Leki,strach - Netkobiety.pl

Witam mam 16 lat, uczeszczam do LO. Mam nadzieję że pomożecie mi rozwiązać problem. Uczeszczajac jeszcze do gimnazjum pamiętam ze byłam osoba strasznie niesmiala, z czasem zaczęło się to wszystko zmieniać, byłam osoba zdeterminowana z marzeniami, uczęszczałam do klasy sportowej o profilu piłki recznej, jednak potem to wszystko było dla mnie katastrofa, brak chceci do nauki, zaczęłam porzucać piłkę reczna, sport który był dla mnie tak bardzo ważny, zdobywalam różne osiągnięcia. Mimo to nic mnie nie cieszylo, Marzyłam o tym żeby skończyć to gimnazjum i zacząć uczęszczać do liceum. W tegoroczne wakacje  wszystko się zmieniło, zaczęłam być pewniejsza siebie, więcej znajomych, stałam się osobą towarzyska , zaczęłam uprawiać sport, jednak przyznam że miewalam wahania nastroju gdzie najchętniej bym znów przestała wierzyć w siebie, mimo to walczylam i udalo mi się. Nadszedl wrzesien, nowa szkola. Bardzo dobrze mnie przyjęli w klasie, byłam bardzo pomocna, chętnie ich słuchałam, pomagałam, byłam bardzo zmotywowana do nauki. Chciałam bardzo z nimi wychodzić na dwór poza szkołą, wspólne plany , wyjazdy. Jednak to wszystko legło w gruzach. Nadszedl październik, stres szkolny,pierwsze kartkówki sprawdziany stres mnie zjadl, później już było coraz gorzej. Pojawił się znów taki lek przed ludźmi, strach, obawa. Mimo różnych zaproszeń nie chętnie z nimi wychodzę, pojawia mi się taka pustka w głowie , lek. Jak najchętniej wrocilabym do domu. Mam teraz ataki paniki przed szkola, drżenie rąk,brak koncentracji , izolowanie się, pot stał się znów moja fobia. Na wf nie mam ochoty ćwiczyć ponieważ miewam częstomocz, powstaje kolejny lek, przed tym że nie przytrzymam moczu. Zaczęłam wagarowac, ponieważ nie daje sobie z tym rady. Najgorsze jest to że ja bardzo chce żyć inaczej,pozytywnie,bez leku ale jest jakaś bariera która mi w tym przeszkadza. Ale, właśnie jaka? Stresuje się wśród ludzi, oblewa mnie pot, mam leki. Najgorsze jest to że zamiast patrzeć naprzód patrze w tył, na wszystkie potknięcia , często placze. Zaczęłam się zamykac w sobie. na wszystko jestem nastawiona negatywnie, natrętne myśli. Doskonale rozumiem, że bez szkoły będę nikim, chce się uczyć ale jest właśnie ta obawa, taki lek przed lękiem ? Podejrzewal że to może fobia społeczna? Najbardziej jestem zła, że nie wykorzystuje tego co mam, nie cieszę się niczym. Strasznie się pogubilam, nie wiem co robić, przez to przestaje być sobą. Dodam jeszcze że byłam już na 1 wizycie u psychologa, 2 mam dopiero w grudniu a ja już nie daje rady. Proszę was o radę.