Jak żyć z partnerem w depresji - Netkobiety.pl

Tak szczerze ?
Jak on sie nie leczy, to zdecydowanie odradzam w trwaniu w takim zwiazku.
Mozna sie spodziewac wszystkiego.
A jak sie masz zachowywac?
Jak ma  mu sie pogorszyc, to sie pogorszy, jakkolwiek bys sie zachowywala.
Nie tak popatrzysz, bedziez zle.Powod zawsze sie znajdzie.
Chcesz zyc w ciaglym leku ze moze cos sie stac zlego ?
Traktujesz go powaznie ? Chcialabs spedzic przyszlosc z nim ?
Bez leczenia to sam wpadnie w dol i jeszcze Ciebie tam sciagnie.

Dlaczego tak trudno niektórym ludziom zrozumieć, że depresja jest chorobą, która wymaga leczenia i w większości przypadków jest uleczalna,  nie leczona może prowadzić do samobójstwa. Psycholog może dać krótkotrwałe wsparcie, raczej farmakologia połączona z terapią.
Poczytaj najnowszy SENS- artykuł o depresji i o tym jak żyć z chorym na tę chorobę. Może też daj do przeczytania partnerowi ?

witaj

ja od lat mam depresję, leczę się z różnym skutkiem i wiem co to są wybuchy złości agresja i wiele innych nieciekawych sytuacji

mogę powiedzieć Ci tylko to że Twój partner powinien się leczyć napewno

jednak z takimi osobami jak np ja trzeba ostrożnie,napiszę jak wygląda to u mnie

nie pomoże mi jeśli ktoś mi powie np - weź się w garść

ale jeśli ktoś zapyta - jak mogę ci pomóc, jeśli ktoś powie - jestem z tobą możesz na mnie liczyć - to dla mnie znaczy bardzo dużo i już same te słowa mi pomagają
czasem trzeba umieć wysłuchać, czasem coś doradzić a czasem po prostu posiedzieć i pomilczeć

jednak nie jest tak że każdy reaguje tak samo, Twój partner może zareagować inaczej

piszesz że stracił niedawno Mamę, moja Mama odeszła dwa lata temu i do dziś ciężko mi się pozbierać więc wyobrażam sobie jak ciężko jemu jest w tej chwili gdy jest na początku żałoby

ale jak wspomniałam - ja się leczę,chodzę do psychiatry biorę leki i przynajmniej raz w roku idę na 3-miesięczną terapię
nikt mi leczenia nigdy nie proponował,po prostu gdy zauważyłam że dzieje się coś złego sama poszłam do specjalisty

może gdy wyczujesz odpowiedni moment to porozmawiaj ze swoim partnerem o leczeniu

a może sama przejdź się do psychiatry i jego poproś o pomoc

myślę że w jego przypadku sam psycholog nic nie da, potrzebny jest psychiatra i odpowiednio dobrane leki

nie poddawaj się zbyt szybko - tak długo jesteście razem,macie dzieci ale tym bardziej nie ulegaj bo nic na siłę - Wasz związek jest ważny ale dzieci są najważniejsze

depresja to wredna choroba ale da się ją leczyć

życzę z całego serca żeby Wam się udało pokonać tą chorobę

verdad masz jakieś uprzedzenia? Bo przypadki są różne, a napisałaś posta tak, jakbyś miała jakieś przykre doświadczenia z ludźmi przechodzącymi depresję.

Co do tematu, to podstawową rzeczą jest określenie, w jakim stopniu pewna jest diagnoza postawiona przez lekarzy. Przez dłuższy czas poznawałem ludzi przechodzących problemy/choroby psychiczne, a procent błędnie postawionych diagnoz był ogromny. Niestety. Farmakologia też nie zachwycała, bo siłą rzeczy, błędna diagnoza = błędne leczenie.
Kilka lat brat mojej kobiety był diagnozowany, jako chory na depresję. Niby dostał na to jakieś leki, ale nie pomagało to w ogóle, dlatego odstawił. Dość niedawno okazało się, że tak naprawdę ma borderline. W takim przypadku leki na depresję nic by nie pomogły, a tylko sprawiały, że osoba bardziej by się frustrowała. Borderline w niektórych przypadkach wygląda jak depresja, tylko towarzyszą temu właśnie wybuchy agresji o błahostki. Nie sugeruję, że Twój partner ma ten typ osobowości, a tylko staram się pokazać, że założenie, że ma depresję może być błędne.

W zasadzie każdy ma swój osobisty "wyzwalacz", który sprawia, że jest w stanie nawet w obliczu choroby, która nie pozwala racjonalnie myśleć, że jest zdolny/a do poświęcenia i pójścia do psychologa. Problem powstaje wtedy, gdy okaże się, że ten "specjalista" jest kompletnie niezainteresowany poważniejszą analizą stanu pacjenta.
Jeżeli chcesz mu pomóc, musisz poznać jego "wyzwalacz". To pierwszy krok. Nie wiem w jaki sposób, bo to dość indywidualne, ale u niektórych np. wystarczy pokazać, jak bardzo nam zależy na ich zdrowiu, inni reagują na historie o tym, jak potrzebują/kiedyś bardzo będą potrzebować ich dzieci, czy w skrajnych przypadkach np. prośby/opowiadania samych dzieci. Nie jest łatwo znaleźć coś, na co zareaguje, ale da się.
Kolejnym krokiem jest znalezienie specjalisty, który mu pomoże. To musi być osoba sprawdzona, która go nie oleje i zada sobie trud dokładnej diagnozy. Może powinnaś w tym pomóc, bo on nie wszystko może chcieć powiedzieć, a mam wrażenie, że troszkę się na obserwowałaś. W znalezieniu specjalisty może pomóc internet.
Jakiego specjalisty potrzeba? Przede wszystkim terapeuty. Leki, lekami, ale to dobry terapeuta musi zmiękczyć taką osobę i ułatwić jej stawianie kroków, ku wolności.
Musisz też być cierpliwa. Efekty nie zawsze przychodzą szybko.
Zaznaczam, że próbować możesz, jeżeli bardzo Ci na nim zależy. Jeżeli w pewnym momencie dojdziesz do wniosku, że nie możesz tak dalej żyć, podejmij właściwą decyzję.