdalne zarzuty.

Normalne jest to, że potrzebujesz czasu, aby się z tym pogodzić. Ty jesteś jeszcze zaangażowana emocjonalnie, on już nie.

Trudno, każdemu z nas, pogodzić się ze stratą, ale mąż już z waszej rodziny dawno zrezygnował.

Na teraz skontaktuj się z prawnikiem. Czasem jedna wizyta nie wystarczy, dobrze jest konsultować swoją sprawę z kimś jeszcze. Masz wtedy pewność, że doradzą ci to samo, optymalne dla ciebie rozwiązanie.

Podziału majątku można dokonać i przed i po rozwodzie.

Powodzenia, bo ... rozmowy z gościem w amoku drenują psychicznie jak mało co.

Niestety popełniłam wiele błędów pewnie jak każdy. Mam już umówionego prawnika. Nawet Pani jest tak miła, że sprawdzi mi co się dzieje z pozwem mojego męża. Bo on oczywiście mi powiedział, że w ciągu dwóch tygodni wszystkiego się dowiem. A akurat na to pewności nie ma, bo bywa różnie. Będę chciała na pewno zrobić ten podział przed rozwodem żeby mnie później nie wyhuśtał. Musze się tylko zapytać prawnika czy warto i jak warto to zrobić w mojej sytuacji. Myślę że się z tym ciulem dogadam, bo chyba ma na tyle krzty odpowiedzialności ze względu na dzieci. Chyba, że będzie to dla mnie niekorzystne to wówczas czeka nas długa batalia. Najlepiej się ubawiłam słowami mojej teściowej jak powiedziałam, ze powinnam go z domu wywalić, że nie mam racji bo to wspólność majątkowa. Tak, ale widocznie jemu nie zależy skoro ma plan się wyprowadzić. Wczoraj zaczęłam biegać. Taki mam plan żeby nie myśleć. Chcę też się zacząć uczyć jakiegoś języka, żeby zająć czymś głowę. Nie mogę non stop o tym myśleć. Wiem, że najgorsze przede mną. Te sprawy w sądzie i w ogóle. Ale muszę być opanowana bo mam chęć zabić ch....Nie jest lekko, ale to forum daje mi dużo wsparcia. Nie denerwujcie się, że wciąż odświeżam temat. Ale każde słowa nawet te negatywne sprawiają, że mam chęć do życia.

Koszt podziału u notariusza jest zdecydowanie wyższy. Tak jak przy zakupie nieruchomości płaci się opłatę od wartości. Czyli jeśli tu wchodzą w rachubę dom i mieszkanie opłata będzie niemała.

Trzymaj się ciepło autorko, jestem z Tobą. Za nic nie daj  sobie mówić winy. On jeszcze otrzeźwieje i zobaczy co stracil,  tak sie zazwyczaj konczą takie historie. Tyle że wtedy to już nie będzie miało dla Ciebie żadnego znaczenia,  bo Ty będziesz juz hen daleko z przodu.
I pisz, to naprawdę bardzo pomaga. Powodzenia i pamiętaj, choc czeka Cie ciezka przeprawa to uwierz że  jeszcze będzie wspaniale.

Autorko, co u Ciebie?

Zastanowiło mnie, że napisałaś : MOJE dzieci tak go kochają, jednak to WASZE dzieci, niełatwo teraz będzie ale chyba nie patrzysz z dystansem - może to ostatni czas na zrobienie tego czego nie zrobiłaś ?
Zapewniam, że nawet jeśli wydaje Ci się przerażające ciąganie po sądach to gdybyś miała już dystans i była bez wątpliwości - nie byłoby to przerażające tak bardzo - i zapewniam - jest to do przeżycia, nawet jeśli teraz nie potrafisz sobie tego wyobrazić.

Tak mi się w sumie napisało ze moje. Tak dziecinna nasze. Tak jest wiele rzeczy które pewnie trzeba odpowiedzieć ale nie z nim. Mój jeszcze mąż nie odzywa się do mnie chyba ze coś trzeba ustalić.  Tak generalnie widzę ze zaczął już żyć swoim życiem. Co do kłótni to chyba brakowało nam ich przez całe życie.  Bo rzadko robiłam jemu awantury a chyba powinnam.  Dystansu nabrała w sensie ze juz nie rozpaczam.  Potrafię przekazać te informacje bez emocji. Jestem teraz na wyjeździe z dziećmi.  Może zobaczy ze jednak bez dzieci ciężko.

List to ja już dawno napisałam taki właśnie od serca. Znalazłam porwany w śmietniku.  Po co zatrzymywać kogoś kto nie chce być ze mną.  Na sile będzie siedział i patrzył spod byka. Ja się martwię tylko o dzieci. Nasze dzieci. Jestem z nimi na feriach i non stop go wspominają.  Wiec się zastanawiam co będą myśleć jak tatusia juz nie będzie z nami. Kochamy dzieci i są dla mnie bynajmniej najważniejsze.  Natomiast ciężko mi będzie samej z 3 dzieci nawet jeśli rodzice będą pomagać.  Wiem jak jest teraz jak jesteśmy oboje. Ale pewnie dam sobie radę jak zawsze.

Dasz radę, spokojnie, powolutku do przodu. Nie zamartwiaj się, będą złe dni ale jakoś to tak jest, że codziennośc upomina się o normalność i po jakimś czasie zaczyna się układać i jest lepiej. Wiele, bardzo wiele zależy od Twojej chęci działania.

Jeśli majątek jest wspólny, to on Ci może najwyżej naskakać, bo bez Twojej zgody lub ewentualnego wyroku sądu nic nie sprzeda. Nie daj się zastraszyć. A alimenty jak najbardziej się należą i nie ma, że pana boli... Trzymam kciuki

cssc21
Bądź mądrą kobietą i przestań grać w jego grę.
Co Ciebie obchodzi co on mówi!?
Ty kobieto masz jedno zadanie - zadbać o siebie i dzieci!

Moja rada jest taka.
1. Wynajmujemy prawnika, który pisze pozew do sądu o alimenty i tworzy propozycje podziału majątku
2. Zaprzestajesz jakichkolwiek kontaktów z Twojej inicjatywy z mężem.
3. Jeśli zadzwoni on - odpowiadasz tak lub nie.
4. Nie utrudniasz mu kontaktów z dziećmi.

Jednym słowem robisz wszystko aby zabezpieczyć siebie i dzieci. Nie interesują Cię jego odczucia i jego gadanie. Im mniej on wie o Twoich planach tym dla Ciebie lepiej.

Gadanie o jego leczeniu, o jego problemach i groźbach w przypadku konsekwencji co zrobi jeśli Ty..., może sobie wsadzić w tyłek.
Sądu nie interesuje nic jak tylko fakty.

Faktem zaś jest to, że porzucił rodzinę i wyprowadził się ze wspólnego mieszkania. Do tego nie płaci alimentów, samodzielnie zaanektował cześć waszego majątku i stosuje przemoc emocjonalną w postaci gróźb słownych.

Od dziś zero kontaktu i totalny ignor na jego gadanie..

szczerze mówiąc zaczyna mnie męczyć już te wątek.
zrób to, co radziłam ileś tam postów temu: ZACZNIJ DZIAŁAĆ
A Ty jedyne co robisz, to marudzisz.
Pierwszy szok już minął, więc zabierz się za zabezpieczanie losu swojego i dzieci.

Nie mają żadnych podręczników- po prostu trafiłyśmy na podobny typ faceta- empatia bliska zeru. Jakby pogrzebać, więcej podobieństw między naszymi Panami by się znalazło.Mozesz gryźć sciany...
Autorko- dla  Ciebie to lepiej, ze się wyprowadził- Nie dałabyś rady znosić długo jego emocjonalnego pokopania.. uwierz przerabiam i jak sie nie odetnę, sama wyląduję u psychiatry. Więc zetrzyj kurz z półek i zostaw go rodzinie, znajomym i psychiatrze, to najlepsze co możesz zrobić teraz. To on ma problemy, nie daj się obwinić i nie szukaj w sobie przyczyn. Trzymam za Ciebie kciuki, bądź dobra dla siebie.

"Hahahaha, pisałem wcześniej o takiej kwocie . I żaden normalny sąd nie da więcej przy 4tys zł zarobków"

A to to się jeszcze okaże, na szczęście nie ty będziesz o tym decydowal, a to co sobie zakochany palant wymyślił to jest mało istotne. 500zl na dziecko to raczej bez szału, zwłaszcza ze do tej pory żyły na wyższym poziomie. Skoro chciał trójkę dzieci to chyba z kosztami ich utrzymania się liczył.

Przy zarobkach 4tys to 300zl raczej nie przejdzie.

A to to się jeszcze okaże, na szczęście nie ty będziesz o tym decydowal(a) Czyli tak właśnie, to sąd będzie indywidualnie oceniał sytuację i nie wiążą go internetowe dywagacje. A jak autorka się nie ogarnie, to może tak na 300 zł się skończy, bo facet nie wygląda na takiego co improwizuje. Jeśli w luźnej rozmowie proponuje 1500 czyli tyle ile sam chce płacić, to przed sądem będzie udowadniał, że jest w stanie płacić dużo mniej. Choćby tylko traktując to jako element zwyczajnej negocjacji i będzie walczył, rozdzierając szaty nad każdym 50 zł aż dojdzie do 1500, które proponował na wstępie

Proponowałbym nie wprowadzać fałszywego obrazu sytuacji autorki, bo o ile pisała, to mąż się nie wyprowadził. Mieszka z rodziną i urządza ich kolejne, wspólne mieszkanie. Na dodatek złożył pozew rozwodowy, a więc nie ma tu w ogóle o porzuceniu kogokolwiek, chyba że emocjonalnie. Teraz jeśli się wyprowadzi, to będzie to już po pozwie rozwodowym. Na pewno nie zrobił tego przypadkowo. Nikogo też jak na razie nie zdradził, bo autorka nie ma wykazała się wiedzą na temat ewentualnej kochanki.

Bo?

A faktycznie, przepraszam nie zauważyłem. Zastraszanie, to też element taktyki negocjacyjnej. A nóż, widelec przyjmiesz jego warunki? Co mu szkodzi sprawdzić? Ty możesz sprawdzić oczywiście ale w sądzie możesz na koniec dostać tyle ile proponuje, może więcej, a może mniej. Pytanie czy chcesz iść po linii, którą on sobie zaplanował?

tez wydaje mi się ze jednak kogos ma

Ktoś, kto straszy, okazuje własną słabość. Po raz kolejny słyszysz, że zostaniesz z niczym, co jest wierutną bzdurą. On się boi, wcale nie jest taki pewien swego, dlatego Cię zastrasza.
Jedyne czym może Cię zaszantażować, to właśnie podziałem majątku. Podsumuj wartość Waszego wspólnego majątku tj. dom+ mieszkanie - Twój wkład własny.
Np. dom 400tyś, mieszkanie 150,  odjąć Twój wkład 100, czyli wychodzi 450 na pól = 225 na każde z małżonków, czyli 75 na Twoją korzyść, bo zostajesz w domu, który ma większą wartość od mieszkania. Podane sumy są oczywiście przykładowe.
Tą różnicą może Cię właśnie szantażować. Normalny ojciec przepisałby tę sumę na dzieci, ale jeśli on porzucił je bez większych skrupułów, do tego w najbliższym czasie nie zamierza kontaktować się z nimi, a co gorsza łożyć na nie (tu nie ma żadnego usprawiedliwienia), to raczej nie ma co liczyć na jego dobrą wolę. Może faktycznie, dowiesz się czegoś z pozwu, chociaż nie wiem, czy kwestie podziału majątku są w pozwach zwierane, Raczej będzie tam stek zarzutów pod Twoim adresem.
Chyba, że sąd może zadecydować inaczej, nie orientuję się.
Dlatego koniecznie skonsultuj się z dobrym specjalistą, przemyśl, jakie wyjście będzie dla Ciebie najlepsze.
Nie wiem, może coś przeoczyłam, ale nie wyczytałam, żebyś cokolwiek wspomniała o wysokości dochodów męża. Wysokość alimentów uzależniona jest nie tylko od potrzeb dzieci, ale przede wszystkim od dochodów , a nawet możliwości zarobkowych tego, kto ma je płacić. Jeżeli on faktycznie zarabia 4 tyś, to możesz nie dostać więcej niż te 1500.
Jeżeli zażądasz więcej, to on może oczekiwać spłaty swojej części majątku, który pozostał przy Tobie, podobnie z udowadnianiem mu winy za rozpad związku.
Na ten moment nie masz żadnych dowodów zdrady, chociaż argumenty podane prze takata: porzucenie, zastraszanie, brak wkładu w utrzymanie dzieci (nawet na m-ąc, nie jest usprawiedliwieniem), mogłyby posłużyć do udowodnienia mu winy za rozpad małżeństwa, tylko czy to Ci się opłaca?

Zapytaj go, czy jak zostanie z dziećmi, 1500 mu wystarczy na opiekunkę