Opóźniony dwulatek-brak mowy. - Netkobiety.pl

Witam to mój pierwszy post ale mam nadzieje ze sie przyda moja "historia".
Moj Syn Majac 4, 5 roku zaczął mówić "Mama " "Tata" Baba", później poszło mu łatwiej w wieku 5 lat poszedł do przedszkola i wszystko nabrało tępa.
teraz ma 7, 5 roku wszystko mówi,-nigdy nie zapomnę co przeszłam kiedy inne Matki się dziwiły; "taki duży i nic nie mówi? popatrz moja córeczka ma 3 latka i jak pięknie wszystko potrafi powiedzieć"ehh oczywiście korzystałam z konsultacji psychologicznej logopedycznej neurologicznej  , ponieważ nie ukrywam ze byłam tym przerażona.Każde dziecko rozwija się inaczej, każde potrzebuje swojego czasu na pewien etap życia, każde dziecko jest inne... nie napisze ze nie ma sie czym przejmować ze "ma dwa latka i nie mówi" sama to przechodziłam i wiem co to oznacza.ale tak jak wcześniej pisałam każdy rozwija sie inaczej. teraz mam drugie dziecko córkę ma dwa lata i tez mało mówi chociaż więcej nic mój syn w wieku 4 lat ale jak narazie nie przywiązuje do tego zbyt dużo wagi, czas pokaże.

to nie dokońca prawda, choc faktycznie chłopcy sa bardziej oszczędni w słowach, jednak psychologia rozwoju dziecka nie różnicuje wieku występowania mowy, należy być czujnym ale nie przesadzać. Do3 r.z jest taki margines tolerancji, ale potem jeżeli mowa sie opóźnia należy skonsultować się z logopedą.

A jak ze słuchem?
Może mały nie rozumie, bo nie słyszy?

A na apetyt to nie wiem, musi lekarz pomóc, bo takiemu maluchowi łatwo zepsuć żołądek różnymi preparatami.

Ja dzieciom daję słodycze tylko w niedzielę, bo też jeść nie chciały, więc przegłodziłam na zasadzie: w niedzielę idziemy do kawiarni i tam zjemy ciacho. Nie dam ci, bo niestety nie mamy noc słodkiego w domku, a w sklepie mówiłam im, że zabrałam za mało pieniążków i nie kupię nic słodkiego. Nie buntują się, ale to moje dzieci, Twoje może zupełnie inaczej zareagować.

Koniecznie napisz co tam po wizycie u lekarza

Byłam wczoraj ze swoim synem u lekarza u dzieci zdrowych, syn chodzi do klasy sportowej i miał wykonać pewne badania. Piszę, bo z małą dziewczynką na szczepieniu była babcia. Zamieniłam z nią kilka słów. Obawiała się szczepienia bo u niej w rodzinie była taka sytuacja, że chłopiec który rozwijał się zupełnie dobrze, nagle po przyjęciu szczepionki stał się osowiały, nie chciał podejmować prób mowy chociaż do tej pory radził sobie nieżle. Podejrzewali autyzm. Nie poddali się jednak, postanowili zrobić dziecku badanie z włosa. Wysłali tą próbkę włosa do Niemiec. Okazało się, że dziecko skażone było rtęcią,którą dostało wraz ze szczepionką. Wprowadzili leczenie i odtruwanie dziecka. Co dwie godziny w dzień i w nocy podawany miał lek. Dziecku zaczęło się poprawiać, wrócił uśmiech na twarzy i zaczęło nawiązywać kontakt z bliskimi. Nie dopytywałam o szczegóły, ale znam tą osobę, bo mieszka na tym samym osiedlu, jeśli chciałabyś dowiedzieć się czegoś więcej w tej sprawie mogę dopytać, lub poprosić o telefon byś mogła porozmawiać z nią sama.