Ateizm - Netkobiety.pl

Tez jestem ciekawa co sadzicie na ten temat...

Ja również nie potępiam takich ludzi , każdy ma prawo wyboru i nie uważam by byli gorsi od tych wierzących.

Ja jestem czymś na kształt ateistki, tzn nie do końca, ale mam swoją tam teorie na temat tego jak działa świat, nie byłam chrzczona więc nie należałam nigdy do kościoła... (Tak wiem, że można na forum zauważyć, że obchodzę Wielkanoc, ale to jest tradycja rodzinna ) Zdarza mi się być traktowaną 'inaczej', bo ludzie w Polsce chyba z góry zakładają że jest oczywiste, że każdy praktycznie jest Katolikiem. I nagle może być zonk Ostatnio męczę problem wierzących "teściów" versus ja niewierząca... I to rozczarowanie, ahh... Przykro się robi... Niestety nie zamierzam udawać tylko po to żeby nie rozczarowywać.

No ale ja nawet kościelnego nie mogę wziąć Na szczęście mój facet jest bardziej ateistyczny niż ja (większe stężenie ateizmu w ateizmie ), ale już słyszę uszami wyobraźni to jojczenie ze strony jego matki Teoretycznie powinnam mieć to gdzieś, ale nadal nie opuszczają mnie marzenia o normalnej rodzinie. Nie chciałabym się kłócić o to, że ma nie nawracać moich dzieci... Ale do tego momentu to jeszcze trochę  czasu minie, więc staram się nie martwić na zapas.

Wiesz co Ikaa, nie powinnaś brać kościelnego ślubu dla innych. Tak myślę. Przecież nie można ciągle spełniać oczekiwań innych, niech oni szanują Twój wybór. Ślub ma być dla CIEBIE czymś wyjątkowym i komfortowym przede wszystkim. Odstawianie szopki dla innych pewnie nie będzie przyjemne...

No pewnie, że masz czas na ślub Tylko pamiętaj żeby wspominać go jako coś najprawdziwszego na świecie a nie myśleć sobie potem że to było trochę jak w teatrze
Mnie tylko trochę żal że nie można brać w kościołach ślubów cywilnych, bo mają piękne, uroczyste wnętrza Na pewno bardziej uroczyste niż urzędy stanu cywilnego

Zgadzam sie z Toba Konwalia. Wiele z nas pewnei przerabialo to, ze jako dzecko musielismy chodzic od kosciola z rodzcami, pozniej Komunia swieta, ktorej wlasciwie nie rpzumielismy do konca, tylko byl to wielki stres dla dziecka jednak. No i pozniej chodzenie do kosciola, i coraz wieksza niechec do tego. Bo jak sie dziecko bierze do kosciola, i dziecko nei rozumie po co, to godz siedzenia w kosciele to dla dziecka jedna wielka nuda. I tak z wiekiem dziecko nie chce jzu chodzic do kosciola...
no ale tak jzu jest, zeby w dziecku wpoic wiare, to trzeba go ciagac ze soba do kosciola, zeby to stalo sie jego nawykiem.

Jak dla mnei zle podejscie.
Zgadzam sie z Toba Konwalia- wiara to powinien byc swiadomy wybor, a nie cos, co zostalo nam narzucone jak bylismy dziecmi

Myślę, że każdy człowiek ma prawo wierzyć lub nie w Boga. Czasem ludzie niewierzący są bliżej Boga, niż Ci , którzy codziennie oddają się praktykom religijnym.
Można się do Niego zbliżyć, głównie przez swoją postawę, chęć czynienia dobra, pracę nad sobą. Czyli ateista żyjąc w ten sposób też może zbliżać się do Boga, tylko nie robi tego świadomie.
Pomimo naszej niewiary Bóg i tak jest z nami i czeka kiedy Go zaprosimy do naszego życia.

Tylko życie z Bogiem staje się sensowne, bogatsze, ciekawsze, ale każdy sam musi to zrozumieć.

Znając naturę ludzką również uważam, że człowiek ma prawo wierzyć, w co chce, czy to w boga jedynego, czy w bogów greckich czy w new-age. Z wiarą nie można walczyć bo jest elementem ludzkiej natury. Nie akceptuję jednak sytuacji, powtórze się któryś raz, gdy ktoś wierzeniami tłumaczy rzeczywistość. Takie zachowanie zawsze będe piętnować delikatnie rzecz ujmując.

Irga, ateista w żaden sposób nie zbliża się do boga czyniąc dobro, po prostu jest dobrym człowiekiem. Dlaczego wiele osób wierzących tkwi w schemacie: ateista=zło? Bo księża tak mówią? Bycie wierzącym wcale nie sprawia, że stajemy się lepszymi ludzmi. Ty twierdzisz, że można się do niego zbliżyć poprzez chęć czynienia dobra, ludzie setki lat temu starali się to uczynić poprzez składanie różnych, także krwawych, ofiar. Jak jest naprawdę nie wie żadna osoba wierząca.

Pewnie i maja ciekawe zycie Ateisci,ale czym jest nedzne zycie na ziemi w porownaniu z zyciem po smieci.Mamy rozum i mozemy wybrac pare super fajnych lat na ziemi czy wiecznosc w niebie?Ale wracajac do watku na forum to oczywiscie nie ma sensu nawracac ateistow bo nawet gdyby gora na gorze stanela to i tak by nie uwierzyli.Niech nadal zyja w przeswiadczeniu ze niczego nie ma a ludzie pochadza od malpy.Jakie to smutne

Smutne to jest to co ty wypisujesz, bo z twojego postu już nie tylko fanatyzm religijny bije, ale i odrzucanie nauki. Czyli coś co psychiatria nazywa urojeniami:

Urojenia (łac. delusiones) ? zaburzenia treści myślenia polegające na fałszywych przekonaniach, błędnych sądach, odpornych na wszelką argumentację i podtrzymywane mimo obecności dowodów wskazujących na ich nieprawdziwość. Obecne w wielu psychozach, w tym w przebiegu schizofrenii. Szczególnie rozbudowany system urojeń charakteryzuje schizofrenię paranoidalną. Treść urojeń często nie odpowiada poziomowi wiedzy chorego.

To się leczy...

Haha! Dobre

Vuk    usmialam sie

Mnie właśnie zależy na wypowiedzi nie-ateistów, bo to oni najczęściej postrzegają ateistów w ten sposób, jak wynika z moich obserwacji. Sama jestem ateistką (chyba bo nie lubię etykietek, nie potrzebuję się identyfikować z ateistami albo nie-ateistami, jednak według definicji podanej w pierwszym poście tego wątku chyba jestem) i wiem, jakie jest moje zdanie.

Czyli - nie wiążesz ateizmu także z brakiem wiary w życie po śmierci?

Ja Ci mogę powiedzieć jako ja, bo pewnie każdy ateista ma swoją wizję Wierzę w wędrówkę dusz (reinkarnację), ale nie identyfikuję się z buddyzmem ani religiami Wschodu. I nigdy nie byłam w stanie uwierzyć, że po śmierci nasza świadomość "zasypia" i nie ma już nic, tak samo jak nie wierzę, że przed moimi narodzinami nie było nic (w kwestii mojej świadomości, rzecz jasna).

Tak, myślę że nie raz I podobnie myślę, że po śmierci wcielę się ponownie. Jakoś pasuje mi to do mojej ogólnej wizji sensu życia - że jesteśmy tu po to, by się uczyć i zbierać doświadczenia. Wydaje mi się niemożliwe, byśmy mogli skutecznie zdobywać wiedzę i doświadczenie w jednym tylko życiu.

Równie dobrze wierzący mogliby sobie zadawać pytanie, kto stworzył Boga Są pytania, na które nie znamy i nie mamy szansy poznać odpowiedzi. Stąd "wiara", a nie "wiedza"

No właśnie - dlatego zapytałam o postrzeganie ateistów, bo wg powyższej definicji ja ateistką nie jestem, pomimo, że nie wierzę w konkretnego Boga ani w "spersonifikowaną" siłę sprawczą. Znam kilka osób, które całkowicie negują całą duchowość, ale o dziwo od nich słyszę najczęściej (w temacie życia po śmierci): "nie zastanawiam się nad tym, co będzie to będzie". Jest to też jakieś rozwiązanie tej kwestii, ale mnie nie satysfakcjonuje Ja się lubię pozastanawiać, nawet, jeśli po mojej śmierci okaże się, że nie miałam racji w swoich poglądach.

Skoro jesteś osobą wierzącą to skąd wiesz jaka byłabyś będąc niewierzącą?

Jak by się ta niestrawność mogła objawiać?
Ludzie umierają i już. Był czas przywyknąć.

Ale nadal zakładasz to jako osoba wierząca.

Otuchy może dodawać także myśl, że ta osoba już się nie męczy.

Raczej kiepsko ale nikt nie wie tego na pewno.

To, że jest się ateistą nie oznacza, że nie wierzy się kompletnie w nic, ja też przypuszczam, że coś tam jest po śmierci, ale nie będę zakładać jakiegoś wymyślonego nieba, czy czego tam innego, bo co mi z takiego gdybania skoro nie będę mieć nigdy pewności co jest po śmierci.
Nie znalazłam wiary, której zasady i dogmaty podobałyby mi się w całości - w zasadzie większość popularnych religii (zwłaszcza monoteistycznych) to zlepek dziwnych dogmatów, zakazów, nakazów mających na celu chyba tylko ogłupienie i zrzeszenie ludzi i wmawianie im, że jak nie posłuchają, to jakiś wymyślony potężny byt, którego nie widać będzie się gniewał. Wszystko po to by robić pieniądze i kontrolować wiernych. Nie znam lepszego biznesu niż wymyślenie nowej, chwytliwej ideologii religijnej. Dla mnie np. katolicyzm nie różni się w działaniu od wielu potępianych przez duchownych sekt. Nie podoba mi się też ta ingerencja religii i często samych duchownych w sprawy bardzo osobiste. Taki jest mój pogląd na religię, ale nie mam nic do ludzi, którym wiara jest potrzebna, widocznie niektórzy dobrze się z tym czują. Póki ktoś nie próbuje mnie na siłę nawracać (co mi się kilkakrotnie zdarzyło) nie przeszkadzają mi ludzie wierzący.

Zdarzały mi się także zarzuty, że jako ateistka jestem pozbawioną moralności materialistką itp. Mnie nie potrzeba odgórnych zasad aby zachowywać się odpowiednio do sytuacji i podejmować decyzje. Jeżeli ktoś nie kradnie i nie cudzołoży tylko dlatego, że uważa, iż jego bóg go za to ukarze, a nie dlatego, że uważa to za niewłaściwe to ciężko mi szanować takich ludzi.

Że śmierć to koniec.

Strach przed smiercia jest naturalny. Dlatego moim zdaniem ludzie sobie staraj to jakos w glowie ulozyc. Nie umre ale przejde do innej formy istnienia...wciele sie ponownie.... Zalezy jakie wierzenia i nadzieje sa danemu czlowiekowi potrzebne. Wierze ze kazdy potrzebuje innych wierzen i sobie sam wlasne wypracowuje.
Ja np nie wierze w boga jako istote co gdzies tam siedzie i zajmuje sie np zyciem seksualnym ziemian jak to KK nam wmawia. Ale wierze ze zachodza w przyrodzie procesy ktorych jeszcze nie poznalismy i nie zrozumielismy. A to ze czegos nie rozumiemy nie oznacza ze nie ma wytluamczenia.
Co sie dzieje po smierci? Nie wiem.
Boje sie jej wiec mam nadzieje ze po smierci w jakis inny sposob bede zyc dalej. Ale to so moje byc moze plonne nadzieje Rownie dobrze moze byc tak ze smierc to koniec.
Nie wierze w dusze, wierze w niezbadane procesy zachodzace w ludzkim umysle. Zreszta...ludzki mozg jest poznany w bardzo niewielkim stopniu... Moze sie okazac ze nie ma czegos takiego jak dusza. Ze to po prostu zbiorowe okreslenie tych wszystkich rzeczy ktore sie z nami dzieja a ktorych nie rozumiemy.

W koncu Indianie w Ameryce w czasach wielkich odkryc i kolonizacji tez wierzyli ze biali byli bogami bo mielismy "bron ognista" i "wielkie lodzie"

Duzo rzeczy, procesow i zjawisk poznalismy...ile jeszcze mamy do poznania tego nie wiemy.

"Ateizm ? odrzucenie teizmu lub stanowisko, że bogowie nie istnieją. W najszerszym znaczeniu jest to brak wiary w istnienie bóstw. Słowo ateizm pochodzi od greckiego ????? ? ?- (a-, ?nie?) + ???? (theos, ?bóg?)." [źródło: wikipedia]

No jak bóstwa to nie religia, to ja wymiękam w tej dyskusji. Wiara w życie po śmierci też się wiąże bezpośrednio z religią

To, że wrąbią nas robale to oczywiste. Ciało się rozkłada. Wiem co to jest agnostycyzm i nie uważam się za agnostyczkę. Ja jedynie przypuszczam, że coś tam może się dziać prócz wyłączenia się w momencie śmierci. Nie wierzę w jakieś reinkarnacje itp.

"Agnostycyzm przybiera różne formy i tak agnostyk może być ateistą, teistą albo żadnym z nich." [źródło: wikipedia]

Jestem najlepszym przykładem na to, że to nieprawda.

Ale po wypowiedzi Vuka przynajmniej wiem, że nie jestem ateistką, tylko agnostyczką

"Ateista wie, że bogów nie ma," hmmmm a może lepiej byłoby rzec: Ateista wierzy, że bogów nie ma ?

Wszystko to miałoby racje bytu w połączeniu z przetrwaniem świadomości po śmierci fizycznego ciała. Na chwile obecną nie znalazłem żadnych ciekawych wyników badań, które by cokolwiek potwierdziły w kwestii świadomości poza ciałem, więc pozostaje jedynie w to wierzyć.

Ateista wie, że bogowie, trolle, elfy, krasnoludki czy smurfy nie istnieją. Ty nie wiesz, ale wierzysz, że krasnoludków nie ma, a bogowie (pomijam sprawę ilości) istnieją. I to jest różnica między nami.

WitchQueen
Możesz się nie uważać za agnostyczkę, ale właśnie tak definiuje się osoby o twoim podejściu o religii.

Którzy uczeni,proszę teraz po nazwisku wymienić wszystkich uczonych na świecie i ich zdanie w tej materii

Bo póki co w najważniejszej na świecie organizacji uczonych - amerykańskiej Narodowej Akademii Nauk powyżej 90% to ateiści, a wśród przedstawicieli nauk biologicznych ateiści to aż 95,3%. Jak widać im więcej wiedzy, tym mniej wiary w stwory z literatury fantasy - bogów, trolle, krasnoludki. Dla mnie bóg a troll to prawie to samo.

Niby dlaczego wiara w trolle miałaby być bardziej smieszna i nierealna niż wiara w - rowniez wymyslonego przez ludzi - stworce? Pod względem prawdopodobieństwa to dokładnie to samo. Jedni wierza w istnienie wózek, drudzy w elfy, trzeci w potwora z Lech ness, a pozostali w boga. Religie maja niezły PR, to je odróżnia od reszty ludzkich fantazji.

Zdarza się czasem w życiu,że ludzie doświadczają jakiejś ogromnej tragedii , nieszczęścia.
Wtedy ich światopogląd ulega zmianie. Wtedy zaczynają widziec całkiem inaczej , czasem pokornieją, nabierają dystansu.
Wtedy są w stanie uwierzyc w to, o czym wcześniej nie chcieli nawet słyszec.
Zgodnie z powiedzeniem " Jak trwoga , to do Boga "

" Błogosławieni ,którzy nie widzieli , a uwierzyli"

I uważam ,że głęboko nie na miejscu jest taka rażąca pogarda, wręcz nabijanie się z  tego , co dla kogoś jest nieodzownym wyznacznikiem w życiu.
Mówię tu o Tobie, Vuk.
Obyś nigdy nie przejechał się w swoim życiu..