Spaprałem sprawę - Netkobiety.pl

Ja tez za bardzo nie zrozumialam, o co Wam poszlo.
O tryb zycia ? Ze nie mieliscie czasu dla siebie ?
A jak juz przyszly wakacje, to sie wyprowadzila ?

Chcesz się męczyć? Koleżeńskich - spoko, ale nie pisz do niej, nie dzwoń, nie spotykaj się z nią. Zerwij z nią całkowicie kontakt na pewien czas, bo ona Cię nie chce. Zrobiłeś z siebie desperata, błagając ją o powrót. Zrób sobie przerwę i nie myśl tyle o niej. Czas działa na Twoją korzyść, bo ona zatęskni za Tobą. Będzie się zastanawiać co u Ciebie, czy kogoś masz itd.

Wiem co czujesz, bo też spotykałem się kilka miesięcy temu z dziewczyną i dopóki zgrywałem niedostępnego to ją to strasznie jarało, bo nie mogła mnie mieć kiedy chciała i nie byłem na każde jej zawołanie. Zepsułem to, bo pokłóciłem się z nią, zrobiłem się zazdrosny. Potem dzwoniłem, chciałem się spotkać, ona nie chciała aż w końcu powiedziała, że między nami nic nie będzie. Zerwałem z nią kontakt 7 tygodni temu, mniej o niej myślałem, a wczoraj się dowiedziałem, że ma kogoś, co mnie zabolało i też mnie męczy. Życie toczy się dalej, jest pełno kobiet, a Ty przeżywasz coś takiego jak "syndrom jedynej". Zajmij się czymś, nie myśl o niej.

Dziękuję za odzew.

Błędem, największym w moim życiu było to że ją straciłem, że pozwoliłem jej odejść. Kolejnym to że ją błagałem, i prosiłem o powrót, że się zmienie, puste słowa? Tak to można odebrać chyba.

bodziochce
Kurde sam nie wiem. Myślę, że chciałbym być z nią w takich stosunkach, dlatego żeby być blisko i że może wtedy zobaczy, poczuje, to co wcześniej. A znowu myślę sobie że jak się odetnę to pomyśli, że mi na niej nie zależy. Ale wiem, też, że jak sobie kogoś znajdzie, będzie z kimś na moich oczach, to pęknę.

Pirx
Wiem, najgorzej, że później znów spieprzyłem. Spotkaliśmy się, nie wiem, z tydzień od tego spotkania i tych słów, ja chciałem kupić laptopa i ją wyciągnąłem. Zjedliśmy obiad. Super spędziliśmy ładnych parę godzin. Zero tematu MY. Coś tam wspominałem, ale to w formie śmiechu, były żarty, robiliśmy głupie miny, nie było niezręcznej ciszy. Wieczorem pisała żebym dał znać co z laptopem, i czy nie zmusiła mnie do jego kupna. Bo mam problem z takimi sprawami, w sensie milion razy muszę się zastanowić, ale walczę z tym. W każdym bądź razie trochę pisaliśmy. Następnie po tygodniu była mi pomóc ogarnąć to mieszkanie. Wtedy już było gorzej, trochę się rozkleiłem ale nie błagałem o powrót, jej też się łezka zakręciła, bo w sumie dokładnie rok temu się wprowadzaliśmy razem do tego mieszkania. Później schrzaniłem trochę, bo znowu zaczynałem pisać, żeby wróciła, że tęsknię, że mi tu kiepsko na nowym pokoju bez niej. Aż w końcu po pijaku napisałem, że chcę się odciąć (kwa błąd jak nie wiem ;/) potem oczywiście przeprosiłem. Ogólnie mamy jakiś tam kontakt. Ale to bardziej jak ja napiszę. A co do tego czemu wcześniej tak nie chciałem postępować, to myślę że wiem, że poczułem się tak, że ona jest ze mną, kocha mnie, mieszkamy razem, i że na pewno się ułoży. Teraz przynajmniej wiem, jakie błędy popełniłem, tylko boję się że za późno się ogarnąłem, że ona już nie wróci.

Ogólnie u mnie kiepsko. Siedzę sam ciągle. Zmieniło się miejsce po prostu. Inne mieszkanie. Może już tyle nie chleje co przez ostatni miesiąc. Jutro mam rozmowę o pracę, fajnie jak by się udało, ale z drugiej strony boję się ze tam nie dam rady, że mną rozczarują, no ale to już inne problemy. W każdym bądź razie gdyby w końcu wypaliło, że mam pracę, może chociaż trochę nabrałbym dystansu, zacząłbym robić cokolwiek, bo tak naprawdę oprócz myślenia o niej to nic nie robię. Może wtedy też inaczej ona by spojrzała na to? Sam już nie wiem co myśleć.
Kocham ją. Naprawdę. Nie wiem co robić. Odciąć się? Chyba nie. Wypisywać, naciskać na spotkania? Też kiepsko. Ale nie chcę żeby pomyślała że mi "przeszło." Przeglądając neta, w poszukiwaniu podobnych historii, chciałem kupić jakieś poradniki  w stylu "jak odzyskać była" (dorosły chłop ze mnie, a ja takie coś), ale stwierdziłem, że ona nie jest jakimś schematem, tylko że ja ją znam najlepiej, i powinienem sam wiedzieć co zrobić. No ale nie wiem. Boję się że z każdym dniem się oddala ode mnie. Że się martwi, bo tak trzeba, i dlatego że jest taka dobra, naprawdę, zwykłe słowo, ale ona jest dobra. Serio.
Niedługo nasze urodziny, mamy w odstępie dwóch dni. Może ogarnę bilety na koncert (słuchamy razem tego artysty) nigdy nie było okazji żeby pójść, może sie zgodzi? Albo może coś w stylu lekcji tańca? Co myślicie? Gorzej jak się nie zgodzi.

Pewnie masz rację, na pewno.
Tylko kurde łatwo się mówi. Boję się że już ją straciłem na zawsze. Wiem, że muszę ogarnąć siebie. Szkoda, że dopiero teraz zdecydowałem się na psychologa. A powinienem dużo wcześniej. Ale no pewne wnioski już zaczynam wyciągać.
Kupie te bilety, ogarne coś. Zobaczymy.
Tylko się zastanawiam, czy się do niej odzywać teraz? Bo ogólnie jest tak że jak ona odpowie, to ja oczywiście piszę mega rzeczy więcej, w sensie że nie odpowiadam tylko na jej pytanie tylko dodaje coś od siebie. Kurde wiem, że się zachowuje jak gówniarz jakiś. No ale kocham tą dziewczynę. Dzięki, bo jak ktoś z boku na to spojrzy, to ma inne zdanie na pewne rzeczy. Chvjowe też było to że zacząłem szukac winnych nie w sobie a np. w jej koleżankach. No nic, jutro mam kolejną wizytę, potem rozmowę. Może jakoś uda mi się to poskładać wszystko.

Nie łatwo się mówi, mistrzu wymówek.Po prostu się robi.

Po prostu kup, powiedz że masz i czekaj na odzew.
Wyrażnie jej powiedz i napisz że zdajesz sobie sprawę że masz bałagan w głowie.I teraz nad tym pracujesz.
Podziekuj za cierpliwość i czas jaki Ci poświeciła.

I NAJPIERW posprzątaj siebie.
Do tematu WY wróć DOPIERO jak już się ustabilizujesz emocjonalnie.I nie przez jej odejście, tylko CAŁKOWICIE ustabilizujesz.
Zmienisz to co ją doprowadziło do decyzji o odejściu.
Koniec kropka.

Stary,jestem z kobietą która była kiedyś wyśmienitą osobą.
Przeszła swoje, ja kiedyś też.I tylko dlatego mam jeszcze do niej,do nas cierpliwość. Bo da się z tego wyjść.Trzeba chcieć i robić.
Zachowuje się ostatnio dokładnie tak jak TY przed odejściem Twojej dziewczyny.
A ja jestem teraz w momencie w którym Twoja dziewczyna zdecydowała się odejść.
Nie dlatego że Cię nie kochała,czy też tego co 'podręcznikowo' i ze skryptu napisał kolega wyżej.
Ja siebie nie oceniam 'wyzej niż ją' bla bla bla...
Tylko dlatego że mam dość zmienności nastrojów, ciagłego czepiania się o pierdoły i zabawy w ciepło-zimno.
Lub to że uraziłem ją czymś.I nie czymś prymitiwnym,czy nieczułym.Ale normalnymi słowami lub nie wychwalaniem pod niebiosa.

Więc jeśli TY się nie zmienisz, będziesz wiecznie ze sobą nieszczęśliwy, i przekładał to na nienormalne zachowania w związku to anioł z Tobą nie wytrzyma.
Proste jak budowa cepa.

Obydwaj bez obrazy nie rozumiecie o co chodzi... :-)

Jeśli to Wam pomoże dalej bądzcie tworcami lub powielaczami tych iluzji...:-)

Mateoo życzę powodzenie, ale nastawieniem czy też podejściem jakie zaprezentowałeś w ostanim poście - daleko nie zajdziesz...:-)

Pozdrawiam
Pirx

Autorze, tu nie chodzi o to że ona myślała, te mechanizmy działają w tle i nie są widoczne, bardziej oddziaływania na sferę emocjonalna zwłaszcza u kobiet.
Te mechanizmy są zakodowane, nie mamy na nie za bardzo wpływu na poziomie świadomym, natura jakby wyłączyła to spod naszej jurysdykcji, inaczej ludzkość by nie przetrwała, wyobraź sobie że tylko i wyłącznie świadomie decydujemy o emocjach i uczuciach, i np na przestrzeni dziejów laski wybierały by gości np. nie sprawnych sexualnie albo takich co nie zadbają o byt potomstwa oraz jej. Ludzkość by nie przetrwała.
Tak to sprytnie działa. I jak pojawia się w relacji taki dysonans, to wtedy zaczynają się nawarstwiać różne inne czynniki, brak czasu, rutyna, i inne pierdoły. A tak naprawdę to jedynie próba logicznego wyjaśnienia tego co się dzieje w tle, a oddziaływuje na odczucia i emocje.
Niestety.
Ale na początek zawsze warto poznać "wroga" wtedy można można przeciwdziałać, tylko chodzi o to że świadome pilnowanie siebie na dłuższą metę nie przyniesie efektu bo to oszukiwanie, oszukiwać można na początku a jak się z kimś mieszka to już się nie da 24h na dobę.
Dlatego warto zawsze zacząć od siebie, zbudować swoją ocenę w oparciu tylko o siebie, nauczyć się być szczęśliwym samemu ze sobą, wtedy taka osoba przyciąga innych ludzi którzy w naturalny sposób chcą z kimś takim przebywać, również w odniesieniu do związków.
W życiu tak się dzieje że nie wszystko idzie po naszej myśli, nic strasznego się nie stało tak naprawdę.
Powinieneś się od niej odciąć dla własnego dobra inaczej będziesz latami za nią łaził, zwłaszcza w odniesieniu do twojego pomysłu zostania jej przyjacielem, przecież to masochizm.
Urwij kontakt, faceci z natury dość szybko oswajają emocje, gwarantuje że po miesiącu bez kontaktu z nią sam zdziwisz się jak mało już o niej myślisz.
Jeżeli chcesz zacząć jakieś zmiany, to niech twoją motywacją będzie ona i chęć jej odzyskania, tylko bez kontaktu, najlepiej jak najdłużej, aby miała szanse zaistnieć siła kontrastu, w wyniku zmian i prac na sobą. Im dłuższa przerwa tym kontrast silniejszy. Standardowo  ze skryptu polecam wysiłek fizyczny, człowiek zmęczony jakimiś ćwiczeniami jest bardziej zrelaksowany lepiej śpi, nie chce się myśleć tyle o problemach, poza tym, wydzielający się testosteron sprawi że będziesz nieco bardziej męski w swoich zachowaniach i również bardziej męsko podchodził do sprawy, a swoje dotychczasowe poczynania będziesz oceniać z innej perspektywy, gwarantuje że będziesz czuł zażenowanie swoimi dotychczasowymi działaniami i pomysłami.
Na początku może być ciężko, wiem jak to jest, brakuje siły na wszystko, ale właśnie dla tego niech ona i chęć jej odzyskania będzie twoją motywacją, to ogromna siła napędowa a później czas zrobi już swoje i może się okazać że już Ci tak nie zależy.
Powodzenia
Pozdrawiam

No to napisz jeszcze jednego, już naprawdę ostatniego sms'a, że to było zaproszenie a nie prośba (wiadomo o co chodzi) i zakończ tę znajomość raz na zawsze.

Masz nauczkę. Staraj się, dbaj....ale z inną. I ogarnij się. Inna to doceni.

zabpth
Nie na Smoleńsk, niee.
Na koncert. Myślę, że się nie zgodzi już.

BlackDog
Mam, niestety. Wiesz, teraz właśnie mam ochotę do działania..ale dla niej, nie dla żadnej innej, nie chce się w nic innego angażować.

bodziochce
Chyba muszę tak zrobić. Zerwać kontakt.

Generalnie zaczynam wpadać w paranoję, obserwuje jej portale w necie z fałszywych kont. Ona chyba nawet to wie. No ale obiecałem sobie że już nie będę. Za tydzień zaczynam nową pracę. Może nabiorę dystansu. To zerwanie kontaktu chyba najrozsądniejsze. Nie wiem tylko co ona pomyśli, czy coś na zasadzie "aha, to tak mnie kocha, a ma w dupie" sami wiecie jak to z dziewczynami.
Z drugiej strony wiem, że to beznadziejna sytuacja. Po prostu mam nadzieję, że jeszcze zdażę jej się "pokazać" odmieniony i troche pewniejszy siebie. A wtedy może...

Kolejny desperat.
Przeprasza laskę, która go dyma.

Wyślij jej ten skowyt kastrata, a w kolejnym przeproś za poprzedni i za to, że żyjesz.
I nas też.

Nie wierzę w to, co czytam. Wiesz czego oczekuje kobieta? Faceta, a nie kaleson. Jesteś desperatem, na którego ona nawet już nie spojrzy. Mówiłem, do cholery, żebyś zerwał kontakt, a nie łasisz się do niej i błagasz o powrót! To nie pomoże, im dalej brniesz w ten sposób, tym bardziej ona się od Ciebie odsuwa. Zerwij ten kontakt, chłopie, a nie latasz na kawki z nią. I pojaw się w jej życiu jako ktoś inny, jako prawdziwy, wartościowy mężczyzna, a nie miękka kluseczka latająca za "tą jedyną". Nie, ona nie jest jedyną kobietą na tej ziemi, więc poszukaj w majtkach jaj i zacznij działać.
Też kiedyś popełniłem błąd, bo kiedy dziewczyna dawała mi znaki zainteresowania, to ja nie chciałem działać, później to ja za nią latałem i mnie olała, bo robiłem z siebie desperata. Od kilku miesięcy nie mam z nią kontaktu, nie dzwonię już, nie piszę. Zmieniłem się, nie ciągnie mnie, żeby do niej dzwonić, chociaż nie raz o niej myślę. Wiesz co pomogło? Wychodzenie do znajomych, poznawanie innych kobiet. Poczytaj sobie w ogóle o relacjach damsko-męskich i wyciągnij wnioski, bo jak tak dalej będziesz postępował, to nigdy nie znajdziesz kobiety, która będzie chciała z Tobą budować związek.

Przemyślałem to, i nie będę jej tego mówił, a tym bardziej pisal.
Generalnie nie wiem co robić. Nie chca jej traktować jak jakiś schemat i bawić się w gierki, każdy dziewczyna ('sytuacja') jest inna, czyz nie? Mam świadomość że ta ja nawalilem. chciałbym to naprawić, pokazać jej jak ja kocham, a skoro ja nawalilem to chyba ja powinienem zacząć naprawiać, bo ona jeszcze bardziej sie odsunie i po co miałaby załóżmy się odzywać po jakimś czasie, nie wiem czy dobrze interpretuje i rozumuje ta sytuację. Wariujee.
Co do psychologa to tak ja płacę, ogólnie czuję/widze poprawę, akceptuję siebie, nie jest jakoś super, wiadomo, ale no nie liczyłem ze po kilku wizytach nagle będzie wszystko git.
Czyli Waszym zdaniem to już wszystko przepadlo i nie da się już nic z tym zrobić?

Brawo, w końcu zacząłeś myśleć.

Wpisz sobie na YouTube "Robert Marchel", gość jest specjalistą od relacji damsko-męskich, tam masz mnóstwo filmików, które rozwieją Twoje wątpliwości i otworzą umysł. Nie, każda sytuacja, kiedy dziewczyna mówi "NIE" jest taka sama. Zakładam, że jej nie zwyzywałeś, więc szansa jest, że coś z tego będzie, ale na to potrzeba CZASU. Nie zrobisz tego w ciągu dwóch miesięcy, musisz się zmienić w faceta. Popełniłeś w tej relacji mnóstwo błędów. Przestań płakać po kątach i powtarzać "to ta jedyna", "zepsułem to wszystko", bo zwariujesz. I przestań do niej dzwonić, pisać - zerwij kontakt i edukuj się w sprawie relacji damsko-męskich. Polecam Ci książkę Roberta Marchela "Jak zdobyć osobę którą kochasz albo której jeszcze nie znasz". Ucz się i pojaw się w jej życiu jako ktoś zupełnie inny, pewny siebie.