Mam złamne serce - co dalej? jak je posklejać? - Netkobiety.pl

współczuje CI strasznie. Już mógł Ci oszczędzić tych walentynek. Ja jestem po rozstaniu około 3 tygodnie, także za wiele nie potrafie CI pomóc. Mi co pomagało to płacz, uspokajałam się na chwile przynajmniej, a potem to chyba trzeba  małymi kroczkami iśc do przodu. Rozmowy z mama, przyjaciólmi i te forum. Każdy z nas jest w podobnej sytuacji, także świadomośc że nie tylko Ciebie to spotkało, mi osobiście pomaga. Pozatym zawsze ktoś poradzi, spojrzy na Twój problem obiektywnie. A z czasem i ty pomożesz komuś.

Boleć będzie... ale z czasem ponoć mniej. Nie ma lekarstwa niesety... Sama oddałabym pieniadze świata, żeby zarzyć jakieś lekarstwo i obudzić się za rok czy 2 lata, kiedy będzie mniej boleć. Ale takie jest niestety życie...

Faktycznie walentynki to nie najlepszy czas na zrywanie. Jak na ironie święto zakochanych. Dobrze jest czuć że nie tylko mnie to spotkało. Gdyby płacz mi pomagał to po tej nocy miałabym już sklejony choć kawałek serca. Niestety.

Jasnee, to jest normalne.. po rozstaniu.. tyle lat przeżyliście razem.. tyle wspomnień.Być może przyzywyczaiłaś się do tych smsów, czy telefonów.. a teraz tego nie będzie..Musisz zacisnąć zęby i iść dalej.Może to Ci pomoże,ale przypomnij sobie coś co Cię w nim denerwowało i na tym się skup.

To jest normalne. Ja też tak miałam - a może nawet jeszcze mam . Że to wszystko moja wina . Początki są najgorsze. Ale dasz rade , bo przecież musisz . Nie masz innego wyjścia . Będzie lepiej z czasem. Ja też jeszcze nie przestałam myśleć , ale jakoś daję radę. Nie patrz w przeszłość, bo to już minęło i nie wróci. Tam miało być i koniec. A skoro się rozstaliście to gdzieś tam czeka na Ciebie ktoś lepszy.

meary , przezywam to teraz. "Zostanmy przyjaciolmi" powiedzial mi wczoraj, po 8 miesiacach niby "tylko" ale z mojej perspektywy az. Konczac o wiele dluzsze zwiazki nie czulam sie tak jak dzis. Jestem rozbita do granic wytrzymalosci. Nic mi sie nie chce, wstac, jesc, wyjsc do ludzi. Siedze z laptopem na kolanach na tym forum i czuje jak ogarnia mnie apatia. Moim najblizszym przyjacielem w ostatnich czasach byl moj chlopak. Ponalismy sie pol roku przed oficjalnym rozpoczeciem zwiazku i wiemy o sobie niemal wszystko. Rzeczy o ktorych nie wie nikt inny. Nie zadzwonie do niego jako do przyjaciela i nie powiem  jak mi jest zle.... Mama jest mi bardzo bliska osoba, wie i widziala jak bardzo zaangazowalam sie w ten zwiazek ale wyjechala na kilka dni i do jutra z problemem jestem sama... Wiem ze bol potrwa bo zatracilam sie w tym zwiazku i jesli po powrocie z pracy, odpowiedzia na mojego meila i 3 eski bedzie nadal "zostanmy przyjaciolmi" to chyba sie calkiem zalamie... Na razie mam nadzieje...

Zgadzam się! To pomaga.

Zazwyczaj jest tak,że jak jesteśmy w związku to skupiamy się tylko na drugiej osobie.A potem,gdy już nie jesteśmy razem zostajemy same. I to jest najgorsze.Dlatego trzeba umieć zoorganizować czas dla siebie(mam na myśli jakieś wyjścia bez parntera) i dla drugich połówek.

Pamietaj, ze "... po nocy przychodzi dzien a po burzy spokoj...". Wczesniej czy pozniej i dla Ciebie zaswieci slonce. Kazde rozstanie jest trudne i kazde trzeba w pewnym sensie odchorowac-jak grype-tyle, ze to trwa dluzej niz 7 dni...
W tym czasie przezywamy kalejdoskop emocji i dopiero w pewnym momencie, na ogol nagle stwierdzamy-jest mi dobrze, jestem wolna. I od wtedy jest juz tylko dobrze.

Pozdr,

Meary, kochana.. co ja mam CI powiedzieć..
U mnie sytuacja wygląda podobnie, miałam wspaniałego, wymarzonego chłopaka..
Zostawił taką dziewczynę jak ja, bo.. nic do mnie nie czuł. Mija 1,5 roku a ja sie czuje jakby to sie stało wczoraj. Wpadłam w paranoję, zamiast z dnia na dzień zapominać, jest mi coraz ciężej.  Jest pierwszą myślą gdy wstaję rano i ostatnią gdy idę spać.
Nie umiem sobie już radzić, najgorsze jest to, że każdego porównuję do niego i każdy w porównaniu z nim jest beznadziejny..
Po kolejnej niedzielnej randce załamałam się totalnie..
Chciałabym Cie pocieszyć, ale sama nie widzę już nadziei..

To właściwa droga Meary! Bardzo dobrze że potrafisz tak spojrzec na sytuację. Promyk nadziei istnieje zawsze, ale nie można zwariowac. Na zaistiały stan rzeczy spójrz realnie i z dystansem- o ile oczywiście możesz po tak krotkim czasie od traumatycznego przeżycia.
Ja mam 30 lat i kilka związków za sobą. One nauczyły mnie że nie należy zapominac o sobie. Większośc mężczyzn wracało do mnie, ale wtedy było już za późno i wcale nie żałuję że mi się z żadnym z nich  nie ułożyło, a lałam za każdym łzy (poza jednym za którym bardzo tęsknię)... Nie martw się! Wszystko się ułoży:)

A gdy juz slonce zaswieci w Twoim zyciu - praktycznie Cie oslepi
Ja po ok 9 miesiacach od rozstania zaczelam sie znowu usmiechac - nareszcie tak naprawde
Bez udawania
I nie moge przestac... Zobaczysz, tak samo bedzie z Toba - radosc i szczescie beda wyplywaly kazdym porem Twojej skory i jeszcze bedziesz chodzila po ulicach pijana szczesciem. I to wcale nie z powodu jakiegos mezczyzny

Ja Cię przebiję. Ja przez 15 lat małżeństwa NIGDY nie dostałam kwiatka kupionego własnoręcznie przez własnego męża.
Jeśli już dostałam, to ktoś za niego pomyślał - teściowa lub córka.
Heh...

nel999
marze o tym dniu, na razie liczę że jeśli uśmiecham się to sama siebie przekonam że nie jest tak źle...

Ja się właśnie dowiedziałam że prezent na święta wymyśliła mu jego znajoma. To co mnie wzruszyło ; dostałam 15 lakierów do paznokci w skrajnie różnych kolorach okazało się dziełem kogoś innego. A ja tak się cieszyłam że tak mnie zna, pamięta przemyślał i co? okazało się że to nie on. Śmieszne bo kłamał w żywe oczy. Wolałabym choćby skarpetki gdyby to był jego autorski pomysł.

Idela oddałam... wymiotować mi się chciało jak na nie patrzałam. Ale  spokojnie, ja wciąż maluje paznokcie na czerwono, mam taki ulubiony odcień  czerwieni który zawsze poprawia humor. Ja go zawsze niecenzuralnie nazywam k***wska czerwień. Masz racje wtedy czuje się kobietą na 110 %

Mnie tez bralo na nudnosci jak patrzylam na rzeczy, ktore dostalam od eks... Chyba odruch wymiotny to nie jedyne co nam po sobie nasi dzielni panowie zostawili

jestem w podobnej sytuacji do ciebie, byłam z chlopakiem 3 lata potem mnie zostawil, wrocilismy do siebie ...teraz zerwal po 2 latach. Dzien po walentynkach... w walntynki bylismy w kinie, przyjechal z fajnym upominkiem, spedzielismy razem  calydzien. Nastepnego dnia zerwal, jak twoj chlopak, bez konkretnych powodow, cos sie wypalilo to byl jego powod.  nie potrawie tego zrozumieć i placze od 3 dni, nie wychodze z domu, nie wiem jak mam teraz żyć. Nie powiem ci ze bedzie dobrze bo narazie sam w to nie wierze. ale  nei jestes sama jest nas wiecej- ja jestem idealnym przykladem.

samasamotnaznow więc to chyba nie była najlepsza decyzja żeby go przyjąć z powrotem? Myślałam o tym ostatnio czy pozwoliłabym mu wrócić. Jestem caraz bardziej pewna że nie. Bo niby co ma się zmienić ? Mój eks (jak to dziwnie brzmi) uważał ,że skoro raz mnie zdobył to już zbytnio nie musi się starać. Zrobiłam razem ze zanjomymi jego wady... to pomaga. Spróbój sama!  Stwierdziłam że jeśli jego zanjomi tak po mnie jadą jak moji po nim to nigdy nie chciałabym tego słyszeć. Słysząc 15 razy ; "Zasługujesz na lepszego" zaczynam w to wierzyć! nel999 głupio mi się przyznać ale tak było

meary tylko ze ja nie zaluje ze z nim bylam drugi raz, moze troche ze przez dwa lata od tamtego rozstania moze bym juz stanela na wlasnych nogach, moze moglabym juz zyc...ale bylo duzo chwil dobrych, chociaz  chyba tylko dla mnie, on sie mna bawil, był ze mna, nie był, był.... moje zycie moglo wygladac teraz lepiej , moze przy kims innym, zaluje ze nie wykorzytałam czasu i nie zrozumialam nic. Jenak chyba troche zaluje, skoro ludzie sie rozstaja to z jakis powodów, nawt jak sie wroci to pamieta sie tamte rany. A jak zaufalam i zagoil moje rany po tamtym rozstaniu zrobil dokladnei to samo, ale boli duzo mocniej.

Musimy dać radę:) MY nie damy? damy:) to druga madra rada która dzisiaj dostaałam, zawsze wszystko krecilo się wokół niego, jego plany, jego miejsca na spedznei wakacji, jego znajmomi, jego dramaty, depresje itd Nie rozumial ze ja potrzebuje czegos dla siebie, druga madra rada zrozum ze przestal cie kochac, jak zrozumiemy te przykre ale prawdziwe słowa przestaniemy plakac w poduszke, nikt nie chce byc z kim kto go nie kocha, ja nie chce , wiec koneic z myslam ze tylko on dwal mi szczescie, dawal bezpieczenstwo, zajecia, ale w osttaniej fazie nie dawal siebie jak widac, moze to i lepiej, lepiej wczesniej przestac sie oszukiwac

Proszę o pomoc!!! Mam problem!!! Pewnego razu jeden chłopak, początkowo mój kolega zapytał mnie czy ma u mnie jakieś szansę (to był dzień gdy przyszedł ze swoja dziewczyna w odwiedziny do mnie i mojego brata) ja mu powiedziałam, że nie wiem ale myślę że ma. I wtedy właśnie się w nim zakochałam. .. ale on nadal był z tą dziweczyną. Wiedziałam skrycie ze on cos do mnie czuje ale fakt iz jest w zwiazku nie dawal mi spokoju, wiec ja postanowilam odpuscis go sobie... oczywiscie po przeplakanych dniach i nocach. I pewnego razu gdy wrocilam do domu on byl u mojego brata powiedzial mi ze zerwal ze swoja dziewczyna i od razu zaczal "zarywać" do mnie. Mozna by powiedziec ze wszystko szło w dobrym kierunku ale ja dostalam jakiejs blokady i odtracalam go notorycznie. On byl u mnie co dziiennie przyjezdzal i rozmawial ze mna wyznawal mi wielokrotnie milosc a ja nie wiem czemu nie moglam po prostu dac mu szansy. On podobal sie calej mojej rodzinie, porzadny chlopak madry i z bardzo dobrej rodziny. Ja wiedzialam ze jeszcze nie jestem gotowa i balam sie ze nie sprostam jego oczekiwaniom, (nmysle ze wiadomo o co chodzi) jestem bardzo niedostepna jezeli chodzi o te sprawy. Pewnego razu powiedzialam mu ze sie zakochalam w koledze ze szkoly wiadomo jak on to przyjal... i gdy juz sie odczepil nastapily trudne chwile w moim zyciu (sprawy rodzinne) i wlasnie wtedy uswiadomilam sobie jak bardzo mi go brakuje ale on juz wtedy mial dziewczyne. Mimo to napisalam do niego i wyznalam mu milosc on chcial przyjechac ale ja wtedy nie bylam w stanie z nim rozmawiac. Przyjechal po kilku dniach do mojego brata i ja go po prostu ochrzanilam powiedzialam mu ze tak sie nie robi, gdy sie kogos naprawde kocha to sie o ta osobe walczy a nie od razu idzie do innej (wiedzialam tez ze jest w tym moja wina w koncu zranilam go mowiac ze podoba mi sie ktos inny) on  wtedy mi nic nie powiedzial (gdyz moj brat byl w pokoju a ja nie chcialam z nim rozmawiac na osobnosci) jednak po kilku chwilach zapytal mnie czy ma jeszcze u mnie swzanse dawal komplementy i wgl a ja znowu dostalam ta blokade i powiedzialam mu ze przeciez ma dziewczyne to on powiedzialm a tam dziewczyna i ze to nie dziewczyna itp. przed wyjsciem powiedzialam mu ze pisze do mnie jeden kolega i nie zdazylam dokonczyc bo wyszedl a chcialam mu powiedsziec wlasnie wtedy ze tak naprawde to tylko on sie liczy ale bylo juz za pozno. Teraz znowu mi go brakuje napisalam do niego co slychac ale nie odpisal prawdopodobnie chodzi nadal z ta dziewczyna... NIe wiem co mam robic albo on albo nikt inny jestem zalamana prosze o jakis wsparcie i rade, bo spotkania z przyjaciolmi i rozmowy z nimi nie wiele mi pomagaj ja ciagle za nim tesknie ;(((( zaplacze sie na smierc. >czy on naprawdę mnie kochał???