Uśmiech - Netkobiety.pl

- Otworzysz wino?- zapytała siedząc na pufie, , tonąc w półmroku kuchni oświetlonej tylko ledami przy suficie.
- Jasne - po chwili mocowania się z korkiem podał jej kieliszek. -Misiek , zawsze musisz się zachlapać? – zachichotała.
- Tiaa...jak zapewne zauważyłaś, ciągle coś mi z rąk wyleci lub skapnie...- odpowiedział rozbawionym tonem.
- Co oglądamy dzisiaj?
- Hmm..."Wenus w futrze"?
- Nie widziałam. A potem może mój ulubiony? "Vicki, Christina Barcelona"?
- Czemu nie? Nie możemy każdego wieczoru i nocy spędzać w łóżku... - uniósł kącik ust w rubasznym uśmiechu
-Nie kuś...-ugryzła go ramię kładąc jednocześnie dłoń na jego udzie - Skarcił ją rozognionym wzrokiem
- Już jestem grzeczna... - teatralnie odwróciła głowę w stronę telewizora. Parsknęli zduszonym śmiechem...
- Jutro idziesz na ośmą do pracy a potem znów zalejesz mnie pretensjami że jesteś niewyspana po trzech godzinach snu- skwitował pod nosem i powoli napił się wina. Kątem oka zobaczył ten dziwnie błogi wyraz jej twarzy i lekko tajemniczy uśmiech. „Co Ci chodzi po głowie, dziewczyno?..” pomyślał, wpatrując się w pierwsze sceny filmu.

                                                                                                     ****
- I jak? Mnie się podobał. Chociaż wolę książkę – spojrzał jej w oczy. W ciemnobrązowych tęczówkach dojrzał intrygującą iskrę.
- Mnie również. To zniewolenie...  stopniowo zawładnęła nim, chociaż najpierw udawała uległość. Mroczność i wyczuwalne podniecenie, to że na twarzy zapadła się gdzieś w głąb siebie, wywołały u niego zaciekawienie i podniecenie...Przez chwilę miał wrażenie że dotknął jej umysłu i poczuł gęsią skórkę.
– Co chcesz powiedzieć?...
- Nic - odpowiedziała cichym, niespłoszonym tonem, po czym wsunęła się na niego, ocierając i powoli ruszając biodrami. Miękkie, wilgotne od wina usta wtopiły się w jego szyję coraz intensywniej. ”Jej” już nie było. Odpłynęła... Wsunęła dłoń pod spodnie, coraz intensywniej masując .Był już twardy i wrażliwy.
- Lubię to robić – cicho wyszeptała przesuwając usta wzdłuż karku, torsu, coraz niżej – raz za razem wodząc końcówką języka. Zsuwając się coraz niżej, dotarła do guzika, spojrzała mu prosto w oczy
– Każ mi. Powiedz wyraźnie i głośno co mam ci teraz zrobić -  wyszeptała przygryzając wargę mocno rozchylonych ust... „To jest Matrix...” - pomyślał balansując na granicy fali podniecenia i niedowierzania.
Dostrzegła zmianę w jego wzroku.Stalowe oczy stały się czarne.Znów obudziła jego ciemną stronę.
Kot,do tej pory siędzący na kamiennym blacie, zeskoczył i cicho wyszedł.Nie mógł znów na to patrzeć.