wielka miłość a alkohol wzystko niszczy... - Netkobiety.pl

Ja nie mam takiego problemu. Mój facet nie lubi alkoholu. Ma na niego ochotę tylko jak jest strachelnie przygnębiony, ale ja zawsze mu odradzam i mnie słucha. Ale rzeczywiście alkohol to wróg związku. Olewać nie radzę, bo będzie tylko gorzej. Spróbuj spokojnie z nim porozmawiać, wytłumaczyć. Naprawdę nie wiem, co poradzić, bo nie mam takiego problemu. Powodzenia.

Tak chyba najlepiej pogadać kiedy będzie trzeźwy i powiedzieć mu jak się zachowuje, albo po prostu go nagraj i pokaż mu potem. Może on nie zdaje sobie sprawy z problemu. Czasem trzeba zastosować drastyczne środki, żeby ktoś zrozumiał. Jedno jest pewne, on nie może pić, a Ty zrób wszystko, żebyście spędzali czas inaczej, bo w końcu co jest ważniejsze? wasz związek czy jakaś daremna imprezka zakrapiana alkoholem?

Atka333 masz rację, niejednokrotnie dziewczyny przed ślubem myślą, że może małżeństwo coś zmieni i tu się bardzo mylą. Małżeństwo potęguje problem i to już jest sprawdzone przez życie.

Dlatego jak poznałam swojego męża, był ideałem i tak już zostało przez 14 lat. Nigdy się nie zmienił ani nie zmieniły się jego uczucia do mnie. Dziś zawsze powtarzam to młodym dziewczynom, że jeśli przed ślubem swojemu przyszłemu mężowi nie mają nic do zarzucenia, to będzie oki. A jeśli widzi się wady i to duże i myśli się, ze małżeństwo je wyeliminuje, to jest błąd myślowy. No ale każdy musi zjeść swój kawałek życia, żeby odpowiednio umieć na nie spojrzeć .

100noga......... to się nazywa współuzależnienie.Obwiniasz się o coś- na co nie masz dużego wpływu. Ty koniecznie  porozmawiaj z Twoim partnerem- jak będzie trzeźwy i spróbuj namówić Go na wspólne pójście do specjalisty -sama nie dasz rady a i Ty potrzebujesz pomocy.

No no jakbym czytała o sobie, też byłam w takiej sytuacji identycznej a może i gorzek bo u nas sie na jednym dniu nie kończyło.. Alkoholika nie od uczysz nałogu jeśli sam nie będzie tego chciał wiem coś o tym, daj sobie spokój z nim a wtedy wygrasz wiem że to nie jest łatwe ale warto!!

wiesz co powiem ci szczeże żę gdyby mo facet pił tylko w weekendy to całowała bym go po rekach umnie jest na odwrót pije całymi tygodniami a wniedziele siedzi i odpoczywa to jest dno nigdzie nie możemy wyjść bo on wygłąda jak zbity pies ciesz się z tego co masz szczeże ci mówię mogło być gorzej ale to nie znaczy że jak pije w sobotę i w niedziele to nie napije się też w poniedziałek tak to się zaczyna

tylko picie do palenia ma dużą różnicę jak by nie było palenie łatwiej rzucić niż przestać pić bo co koledzy powiedzą że jestem pantoflarzem jak będziemy się teraz spotykać bawić jak ja nie pije to nie jest takie łatwe

mój problemtakże dotyczy męża i alkoholu. nie ma dnia żeby po powrocie z pracy nia spożył 3-4 . jesteśmy małżenstwem z 14 letnim stażem. wszelkie rozmowy,prośby,a zdaża się ze i awantury nie skutkują. brak mi wiary,że to mozna zmienic. brak mi też odwagi by to zakończyc. mamy dzieci. myślałam,że dla nich warto zawalczyc, ale myliłam się.są one tylko świadkami tych wszystkich problemów, zamykająsię w sobie.

Ja dwa mięsiace temu odwołałam ślub kościelny - i to dwa tygodnie przed ceremonią- powód - alkohol. w październiku ubiegłego roku wzielismy ślub cywilny i zamieszkaliśmy razem u jego mamy. Na początku było cudownie a później się zaczęło - w lutym przyszedł dwa razy pijany, w marcu to samo i dwa tygodnie przed ślubem wrócił o 4 nad ranem - powiedziłam dośc. Spakowałam wszystko i wyprowadziłam się! Bałam się, że jeżeli teraz tego nie zrobie to będę żałować do końca życia! Od tamtego czasu on nie pije, zapisał sie na siłownie aby miec zajęcie po pracy. Tylko co bedzie dalej - nie wiem...

moj bedac w polsce mnie zdradzil (oboje siedzimy w uk). plakal, blagal, przepraszam. Ok, dalam szanse pod wieloma warunkami, m.in. koniec alkoholu, jarania, siedzenia z kumplami niewiadomo ile, ze wymieni w koncu silikon pod prysznicem, ze okna pomyje, ze ogarnie ogrodek. Od tego czasu minely trzy tygodnie. Tydzien temu przyjechala do mnie moja przyjaciolka. Pomyla okna, wypelila calusienki ogrodek. A on co? W zeszly weekend, caly spedzil u swoich ziomusi, w niedziele gdy mielismy isc na obiad do moich rodzicow (bo przylecieli na tydzien do mojej siostry, ktora siedzi w tym samym miescie co ja, a na drugi dzien mieli wracac do pl) stwierdzil, ze on ze mna nigdzie nie idzie, ze nie bedzie udawal ze wszystko jest w porzadku (dzien wczesniej "obrazilam" go - zazartowalam sobie na jego temat, jednak on zrobil to pierwszy - ale jeszcze wtedy wszystko bylo w porzadku, na drugi dzien mu sie dopiero o tym przypomnialo). Ja pracuje od 8-16:30 on 14-22. Wiec w tygodniu praktycznie sie nie widujemy a nawet jezeli jest chwile zanim ja usne a on zdazy wrocic, to i tak idzie do swoich kumpli. Spedza z nimi czas przed praca, w pracy, po pracy a teraz i w weekendy. Jego wymowka jest "Przeciez Ania u Ciebie teraz jest, to ja wam nie bede przeszkadzal" (moja przyjaciolka przyjechala na 2-3 miesiace aby sobie zarobic).
Wczoraj po pracy wyszedl na godzinke-dwie. Zadzwonil do mni o 7 nad ranem, ze mam sie nie denerwowac, bo on siedzi z chlopakami na lawce przed domem. Wkurzylam sie. Przyszedl na chwile do domu zeby sie przytulic, a ze lezalam plecami do niego to niestety, jak to pijany czlowiek, troszke mna szarpnal zebym sie do niego przytulila. Powiedzialam, ze ma wyjsc bo smierdzi od niego piwskiem. Wyszedl, trzasnal drzwiami.
Ja w tym momencie, zaczelam go pakowac. Stwierdzilam, ze dosyc tego. Koles ktory trzy tygodnie temu przelizal sie ze swoja byla gdy byl w polsce a ja tutaj, w uk, jeszcze cos takiego odp*erdala? Nie. Skonczylo sie. Spakowalam go, bo doszlam do wniosku ze za mloda jestem aby pakowac sie w zwiazek z facetem, ktory mnie zdradza, chleje, niedocenia i woli spedzac czas ze wszystkimi innymi tylko nie ze mna.
Godzina okolo 8 rano przyszedl do domu. (Ania na szczescie w tym momencie brala prysznic). Gdy zobaczyl, ze jego rzeczy sa spakowane, zaczal wyp*erdalac wszystkie ciuchy z torb, moje rzeczy z szafy (rzeczy lataly po calej chacie), w koncu zaczal krzeslem rzucac, juz sie zamierzyl zeby rzucic nim o telewizor (na szczescie zdazylam dobiec do niego), pozniej w moja toaletek z wielkim lustem (tez to udaremnilam), jednak widzialam szal w jego oczach. Zadzwonilam po kolege z ktorym pil aby go z tad wzial albo zadzwonie na policje, przyszedl, wzial go, ten co jeszcze sie sapal ale w koncu opuscil dom.
A co w tym wszystkim najlepsze? Ze to ja go sprowokowalam, ze to moja wina, ze powinnam wziac pod uwage to ze jest pijany i moze stac sie nieobliczalny. A, no i ze ogolnie to mial ochote m zaj.ebac, ale ze jestem kobieta ktora on kocha i "na szczescie" chwycil za krzeslo.

Zostawie to ogolnie bez komentarza. Bo to "moja"wina ze on sie napil i pozniej wsystkim rzucal. Tak. To zawsze jest nasza wina....

Witajcie jestem tu nowa, ale ze starym jak świat problemem - mąż alkoholik - i chyba po prostu chcę pogadać. Czy któraś również musiała walczyć również z nałogiem teściowej? Ja już nie wytrzymuję ..... " Ale on niewiele wypił....naprawdę " leczenie oczywiście było, ok 5 lat chyba trzeźwych, mówię chyba bo okazało się że teściowie nie dość że kryli pijaństwo męża to jeszcze prosili do spółki z tatusiem, żeby dzieci nic nie mówiły mamie, że tata pił bo mama będzie zła....koszmar......... teściowa co weekend pijana, w święta pijana, przynoszę z córą palmę poświęconą  a teściowa w południe otwiera pijana.... pan mąż trzy cztery razy do roku pije konkretnie tzn kilka kilkanaście dni gdzieś tam łyknie po drodze w sobotę na działce...... i to wina żony że nie może pić normalnie bo jej tatuś pił i ona jest wyczulona.........jaki on biedny....dojrzałam do definitywnego rozstania.... koniec.........chcę być tylko z dziećmi......biednie ale spokojnie i tylko modlę się do Boga żeby syn nie wdepnął .......