I tak źle i tak niedobrze - Netkobiety.pl

Witajcie,
mam mały a w zasadzie to większy problem w pracy. Niezbyt wiem jak z niego wybrnąć. Kilka miesięcy temu dostałam etat w pewnej firmie na stanowisko asystentki wiceprezesa. Na początku bylo średnio i to nie ze względu na zakres obowiązków a raczej na koleżankę ktora jest sekretarka zarządu. Dzielę z nią pokój. Cóż w całej firmie jest niezbyt lubiana za swoją osobowość i nie tylko. Ze mną wręcz rywalizuje ktora pierwsza zrobi cos dla wicepreza szybciej mimo ze to ja jestem oddelegowana do jego spraw. Kilka razy zwracalam jej na to uwagę ale działało to jedynie na moment. Prezes też nic z tym faktem nie robił a wice bylo mu wszystko jedno chyba że chodziło o cos trudniejszego robiłam to ja. Ale bylo tego raz czy dwa na tydzień. Postanowiłam cos z tym zrobic. Dowiedziałam sie ze w mojej firmie jest dzial, który potrzebuje pracownika. Ten dział pasuje moim zainteresowaniom. Zasugerowałam prezesowi to plus dotychczasowe stanowisko, które mam wrazenie nie do końca jest doprecyzowanie zadaniowo. Wstępnie było ok, ale za kilka tygodni przełożeni trafili na pomysł sporego projektu i abym ja nim zarzadzala. I tu zaczyna sie moja przygoda z problemami. Projekt miał być projekcikiem a to wielkie przedsięwzięcie. Od razu mowie ze nie chciałam sie go podejmowac bo po pierwsze nie mam wiedzy w żadnym aspekcie takich działań a po drugie nie mam obycia w zarządzaniu. Oczywiście szefostwo zapewniało ze mimo że projekt juz wystartował to oni we wszystkim pomogą ze ja bede robiła tylko "to to i to". Niestety jest zupełnie inaczej. Dodatkowo wiceprezes zaczął mnie zauważać, zasypujac mnie swoja robota. A projekt to juz istny hardcore. Nie radzilam sobie, lekko sugerowalam że nie jest mi łatwo. Ale to nic nie dawało. Czułam po sobie że momentami mam kwadratowa głowę. Nadszedł czas, ze potrzebowałam dwa dni urlopu na co mój przełożony absolutnie nie zezwolił ze względu na spory nawal pracy z projektem. Za tydzień bylo to samo. A ja czułam ze kompletnie sobie nie radze, nawet wyslowic sie juz nie potrafiłam bo ledwo myślałam. I tak po prostu z dnia na dzień poszłam na zwolnienie przy okazji robiąc badania, które wyszły fatalnie. Wyobraźcie sobie co mialam w nastepnym tygodniu,moj telefon służbowy, który odbieralam co któryś był czerwony od połączeń. W pewnym momencie przestałam go odbierać bo psychicznie sie zalamalam, płakałam. To "duszono" mnie prywatnie. I tak z po kilku dniach telefony ucichly a ja próbuje psychicznie dojść do siebie. Napisałam do szefostwa maila dość szczerego. Poruszylam w nim każda kwestię nawet tego ze chce zrezygnować z projektu i zaproponowalam powrot do starego zakresu obowiązków. Po powrocie z l4 postanowiłam porozmawiać z szefostwem. I tu schody ze nie odbieralam, ze czemu i ze jesli teraz zrezygnuje to co oni zrobią. Dodatkowo wice no cóż despotycznie stwierdził, ze radze sobie przecież i moje ambicjonalne podejście jest fajne i ze jak cos to przecież on był mi w stanie pomoc (tak myślę ze jednak nie do końca przy jego byciu i niebyciu w pracy). Nieważne. Mam sie zastanowić. Ale ja nie chce tego choć wiem co sie stanie jak zrezygnuje. Zostane zdegradowana i bede wykonywać jedynie kawkę i herbatkę. Gdybym miała alternatywę to bym po prostu stamtąd odeszła ale tak...
Dodam ze żadnej umowy poza ta co mam tzn na stanowisko asystentki nie otrzymalam. A wiele razy bylo mi napominane ze projekt tez wiąże sie z umowa dla mnie co jest dla mnie logiczne. Ale minęły 2 miesiące i wciąż jej brak. Generalnie brakuje mi sil i tak na prawdę projektu nie rozumiem i robie go po omacku dodatkowo przy halasie jak w Call Centre.... Co ja mam zrobic?