Wyzwiska - Netkobiety.pl

Poczekaj az sie uspokoi i sam zacznie z toba normalnie rozmawiac.

Najbardziej zadziwia mnie taka odważna perfidna manipulacja, no przecież to jest propozycja nie do zaakceptowania aby przejść do normalności i nie do zaakceptowania aby zaakceptować fakt że przeprosiny się nie należą bo se zasłużyłam, ja pie....

Przeglądam jeszcze raz komunikator bo tam też rozmawialiśmy kilka h po zdarzeniu na każde moje tłumaczenie że to nie prawda że mu nie pomogłam że byłam gotowa pomóc dostaje odpowiedzi zamknij się nie chce o tym już więcej gadać ty sfermentowane gówno, ty dziwko ... krótko stwierdza że fakt jest prosty zapytał i powinnam odrazu zadzwonić w minutę bo on by tak zrobił a ja tego nie zrobiłam więc mam się zamknąć i koniec dyskusji i jestem manipulatorką i zawsze muszę mieć rację ale nie tym razem, po jego trupie.

??????

Aha dzisiaj rano powiedział że on mi pomaga zapytam i pomaga jak chciałam stół to mi go dał, na co zgodnie z rzeczywistością przypomniałam mu że tak dał mi go ale czekałam tydzień a nie natychmiast i nikt z tego powodu nie robił problemów zareagował błyskawicznie złością zaczął krzyczeć że tak ale sam mi go zaniósł - już na marginesie sama chciałam mu pomóc a się nie zgodził,tak czy tak żałosne tłumaczenie.
Widzę go cała ta sytuacja jak patrzę z boku jest poprostu śmieszna, bo on walczy jakby o męskość tymaczasem kurde jaka to męskość krzyczeć,bluzgać nie panować nad sobą nie przejawiać zmysłu aaanalizy, nie wiem co mam zrobić, nie chcę się wyprowadzać póki nie przeprowadzę  z nim prawdziwej rozmowy ale jak to zrobić?

Jesteśmy ze sobą 3 lata i przez ten czas przewinęła się masa różnych akcji, nasz związek przeszedł poważny kryzys warunkiem do tego aby spróbować jeszcze raz była jego deklaracja że się zmieni i że zrobi coś dla mnie - mianowicie zamieszkamy razem i doda mnie i nasze zdjęcie na fb -brzmi śmiesznie ale przez 3 lata nie zaprosił mnie nigdy na spotkanie ze swoimi znajomymi - ja po pół roku przedstawiłam go wszystkim z mojego kręgu, poza tym często wychodził na imprezy itd w między czasie okazało się że przynajmniej dwie laski próbował zachęcić na wspólne piwko, z jedną nawet zrobił sobie zdjęcie jak się przytulają - poznał ja na imprezie ze znajomymi dodał do znajomych stwierdził że miał kryzys i żałuje, nie ma sensu o tym pisać było generalnie źle, nie ufałam mu i chciałam to zostawić, dwa razy mieszkaliśmy razem i dwa razy po miesiącu musiałam się wyprowadzać - pierwszy raz bo właśnie był wulgarny, drugi raz bo potrzebuje przestrzeni, teraz jest ten trzeci raz jestem w jego mieszkaniu tydzień na przestrzeni tego czasu raz dowiedziałam się że jestem głupia i nie ogarniam świata bo zapomniałam że w sobotę jest świeto 11 listopada i wszystko jest zamknięte a teraz że mam wypierdalać bo mu nie chcę pomóc, nie wiem nie chcę dopuścić do sytuacji w której ja się uniosę wyprowadzę się a on to wykorzysta że się uniosłam honorem a on mnie kocha i zacznie pisać wiadomości tak jak było wcześniej wiele wiele razy, i znowu będzie się ciągnąc taka historia że niby jesteśmy razem a jednak nie. Dodał nasze zdjęcie i bardzo to doceniam jest to może naiwne ale z tym zdjęciem i z wspólnym zamieszkaniem dałam mu czystą kartę, ani przez moment nie okazałam złej woli, nie zrobilam nic takiego zeby zbierac takie teksty nie wiem. Wiem ze jest wybuchowy ze jest cholerykiem i az tak sie tym nie przejmuje, jestem w stanie zaakceptowac taka postac jesli tylko wykaze chec zmiany, jesli okaze skruche a on mnie jawnie poprostu zaprasza do piekiełka to jest niemożliwe. Pochodzi z Hiszpanii.

Nie wiem jak można tak naginać rzeczywistość na własną korzyć, przecież nie powiedziałam nie nie pomogę ci, powiedziałam tak ale najpierw spróbuj ty a jak nie mówią po angielsku to ja zadzwonię i tak zrobiliśmy dzisiaj rano, zrobiłam kawę chciałam póżniej pogadać nic z tego idzie w zaparte dalej twierdzi że mu nie pomogłam więc się po prostu zirytował ale przepraszać nie będzie bo go sprowokowałam, czym? pytam go tym że powiedziałam tak zadzwonię ale spróbuj najpierw ty po angielsku, tak tym że on by zadzwonił bez gadania błyskawicznie a ja tego nie zrobiłam, wobec tego temat trzeba poprostu zostawić a to że ja o tym dyskutuję świadczy o tym że jestem chora i za wszelką cenę muszę mięc rację. No jestem strasznie chora bo nie zgadzam się na agresję

A ty z jakiej paki nazywasz mnie idiotką? Kto ci dał takie przyzwolenie?
Odpowiadając czasem ludzie się zmieniają, wiem że jestem słaba że nie postawiłam granic na początku związku, staram się to robić teraz napewno nieudolnie ale coś udało mi się "ugrac" dla siebie, mamy to zdjęcie jesteśmy jeszcze w jednym mieszkaniu wykazał się dobrą wolą i nie chcę tego skreślać zbyt szybko

No właśnie i co jedynym rozwiązaniem jest zamknąć za sobą drzwi?

"Ugrałaś, a on w tych wiadomościach nazywa Cię umysłowo chorą tongue
to dużo ugrałaś."
Tego typu komentarz nie wnosi nic jest poprostu bezuzyteczny, moze przynosic cos tobie - prosz bardzo czerp i korzystaj smacznego : P

Nie warto, na dłuższą metę nie - ale ALE wykazał dobrą wolę - wsłuchał się w moje potrzeby, zrobił coś dla kogoś tak? Więc przejawia takie skłonności, więc idąc tym tokiem myślenia być może trzeba z nim jakoś pogadać a ja poprostu nie wiem jak, może trzeba do tego podejść inaczej

Koniecznie poczekaj do nastepnego razu. Moze wtedy ci wtlucze. A moze jeszcze ze dwa razy skonczy sie na wyzwiskach zanim nastapi to co nieuchronne.
Mezczyzna z ktorym jestes ma cie kochac i szanowac. Wszelkie objawy braku szacunku beda sie z czasem poglebiac. I nie ludz sie ze w twoim przypadku bedzie inaczej.

Dlaczego jestes idiotka? Przez trzy lata traktuje cie jak szmate, a ty na to pozwalasz. Moze to jest powod?
Choc w sumie to taka glupia nie jestes. Przetlumaczylas sporo wulgaryzmow wyglaszanych podobno w obcym jezyku. Samo ich przytaczanie byloby slabe, a tlumaczyc po to zeby przytoczyc, to juz przegiecie.

Czytam takie historie i ich mnogosc sprawia, ze zaczynam wierzyc ze cos w tym jest. Z drugiej strony zawsze mnie zastanawia jak ktos moze pozwolic tak soba pomiatac. Ale moze to jakas taka kobieca wlasciwosc?
Rozumiem raz, maks dwa. Potem blokada wszelkich kanalow komunikacji, a jak tego nie zrozumie, to srodki prawne.

wow, gratulacje. Mega że udało Ci sie znaleźć motywacje do tego kroku. Tylko się nie poddawaj ! Będzie błagał, prosił, obiecywał, groził. Wytrwaj!

Jak nisko trzeba się cenić, żeby dla krótkich miłych chwil, dać się tak gnoić?
Nie ma na to żadnego wytłumaczenia, nawet w niskiej samoocenie, zwłaszcza, że proces gnojenia, opluwania, upokarzania trwa/ł
3 lata!
iiia, jeśli krótkim przypływie świadomości zdecydowałaś się na wyprowadzkę od niego, to szybko wykorzystaj ten moment i udaj sie do psychologa, zanim wrócisz do dawnych nawyków, otarcia plwociny z twarzy i żebraniny o szacunek (ten facet nie zna tego terminu), uczucie, bezsensownych utarczek slownych po to, żeby znowu usłyszeć, że jesteś dziwką i sfermentowanym gó***m.
Może facet ma zespół Touretta, tylko, co to zmienia?
Masz jedno życie z którego po prostu musisz wyrzucić go ostatecznie i bez żadnych już wyjaśnień.

Takie kwiatki:
Im sorry cause anyway i think i was too much. You know how i feel about work and everything lately, i am full of stress

Śmiać się czy płakać? Macie z psychologicznego punktu widzenia jakąś nazwę dla takiej jednostki?

Ten wnosi, poprzedni do kosza Dziękuję za odpowiedź. Masz rację że nie ugrałam i nic nie ugram, myślałam że decydując się na mieszkanie i oficjalne fejsowe info idziemy gdzieś głebiej, że nie będziemy parą tylko ze zdjęcia czy ze wspólnego mieszkania..
Może komuś innemu się uda, może gdybym od samego początku trzymała się zasad to nie doszłoby do takiej sytuacji, a może byśmy się po prostu rozstali te 3 lata temu. Co do prywatnych rozmów, to forum już samo w sobie ma taką otoczkę, służy niejako obnażaniu się, nie pokazuje w tych screenach rozmów na tematy ściśle związane z nim a z nami i z tematem którego dotyczy topic, co w tym nietaktownego ?

Co do powrotu to nie ma mowy, ja decydując się na ostatnią próbę wiedziałam już dokładnie czego nie zaakceptuje, ja już do tego jakiś czas temu doszłam i myślę że on też już to wie. Jedyną sytuacją w której mogłabym dopuścić nas do siebie jeszcze raz to sytuacja w której i on i ja wybieramy się na terapię indywidualną i terapię par, zaproponowałam mu to jako ostateczność ale nie sądzę by się zdecydował

Masz rację, nie odeszłam tak całkowicie bo widzę możliwość powrotu, gdyby zdecydował się na terapię indywidualną i par to powalczyłabym o to - czy to daremne? Tacy ludzie nigdy się nie zmieniają? Nawet pod opieką terapeutów? Wydaje mi się że trafnie go opisuje pojęcie egocentryzmu, są terapie które mogą przynosić dobre efekty

Po za tym to nie jest tak że on jest psychopatą, socjopatą i katem a ja biedną ofiarą kata, uważam po tym co udało mi się przeczytać w artykułach że ma problemy nerwicowe (noc w noc problemy ze snem, sprawdzanie przed wyjściem z domu po kilka razy czy wszystko jest napewno zamknięte/zgaszone/wyłączone/przekręcanie klucza w zamku i upewnianie się że drzwi są zamknięte nie tylko przez naciśnięcie klamki ale  też przez pchnięcie drzwi, niecierpliwość, impulsywność, deficyt miłości w okresie rozwojowym - tak to są rzeczy bardzo prywatne ale nikt tu nie zna ani jego imienia ani nazwiska ani mnie nikt tu nie zna) a przy tym wiem że nie jest złym padalcem, gdyby trafił na dobrą terapię możliwe że nauczyłby się siebie i nawet gdy gdzieś kiedyś bezpodstawnie wybuchnie to będzie wiedział po namyśle co za tym stoi bo się tego nauczy na terapii?
To prawda, wcześniejsze próby ratowania związku miały zły początek,ale teraz ? Jeżeli on w ogóle będzie tego chciał ale załóżmy że chce to chyba dobry początek albo ku temu aby zrozumieć że musimy odpuścić albo ku temu aby poprawić relację? Bo jeżeli ktoś wybiera się na terapię ze złym nastawieniem to to będzie razić po oczach więc jeżeli by się zgodził to uważacie że nie powinnam podejmować tej próby?

Nie innego ale takiego który pozna siebie trochę lepiej? Jest cholerykiem i nawet gdy wybuchnie- mi korona z głowy nie spadnie - mi nie chodzi o to by go zmienić na spokojnego i wyważonego niech sobie będzie w gorącej wodzie kąpany tylko niech sie nauczy że później się przeprasza a nie zwala winę na drugą osobę? Uważasz że to jest nieosiągalne że nigdy nie będzie w stanie zrozumieć siebie i zawsze winą będzie obarczał innych?
Ja myślę że on nawet wiedział i wie że zrobił źle ale przeproszenie byłoby dla niego utratą męskości, on tego nie wie bo nie chce w siebie zaglądać, ale kurde całe życie się uczymy i zmieniamy, uważam że przy dobrych chęciach mógłby bardzo sobie pomóc i już piszę o tym w ramach takiego ogólnego rozkminiania a nie konkretnie w relacji ja on

I serio uważasz, że jakaś terapia go zmieni? Że nagle będzie dostrzegał swoje błędy?
Jeśli ich teraz nie widzi, to żadna terapia tego nie zmieni. Do tego trzeba empatii, której mu najwyraźniej brakuje. Serio w imię miłości chcesz znosić takie obrażanie?
A jak pojawi się dziecko? Masz pojęcie, jak to wpłynie na jego psychikę? Myślisz, że mały człowiek może się normalnie rozwijać w takiej patologii? Co z niego wyrośnie? Albo taki jak ten Twój, albo w jakiś inny sposób zwichruje mu psychikę.

Dodanie zdjęcia na FB? Kochający facet powinien chcieć się pochwalić wszystkim swoją kobietą. Jeśli nie chciał, znaczy, że nie chciał... A skoro uderzał do innych, to odpowiedź masz gotową: nie chciał sobie odcinać innych możliwości. Raczej nie jesteś tą jedyną, ostatnią. Ot póki co uznał, że tak może zostać.

Dziewczyny piszą ostro, to fakt. Tyle że naprawdę aż bije w Twoich wypowiedziach to zaklinanie rzeczywistości. I ja również uważam, że w niedostrzeganiu faktów, w przekształcaniu rzeczywistości bijesz swojego mężczyznę na głowę.
Brutalna prawda, ale w tej sytuacji to jedyne, co można Ci dobrego na forum zaproponować. To nie jest złośliwość, to próba ratowania Twojego życia.

A rzeczywiście jakbyś posiedziała na forum dojrzałabyś taki schemat: kobieta z dziećmi, w sytuacji niemal bez wyjścia. Mąż ją bije, poniża... A ona rzewnie płacze nad losem swoim i dzieci.  Ludzie zadają pytania: No ale jak to? Tak teraz się zmienił? I okazuje się na ogół, że nie, że od dawna ją poniżał, że od dawna jej nie szanował, ale ona wierzyła, że się zmieni, bo jakieś tam niby ruchy wykonywał w tym kierunku, i tak zaszła w ciąże, ale było tylko gorzej... drugą... to już masakra.
I ciągle nasuwa się pytanie: CZEMU, CZEMU GO NIE RZUCIŁA, KIEDY JESZCZE BYŁ CZAS, CZEMU TKWIŁA, CZEMU WIERZYŁA SŁOWOM BEZ POKRYCIA, MIMO ŻE SYTUACJE POWTARZAŁY SIĘ, A ON NAWET CZĘSTO NIE ŻAŁOWAŁ?

Równia pochyła, ale to Twoje życie i Twoje wybory.

(nie czytałem reszty tematu, tylko pierwszy post)

Facet Cię nie szanuje. Uciekaj. To pierwsza rada.

A jakbyś jeszcze kiedyś spotkała faceta, który chciałby wypozycjonować sobie stronę w internecie, to wiedz, że każda firma, która świadczy tego typu usługi, na pewno zatrudnia kogoś, kto potrafi rozmawiać po angielsku przynajmniej na poziomie C1. A jeśli takiego kogoś w tej firmie nie ma - to nie warto korzystać z usług tej firmy

No idiotka... zgadza się trzeba być extremalnie głupim żeby pozwalać sobie na tyle, gdybym ja się tutaj rozpisała na temat tego co było,co się wydarzyło i na co jeszcze sobie i jemu pozwoliłam to nie wiem czy znalazłbyś odpowiednie słowo określające poziom mojego zidiocenia........ ale co powiedz mi ten komentarz wnosi? Nic, masz swoją własną satysfakcję że wiesz więcej widzisz więcej ale nie dzielisz się tym co wiesz i widzisz, nie podajesz żadnych drogowskazów - chyba że tak prowokujesz do dyskusji typu ja zapytam a paczemu a ty mi powiesz co w twojej mądrej głowie siedzi ?
O to ci chodzi? A u Ciebie wszystko ok?

Tak nataliabukwas masz rację ty dziewczyny i chłopaki wszyscy którzy się wypowiedzieli, bardzo Wam dziękuję za poświęcony czas i pomoc,nie zgadzam się jednak na tego typu komentarze jak idiotko idź się lecz, nie w tej formie.

Tak nie zgadzam się na tego typu krytykę. Nie widzisz w tym nic złego? uważasz że można w ramach rad pisać do ludzi idź idiotko do lekarza? i na tym kończyć komentarz? można wszystko właściwie więc ja zwyczajnie nie życzę sobie takich zwrotów w moim temacie.

Może właśnie dochodzę do siebie. Jestem na etapie czytania i ustalania procesu odidiocenia, i jestem Wam wszystkim tutaj bardzo wdzięczna za pomoc, poczytałam o uzależnionych, i sporo się zgadza i teraz dochodzi do mnie ile się wydarzyło

rad dostałaś tutaj multum. Z żadnej nie skorzystalas. Ty tutaj nie przyszłaś po porady! Jak ktoś ich szuka to je stosuje. Dlatego taki a nie inny komentarz.