Miłość zakazana i zdrada. - Netkobiety.pl

Coś w tym jest że to co zakazane nas pociąga bardziej, gotuje się we mnie jak czyatam coś takiego że ktoś jest w związku i zdradza ale nie mi o tym dyskutować, jak przestać myśleć? Przede wszystkim zerwać kontakt całkowicie ! I wyobrażam sobie że to musi być ciężkie, skoro nie chcesz nikogo krzywdzić to musisz to zrobić innego wyjścia nie ma, to pierwszy krok jaki powinnaś zrobic, chociaz mi się wydaje że nie do końca chcesz zrywać kontakt.

Dziękuje że napisałaś.
Tak, masz rację. Nie nie chcę zrywać kontakt, całkowicie go tracić. Próbowałam uwierz mi. I wtedy wszystko było takie szare. Nic mnie nie cieszyło. Tęskniłam i w sumie tęsknie cały czas.  Czasami są dni kiedy cieszę się tylko tym co mam, że czasami do siebie napiszemy parę słow i nadzieję na kolejne spotkanie a czasami niestety to dla mnie za mało i chciałabym więcej.
Czasami jestem zła na sytuację i zrywam z nim codziennie kontakt, rano tęsknie i wszystko mi przechodzi.
Wiem, poplątane to jest i wiem że jestem głupia!

Podziękowałaś za odpowiedź Autorko, ale nie odniosłaś się do odwrócenia sytuacji, w której to Ty jesteś opiekunką (drugą matką, macochą - jak zwał, tak zwał) dziecka swojego partnera, a on...
Rozumiem, że partner(?) jest gdzieś, za górami, za lasami, bo kochanek zajmuje całą Twoją emocjonalną codzienność.
Ale parę słów o tym, jak sobie radzisz z tym, przydałoby się.

Piękna historia. Szkoda tylko, że krzywdzisz partnera.

Witam wszystkich serdecznie .. Ja miło zobaczyć że tyle osób do mnie napisało ..
Postaram się odpowiedzieć na wszystkie wasze pytania.
Damnpretty - Pewnie masz rację. Codziennie zastanawiam się jakby to było z nim w codziennym życiu. Trochę przeżyłam w życiu i wiem że w stałym związku nie zawsze jest kolorowo. Nawet kilka razy gdy z nim rozmawiałam, mówilam mu że nie wiadomo jakby to było z nami gdybysmy byli razem. Zwłaszcza że znam jego charakter i wiem że byśmy się kłócili. Za bardzo jestesmy podobni do siebie. Zdaje sobie sprawę że moze być inaczej gdybysmy zamieszkali razem ale pojawiają się także pytania " a co jeśli to jest ten z którym powinnam spędzić całe życie? ". Z moim obecnym facetem różnie bywa. Raczej jestesmy udaną parą, dogadujemy się, wspieramy, są jednak gorsze dni że potrafimy się kłócić przez cały tydzień. A o co? to zaraz się o tym dowiesz w poniższych odpowiedziach do innych.

Excop / mglisty - Myślę o tym cały czas. Doceniam to co robi dla mnie mój partner. Kocha małego jak własnego syna. Myślicie że nie mam poczucia winy?
Dręczy mnie to. Śnię o tym jak wszystko się wali i budzę się przerażona. Oczywiście że nie chciałabym być w takiej sytuacji i chyba nikt by nie chciał.
Dlatego nie potrafię wszystkiego ot tak sobie zostawić. Nie zostawię jego i na pewno nie dla innego faceta.

Szczęśliwaodjutra - Moje małżeństwo było koszmarem, był alkoholikiem, znęcał się psychicznie i bił. Po rozwodzie uciekłam do innego miasta by zaznać spokój, gdy go odzyskałam, pojawił się inny Pan Ł. o którym wspominałam, mieszkaliśmy 6 lat ze sobą i nie wyszło. Dlaczego? Bo on tak naprawdę chciał być tylko ze mną. Moje dziecko mu przeszkadzało i choć razem we trójkę zamieszkaliśmy miał dystans do mojego syna a o to często były kłotnie. Z dnia na dzień przestawałam go już kochać i odeszłam.

Wont - To nie jest tak że jestem z nim tylko dlatego że jest mi tak wygodnie. Mogłabym sama z małym mieszkać i poradziłabym sobie bez niego, jesli chodzi o finanse. Ale jest mi bliski, kocham go cały czas.

Powiem jeszcze krótko na temat swojego obecnego związku. Czasami lubi sobie wypić .. niestety nienawidzę tego stanu kiedy jest po paru piwach, nienawidzę tego smrodu i jego świecących oczek i plątającego się języka. Owszem nie pije nałogowo, ale mnie to przerasta. Największy mam żal do niego o to że on wie, że mam z tym problem. Chodziłam na terapię 3 miesiące, by zapomniec o przeszłości, o tym jak mój były  mąż pił a on nie rozumie tego jakie dla mnie to trudne, Było wiele rozmów na ten temat i niestety słyszę " dlaczego on ma cierpie z powodu mojej przeszłości i nie może się napić".
Seks .. nie jest najważniejszy ale zdaje się że bardzo ważny w związku. Niestety u nas jest coraz radziej i nie wspomnę już o jakości. Rozumiem, że namietności wielkiej nie będzie po 4 latach związku ale można się postarać o to by ukochanej osobie dać jak najwięcej przyjemności, jednak często słyszę o zmęczeniu, a jak juz do tego dojdzie nie zawsze jestem zadowolona i zaspokojona bo tak jakby chciał zrobić to jak najszybciej i po sprawie.

Coś w tym jest.  Bardzo ważne dla mnie są uczucia, nie mogę się pogodzić z tym, że po latach związku nie ma już takich silnych uczuć jak na początku. Dlaczego mężczyżni już nie okazują tak swoich uczuć jak kiedyś? Dlaczego już nie pragną tak mocno jak kiedyś? Dlaczego przestają dbać o siebie?
Przestają dbać o kobietę przede wszystkim, a tłumaczeniem dla niech jest brak czasu lub zmęczenie.

Powiem jeszcze jedno ..
Już był taki dzień że ten pan z netu odszedł od żony dla mnie.
Nie dał rady dłużej tak żyć, powtarzał ciągle jak bardzo mnie i kocha i zrobi wszystko bym była jego. Przyznam że na początku cholernie mi się to podobało aż do momentu ..  gdy jego żona sprawdziła biling rozmów, postanowiła przekazać to jego rodzicom i niestety zadzwonili do mnie. Usłyszałam tyle gorzkich słów od jego matki, wytłumaczyła mi co dzieje się w domu i jak jego syn cierpi. płacze za tatą . Ech .. minęło kilka dni i sama go prosiłam by wrócił do żony i dziecka.
Wrócił i nadal żyją razem i jak boli mnie to kiedy jego żona wrzuci zdjęcie na fb z wakacji, razem .. szczęśliwa rodzinka a to przecież wszystko pozory ....

Oczywiście że nie. Nigdy się o tym nie dowie.

Oj prosze cię, teraz to taki księciunio, bo nie mieszkacie razem. Nie pierzesz jego zapoconych skarpet, nie musisz znosić jego wad i nawyków. Taki cudowny, kiedy nie musicie dzielić życia na co dzień, nie musicie płacić rachunków, nie musicie spierać się o pieniądze. Taki wspaniały, bo na odległość wszystko jest wspaniałe, kiedy używamy tylko własnej wyobraźni i możemy powypisywać pierdoły w internecie i popiętrolić bzdety przez telefon. A każ mu iść na zakupy, wynieść śmieci, pozmywać po obiedzie.
Na odległość wszystko jest cudowne, bo nie trzeba się znosić dzień w dzień i można wyolbrzymiać zalety, nie widząc wad. Dla niego też możesz być księżniczką w zamkowej wieży właśnie tylko dlatego. Tylko dlatego, że tak naprawdę "kochacie" urojenia o sobie, wyobrażacie sobie kogoś idealnego dla was. Ale to tylko wasze wyobrażenia. W prawdziwym "świecie" musielibyście zderzyć własne wyobrażenia z tym, jak jest naprawdę. I w końcu któreś z was by się rozczarowało...albo poległo.
Więc proszę cię... ogarnij się.  Kiedy widzę jak ktoś myli zdrową miłość z jakimś platonicznym bajdurzeniem to chce mi się i śmiać i płakać. Masz już doświadczenie życiowe, ale zachowujesz się, jakby życie cię niczego nie nauczyło.

Oczywiście byłam gotowa na krytykę i nie spodziewałam się tego, że ktoś mnie za to pogłaszczę po główce.
To wszystko co piszecie jest prawdą.
Czasami czuję się jak gówniara nie myśląca. Zła jestem na siebie że nie potrafię z tym skończyć.
Ale myślę że z czasem samo to wszystko przejdzie, że ON zostanie kiedyś tylko miłym wspomnieniem, bo nie widzę nadziei na coś więcej.

Nie wiem właściwie po co mi na NADZIEJA?
Jak sama nie chcę odejść od swojego faceta. Nie wiem na co liczę, przecież od początku mu powiedziałam że nigdy nie odejdę.
Jednak łudziłam się cały czas, że samo jakoś to się rozwiąże ale w naszym przypadku nic samo się nie zrobi.
Próbowaliśmy być przyjaciółmi .. nie rozmawiać o przyszłości, nie rozmawiać o tym co jest między nami, nie rozmawiać o uczuciach .. ale Ja nie potrafię być już jego przyjaciółką.
Więc co mi pozostaje? Zerwać kontakt! Jest to bardzo łatwe. Wystarczy że nie włączę komputera. Bo smsów już nie piszemy od momentu bilingu.

Paplaj się w tym gówienku dalej. Inni też zdradzają, nie ma w tym nic złego. Zacznijmy też jeść gówno, przecież miliony much nie mogą się mylić.

Tzn. ja nie mam teraz żadnych świeżych zakochań, czy zauroczeń, czy zdrad. Co było minęło, co miało umrzeć umarło, co miało przetrwać będzie żyło.

Dlatego radzę Ci się przedstać bawić w reżysera, ale raczej bądź widzem w teatrze. Przedstawienie miało swój początek, ma teraz swój środek, i będzie miało koniec. Nie uciekaj z sali przed zakończeniem.

Dlaczego dałaś sobie na wstrzymanie? Bo co? Bo ma to rozwiązać problem? A w ogóle jest jakiś problem? Że dwoje ludzi się zakochało to jest problem? Wyluzuj, niech to trwa. Rok czasu to nie tak dużo, zakochania pewnie macie jeszcze mniej. Poczekaj wiele miesięcy.

Jak dla mnie to możesz tkwić dalej w takim układzie bo jestem tolerancyjna, stara i wiele w życiu już widziałam. Tyle tylko, że ten układ zaczyna Cię męczyć i stąd rozterki. To Twoje życie i Twoje ryzyko - albo będziesz wygodna i będziesz kontynuować taki układ (krzywdząc swojego obecnego partnera bo taka prawda) albo pofruniesz w kierunku niepewnej namiętności i możesz mieć twarde lądowanie - Twój wybór

Przede wszystkim, to co jest oparte na kłamstwie i obłudzie nie jest piękne, pieknym sie tylko wydaje. Chyba, ze za piekno wezmiemy powierzchownosc czyli emocje, przezycia, jak w grze w której kiedys grałem, najbardziej zła była najpiekniejsza Lady Melodia (Baiten Kaitos). Tutaj podstawowa kwestia lezy we wzajemnym szacunku. Uczestniczac w swoim czworokacie nie tylko zdradzacie swoich partnerow ale rowniez siebie nawzajem. Co w tym pieknego? To raczej bagno uczuc, emocji, klamstwa i oszustwa. OK. Jest Zajefajnie ale czy tak jest dla waszych partnerów? Chcielibyscie byc w podobnej sytuacji ale z drugiej strony? To róbta co chceta ma tylko jedno ograniczenie. Jest nim życie, wolnośc, samopoczucie, uczucia waszych partnerów. Zdrada jest taką traumą dla osoby, która jest zdradzana, że nie jesteście sobie w stanie tego wyobrazić. Czasami taka trauma może trwać do końca życia. Tu jest więc cały pies pogrzebany. Pewnie są tu też problemy w stałości uczuć, itp. kwestia frajera, który wychowuje nie swoje dziecko i łoży na rodzinę. Kwestia, że Gówno jest nazywane Złotem i Pięknem. Kwestia stanu umysłu, w którym żyje człowiek i nie widzi nic poza tym. Kwestii jest wiele a zdrada zwykła, taka jakich wiele. I takie samo skurwysyństwo...jedynie, tylko dla drugiego człowieka, dla partnera z którym żyjemy. W sumie dziwi mnie jedno tylko. Będąc w związku powinniśmy się dzielić z partnerem swoimi przeżyciami. Autorka powinna więc np. nagrać filmik z seksem z kochankiem i pokazać partnerwi, żeby podzielić się swoimi przeżyciami. Inaczej więź miedzy nimi osłabnie bo nie będą ze sobą dzielić się swoimi przeżyciami.

Naprawdę nie sądziłem, że ktoś w sofistyce i erystyce może przebić nasze dzisiejsze media przekonujące nas do multi-kulti, ale ci się naprawdę udało

To twoje twierdzenie, ten twój ciąg myślowy, jest tak durny, że nie ma sensu go obalać. Można go jedynie wyśmiać:
Najlepiej niech o molestowaniu dzieci wypowiadają się tylko ci, którzy kiedykolwiek molestowali dzieci. Najlepiej niech o biciu żon wypowiadają się tylko ci, którzy kiedykolwiek pobili żonę. Najlepiej niech o komunizmie/nazizmie wypowiadają się tylko ci, którzy kiedykolwiek byli komunistami/nazistami. Najlepiej niech o kradzieży wypowiadają się tylko ci co kiedykolwiek ukradli. Najlepiej niech o zjedzeniu kozy z nosa wypowiadają się tylko ci, którzy kiedykolwiek kozę z nosa zjedli. I tak dalej...

Najbardziej jednak komiczne jest to, kiedy ktos odmawia komus doswiadczen, ktore ktos inny ma w dwujnasób tylko dlatego, że uwaza ze jego własne sa najbardziej adekwatne do rzeczywistosci albo dlatego, że się z nimi obnosi. Niestety albo stety w kwestii zdrady najgorszym gównem gówien jest kwestia przeżyć osoby zdradzanej i tego się nie da porównaćdo jakichkolwiek innych przeżyć. Są one najbardziej traumatyczne gdyż dotykają samej istoty "istnienia". Np. w tym przypadku, wyobrazmy sobie ze partner autorki poswieca sie dla niej (starszej od siebie kobiety a moze miec mlodsze), jej dziecka (nie mysli o swoim), itp. pracuje, myslami w pracy jest w domu, itp. I nagle okazuje sie ze to wszystko jest klamstwem, ze jego zycie jest budowane na falszywym obrazie, ze jego partnerka nie tylko nie dzieli sie z nim przezyciami, ale rucha sie z innym za jego plecami. Co wtedy czuje taki czlowiek? Bo w pewnym momencie rozumie ze jest traktowany przedmiotowo. Skutki moga byc rozne, w postaci nawet checi zachowania jakiegos status quo w zamian za poczucie wlasnej wartosci. Ale gdzie w tym wszystkim jest drugi czlowiek, ten drugi czlowiek? Problem jest dla zdradzanego bo dla zdadzacza jaki to problem? Tylko ukrywania.

Dyskusja juz na ten temat byla. Wszystko jest kwestia wyboru, pewnej konstrukcji psychicznej, itp. Np. picie, wiekszosc akceptuje ale juz "skrajnego" pijanstwa nie, a ile to rodzi problemow czy narkotyki. Zmienia sie dzialanie czlowieka, jego cele. Romans, pornole i wszystko inne to takie uzywki, ktore sa pokusa, ktorej mozna ulec lub nie. Ale jest to kwestia wyboru i ma potem wplyw na czlowieka, na jego mozg, myslenie, dzialanie. Nasiakamy tym z czym obcujemy, tym co robimy. Co w tym dziwnego?

W kwestii lansowania otwartego modelu zycia juz byla dyskusja i wnioski koncowe. Jesli jest to oparte na prawdzie, partner wszystko wie i akceptuje to jest ich bajka. Jesli partner jednak nie wie to jest to oparte na klamstwie i obludzie. Jest tylko poboznym zyczeniem ze to partner zaakceptuje i wiecej, sami nie chcielibysmy byc w takiej sytuacji z drugiej strony. Takich Kalich i Kalic jest wiele i chyba im sie nie przetlumaczy nigdy ze jest cos poza nimi, czym jest dobro drugiego czlowieka, ogolne takie spoleczne poczucie bezpieczenstwa, spokoj zycia, itp. Niestety ale dzisiaj wiele mlodych osob, ktore obserwuje co sie dzieje, juz tego poczucia bezpieczenstwa w tworzeniu zwiazku nie ma, wlasnie dzieki takim pseudofilozofiom i zachowaniom sie drugich. Oni stalych, trwalych zwiazku tworzyc nie chca, bo wiedza ze taki zwiazek oparty na zaufaniu, wiernosci moze z duzym prawdopodobienstwem okazac sie fikcja. Historia pokazuje jednoznacznie ze wynikiem takich procesow jest upadek ... ktory nastepuje, przed tzw. okresem dekadencji.

Nie widzisz różnicy pomiędzy moimi przykładami a swoimi -- w moich przykładach nikomu krzywda się nie dzieje.

Krzywda osoby zdradzonej polega na tym, że druga osoba, która jest z natury wolna i niezależna, ma relację z kimś innym niż ta zdradzana osoba. Jakkolwiek można przysięgać, że się będzie razem żyć, to już nie można przysięgać kogo się polubi, pokocha, kim się zauroczy.

W piaskownicy chłopczyk i dziewczynka bawią się razem, a potem dziewczynka idzie bawić się z innym chłpcem i temu pierwszemu jest żal. Ale to nie znaczy, że ona z tym pierwszym nie chce mieć nic wspólnego, albo że od niego odchodzi, nie chce go widywać -- ona po prostu chwilowo bawi się gdzie indziej. Krzywda tego pierwszego chłopca polega na tym, że dziewczynka nie jest w pełni dla niego...

Możesz tupać nogami i rwać włłosy z głowy, ale jak świat stary -- ludzie się wiążą ze sobą, a potem zakochują w kimś innym i trzeba sobie z tym radzić. Jedni zdradzają, inni nie zdradzają. Jedni mają zgniłe małżeńśtwa, ale  nie zdradzają. Inni mają dobre małżeństwa, ale zdradzają.

Zgadzam się w 100%. Co innego razem ustalić sobie, że pozwalamy na taki luz w związku, a co innego kombinować za plecami. To jest kłamstwo, wygoda i nie liczenie się z uczuciami innych. Można sobie to pod różne regułki wcisnąć, ale jest to oszukiwanie i tyle.

Dziękuje wszystkim za wypowiedzi.
Powiem tylko jedno. Kiedyś też nie wyobrażałam sobie zdrady. Była dla mnie czymś obrzydliwym, nie wyobrażałam sobie tego by zdradzić. Mdliło mnie na samą myśl o kim kto zdradzał a ja o Tym wiedziałam. I wtedy były podobne pytania do tej osoby ... jak mozesz tak krzywdzić swoją partnerkę/partnera?
A teraz?... teraz sama się znalazłam w takiej sytuacji.
Dlatego nie dziwię się waszą reakcją.
Dziś na szczęście mam za mało czasu by myśleć....

No właśnie Excop, w związku powinno się być bo się chce, a nie dlatego, że tak wygodniej. Jak słyszę, że ktoś zdradza, ale "kocha" swojego partnera, to się zastanawiam nad tym jak fantastycznie ludzie potrafią samych siebie oszukiwać Zycie może i pisze scenariusze, ale my podejmujemy decyzje. Zdrada się nie dzieje sama z siebie. Zdradzacz DECYDUJE się na szukanie dreszczyków poza związkiem, zamiast rozmawiać z partnerem o tym, że może nie wszystko mu odpowiada.

Sugerujesz, Gary, że tylko jedna strona bierze poważnie przysięgę małżeńską, pętając tym samym współmałżonka? Który chciałby sobie pobrykać, ale mu nie wolno po tym."skostniałym" rytuale?
A przecież nie o to chodzi. Żadne przysięgi nie uchronią od rogów.
Uczciwość, to główny element lojalności. Najważniejszej cechy związku.
Gdy wiążesz się z kimś, dla kogo znaczenie "wielkich słów" jest tożsame z tym określeniem, nie będziesz szukał celu zobowiązania. Bo i po co?
Przecież nikt nie zmusza do kojarzenia się w  pary ani do deklaracji lojalności. A jednak obowiązuje ona, jeśli nawet nie została wypowiedziana..Taki mamy klimat.

Widzem w teatrze? Cóż, można i tak, ale to jest bezwolne poddawanie się biegowi wydarzeń.
Można i tak...
Przy okazji zawsze można rzec: samo się działo.

Dobrze... Zatem dlaczego aby móc żyć z kobietą trzeba ślubować wierność. Po co wyłączność?

Gary, nikt Ci nie karze ślubować nikomu. Znajdź kobietę, której odpowiada otwarty związek.

Taakk... właśnie -- trzeba się od razu umówić na otwarty związek. Macie rację.

Otwarty związek... Ja jeszcze nie dotarłam do takiego etapu, żeby czerpać przyjemność z sypiania z kilkoma osobami jednocześnie, a potem wracać do do tej 1-szej, potem znowu idę do 3-go..i wracam do 1-szej i tak w kółko

Nie ma to nic wspólnego z poczuciem 'lojalności' nawet, bo tutaj to pojęcie jest na starcie wykluczone i luz. Po prostu nie jestem chyba aż tak głodna tych nowych ciał dla samej radości obcowania z nowym ciałem, które przecież w takim układzie i tak za chwile nowe nie będzie. Nie podzielam tego zachwytu pewnie dlatego, że dla mnie seks jest tym lepszy, im lepiej się zna potrzeby partnera, im bliższa więź emocjonalna - to ostatnie właśnie, ta unikalność wpływa na jakość seksu, a nie sam fakt, że robię to z kimś innym.

Dlatego nigdy nie pojmę takiego typowo "męskiego" podejścia, gdzie coś nowego jest z definicji lepsze, od tego co się ma. Szczerze mówiąc to w ogóle nie wierzę, że to wynika z realnej potrzeby, co po prostu jest kwestia interpretacji i ucieczką przed nudą. A skoro żeby się nie nudzić potrzebuję ciągle nowych bodźców w postaci nowych osób, to oznacza, że sam siebie niespecjalnie postrzegam jako osobę, mającą wpływ na własne samopoczucie. Zawsze potrzebuję kogoś/czegoś z zewnątrz, jestem całkowicie uzależniony od 'dostaw' z zewnątrz, zewnątrzsterowalny. Dlatego dałam "męskość" w cudzysłów, dla mnie to nie ma nic wspólnego z męskością - to tzw. fiutkozależność

Gary, wydaje mi się, ze Ty chcialbys wierzyc, ze wierność jednej partnerce nie zależy od twojego wyboru, czy twojej decyzji. To byłoby latwiejsze, oczywiście, powiedzieć sobie, - no i coz ja nieboraczek mogę - męzczyzna jest poligamiczny, taka natura, itd., podobne bzdety, - wiec nie miej kobieto, do mnie pretensji, jak mi fiutek skoczy to tu to tam.

Czyli co mam być na tyle uczciwa i pójśc do niego, powiedzieć mu " skarbie, przepraszam Cię ale nie byłam Tobie wierna ale wiesz chcę być dalej z Tobą, bo ta na prawdę Cię kocham tylko się pogubiłam i dlatego znalazłam sobie kochanka" ? To przecież chore .. zabije go takim tekstem. Ponieważ jest dla mnie kimś bardzo ważnym nie mogę być z nim szczera do końca. Nie chcę by cierpiał z tego powodu.  Zaraz zobaczę komentarze .. " to jak nie chcesz zeby cierpiał to dlaczego mu to robisz? ". Z góry odpowiadam, że nie mam wpływu na to. Stało się. Serce zabiło do kogoś innego. Czy ja mam się z tego powodu zastrzelić?
Problem jest w tym, że męczę się z wyrzutami sumienia i całą tą sytuacją. Jeszcze 2 lata temu nie powiedziałabym że znajdę się w takim gównie i nie marzyłam o tym.
Z tym człowiekiem zaczęłam tak po prostu sobie grać w necie. Myślicie że to planowałam? Facet mieszka 500km ode mnie co tam może się między nami stać.
Ach .. nie ważne.
Już dziś mimo że pisaliśmy smsy cały dzień, miałam ochotę to wszystko rzucić w cholerę. Wydaje mi się że dojrzewam do tego by to zakończyć bo to po prostu nie ma sensu.

A teraz pytanie do wszystkich...
Czy uczciwe jest to kiedy partner zamiast się z Tobą kochać, masturbuje się oglądając pornola?

W kontekście watku to trochę odwracanie kota ogonem. Nie możesz wymagac zaangażowania, zainteresowania ze strony meza, skoro sama emocjami jestes 1000 km od niego.

Po prostu powinnaś podjąć odpowiedzialną decyzję. Nie stać jedną nogą w jednym związku, a drugą w drugim. Nie musisz lecieć i spowiadać się z tego co zrobiłaś, tylko ratować resztki ludzkiego podejścia i zadecydować. Albo rybki, albo akwarium. Egoistyczne i wygodnickie tkwienie w dwóch relacjach to zwykła podłość...

a co do oglądania pornola...zacznijcie oglądać je razem..:) jesli się tym nie brzydzisz oczywiście, takie wspólne oglądanie może w was wzbudzić podniecenie i sami tak zapragniecie ze sobą:)

Witam wszystkich.

Gary .. no masz chyba rację, pomału wszystko zaczyna się kończyć. Teraz pozostaje tylko poczekać aż kontakt całkowicie zniknie a zniknie bo coraz mniej chce mi się do niego pisać. Widzę że dla mnie ważniejszy jest święty spokój. Wyszalałam się .. wystarczy! Mam tylko nadzieję że za jakiś czas nic takiego się nie stanie kiedy znów oszaleję na jego punkcie, bo czasami miewaliśmy takie dni, kiedy musieliśmy od siebie odpocząć a potem znowu było gorąco.

Do pozostałych hm ..
Szczerze mówiąc nie wiem co napisać.
Pamiętajcie jedno " nigdy nie mów nigdy" .. każdemu może się zdarzyć, że któregoś dnia trafi do innego łóżka.
Jakoś mi się nie chce wierzyć że na świecie jest tylu wiernych ludzi .
Pozdr.

Stelli, każdego dnia mam kontakt i widzę przystojnych, fajnych facetów. Popatrzę, a jakże. Poflirtuję, a czemu nie? Nigdy jednak by mi do głowy nie przszło zdradzać mojego faceta.

Wbrew temu co ty i Gary piszecie, człowiek ma nad sobą kontrolę i nad swoimi priorytetami. Moim priorytetem jest Misiu i nasz związek. Oczywistym jest, że nie spuszczę majt jak tylko na siłowni zobaczę napakowanego samca. Wy natomist zdajecie się mieć naprawdę mały szacunek do własnych partnerów, a dużą taryfę ulgową dla własnych zachcianek. Egoizm i brak właściwie wytworzonych związków jednym zdaniem.