Zona stwierdzila, ze mnie juz nie kocha - Netkobiety.pl

Ja myślę, że jeśli kobieta odseparowuje się, nie chce poprawy, nie chce zmian czy powrotu, to ma ku temu powody. Przestała uważać faceta za tego jedynego, poznała pewnikiem kogoś, więc po co wracać do czegoś co nie ciekawi i nie niesie tego co się potrzebuje.
Wszystko co zrobisz, by być z nią, będzie strzałem w stopę, zyskiem to co nie zrobisz. By ktoś szanował ciebie, musisz szanować siebie.

Marineros rozumiem ? Za bardzo rozpieściłeś swoją żonę, nie musiała pracować, dzieci podrosły zaczęła zauważać, że jest od Ciebie zależna, znalazła pracę, poczuła się pewnie, zrozumiała że potrafi sobie bez Ciebie poradzić. Piszę, bo słyszałam wiele takich historii. On chciał jej dać gwiazdkę z nieba, ale ona tego nie doceniła. Masz specyficzny zawód i ciężko jest znaleźć kobietę, która wytrzyma w takim związku. Daj jej czas, nie naciskaj, niech przemyśli czy jej decyzja jest odpowiednia. Wiem o czym mówię.

nie chcialem tego pisac, ale rzeczywiscie miala co chciala. liczba prezentow byla niezliczona i kazdy nowy byl juz traktowany jako cos normalnego. ceny tez nie graly roli.
staram sie jej podkreslac dobro dzieci ale obecnie nic nie dziala.
pisze tutaj bo szukam odpowiedzi, podpowiedzi i ukojenia duszy bo mam juz dosc ciaglego myslenia o niej i o dzieciach i mojej potencjalnej systuacji.

Poznała...  będąc w tak długim związku, bez dodatkowego bodźca w postaci nowej osoby ciężko jest się zdecydować na rozstanie. Im bardziej będziesz na nią naciskał, tym bardziej ona będzie się denerwować i zniechęcać do Ciebie.
Ostatnio obserwowałam bardzo podobna sytuację. Para w związku kilka lat ze sobą, on na statku, ona w domu zajmowała się dzieckiem, z czasem postanowiła podjąć  pracę. Po jakimś czasie on dowiaduje się, że ona się z kimś spotyka. On stara się ją odzyskać, ona miesza mu w głowie. On po jakimś czasie poznaje inną kobietę. Tamtej romans się nudzi i próbuje do niego wrócić.

Hmmm gdyby mi facet powiedział że mam się zabrać z domu to bym to zrobiła i nigdy więcej nie wróciła, jak można tak do kogoś powiedzieć i dziwić się że ktoś o tym pamięta i to jeszcze matce swoich dzieci?

Może ona kogoś poznała, a może po prostu poczuła że ma teraz swoje pieniądze, nie musi się już prosić i w razie jak znowu usłyszy żeby się wyniosła to będzie mogła to zrobić, bo będzie ją na to stać, żeby godności do kieszeni nie chować?

wiem, ze popelnilem kilka bledow ale kto ich nie popelnia? wina za slowa lezy po mojej stronie ale jest przyczyna i skutek. kiedys sie docieralismy i kazdy walczyl o swoje, stad te bledy. poczula sie niezalezna finansowo i masz babo placek. mowi mi dowidzenia.

Sławku wszyscy popełniamy błędy, ale np ja ze swoim charakterem takich słów bym nie zapomniała, więc podejrzewam że i ona mogła nie zapomnieć.

Właśnie z tą niezależnością, powiedz mi ale tak na spokojnie, czy to nie było czasem tak że, Tobie podobało się to że ona jest od Ciebie zależna, że dawałeś jej to odczuć? Przypomnij sobie czy nie było takich sytuacji.

Nie chcę go umieszczać na forum, bo to wątek napisany przez mojego znajomego.

mysle, ze byla taka systuacja, z ktorej niezebposrednio mogla sobie wywnioskowac, ze jest zdana na mnie, ale ostatnimi czasy mowila mi o innych przypadkach zaleznosci, gdzie jakas tam matka kolegi zostala bez srodkow do zycia bo maz zmarl a ona nigdy nie pracowala.

Ja nie mogę się pozbyć wrażenia że ona poczuła się niepotrzebna, nie doceniłeś tego co ona robi (opieka nad dziećmi i domem) bo to ty przynosiłeś do domu pieniądze a ona nie zarabiała. Przynajmniej ja na chwilę obecną tak to widzę.

zmienilem ustawienia i juz jest email.

Jak z dorosłym człowiekiem przeprowadź z nią rozmowę, jak ona wyobraża sobie dalsze życie Waszej rodziny. W tym momencie błaganiem i prośbami nic nie zmienisz. Fajnie pewnie jej się podoba, że o nią zabiegasz, ale nie sądzę, żeby zmieniła zdanie. Zbyt długo musiała to planować, żeby ot tak wszystko próbować naprawiać. Szanuj siebie i swoje uczucia. Pluj sobie w brodę, że chciałeś i pozwoliłeś, żeby siedziała w domu, bo to jest sedno problemu. Dla mnie być kobietą marynarza to zaszczyt i prestiż, bo tylko niektóre potrafią odnaleźć się w takim związku. 
Zapewne powiedziałeś, że ją przepraszasz i bardzo żałujesz słów, które w przeszłości usłyszała. Niektórym się wydaje, że słowa to tylko słowa, ale tak naprawdę one zarzucają kotwicę w głowie i już tam zostają.  Tak jak poprzedniczki napisały, ona nie chce być już od Ciebie zależna, znalazła pracę, bo obawiała się, że znowu nadejdzie taki dzień, że powiesz, żeby ładnie mówiąc  poszła sobie w siną dal. Każdy ma granicę, do której wytrzymuje. Ja też wytrzymałam do pewnego momentu, później on wypominał mi jak dużo mi ofiarował ( oczywiście prezentów ), ale prócz prezentów zbyt wiele mi nie dał.

Wysłałam Ci maila, przeczytaj a doszukasz się podobieństw. Posty pisane bardzo emocjonalnie, ale wcale się nie dziwię. Jak już mówiłam znam to środowisko bardzo dobrze i wiele takich historii już słyszałam...

Macie dzieci, więc naprawdę warto walczyć. Pamiętaj tylko, żeby nie robić tego zbyt emocjonalnie, bo to ją może dodatkowo zniechęcić. Próbuj żebyś za parę lat nie powiedział, szkoda że się nie starałeś, jeśli się nie uda będziesz miał czyste sumienie. Tu pomoże tylko stanowcza rozmowa. Jednak do tanga trzeba dwojga, jeśli nie będzie chciała rozmawiać to nic na siłę.

"przeszlosci, ktora byla juz kiedys wybaczona, a ktora wrocila jak bumerang lub jako kolejny pretekst" sądzę, że ona nigdy nie była wybaczona...

Napiszę Ci tylko, że dziewczyna z tego wątki, który Ci przesłałam chce do niego wrócić, tylko nie wiem czy w tym momencie nie przeważa czynnik finansowy.

przeczytalem tamten watek i widze, ze jest to troche inna sytuacja. ja pracuje na statkach, ale czesciej w procie. nasz kontakt przez ostatnie lata byl bardzo intensywny, chociaz w domu moglbym byc wiecej. kilka godzin dziennie na FaceTime i ja znalem cale zycie mojej rodziny ... jej i dzieci.
od momentu rozpoczecia pracy moja zona nie ma juz czasu na takie rozmowy, bo jej dzien jest nabity od rana do wieczora zajeciami. ja nie wierze w kogos jeszcze ale nie wykluczam tego naturalnie.
stare bledy na 100% nie byly wybaczone bo teraz nie wracalaby do nich to jest oczywiste i juz potwierdzone przez nia.

Ty żartujesz prawda? To przedszkole i atrakcje z cyklu " mamo bo ona..." czy związek dorosłych ludzi?

Sławku jesteście dorosłymi ludźmi i zapraszanie do dyskusji nad WASZYM związkiem mamy czy jej czy Twojej niezależnie od tego czy jest pedagogiem czy kucharką jest niedorzeczne. Tonący brzytwy się chwyta?

Nie rób takich rzeczy.

Ja zawsze uważam, że jeśli ktoś będzie się szanował to i inna osoba będzie szanować jego tzn. Wyrazić żal za zaistniałą sytuacje i zadeklarować chęć pracy nad związkiem. Jednak uzmysłowić że jeżeli ona nie chce nic w tym kierunku robić, to też nie będziesz do niczego człowieka zmuszał.

Popatrz na to z drugiej strony:
-uczciwie mówi,że już nie kocha
-pieniądze nie są magnesem tego związku
-szczęśliwa matka=szczęśliwe dzieci
Czas wyleczy Twoje rany-musisz to zrozumieć!
Mleko się rozlało.

Nie staraj się, nie zabiegaj już, bo to nic nie pomoże. Miej swój honor i nie szukaj pomocy na forum, bo nic mądrego się nie dowiesz.

Sławku,pisząc o szczęśliwej mamie i dzieciach,miałam na myśli czas przyszły.
Powiem Ci szczerze,że nie chciałabym być w związku z litości.
Już wyjaśniam co mam na myśli:Twoja żona jeśli się zgodzi kontynuować Wasze małżeństwo,to będzie /tak myślę/z litości.
Jeśli chodzi o zabezpieczenie finansowe dzieci,to chyba jest normalne-no nie?
Utrzymywanie związku dla tak zwanego "dobra dzieci"mija się z celem-takie jest moje zdanie.
Trzymaj się!

Oczywiście życzę Wam jak najlepiej.
Jednak w tyle głowy mam to:odgrzewany kotlet.
Tak sobie myślę:czy umiałabym ponownie pokochać?Dla tzw."dobra dzieci" i tego co było?
Przeszłości nie wrócisz.

1. Nie walcz o nią. To nic nie da.
2. Daj jej wolność. Niech robi co chce.
3. Walcz o przyszłość, o życie was wszystkich po rozwodzie. Możę się uda rozstać z klasą?

Nie ma żadnej, ale dosłownie żadnej metody, abyś sprawił, aby ona Cię pokochała. Jedynym wyjściem jest, abyś zaczął iść swoją drogą. Jak ona zobaczy, że drogi się rozeszły, to wtedy może zatęskni.

Ale może wasze drogi się już rozeszły, a ona nie zatęskniła. Trudno... łączą Was dzieci, ale żyć już razem nie będziecie.

Pewien mistrz mówił: "Aby zdobyć kobietę trzeba być gotowym ją stracić."
Mistrz był mądry.

Witam po czasie,

sporo sie w miedzyczasie wydarzylo ale ... intuicja kilku kobiet tego forum byla w tym przypadku nieomylna. Tzn. panie optujace za kims trzecim w naszym zwiazku mialy racje. Otoz na koniec stycznia pojechalem do domu ale na weekend zabralem sie z dziecmi do moich rodzicow. Poinformowalem co sie moze stac i co sie dzieje w moim malzenstwie i generalnie wrocilem z ulga na sumieniu i na duszy mi bylo lepiej, ze mnie ktos wysluchal i pogadal ze mna.
Wyjechalem 3 lutego i wrocilem do kraju 13 Lutego, tak z drobna mysla o Walentynkach itd. ale ... zaraz po przyjezdzie znalazlem dowody na to ze moja zona znalazla sobie kochanka (z pracy ale nie z tego samego miasta zeby bylo ciekawiej). W momencie gdy wczesniej jeszcze zdecydowalismy, ze ja dam jej troche odetchnac od naszych problemow i nie bede sie z nia komunikowal ja kdo tej pory (styczen i do 13 lutego) to ona spedzala godziny dziennie na rozmowach telefonicznych i na rozmowach wideo z kochankiem (do tego jeszcze z licznymi wyrazami milosci miedzy nimi itd.) ... w piatek wieczorem wszystko jej ujawnilem co i ona z lekkim zaskoczeniem i szokiem potwierdzila. Spotkala sie z nim kilka razy raptem ale o te kilka razy za duzo. Dodam, ze gosc zonaty (36 lat tak jak wiek mojej zony), bez dzieci, wg mnie trafil na kobiete szukajaca odmiany w zyciu i to wykorzystal.
Moja zona po przemysleniu tego co wiem i co ona zrobila zaczela lament i ryczenie i wygarniecie mi ponownie wszystkiego co wg niej doprowadzilo ja do tego itd. Dalej obarcza mnie naturalnie za to co sie stalo, bo przeciez gdyby ona byla szczesliwa to by nic takiego nie mialo miejsca - prawda ale wybierajac droge prostsza wydawaloby sie z tamtym momencie zrezygnowala z walki/naprawy naszego zwiazku.
Zażądalem zakonczenia tego romansu co ponoc zrobila i nie ma nawet zamiaru myslec i rozmawiac o gosciu, ale czy to prawda to juz nie sprawdzam. Zeby bylo smiesznie to najpierw zapytala dlaczego ma go zakonczyc ale po chwili tlumaczen zrozumiala chyb, ze nie bylo to najlepsze pytanie.
Obecnie czekamy oboje na to co sie wydarzy, a mianowicie udalismy sie osobno do prawnikow, no i powiedzialem mojej zonie, ze jak chce rozwodu to niech go zalatwia i tyle.
Zona dalej twierdzi, ze nic juz do mnie nie czuje i nie bedzie juz czuc. Nie wiem czy jest to efekt staly czy jeszcze przejsciowy po zauroczeniu kochankiem i jej bujnym romansie?
Nie bardzo widze mozliwosc wyjscia z tej systuacji bez rozwodu, bo o ile ja (na dzien dzisiajszy) bylbym sklonny do terapii to moja zona mowi o czasie na "opadniecie emocji" ale nie rozwaza nawet zmiany obecnego nastawienia do mnie a jak wiemy nic na sile.
Sam zastanawiam sie caly czas jeszcze czy to wszystko ma jakikolwiek sens ale tylko dlatego, ze patrze na dzieci, ktore odwoluja sie ciagle do mamy i taty i widza nas jako jeden element.

Z tym jej zabieganiem to nic sie nie dzieje i nie wiem czy kiedykolwiek sie cos dziac bedzie. Gdybym sie nie zapytal czy wie co tak na prawde zrobila, to pewnie do dzis bym nie uslyszal, ze rozumie i zaluje tego co zrobila. Do prosby o wybaczenie to ona jeszcze nie dojrzala. dalej to ja jestem wszystkiemu winien przeciez. wydaje mi sie, ze ona teraz przez jakis czas bedzie zyla swoim krotkim romansem a wlasciwie tym co po nim zostalo, tym ze sie dowiedzialem i ze mam dowody. moze zapomni o tym wszystkim za jakis czas i cos sie w niej zmieni ale nie wiem czy mnie to jeszcze wtedy bedzie interesowalo.
a co do jej pracy z dziecmi przez ostatnie lata to sie zgadza ... ja to doceniam bo byla, jest i bedzie dobra matka. tak sam o jak byla cudowna zona przez te wszystkie lata ... do polowy listopada ubieglego roku.

ja moze i jestem spokojny bo na dzien dzisiejszy to ja nic nie chce robic. zona dalej traktuje mnie chlodno, na dystans i nie widac checi na poprawe, wiec jedyne co mi pozostaje to obserwowac i czekac, czy czas tutaj pomoze to sie okaze. nadzieji sobie juz nie robie, bo i po co. mysle raczej o nowej drodze. boli to wszystko ale musi bo inaczej wiedzialbym, ze to wszystko sie juz dawno miedzy nami skonczylo. wiem tez, ze boli to i moja zone, wiec nie jest to wzystko i dla niej obojetne.
powiedzialem zonie, ze jak chce rozwodu to niech sklada wniosek a ja sie do niego ustosunkuje itd. Troche czasu na to minie i to moze tez pozwoli na inne spojrzenie z perspektywy czasu. A czy ja chce zonie wybaczyc i czy bede w stanie jej wybaczyc to nie mam jeszcze pojecia, bo co innego jest o tym myslec i mowic a co innego wrocic do siebie i wrocic "do sypialni" a tu moze byc najwiekszy problem.
o mojej zonie slowa zlego nie powiedzialem i nie powiem, bo przez wszystkie wspolne lata na to zasluguje.

ano ano ... trzeba byc egoista (co moja zona mi powiedziala ... a mianowicie, ze chce nia teraz byc) lub tez caly czas podtrzymywac pierwotny motyw calej sytuacji (czyli myslec o kochanku, do momentu, az sie ten romansik jakos nie skonczy ... mimo iz mi mowi, ze "to" zakonczyla). jej obecne / ciagle zachowanie swiadczy dalej o podtrzymywaniu tej znajomosci i/lub o ciaglym mysleniu o tym jako opcji po rozstaniu ze mna. Kiedy ta fascynacja minie? Ciekawe pytanie. Bede pewnie wiedzial jak dostrzege zmiany w zachowaniu mojej zony.
Najczesciej jest tak, ze doceniamy cos po tego utracie i tego wlasnie chce obecnie moja zona. Ona jak to mowi chce sie przekonac, czy tak bedzie i do tego wlasnie zmierzamy. Ludzie zaznajomieni z moja systuacja mowia mi abym przestal jej juz pomagac to sie szybciej o tym wszystkim przekona. Mysle, ze niebawem skorzystam z tych rad.

Witam. Niestety jestem w podobnej sytuacji. Czytajac ten watek dochodze do wniosku ze moja zona rowniez chce mnie zostawic dla innego. Nie chce rozmawiac a jak juz prowadzimy rozmowe to z jej strony padaja tylko same niepochlebne oceny mojej osoby. I widze ze im bardziej sie staram tym bardziej ona sie ode mnie oddala

Przeczytałem cały wątek, widzę duże podobieństwo do mojego. Również czekam, na to co dalej. Daj znać, co u Ciebie. Pozdrawiam

Jeśli w to wierzysz, to powodzenia. Ja ostatnio zauważam, jak moja żona zmieniła się. Nigdy jej takiej nie znałem, wychodzi z niej samo zło. Odnoszę żartobliwie wrażenie, że została opętana. Szaleje w domu, trzaska drzwiami, krzyczy do mnie i obwinia o wszystko. Najgorsze jest to, że widzi to nasza 15 letnia córka. Przykro mi, że tak się zachowuje, również w stosunku do niej.

U mnie to się potwierdziło, ale raczej w tym temacie czekam na wiadomość od autora, jak u niego to teraz wygląda, bo zachowania są podobne jak w moim przypadku.