Jak zagadywać do dziewczyn? - Netkobiety.pl

Wobec tego nie chce też żeby dziewczyna na wstępie pomyślała sobie że ją podrywam ponieważ mogło by ją to wystraszyć (nie jestem przystojny)
Jak nie potrafisz się wykazać nawet przez neta, to stracona sprawa.

Idź na jakiś trening umiejętności społecznych, bo o ile nie wyglądasz jak Ghul z Fallouta, to problem nie tkwi w wyglądzie, ale w tym co i jak mówisz.

Będąc na jakimś tłocznym wydarzeniu, najlepiej plenerowym, idąc w tym samym kierunku, co ktoś nieznajomy/grupa można zacząć swobodną rozmowę na temat eventu.

Dobrym miejscem na wzajemne poznawanie się są wszelkiego typu kursy tańca, które zwykle połączone są z imprezami, na których można w praktyce wykorzystać, czego nauczyło się od instruktora, a przy okazji bliżej się poznać.

Powtórzę za Niel, że mnóstwo osób poznaje się podczas spacerów z psem, ale podobnie jest, jeśli jeździ się na rowerze, a ścieżki mają na swojej drodze punkty, w których można się zatrzymać.

Latem do dyspozycji masz basen odkryty, zimą lodowisko - jeśli potrafisz dobrze zagadać, to wszędzie możesz kogoś poznać.

Prawdą jest jednak, że rozmowa musi być intrygująca, błyskotliwa, w jakiś sposób wzbudzająca zainteresowanie i interakcję. Jeśli dziewczyna wyczuje, że to jest kiepski podryw, a sama nie znajduje się w sytuacji podobnej do Twojej, to szybko może się wycofać.

Nie musisz być przystojny, ale ważne, abyś był czysty, schludny, zadbany i dobrze ubrany. Ciuchy w rozmiarze i stylu pasującym do twojej budowy i temperamentu. To samo z perfumami.

Żeby zagadywać naturalnie to trzeba mieć ciekawą osobowość i poczucie humoru. I trzeba próbować w różnych sytuacjach. Wraz z doświadczeniem przychodzi to łatwiej, naturalniej i płynniej. Najważniejsze to się nie poddawać i nie zrażać.

Wobec tego nie chce też żeby dziewczyna na wstępie pomyślała sobie że ją podrywam ponieważ mogło by ją to wystraszyć (nie jestem przystojny)
Jak nie potrafisz się wykazać nawet przez neta, to stracona sprawa.

Idź na jakiś trening umiejętności społecznych, bo o ile nie wyglądasz jak Ghul z Fallouta, to problem nie tkwi w wyglądzie, ale w tym co i jak mówisz.

Ale ja nie mam problemu z kontaktami międzyludzkimi, po prostu nie wiem jak i gdzie poznawać dziewczyny żeby nie wyjść na podrywacza; natomiast w naturalnych warunkach dobrze sobie radzę z poznawaniem kolegów

No ale żeby prowadzić z kimś dyskusję na jakikolwiek temat, to najpierw trzeba mieć z kim, czyli wracamy do punktu wyjścia

Osobowość rozwija się czytaniem, oglądaniem filmów/seriali/wystaw sztuki/ eksponatów muzealnych, dyskusją z innymi na te tematy.

Każdy coś ogląda, czyta chodzi od czasu do czasu do miejsc związanych z kulturą i sztuką. Nawet gry czy anime też tu zadziałają.

Chuja zdziałają. Już z tobą rozmawiałem na ten temat kilka miesięcy temu. Twierdziłeś, że nikt z tobą nie chce rozmawiać nawet na grupach na FB czy w innych miejscach, a i w sumie ci to na rękę, bo.... wiesz więcej od większości ludzi na ten temat. I zawiesiłeś się na biernym, powierzchownym przyswajaniu treści, bez absolutnie żadnej krzty chęci podjęcia jakiejkolwiek analizy tytułu/gatunku/twórcy. To samo było jak ci pisałem, żebyś spróbował pobawić się w jakieś fanarty, co ludzie robią nagminnie, to stwierdziłeś, że tobie to niepotrzebne, bo wystarczy ci samo oglądanie. Nawet nie byłeś w stanie podać ulubionych tytułów za bardzo, ani gatunku/stylu/kreski, a jak zarzuciłem kilkoma tytułami jako przykładem/metaforą to wyraźnie dałeś dowód tego, ze kompletnie nie rozumiesz tego, co oglądasz (vide Bleach skoro już nawiązuję do twojego nicku). Tak samo jak nie rozumiesz i wiecznie się dziwisz wszystkiemu, o czym rozmawiamy. Ta sama zasada i ten sam schemat.

To ciekawe co piszesz, bo jakimś dziwnym trafem w moim otoczeniu ludzie ze mną rozmawiają i ostatnie co mogę napisać, to że KAŻDY jest zajęty sobą lub smartfonem.
I ja niczego nie trenuję, nie staram się do nikogo zagadywać na siłę, po prostu rozmawiam. Widocznie jest to na tyle ciekawe, a ja na tyle dostępna, że ludzie słuchają, ale też sami nawiązują dialog.

Shinigami napisał/a:

Ja to widzę w większości miejsc publicznych. Na ulicach Warszawy każdy się spieszy albo właśnie siedzi w telefonie. W kawiarniach, sklepach czy centrach handlowych to samo, albo ktoś jest z kimś albo też w telefonie. Nikt nie nawiązuje dialogu ani nawet nie zwraca uwagi.

Proszę Cię, wczoraj byłam w Warszawie i siedząc w miejscach, które nie sprzyjają towarzyskim pogaduchom, wymieniłam po kilka zdań z co najmniej kilkoma osobami, z czego jedna trwała prawie pół godziny. Jutro też wybieram się do stolicy i dam sobie rękę uciąć, że będzie podobnie.

Ja akurat mieszkam na co dzień w Warszawie i owszem większość ludzi się gdzieś spieszy czy siedzi w telefonie, ale to są często pozory. Nie raz byłam zagadywana przez różne osoby w różych miejscach i sytuacjach. Mi samej też zdarza się do kogoś obcego zagadać. Ważny jest jednak kontekst i wyczucie. Tak jak sobie myślę, to najczęsciej ta rozmowa zaczyna się pytaniem o jakąś informację czy radę albo komentarzem na jakąś zaistniałą tu i teraz sytuację. I mówię tu jak najbardziej o miejsach publiczych. Np. ostatnio w sklepie ogrodniczym pewna osoba mnie zagadała o rośliny, które kupowałam, czy już je miałam, jak mi się spradzają, o pielęgnację itd. Rozmowa była tak miła, że prawie razem robiliśmy zakupy, stalśmy do kasy i szliśmy na parking. Podobnia sytuacja miała miesce przed majówką, kiedy wiedziałam, że spotkam z chrześniakiem, który jest małym dzieckiem i chciałam mu coś kupić, jednak kompletnie nie wiem, co jest teraz na topie i czym się najlepiej dzieci w tym wieku bawią. Oczywiście tak jak ta osoba ze sklepu ogrodniczego, mogłam poprosić kogoś z obsługi o radę, ale zobaczyłam w sklepie osobę, ktora była z dzieckiem w podobnym wieku co mój chrześniak i ją zapytałam. Skończyło się tym, że ostatecznie to to dziecko wybrało mi prezet, który okazał się bardzo trafiony. Takie sytuacje w sklepach są częste. Jeszcze częstrze są takie, kiedy ktoś pyta o drogę, jakieś turystyczne miejsca, wydarzenia itd. Nie zawsze, ale zdarza się, że takie zagadanie przeradza w dłuższą rozmowę. O ile jest przyjemna i ciekawa. Ja sama swego partnera poznałam czy też pierwszy raz spotkałam w sklepie, kiedy wywarliśmy na sobie pozytywne wrażenie. Potem drugi na stacji benzynowej i już był punkt zaczepienia i zaczęsliśmy rozmawiać, a że rozmowa kleiła i to bardzo, to wymieniliśmy się nr tel i umowili na kawę, bo jak to w Wawie się spieszyliśmy gdzieś i tak to zaczęło. 
Także poznać, porozmawiać z kimś można zawsze i wszędzie, nawet w Wawie, gdzie podobno wszyscy zabiegani, tylko trzeba wiedzieć jak i być naturanym.
Ja zwykle poświęcę choćby chwilę dla osoby, która mnie zaczepi/zagada, o ile jest kulturalna i nie czuję jakegokolwiek dyskomfortu w zwiąku z tym. Oczywiście wiele zaczepek ignoruję, ale to dlatego, że po prostu z różnych powodów nie mam ochoty, jak np. sposób w jaki to robi czy też wygląd, bo są po prostu odpychające czy w delikatnej wersji - niezachęcające.

Shinigami napisał/a:

Ja to widzę w większości miejsc publicznych. Na ulicach Warszawy każdy się spieszy albo właśnie siedzi w telefonie. W kawiarniach, sklepach czy centrach handlowych to samo, albo ktoś jest z kimś albo też w telefonie. Nikt nie nawiązuje dialogu ani nawet nie zwraca uwagi.

Proszę Cię, wczoraj byłam w Warszawie i siedząc w miejscach, które nie sprzyjają towarzyskim pogaduchom, wymieniłam po kilka zdań z co najmniej kilkoma osobami, z czego jedna trwała prawie pół godziny. Jutro też wybieram się do stolicy i dam sobie rękę uciąć, że będzie podobnie.

nawiązanie konwersacji nie jest żadnym wyczynem, o ile jest się kontaktową, otwartą osobą.

Priscilla napisał/a:

nawiązanie konwersacji nie jest żadnym wyczynem, o ile jest się kontaktową, otwartą osobą.

A jak się nią nie jest?

Priscilla napisał/a:

nawiązanie konwersacji nie jest żadnym wyczynem, o ile jest się kontaktową, otwartą osobą.

A jak się nią nie jest?

Robsonpl napisał/a:

To można w sobie wykształcić te cechy.

No tak, to przecież takie proste, wystarczy ściągnąć apkę, albo obejrzeć kilka filmików na youtube...

nie ma innej metody jak się przełamywać i próbować. Najlepiej metodą małych kroków. Inaczej się prostu nie da.

Priscilla napisał/a:

nie ma innej metody jak się przełamywać i próbować. Najlepiej metodą małych kroków. Inaczej się prostu nie da.

Zgadza się.  Trzeba jednak zaakceptować fakt, że nigdy się nie będzie duszą towarzystwa, która rozkręci każdą imprezę.  Należy być realistą, dążyć do jakiegoś realnie osiągalnego poziomu, a nie porywać z motyką na słońce, a potem przeżywać rozczarowanie.  Jeżeli nie dostało się czegoś w genach, a doświadczenia z dzieciństwa i młodości jeszcze pogorszyły sprawę, to postęp będzie bardzo powolny, zajmie całe dekady.

Problem wielu ekstrawertyków polega na tym, że oni nie rozumieją, że to co dla nich jest podłogą, dla kogoś innego może być sufitem i wyżej już ta osoba nie podskoczy, żeby nie wiem jak się starała, na nie wiem jakie kursy chodziła.

Znam ludzi co byli totalnymi młotami jeśli chodzi o odbycie towarzyskie ale w sobie wykształcili te cechy poprzez przebywanie w określonym środowisku. Czas liceum i imprez bardzo temu sprzyjał.