Wydziedziczona - Netkobiety.pl

To jest chore....
Podpisz z nim intercyze, ale z warunkiem, że będzie ci dożywotnio na twoje konto comiesięcznie wpłacał stosowną kwotę.
Biznes to biznes....
Widać, że gość nie szuka żony tylko darową pomoc domową. I nawet nie wiadomo czy później cię nie zmieni na nowszy model. Ja bym się poważnie zastanowił, czy wchodzić w taki interes.

Intercyza jest okey  w szczególności, jeśli on prowadzi biznes, bo to powoduje, że nie odpowiadasz także za jego długi, co do wydziedziczenia, to nie jest to takie proste, a dokładnie nie następuje na życzenie i de facto dotyczy to pozbawienia prawa do tzw. zachowku. Poczytaj sobie o tym.

Jest mu z Tobą wygodnie - taka samoutrzymująca się lokatorka, która będzie miała obowiązek go pielęgnować, świadczyć usługi seksualne, itd. Moim zdaniem, jeśli miał jakiś majątek przed ślubem, może to zapisać wyłącznie dzieciom, ale to, czego dorobicie się wspólnie, powinno być wspólną własnością i podlegać dziedziczeniu.

Jeśli masz to po takim jego zachowaniu powinnaś spakować walizki i tyle by Cię widział.

Darmowej pomocy domowej i darmowej dupy niech cwaniaczek szuka gdzie indziej. Wszak nawet prostytutce trzeba płacić.

Tak, potrafię czytać ze zrozumieniem. Jeśli za  niego wyjdziesz na takich warunkach, jakie on stawia, to bardzo naiwna będziesz, delikatnie mówiąc.

Intercyza w tym przypadku jest wyłącznie po to, by nie musiał się z nikim dzielić. I powiedział to wprost. Nie było mowy o zabezpieczeniu przed długami, bo biznes jest stabilny, nie zaciąga żadnych kredytów itp.

Wyszłabym za niego gdyby nic nie miał, bo to, ze coś ma, w żaden sposób nie wpływa na moje życie. Nie utrzymuje mnie. Paradoksalnie wolałabym by nic nie miał, to by coś takiego się nie pojawiło.

Jest 12 lat starszy, wiec bardziej prawdopodobnym jest ze to ja będę się nim opiekować, a nie on mną.

Może bez przesady,  że będzie naiwna.
Jeśli on będzie dawał na życie kwotę pozwalającą na swobodne utrzymanie domu, to dlaczego miałaby być stratna?
Gdybym teraz wyszła za mąż za bogatego człowieka, który zapewnia nam dom i nie planujemy dzieci, to na czym polegalaby ta strata?
Jeśli faktycznie przewidywalny jest że on ma np bliżej 60 i za 10 lat może wymagać opieki, a autorka koło 40 to należy to uwzględnić., albo potencjalne dzieci.
Ale pozostałe przypadki?
Szczerze to byłoby mi wstyd na mysl o dzieleniu JEGO majątku którego się dorobił z byłą rodziną.
Konieczność intercyzy w biznesie rozumiem.
Nie ma super bezpiecznych biznesów
Podejdź autorko do tego bez emocji.

Ten biznes polega na budowaniu domków, za gotówkę, tu nie ma ryzyka właściwie żadnego. I nie taki jest cel rozdzielności, a wyłącznie taki, ze jego to jego, co podkreślił podczas rozmowy wielokrotnie.

Majątek, którego dorobił się z poprzednia rodzina został przecież podzielony.

Zadziałalaś pod wpływem emocji.
Dlaczego to Ty robisz zakupy dla jego dzieci? , skoro ma pieniądze?
Jakim on jest człowiekiem na co dzień?
Skąpym, otwartego serca czy kieszeni?
Chciałaś mieć z nim dzieci?
On się oświadczył czy po prostu rozmawialiscie o małżeństwie?
Mieszkasz u niego?

W związku  chodzi o wszystko.
Podejście do pieniędzy, seksu, poglądy na sposób spędzania wolnego czasu.
O pieniądzach też trzeba rozmawiać. Sprawy pieniężne z mężczyznami się negocjuje, a nie od nich ucieka. Wiele kobiet popełnia ten błąd.
Może wasze wizje nie są spójne, a może tylko zadziałały emocje.
Widzę że Ci zależy na nim.
Spotkaj się na spokojnie, śpisz swoje racje.
Jeśli Cię kocha, będzie skłonny do rozmowy, jeśli nie to nie.

Przed wyrzuceniem przez dzieci pod most też można się zabezpieczyć. I trzeba i tym rozmawiać bez emocji.

Tu może być "haczyk",jak zrzekniesz się dobrowolnie prawa do zachówku tego mimo rozdzielności majątkowej to jesteś w gorszej sytuacji niż konkubina.Mając prawny obowiązek jako żona opiekowania się mężem ten obowiązek,można nawet jak ktoś się bardzo uprze i postara wyegzekwować.Z biznesami wypadkami chorobami różnie bywa - też nie ma gwarancji na nic,życie życiem,miłość miłością a jeść trzeba taka prawda
Nieprawdą jest że konkubina/konkubent nie maja żadnych praw do dziedziczenia czy majątku,u nas tylko przepisy są trochę mętne i na pewno konkubina nie ma takich samych praw jak pełnoprawna żona.Idź po prostu do prawnika i się wypytaj o swoje prawa.
Facet niby taki szczery i uczciwy,ale coś tam pod spodem chyba kręci - zapytaj go wprost po co mu ślub
to jakaś nagroda pocieszenia ma być dla Ciebie czy co ? To że Twoja emerytura to Twój problem niby poprawne literalnie,ale ducha w tym i miłości nie widać dla mnie czerwona kartka dla faceta za taki durny niby szczery i uczciwy tekst.

Ale przecież on jej wprost powiedział że wszystko na być dla dzieci, nie dla niej i jego nie obchodzi czy ona będzie miała co jeść na emetyturze. A co dzieciaki będą niby czekać aż młoda macocha spokojnie umrze żeby dobrać się do spadku? Dobre sobie.

Teraz relację z dziećmi mam super, ale nie mam pojęcia co będzie za 40 lat… boje się tego i zaczęło mnie to przerażać. Nie tak sobie wyobrażałam rodzinę.

Już sama nie wiem co o tym wszystkim myslec:(((

Acha i jesteś z nim w związku, i pytasz czy wyjść za niego? No to ja rozumiem!

Ale co do twych pytań i wątpliwości.
1. Intercyza. To akurat nie jest nic zdrożnego m.in. z powodów już tu wymienianych.
2. Zapowiedź wydziedziczenia. Tu akurat pan potencjalny małżonek zmyśla jakieś pierdoły nie z tej ziemi. Wydziedziczyć można tylko i wyłącznie z powodów jasno określonych ustawowo i brzmią one tak:

Przy czym praktyczną konsekwencją formalnego wydziedziczenia jest utrata prawa do zachowku. Co więcej, wykazanie, że są przesłanki do wydziedziczenia są prawdziwe jest bardzo trudne. W praktyce trzeba wykazać długotrwałe występowanie przesłanek wskazanych w cytowanym fragmencie. Więc co, pan małżonek od dnia ślubu będzie zbierał na ciebie haki?
Możesz więc spokojnie powiedzić panu potencjalnemu małżonkowi, że te gadki o wydziedziczeniu może sobie wsadzić w buty.
Oczywiście może cię bez problemu pominąć w testamencie jeśli taki sporządził/sporządzi i do tego ma pełne prawo. Wtedy przysługuje ci wymieniony wcześniej zachowek czyli prawo do połowy tego co odziedziczyłabyś na drodze dziedziczenia ustawowego. Roszczenie będzie ci przysługiwało po jego śmierci od jego spadkobierców testamentowych tzn. musisz przeciwko nim wystąpić na drogę sądową składając pozew o zachowek z masy spadkowej.
Właśnie przed tym ma chronić wydziedziczenie czyli uznanie jednego ze spadkobierców za niegodnych dziedziczenia. A ty, czy czujesz się w tym związku niegodna? Niemniej, patrz wyżej na temat tego, że wykazanie, że ktoś jest niegodny dziedziczenia nie jest sprawą prostą i łatwą.
To znaczy on oczywiście może nawet na drugi dzień po ślubie sporządzić testament, w którym cię wydziedziczy tylko, że to nie będzie miało żadnego znaczenia, bo po jego śmierci i tak będzie to oceniał sąd, gdy wystąpisz o zachowek i z pewnością skład sędziowski będzie miał duży ubaw przy ocenie takiego wydziedziczenia.
Reasumując kwestie spadkowe, to twój potencjalny małżonek w temacie prawa, to coś tam słyszał i raczej nic poza tym. Jest na to dość prosta recepta. Zatrudnij adwokata, radcę prawnego specjalizującego się w podobnej tematyce (rozwody, podział majątku) żeby to on przygotował twoje stanowisko w sprawie potencjalnego zamążpójścia i rozmowy na temat finansowo - spadkowe zostaw jemu. Założę się, że bardzo szybko "wyjaśni" potencjalnego pana małżonka.

Reasumując kwestie życiowe, to na ch... ci taki mąż? Tak zwyczajnie po ludzku jeśli chodzi o życie z kimś bliskim jak też o wzajemne zobowiązania. Bo wg warunków potencjalnego pana małżonka, jak też różnicy wieku, to małżeństwo nałoży w zasadzie tylko na ciebie realne zobowiązania jak obowiązek alimentacyjny, gdy potencjalny pan mąż nie będzie już zdążał do kibelka.
Zależy ci na tym żeby mówić do kogoś per mężu?
Jeśli jesteś samodzielna finansowo i masz potrzebę być z kimś w związku, to kontynuuj z nim związek na dotychczasowych zasadach ale moim zdaniem za propozycję małżeństwa grzecznie podziękuj, bo nie chcesz się wiązać zobowiązaniami. Będzie fajnie, to będziecie razem, nie będzie fajnie, to pakujesz walizkę i w 15 minut cię nie ma, a jak będzie się czuł samotnie, to niech dzwoni do dzieci. A jak już do tego kibelka nie będzie zdążał, to jest dużo ośrodków dla starszych, niedołężnych ludzi, nawet takie o niezłym standardzie i z pewnością stać go na to żeby sobie wykupić miejsce w takim ośrodku.

Moje wnioski pozostają takie same Po co ci taki mąż?
Bo ty z kolei nie masz możliwości wymóc na nim zrzeczenie się świadczenia alimentacyjnego od ciebie, gdy on będzie chory i niedołężny. Jeśli na starość trafi do ośrodka dla starszych osób, a dzieci, które będą dziedziczyć po nim majątek nie będą chciały za ten ośrodek płacić, a np. cały majątek będzie w postaci ruchomości/nieruchomości, to taki ośrodek tobie wejdzie na wynagrodzenie/emeryturę żeby opłacić jego pobyt.

Kurde,
Rozczarowanie człowiekiem, nie?
Pewnie go kochasz, i takie rzeczy nie chcą Ci się "ułożyć w głowie?
Podpisuję się pod postem Snake'a. Pokaż go facetowi najlepiej.

Fakty są takie:
- nie wiadomo kto umrze szybciej. Statystycznie on, ale przecież może być różnie;
- nie wiadomo kto jaki będzie miał majątek, prawdopodobnie on większy, ale tego przecież nie wie nikt;
- po mnie nie ma innych osób do dziedziczenia, mam mamę, ale statystycznie w chwili mojej śmierci jej już nie będzie. Dla mnie logicznym jest, że po mnie odziedziczyłby mąż, a po nim jego dzieci;
- jeśli ja odziedziczyłabym po nim, to logiczne jest, że po mnie, drogą np. testamentu odziedziczyłyby jego córki. Nie tylko to, co ja odziedziczyłabym po nim, ale też cały mój majątek. Nie mam innej rodziny;
- wspólność majątkowa – to wspólność gospodarcza. Razem się dorabiamy, razem idziemy przez życie, na dobre i złe. Może być różnie, ale nie zakładałam rozstania, wchodząc w związek chcę, by był on do końca życia;
- zajmuję się domem, robię zakupy (za które on zwraca, ale przecież zakupy to nie tylko paragon, trzeba zaplanować, zrobić, przynieść, rozpakować), gotuję obiady, sprzątam, zajmuję się jego dziećmi. To też jest praca. On dzięki temu ma łatwiej prowadzić swoje biznesy. Jeśli podpiszę rozdzielność i np. za 10 lat on mnie zostawi, to ja wychodzę z małżeństwa z jedną reklamówką ciuchów;
- powiedział, bym w takim razie nie robiła zakupów – ale sobie przecież muszę. Mam mieć oddzielną półkę w lodówce? Podpisywać moje produkty? Obiad ugotować tylko dla siebie?
- oczywistym dla mnie jest, by opiekować się mężem w chorobie. Tak zostałam wychowana, na pewno nie porzuciłabym go w chorobie. Statystycznie to on będzie tej opieki potrzebował, a nie ja.

Dla mnie to chore ...

Ja sam mam majątek własny (dom) i wiadome jest że mój dom nie wejdzie w skład majątku wspólnego, tak samo jak jakbyś TY miała własne mieszkanie to też nie weszło by w skład majątku wspólnego.
Co do firmy to też rozumie że chce zabezpieczyć majątek.

Ale uważam że po ślubie powinna nastąpić wspólnota majątkowa i wtedy co zarobicie powinno być już Wasze i wspólnie te pieniądze wydawać.
Więc zyski jakie będzie miał z firmy po nastaniu malżeństwa powinny lądować na waszym wspólnym koncie.

To co oferuje i chce facet to dla mnie dziwne i nie zrozumiałe.

I w takie coś bym nigdy nie wszedł ...

Nigdy się z tym nie spotkałam. Gdyby podał jakieś racjonalne powody to może bym się tak negatywnie nie nastawiła, ale jeśli jedynym argumentem jest to, że wszystko ma być jego, to nie do końca widzę ten układ. Nie chodzi o pieniądze ale o to, czy on faktycznie mnie kocha, czy się o mnie troszczy. Mój wkład w dom też jest pracą - może nie w formalnym znaczeniu, ale dzięki tej "pracy" on ma spokojną głowę do prowadzenia swojej działalności. Boję się, że jeśli on ma takie nastawienie, to nie zakłada jednak wspólnego życia ze mną do końca moich czy jego dni. Co jeśli ja zachoruję? Dostanę udaru i nie będę mogła pracować? Co jeśli on mnie za 10 lat zostawi? Boję się tego, dlatego pytam Was. Gdybym wiedziała co zrobić to bym to zrobiła.

A co jeśli zachoruje on i przestanie tak dobrze zarabiać lub przestanie w ogóle zarobkować? A co jeśli w pewnym momencie biznes straci na obrotach lub upadnie, ale popadnie w długi?  To się przecież może zdarzyć tak samo jak choroba czy inny wypadek.

Marnujesz sobie najlepsze lata życia w tym związku.
On rozwija swoją firmę, a Ty pierzesz, gotujesz, sprzątasz, zajmujesz się JEGO dziećmi zamiast zająć się własnym rozwojem, zrobić jakiś kurs czy nauczyć się języka. Pracujesz na niską emeryturę na własne życzenie. Nie warto poświęcać siebie, żeby jemu było dobrze.

Chcesz usłyszeć że jesteś jedyną tak naiwną i głupiutką aby związać się takim typem?

Tak, należysz do samej czołówki.

Za kucharkę musi zapłacić, za sprzatczke też,  prostytutka i opiekunka która będzie musiała mu wycierać tylek na starość to tez nie są tanie rzeczy.  Gość wykalkulował że townie wystarczy się "oświadczyć " (na własnych warunkach) i będzie miał to wysztko za darmo. Geniusz biznesu po prostu...

A tak na serio to spieprzałabym w popłochu od takiego pana. A co gdy np zachorujesz i będzie trzeba się Tobą opiekować,  opłacić jakieś leczenie itp? Powie że nie  bo dla dzieci ma zostać kasa?

Wydziedziczenie to raczej tylko Tobie.

Intercyza, czy też inaczej ustanowienie rozdzielności majątkowej małżonków jest normalnym krokiem w sytuacji, gdy jeden z małżonków lub oboje prowadzą działalność gospodarczą. W takim przypadku zabezpiecza to małżonka przed negatywnymi skutkami działalności gospodarczej np. odszkodowaniami, upadłością itp.

Reszta żądań potencjalnego małżonka wykracza poza normalny standard stąd moja rada aby wzajemne relacje, obowiązki i zobowiązania sformalizować umową przedmałżeńską. Określisz w niej czy ty podejmujesz się opieki nad jego dziećmi, a jeśli tak, to w jakim zakresie i jakie otrzymasz za to wynagrodzenie. To jest istotne, bo zostanie jego żoną nie nakłada na ciebie obowiązku wobec jego dzieci, bo nie jesteś ich prawnym opiekunem. To samo dotyczy podziału obowiązków domowych. Czy stołujecie się razem, czy osobno. Kto, ile wkłada do budżetu zakupów, kto się nimi zajmuje. Co z praniem, sprzątaniem?
Nie krępuj się z postawieniem tych kwestii, bo pan określił swój standard rozmów o przyszłym związku małżeńskim więc ty się do tego tylko dostosujesz.

Tylko gdzie w tym wszystkim jest miłość? Nie wiem, nie potrafię tak. Celem intercyzy nie jest ochrona przed długami, a wyłącznie brak chęci dzielenia się dochodami. Podkreślił to wielokrotnie, a o długach nie wspominał nic.

Nie chcę od niego pieniędzy, wypłaty, czegokolwiek. Nie chcę. Poradzę sobie sama. Ja chciałam tylko normalnej rodziny, w której jedno się troszczy o drugiego i bierze odpowiedzialność. Albo więc podpiszę mu te papiery, albo się rozstanę.

Ja się po prostu boję to podpisać. Boję się, że wyląduje na starość pod mostem. Nie mam rodziny, która mogłaby mi pomóc. Mam mieszkanie. Kredyt i opłaty z nim związane spłacam sama. Głośno myślę, że na starość mogłabym się do niego przeprowadzić. Problem taki, że emerytura starczyłaby może na opłacenie czynszu, a co z jedzeniem (nie jem dużo, ale choćby minimum), co z lekami... Opcją jest, bym mieszkanie to wynajęła, a sobie na starość wynajęła gdzieś pokój. Ale przeprowadzka w wieku ok. 80 lat?

Przecież mogło być normalnie. Po jego śmierci ja bym pozostała w jego domu, po mojej jego córki by odziedziczyły dom w całości i moje mieszkanie. Nie miałabym innych spadkobierców.

Teraz nie wiem czy chcę. Czy powinnam chcieć. Serce mówi tak, rozum mówi nie. Gdybym miała pewność że mnie kocha... Ale nigdy mi tego nawet nie powiedział.

Tymczasem w równoległym wątku.

Ale co w tym złego? Tak, chciałam być jego żoną. Tak, planowałam z nim dalsze życie, aż do końca. Nie jest mi w tym "wygodnie", przeciwnie, jest mi ciężej niż gdy byłam sama. Może ciężej to złe słowo - jest po prostu inaczej. Dojazd do pracy nie trwa 30 minut, a godzinę i 15 minut w jedną stronę. Doszły mi też nowe obowiązki. Nie jestem z nim dla wygody, bo wygodniej było mi samej.