Jesień w poezji - Netkobiety.pl

Lato odchodzi
Jeszcze zieleni tyle wokół
I ostatnie róże w pośpiechu zakwitają purpurą
A już gniazda bocianie straszą pustką
I ptaki ciszej śpiewają
Snuję się smętna po ogrodzie
Dotykam pierwszych nitek babiego lata
Rozwieszonych porankiem jak włosy na choince
Z kroplami diamentowych łez
I cisza i smutek jakiś mi serce trawi
Już wspomnienia się cisną
Już tęsknota mnie zjada
A jeszcze lato w opłotkach stoi
Ech jesieni przyjaciółko września
Tak delikatnie się skradasz
Dnia trochę zabierzesz
Nocy nam dokładasz
Przysiadłaś na jarzębinie pośród rudych korali
Nie ponaglasz
A jednak jeden więcej srebrny włos zalśnił na skroni
Kolejne lato się kończy
Grażyna Podsiadło

Do następnego roku!

Ponad rok temu napisałem taki wiersz

W parku leżą liście
Bezużyteczne i niepotrzebne
Stare, żółte, jesienne
Przed śmiercią opadały lekko
Tańczyły swój taniec śmiertelny
A jeszcze nie tak dawno
Były zielone, żywe, wiosenne
Tętniące beztroską młodzieńczą
Czas im szybko zleciał
W wiatru wesołym szeleście
I ptaków zalotnym śpiewie
Kto by pomyślał, że tak będzie
Gdy lato miłością rozkwitało
Całowali się wśród nich zakochani
Tak życie liściom upływało
W końcu przyszedł czas na nich

Już do schyłku lato zmierza,
zboża z pola są zebrane.
Dnia krótszego noc domierza
w lesie liście malowane.

Na polanie pod mym borem ,
jest przepiękne wręcz zjawisko.
Fiolet mieni się kolorem,
to po prostu wrzosowisko.

Jak kobiercem wymoszczona,
na nim perły - krople rosy.
Zapach miodu się unosi,
tak cudownie pachną wrzosy.

Nad polaną zachód słońca,
jak odbicie wrzosowiska.
Fiolet róż jakby w pląsach,
widać jesień bardzo bliska.
- Cezary Berdych - Prymus(z netu)

Lato odchodzi

Lato odchodzi

Jesienna zaduma – Jerzy Harasymowicz
Nic nie mam
Zdmuchnęła mnie ta jesień całkiem
Nawet nie wiem
Jak tam sprawy z lasem,
Rano wstaję, poemat chwalę
Biorę się za słowa, jak za chleb
Rzeczywiście, tak jak księżyc
Ludzie znają mnie tylko z jednej
Jesiennej strony
Nic nie mam
Tylko z daszkiem nieba zamyślony kaszkiet
Nie zważam
Na mody byle jakie
Piszę wyłącznie, piszę wyłącznie
Uczuć starym drapakiem
Rzeczywiście tak jak księżyc
Ludzie znają mnie tylko z jednej
Jesiennej strony

Urokliwe strofy przedstawiłaś Seniorko

Tak, grzybobranie w pełni, a wiersz urokliwy.

Nić Babiego lata
Nastał wrzesień......
Już nie lato.....
Jeszcze nie jesień.......
Babiego lata przędza pajęcza się niesie.....

W sadzie z rana mgiełka, drzewa otula......
Rosa kropelkami stroi liście i trawy......
Powietrze słodko pachnie cynamonem......

Ptaki do odlotu szykują się za domem......
Gdzieniegdzie pszczółka zagubiona.......
Niesie na nóżkach ostatni pyłek do ula.....

Babie lato w sukience z pajęczyny......
Przechadza się wolno po sadach, łąkach, polach.....
Do lasu zajrzeć trzeba, grzyby obudzić.......
Szyszki postrącać z drzewa........

Tak płynie wrzesień spokojnie.....
Babiego lata uroki niesie.....
Dni jeszcze ciepłe, wieczory już chłodne.....
Cichutko wołają zbliża się jesień.....(z netu)

Piękny wiersz o zbliżającej się jesieni-pozdrawiam Wszystkich lubiących poezję

Chociaż lato wrześniowe

chociaż lato wrześniowe
już wieczory chłodami
z parku gonią splecione
pary mgły nad polami

moczą rosy poranne
liście jeszcze zielone
z słońca skarby pobrane
rozsiewają po łące

klang żurawi z wysoka
gdy wzlatują pod niebo
chłodne wiatry przywoła
koniec lata ciepłego

myśli błądzą skłębione
czas spinają wspomnieniem
jak obłoki spiętrzone
grają słońca promieniem

lato w jesień przechodzi
macierzyństwem spełnione
ta przepychem przewodzi
ale wieszcząc dni słotne

młodość wiosny skończona
lato w plony brzemienne
jesień złoci zwichrzona
zima kończy niezmiennie(z netu)

Tamiraa
Sliczny wierszyk -dzięki i pozdrawiam

Jesień pozostanie naszą porą roku.
Zamglone słońce
chłodne poranne rosy
nici babiego lata
złota melancholia krajobrazu
zasuszone liście i kwiaty
Pachnący las
z prześwitami
słonecznych promieni.(z netu-urywek)

Leśne grzyby
Różne grzyby w lesie rosną;
pod świerkiem, brzozą i sosną.
Grzybiarz wielce się raduje
gdy dość często je znajduje.

Borowiki, kurki, maślaki,
kanie, podgrzybki, kozaki,
- takie grzyby do koszyka,
a trujących się unika.

Choć są piękne muchomory
nie bierz ich bo będziesz chory.
Kozią brodę postrzępioną
zostaw bo jest pod ochroną

Z daleka omijaj szatany,
ich zbiór wielce niewskazany,
co prawda nas nie otruje
lecz potrawę nam zepsuje.

W zagajnikach różne grzybki,
w sosnach brunatne podgrzybki,
w brzózkach najczęściej kozaki,
w młodych jodłach zaś maślaki.

W starych dębach borowiki
zapełniają nam koszyki,
a gdzie suche jest podłoże
każdy kurki znaleźć może.

W gęstych świerkach pod igłami
patrzymy za zielonkami.
a przy drodze, na polanie
można znaleźć piękne kanie.

W trawie, chociaż z wielkim trudem
można znaleźć rydze rude.
W bukach zaś gdzie stare pieńki
w wielkich stadach są opieńki.

Ostry nożyk weź do ręki
i wycinaj, nawet niemki
i gołąbki grynszpanowe
oraz winne gdy są zdrowe.

Gdy na wysyp natrafimy
szybko koszyk napełnimy.
Lecz gdy zbiór jest nawet mały,
ważny spacer doskonały(z netu)

Lubię jesień
Jeszcze jesień sypnie nam złotem do rąk
Szal w ciepłych barwach zarzuci nam na ramiona
Melancholia w mgłach się snuje nie wiem skąd
Spłowiała zieleń już miedzią brązami stłumiona
/
A ja lubię jesienne pejzaże w starym złocie
Nostalgii melodię graną o zmierzchu ognistym
Liliowe wrzosowiska w koronkowym oplocie
Złoto-czerwone dywany spadających liści
/
Wiatr drzewa z barwnych sukien rozbiera
Nagie konary przeczesują chmurzyska szare
W kołysance deszczowej przyroda zamiera
Tylko ja gonię z wiatrem skłócona z zegarem
/
Więc otul mnie ciepłym słońca promieniem
Zebranym w bukiet rozmarzonych nawłoci
Przez listopadowe słoty spokojnie przenieś
Podaruj parasol tęczowy tak bajkowo uroczy
Ewa Rzepecka

Jesienne zmiany
...
A brzozy szepczą między sobą
jesienne odliczając liście
ich szpaler ziemi jest ozdobą,
pozłotą wokół choć jest mgliście.
...
Lecz skoro tylko dzień otworzy
szeroko okna - promień słońca,
niczym niemowlak chce gaworzyć,
uschnięte liście z drzewa strącać.
...
A potem uśmiech szerzy słońce,
jaśnieją nawet ścieżki w lesie.
Rześko, a chłód wyciąga kolce,
gdy zachód słońca mrok przyniesie.
...
Wydłużą cienie swe ramiona,
srebrzystą moc zapowie księżyc,
ściemnieje drogi jasna strona...
Znużone skronie czas odprężyć.
...
Bożena Czarnota

W złotej jesieni
Jesienna pani urzekasz barwami,
gdy sypiesz złotem jesteś najpiękniejsza.
Jedwabne nitki rozsiewasz nad nami,
momenty szczęścia.
Tańczysz w alejach rozsypując liście,
mieszasz burgundy z odblaskami ochry.
Tworzysz pejzaże wciąż nierzeczywiste
i dni radosne.
Ciszą otulasz niespokojne serce,
kołyszesz drzewa w kolory ubrane.
Liryczny oddech we wnętrze się wwierca,
rosą poranną.
Lubię iść z deszczem na muzyczny spacer,
myśli zanurzam w kroplach melancholii.
Oddycham życiem jesienią inaczej,
w marzeniach krążę.
Elżbieta Karolewska

Seniorko, dziękuję, A na tej poprzedniej fotce ą liście miłorzębu. Taka fajna symbolika

"Jesień jest jak kobieta...
Złota.
Magiczna.
Tajemnicza.
Zaskakuje zmianą nastroju.
Potrafi być zimna jak lód,
innego dnia wypełniona słońcem.
Inspiruje barwami,
czasem zalewa świat łzami.
Ale nigdy nie przechodzi obojętnie.
Zawsze coś po sobie pozostawia... "
Autor: Anna Sobańska

"Oto widzisz, znowu idzie jesień...."
Oto widzisz, znowu idzie jesień -
człowiek tylko leżałby i spał...
Załóżże twój szmaragdowy pierścień:
blask zielony będzie miło grał.

Lato się tak jak skazaniec kładzie
pod jesienny topór krwawo bardzo -
a my wiosnę widzimy w szmaragdzie,
na pierścieniu, na twym jednym palcu.

Konstanty Ildefons Gałczyński

Barwy jesieni...
Idzie przez ogród, łąki i sady
I tak jak malarz zostawia ślady.

Maluje drzewa w ognia kolorze.
Ale i tak jest chłodniej na dworze.

Gdzie się pokaże – nie ma zieleni.
Czego nie dotknie - kolory zmieni.

Drzewa i kwiaty ciut osłupiały,
Bo w ciepłym słonku ogrzać się chciały.

I choć maluje barwy jesieni
To w naszej duszy nic już nie zmieni.

Nie ma znaczenia jesienna słota,
Gdy w sercu lato, żar i ochota...(z netu)

Dziś pogoda nas nie rozpieszczała, w sumie dobrze, ciepło, wilgoć  czyli udane grzybobranie będzie.

JESIEŃ PACHNIE
Czym pachnie jesień ?
Grzybami w lesie.
A grzyby czym pachną ?
Wiem:
gorzko.
Ziemią i mchem.
A ziemia czym pachnie ?
Igłami sosen.
A sosny ?
Sosny ? Wrzosem.
A wrzos ?
Miód przypomina.
A miód ?
Jak łubin i koniczyna
A koniczyny ?
Sianem pachnące.
A siano ?
Trawą na łące.
A trawa ?
Pachnie rosą i deszczem.
A deszcz ?
Deszcz pachnie lasem  - i czymś jeszcze.
Deszcz pachnie smutno aż płakać chce się.
Deszcz pachnie
jak jesień.
Joanna Kulmowa,

꧁Co lubi listopad...?

Nie wiem co sie dzieje,że nie wkleja mi sie ani tekst ,ani obrazek?

"Listopadowo "
nie opuściła jesień żagli
barwą szybuje jeszcze w liściach
rumieńcem płonie jarzębiny
próbuje wiatr nauczyć – szycia
.
tak by cerował chmur przełęcze
nie siąpił deszczem nazbyt chłodnym
w gałęziach wybrzmiał pieśnią pięknie
szepty nadziei z gwiazd uwolnił
.
kiedy policzek słońce muśnie
i opromieni też spojrzenia
w jesienną ciszę pomkną lekko
wraz z serca biciem
i marzenia
.
Autor: Maryla Polak