Bezradna... - Netkobiety.pl

Myślę, że jako internetowa znajomość masz niestety dużo mniejsze szanse na zaistnienie w jego życiu. I całkiem możliwe, że gdyby miał Was obie na wyciągnięcie ręki, wybrałby Ciebie. Tak, niestety łatwiej o wybór tej bardziej "realnej".

Właśnie uważam, że takie znajomości należy jak najszybciej przenosić do realnego świata. Nie daje to oczywiście gwarancji, że się rozwinie (jak z każdą relacją), ale zwielokrotnia szanse na to, o ile osoby także w realu przypadną sobie do gustu.

Więc ja bym też raczej kuła żelazo póki gorące, ale...  No ale też niestety sporo zależy od niego, nie wymusisz na nim spotkania. On również musi tego chcieć. A jeśli teraz rzeczywiście jest pod wpływem nowej znajomości (co możliwe biorąc pod uwagę jego ostatnie zachowanie), może nie spieszyć się, by Cię poznać na żywo.

Nadzieja w tym, że z tamtą nic nie wyjdzie. Może nie być nim zainteresowana, może on po bliższym poznaniu uznać, że to jednak nie to.
Nie nastawiaj się jednak zbytnio na niego. Odpuść. Nie obrażaj się, bo w sumie nawet nie masz o co. Widać, że sam nie bardzo czuje się wobec Ciebie zobowiązany skoro otwarcie powiedział, że kogoś poznał. Może też mu daj odczuć, że masz swoje życie.

I ja naprawdę uważam, że nie warto znajomości netowych ciągnąć w nieskończoność. Jest duża szansa, że ktoś w końcu się znudzi.

Dopóki nie zaczęliście się regularnie spotykać nie wmawiaj sobie proszę, że ta internetowa znajomość do czegokolwiek prowadzi. Napiszę Ci z perspektywy faceta, historia osobista, może niekoniecznie adekwatna, ale od tamtego czasu - a minęły jakieś dwa lata - bardzo ostrożnie podchodzę do zdalnego kontaktu.. Pisząc na Facebooku z pewną dziewczyną spędziłem tak kiedyś 5-6 miesięcy. Rozmowy były interesujące, kobieta błyskotliwa, żarty, flirt, zaczepki. Spotkaliśmy się raz, drugi, trzeci, aż w pewnym momencie, gdy byłem już pewny że co najmniej się lubimy, panna urwała kontakt po czym zakomunikowała mi, że poznała kogoś. Nim to się stało przez jakiś miesiąc sukcesywnie ochładzała kontakt, najpierw odpisując bardzo lakonicznie, potem wymigując się od spotkania (ale cały czas tłumacząc się ze swoich decyzji kwieciście). Po finale doszła do wniosku, że super nam się rozmawia, więc chce to kontynuować. Zamiast zastanowić się, że przecież od dawna mnie olewała, a nie od momentu poznania nowego kolegi, przyjąłem jej propozycję. Przez kolejne miesiące byłem nadal jej czasoumilaczem, ale zaczęło mnie to męczyć, bo nie otrzymywałem nic w zamian. Rozmowy były miłe do momentu, gdy proponowałem wspólne, kumpelskie piwo (gdy była już sama), zamiast bezmyślnego gapienia się w monitory. W efekcie nadal tkwiłem w bezsensownych internetowych gadkach, pomagałem jej na odległość w różnych sprawach, gdy w końcu stwierdziłem, że biorąc pod uwagę poziom sympatyczności naszych konwersacji, chciałbym jednak się z nią zobaczyć. Nagle uprzejma, sympatyczna, inteligentna i błyskotliwa dziewczyna zmieniła się w prymitywnego chama, prostaka bez promila szacunku do mnie. Prawdopodobnie wyszła z założenia, że mam siedzieć cicho w roli jaką sobie dla mnie wybrała, a próba zmiany tego stanu rzeczy kompletnie jej nie interesuje, a mnie samego uznała za pożytecznego idiotę, który ma znać swoje miejsce.

mrbart, nie zgodzę się z Tobą. Ja poznałam swojego obecnego faceta w Internecie I przed zamieszkaniem z nim spotkałam się z nim na żywo tylko raz. Więc nie mów mi, proszę, że dopóki nie spotykasz się regularnie, to do niczego nie prowadzi, bo jak widać może prowadzić do dużych I poważnych zmian.

Co do problem autorki wątku, to moim zdaniem chłopak powoli traci zainteresowanie. Zapewne liczył na szybkie spotkanie I przekonanie się, czy rzeczywiście do siebie pasujecie I czy jesteś w jego typie urodowym (wiadomo, zdjęcia na FB są często podrasowane), ale niestety przeszkodziły Wam obowiązki. Nawet, gdybyście byli razem, spotykanie się byłoby utrudnione, a to potrafi podciąć skrzydła. Nie mówię, że to jest koniec I nie masz co robić sobie nadziei, ale jak facet jest zainteresowany, to zainteresowanie podtrzymuje.