Żona odeszła po ponad 20 latach. Co dalej? - Netkobiety.pl

Wybacz,ale w chwili gdy doszłam do momentu że sypiacie razem przestałam dalej czytać .Dla mnie to niepoważne więc ona sypia z Tobą i z tamtym i Ty się na ,to godzisz i przystajesz  Jeśli wierzysz, że jakiś gość opłaca Twojej żonie chatę i ona planuje z nim przyszłość nie uprawiając sexu ,to poprostu ręce mi opadły Gdzie tacy naiwni mężczyźni się rodzą?.....Otwórz oczy i to szeroko!!!!!!!!A jak chcesz to poinformuj jej Fagasa o łóżku; a co niech się dowie gość z kim się zadaje .Ale Ty  podszedłeś do sprawy beznadziejnie ,bez jaj !!!!Co Ty robisz jeszcze ją wpuszczasz  do domu?No szok.

Zgadzam się z Summertime- czasem ręce opadają, gdy człowiek czyta o tym, jacy naiwni potrafią być ludzie. Masakra.
A toż niech idzie ta kobieta, gdzie tylko giry ją poniosą. Pusć ją wolno i nie dawaj jej do zrozumienia, że jak nie uda jej się próba polepszenia sobie zycia, to może wrócić do domu. Nie bądź głupi. Stworzyłeś zwykłej kurfie idealną sytuację, bo ona wie, że ma dokąd wrócić, gdy z boczniakiem jjej nie wyjdzie. Z siebie zrobiłeś łosia, który robi za zasłone dymną dla czyjegos łajdactwa. Niech bierze tę kobietę ten drugi- to ci dopiero wygra on los na loterii.
Pytasz jak ona tak może. No normalnie może. a co ty taki zdziwiony jesteś? To co ona robi, to jej sprawa i jej wybór. Zamiast anlizować motywy jej działania skup się raczej na sobie i postaw wyraźne oraz nieprzekraczalne granice. Ona twoich uczuć ani położenia, w jakim się znalazłeś nie analizuje- dlaczego więc ty robisz takie rzeczy w stosunku do niej? Gdzie podział się twój honor oraz rozum?
Pogoń babę i wnieś o rozwód z orzeczeniem o jej winie.
Przestań wpuszczać do lóżka babę, której cieknie z krocza sperma bocznego ogiera.
Załatw sprawę z mieszkaniem, byś w przyszłości mógł zminimalizowac kontakty z latawicą.
Oprzytomnij w trybie pilnym.

Dokładnie Emde.

Praw fizyki nie oszukasz,taka prawda.

Dziękuję za wasze opinie. Jednak to nie jest tak że ona lata na lewo i prawo. Znam ją wystarczająco dobrze i wiem że na pewno nic do tej pory nie połączyło jej z tym facetem. Może wyda się to dziwne ale ona bardziej chce ode mnie odpocząć niż wiązać się z kimkolwiek. Avon płaci za wszystko bo jest idiotą który myśli że kupi ją za pieniądze. No bo jak facet prawie 40 letni ma myśleć inaczej? On pól życia przesiedxiał a drugie pół mieszka z mamusią. dla niego to jest ostatni dzwonek na jakąkolwiek rodziną. I o tym wiem bo do teraz z żoną mam jak na całą sytuację dobry kontakt. A jak piszecie rzuć tę babę. Może gdyby to było chwilowe to pewnie bym tak zrobił ale ponad 20 lat nie jest tak łatwo rzucić w niepamięć. Mimo wszystko nadal ją kocham tym bardziej że teraz na dniach miało się urodzić nasze drugie dziecko. Niestety w zeszłym roku poroniła i nic z tego nie wyszło. Oboje przeżyliśmy to bardzo mocno. A teraz jeszcze takie wybryki? Czy to może mieć z tym związek?N Sam nie wiem co myśleć.

Powiem krótko na takich facetów jak Ty brak mi słów .Jesteś takim człowiekiem ......no poprostu niepoważnym ..aż żal mi ..SZOK to się z nią bzykaj  I nie l amentuj  ....gdzie Twoja głowa chłopie ????....w spodniach .

Większość widzi w tobie biedaczka porzuconego przez okropna zdzire, ja widzę jednak, ze dość twardo stąpasz po ziemi i liczyć potrafisz aż za dobrze. Zastanawiam sie kto tutaj jest "ofiara".

Tego się spodziewałem że tak to będzie wyglądało z Waszej strony. Ale czy ja jestem idiotą tylko dlatego że Kocham swoją żonę? Ja po prostu nie wiem jak w tej chwili do niej dotrzeć żeby się jeszcze zastanowiła nad tym co robi. I to też nie jest tak że liczę kasę. Ale jak dobrowolnie daje mi pieniądze to mam odmówić? Też wolałbym jasnego określenia się z jej strony czy jest już w 100% pewna tego co robi. Może gdyby w krótkim czasie zamknąć tę sprawę rozwodem też ja byłbym spokojniejszy. A tak? Miliony myśli i nic z tego nie wynika.

No i tu jest problem. Bo odmawiając kasy jakby z automatu pozbawiam siebie i dziecko dachu nad głową. A jaki ja mam mieć szacunek do niej? Może mam ją jeszcze poklepać po plecach i cieszyć się z nią? Nie, tak nie będzie. Mam tylko nadzieję że ten czar i zauroczenie jej minie szybciej niż sama się tego spodziewa. A co wtedy? Miłość miłością ale czy będę w stanie jej jeszcze zaufać? Trudne to jest. Bo jak jej nie ma to czuję się silniejszy, mądrzejszy ale wystarczy że pojawi się bliżej i wszystko wraca do normy czyli nadal ją chcę, nadal ją kocham. Nie potrafię na to spoglądać w ciszy. I w tej chwili z reguły wszystko kończy się awanturą do której doprowadzam. I wiem że tym wszystkim jeszcze bardziej ją zniechęcam do siebie. Ale inaczej nie umiem. Gdzieś muszę to z siebie wylać. Nie jest lekko.

Ale jaki to jej wybór? Sama wie że pakuje się w niezłe g..... Sama jest tym wszystkim zmieszana. I ja nie wiedząc czemu nadal chcę ją chronić przed tym co może się stać. I nadal jestem pewien że zdrady fizycznej nie było. Może wszyscy powiedzą że takie rzeczy się nie zdarzają. A jednak. Mam zbyt wiele rzeczy które o tym świadczą. Po ponad miesiącu sczytałem cały jej telefon. I nie usunęła nic w tym czasie. Wiem dużo o tym wszystkim. Mam też znajomych którzy widzą ich razem w drodze do pracy i po pracy o czym oni nie wiedzą. Dostałem zdjęcia. I co? I tacy wielce zakochani a nawet za rączkę nie chodzą? W pracy wszyscy wiedzą co z nimi jest więc ukrywać się nie muszą. Mając tyle czasu na bycie razem też z tego nie korzystają bo większość czasu piszą do siebie w telefonie zamiast się spotkać. Ona nie mieszka sam i on tam nie pójdzie(wiem bo u niej byłem), a do niego też nie pójdzie bo on mieszka z matką której się to nie podoba. I to nie jest dziwne? Właśnie dlatego że tak się dzieje to wszystko mi się kręci w głowie.

I między innymi o to pytałem od początku. Co takiego zrobić, jakie ruchy wykonywać? Bo teraz ja nie wytrzymuję napięcia i to ja wszczynam awantury po czym ona mnie blokuje w telefonie. Dlatego też napisałem że takimi zagraniami zniechęcam ją do wszystkiego. A co do takiego życia jak cytujesz to czy będąc gdzieś indziej czy żyjąc z kimś innym będzie miała inaczej? Nie, będzie tak samo. To że teraz ma pełen luz i zero obowiązków nie znaczy że tak będzie cały czas. To raczej głupia wymówka z jej strony. Bo i dziecku powiedziała to samo. Może gdyby było to prostsze to znalazł bym rozwiązanie sam.

Pamiętasz czas, gdy wzajemnie się poznawaliście? Gdy zakochaliście się w sobie? Co wtedy wobec niej robiłeś? Jak wobec niej się zachowywałeś? Co do niej mówiłeś? Czym ją urzekłeś? Po jakimś czasie zapomniałeś o tym wszystkim i dopadła was (ją na pewno) nużąca i przyziemna codzienność. Po latach takiego życia przychodzi bunt: Nie tak miało być. Nie tak chce żyć. Przypomnij sobie to wszystko i wciel w zycie.

Porozmawiaj z nią o tym, czego jej w waszym związku brakuje, powiedz też o swoich uczuciach, swoich wątpliwościach, swoich oczekiwaniach. Przede wszystkim jednak pozbądź się złości (siłownia i worek treningowy jest skutecznym panaceum), bo jad kapie z co drugiego Twego słowa, a będąc wściekłym marna szansa na usłyszenie jej i dogadanie się.

Tak obiecał a ile z tego wyjdzie to nie wiem. To że kontakt między nimi w końcu będzie to wiem bo tego nie da się uniknąć. Pytanie tylko kiedy? Bo jeśli w porę się opamięta to do tego nie dojdzie. Jak długo trwają takie motylki? Cały czas mam wrażenie że to ja ją bardziej pcham do niego poprzez swoje zachowanie. Tylko czy zerwanie kontaktu pozwoli jej zatęsknić? Do teraz mi powtarza co jakiś czas że właśnie tego sexu naszego wspólnego najbardziej jej brakuje i jest jej żal. Bo jeśli chodzi o łóżko to było nam na prawdę super. Do samego końca. A dlaczego teraz nie pisze pozwu skoro chce się ode mnie uwolnić? Frajerowi na 100% na tym by zależało a ona mówi że jej się do niczego nie spieszy bo nie zamierza wychodzić za mąż po raz drugi. Jemu na tym zależy. I wiem że w tym temacie będą między nimi spięcia. Tylko ile czasu to może trwać? On nie wie też o tym że kilka razy była u mnie bzykać się. Czy warto mu o tym powiedzieć? Z tego co mam z jej telefonu to myślę że niewiele by do niego dotarło. Wiem że czymś takim bardzo bym ją zranił, że tego by nie chciała. Dałbym jej kolejny powód że to ja jestem ten zły a tego nie chcę.

Yyy, bo robisz za koło ratunkowe, gdy z tego nic nie wyjdzie? Żeby miała gdzie wrócić.

tak, jestem kołem ratunkowym dla niej. To wiem. moje próby rozmów z nią na temat naszej przyszłości nie wyglądały najlepiej. Może zamiast pisać jej o tym jak cierpię i jak bardzo ją kocham powinienem się zamknąć? Piszę jej też o nim same złe rzeczy. Monotonia dopada każdego. I co ciekawe, potrafiliśmy jeszcze kilka dni temu porozmawiać przez dwie godziny przez telefon. I cała rozmowa była spokojna. Teraz kilka dni się nie odzywałem po czym zapytałem jej czy tak jej lepiej. Odpisała że spokojniej. Czyli mam być cicho. Tak to odbieram.

Prawdą też jest to że szukam wszystkiego co mogę na jego temat. Żeby mu dokopać i żeby ona o tym wiedziała. Zero rozsądku z mojej strony. A nawet zabrałem się za to nie od tej strony co powinienem. Popracuję nad tym żeby to zmienić. Dzieki za rady. Cenne rady.

A ja jestem skłonna uwierzyć, że żona z nim nie sypia. Wbrew powszechnej opinii są takie kobiety, które nie będą sypiały z innym dopóki nie zakończą swojego poprzedniego związku. I myślę, że być może masz rację i tego gościa naprawdę nie kocha. To taka trampolina do uwolnienia się, do wstrząśnięcia Tobą, abyś coś zrozumiał, coś zmienił.

Obstawiam, że obydwoje zawiniliście. Brak porozumienia, ona właśnie była tylko matką, kucharką , sprzątaczką. Wiesz dlaczego uważam, że go nie kocha? Bo chce i kocha się z Tobą. Normalna kobieta zakochując się w innym mężczyźnie, nawet będąc mężatką nie chce spać z własnym mężem. Traktuje to jako zdradę tego, którego kocha i samej siebie, coś w rodzaju prostytucji, aby jeszcze zatrzymać iluzję małżeństwa. Ewentualnie może spać z mężem, dla podtrzymania "statusu quo", ale nie będzie chciała. Są i kobiety zepsute do szpiku kości, ale Twoja żona się taka nie wydaje i "statusu quo" nie musi już podtrzymywać. Dlaczego się nie wydaje? Bo przyznała się, wszyscy wiedzą, chciała wziąć winę na siebie (to że chce teraz bez winy to inna sprawa, może ma dość i nie chce się ciągać po sądach i prać brudów, to też nie znaczy że nie czuje się winna), daje Ci pieniądze na kredyt. Rysuje mi się raczej obraz kobiety zmęczonej, wypalonej, nie wierzącej już w Twoją zmianę, ale jednak dalej coś czującej do Ciebie. Manipulantka odwróciłaby kota ogonem i się wypięła na wszystko. Po co miałaby sypiać z Tobą skoro układa sobie życie z innym?

Co zrobić? Usiąść ostatecznie i porozmawiać, na spokojnie o oczekiwaniach wobec siebie, o pretensjach, o tym, czy jest co ratować. Niestety nie wiem, czy Ci się uda czy nie za późno dla Was (sprawy z tym mieszkaniem zaszły za daleko, może dalej niż się spodziewała), czy nie za późno dla Ciebie lub dla Niej (może ta ostatnia kropla goryczy już dawno się przelała). Wierzę w Twoją miłość do żony, ale brakuje mi u Ciebie pokory? Na pewno kryształowy nie byłeś.

To takie trochę inne spojrzenie, z mojej strony, odbiegające na pewno od zdania racjonalnych i twardo stąpających po ziemi ludzi, dla których liczą się tylko fakty. Dla których czarne to czarne, a białe to białe i lubią zawsze nazywać rzeczy po imieniu i którzy czytając to co napisałam od razy stwierdzą , że to stek bzdur. Wybaczcie, nadal jestem idealistką i uważam, że ludzka psychika jest tak pogmatwana, że czasami trzeba dojrzeć trochę szarości.  Nikt z nas nie zna Twojej żony i relacji jakie w małżeństwie panowały, każdy ocenia wg własnych doświadczeń. Oczywiście mogę się mylić i niepotrzebnie podtrzymywać iluzję w stylu "A przed nią bieży baranek, a nad nią lata motylek", wtedy nic nie pozostaje więcej oprócz przyjęcia tego do wiadomości i pogodzenia się z tym, że Wasze małżeństwo się skończyło.

Ale przed rozmową zadaj sobie najważniejsze pytanie. Czy naprawdę ją kochasz i czy będziesz jej potrafił wybaczyć, jeżeli ewentualnie będzie chciała ratować małżeństwo? Miłość nie zawsze idzie w parze z wybaczeniem. Zmiana też nie polega na chwilowej zmianie.

Dziękuję za te słowa. Oczywiście jak już pisałem wcześniej ja też nie jestem idealny i doskonale zdaję sobie z tego sprawę. Początki jej odejścia rozmawialiśmy dosyć sporo. Jej słowa były takie: możesz mi w to wierzyć lub nie ale nadal cię kocham i jednocześnie jego chyba też. Pytam jak można kochać dwóch facetów naraz? Mówi że tak może być. Po jakiś dwóch tygodniach napisała mi że nadal mnie kocha a sex tylko ze mną. Jak to mówi:Nadal jesteś moim mężem i chcę się kochać z tobą. Do głębszej relacji z nim jej się nie spieszy. Teraz nasze relacje się pogorszyły przez kłótnie. I z kim tu jest coś nie tak?

Załamany nie uczepiaj się moich słów jak ostatniej deski ratunku...
Z jednej strony, nawet mi się wydaje być za późno, że jakieś błędy zostały w najważniejszych momentach popełnione, za daleko wszystko zaszło i już nie ma odwrotu. Z drugiej strony ludzie się schodzą czasami tam , gdzie nikt by nie podejrzewał.

Jedną mam zasadę, jeśli już: Jeśli Ci zależy to zrób wszystko, aby do siebie potem nie mieć pretensji. Tylko mądrze i z głową i zacznij od siebie.

Nie jest tak że na to czekałem i tego będę się trzymał. Tak zależy mi i to bardzo. Do tej pory popełniałem zbyt wiele błędów co przynosi odwrotny skutek od zamierzonego. Może być tak że w tym czasie jak jej nie ma przekreśliłem wszystko sam swoim zachowaniem. Jednak wydaje mi się że ona jeszcze zatęskni za tym nudnym życiem tylko ja muszę jej na to pozwolić.

Psychiatra od początku powtarza że mam przestać się odzywać, mam pozwolić na to żeby zatęskniła, żeby poczuła tę wolność. Ja się do tego nie dostosowałem bo nie potrafiłem tak z dnia na dzień tego zrobić.
Inna kobieta nie wchodzi w grę. Ślubowałem raz tej jedynej i tego będę się trzymał choćbym miał do końca życia być sam.
Pozwu ona nie chce pisać przed 18-tką dziecka. Czyżby ucieczka przed alimentami? Do teraz zapewnia że płacić będzie cały czas bo nie pozwoli na to żebyśmy stracili mieszkania. To ma być dla dziecka.
Jeśli już miałoby dojść do rozwodu to zrobię wszystko aby była jej wina w 100%. Dowodów już mam sporo. Ona na mnie nie ma nic bo nie było okazji żebym coś złego zrobił. A gach jej ciągle wciska że po pierwszej sprawie będzie już rozwódką. Naiwniak.
Ja nie piszę bo nie mam na to kasy, a on miał jej dać. Jakoś tego nie zrobił.

Nie odzywa się bo dziecko kiedyś kilka ciekawych słów napisało do gacha. Nie wierzę w to że mogłaby zrezygnować z kontaktów z dzieckiem. Jeśli tak, to tylko ją leczyć. Ale tak jak mówiła tak płaci. Przypuszczam że w końcu frajerowi przestanie się to podobać i będzie jej zabraniał dawania kasy. Tak, naiwnie wierzę w to że ona w końcu otworzy oczy i motylki znikną. Tylko czy aby nie będzie za późno. Narazie nie jest. Ile to wytrzymam? Tego nie wiem.

gach finansuje żonie mieszkanie, jej wydatki na życie a żona grzecznie oddaje całą kasę Tobie  i dziecku ?
i nawet nie żąda zwrotu nakładów w "naturze" ....
a wystarcza mu widok szczęśliej kochanki i zapewnienie o rychłej wspólnej szczęśliwości ??? 

Nie kupuję.

No chyba, że gej albo romantyk idealista ( w znacznej mierze "ciaptusiowaty").

Kwestia relacji  z dzieckiem...
- no comments.

Wiesz co?
Nie gniewaj się,ale mam wrażenie,że gdyby Twoja żona oznajmiła,że wprowadza kochasia do waszej sypialni,waszego domu...to zgodziłbyś się.

Tak samo,jak godzisz się na to,że ona zlewa Wasze wspólne dziecko i ma je niżej, niż faceta na boku.

OK. Wybacz żonie, przeproś ją że w ogóle raczyłeś marnować jej miejsce w życiu, zaoferuj, że będziesz ją podwoził do kochanka i odbierał, do tego błagaj na kolanach, by jednak się do niego nie przeprowadziła, bo 20 lat sprawia, że zgodzisz się na wszystko.

Pogubić to by się mogła, gdyby schlała się na dyskotece z koleżanką, a nie w planowaniu wspólnego życia z gachem, ale i tak widać, że nie oczekujesz innych odpowiedzi niż ta powyższa.

Mam nadzieję, że odnajdziesz swoje kule, bo zaginęły w akcji.

Matka nie odzywa się do dziecka bo raczyło nie opowiedzieć się za gachem, a dla Ciebie to POGUBIENIE. okay.

Widzisz, są jeszcze na tym świecie faceci którzy potrafią kochać mocno i bez końca. Może w tym momencie to nie jest dobra cecha. Nie mam zamiaru jej za nic przepraszać.

Szkoda tylko,że młodemu człowiekowi, oboje robicie krzywdę psychiczną.

Kiedyś dostaniecie podziękowanie,bez obaw.

Pozostaje mi życzyć Ci, byś odnalazł swoje szczęście. Uparcie kojarzone z obecnością tej kobiety w Twoim życiu. Powodzenia.

Załamany przede wszystkim nie za bardzo ta twoja miłość do "żony" jest widoczna.
Piszesz, że ją kochasz a jednocześnie, że jak będzie rozwód to z jej winy.
Uważam, że powinieneś być ze sobą szczery. Zadbać o swoją i dziecka przyszłość. Jak widać kobieta stara się być w porządku wobec dziecka i łoży na jego utrzymanie. 
Nie powinieneś sypiać z "żoną", która właściwie to bardziej jest żoną innego. Zresztą to twoja sprawa. Może tego potrzebujesz.
Za bardzo tłumaczysz się miłością, a według mnie miłość tak nie wygląda. Może masz niepoukładane emocje. Uważam, że w każdej sytuacji warto starać się zawsze być dobrym człowiekiem i samemu się nie zagubić. Na życie innych i ich decyzje wpływu nie mamy, ale na swoje jak najbardziej.
Zajmuj się swoim życiem, szczęściem i spokojem dziecka. A "żona" ...
Spróbuj ją zostawić. Czego jeszcze od niej chcesz? Na dziecko płaci. Dałabym jej wolność. Dorosła córka sama powinna z matką rozmawiać.
Odsuń się od tego i zajmij własnym życiem. Zadbaj o to, abyś się podobał samemu sobie, lubił siebie i cenił. Był jak najbardziej wartościowym człowiekiem. Nie marnuj swojego czasu.

I żeby to było takie proste. Nie wiem jak miałoby tą miłość być widać? Jestem pewien tego że kocham ją nadal mimo wyrządzonej mi i dziecku krzywdy. A jaki facet nie potrzebuje seksu? Chyba tylko chory. I wybierając pomiędzy seksem za pieniądze a seksem z żoną zawsze wybiorę żonę. Wiesz, ja w tej chwili nie widzę swojego szczęścia na żadnej płaszczyźnie. Żyję z dnia na dzień. Rozwód z jej winy bo sama tego chciała. A po za tym na tyle myślę jeszcze w miarę przytomnie że w jakiś sposób muszę zabezpieczyć i siebie i dziecko. Cały czas powtarzam że nie mam zamiaru kżywdzić mojej żony jednak kiedy to ona sama postawi mnie w takiej sytuacji to nie będę się zastanawiał komu ulżyć. Jej czy sobie i dziecku? Wybór jest tylko jeden. Ja i dziecko.

"...A co do dziecka to do mnie ma żal że nim manipuluje i to jest moja wina za to co jest w ich relacjach teraz. Jednak widziała już to co dziecku mówiłem i o co prosiłem. Wtedy były wielkie łezki w oczach. To też jest wybór dziecka że nie zabiega o kontakt z matką. Ja w to nie ingeruję. Ale nie ukrywam że mi to na rękę. Bo nie ma takiego spokoju. Byłby dobry kontakt z dzieckiem to byłby większy luz. A tak? Trochę pocierpieć też musi."

Jakoś nie chce mi się wierzyć,szczególnie po wcześniejszym wpisie.

W to,że nie masz zamiaru sterować córką.Bo idę o zakład,że jak Twoja żonka nie wróci,to zrobisz wszystko,żeby jej dokopać.I to "dziecko",to będzie jedno z pierwszych "narzędzi",które użyjecie do walki między sobą.Już to zrobiliście zresztą,bo nie potraficie się dogadać jak dojrzali ludzie.

Cóż...ładny obraz "rodziny" Jej dajecie,na starcie w dorosłe życie.
Pogratulować.

Mam nadzieję,że ma więcej rozumu, niż Wy oboje razem wzięci i sama wyciągnie wnioski.