Nie wierzę, że ktoś może mnie pokochać - Netkobiety.pl

Ja sie normalnie pochlastam. To jakas nowa moda w Polsce: narzekaj ile wlezie a bedziesz gfajniejszy"? Zapraszam na watek "jestem brzydka". Poczytajcie jak stare - ich zdaniem - a jednoczesnie zupelnie niedojrzale - moim zdaniem - kobiety az sie przescigaja w obrzucaniu blotem tych co im chca pomoc i tych co urodzili sie z ladniejsza buzka.

Jak mozna w wieku 21 lat pisac, ze nikt mnie nigdy nie pokocha i bede sam to mi sie w mojej glowie nie miesci.

jak to napiszesz za lat 30 to bedziesz mial problem rzeczywisty, teraz masz wymyslony.

Ale ja nie przechodzę kryzysu, ani nie twierdzę, że z nikim nigdy nie będę. Sęk w tym, że miałam jednego faceta, nie kochał mnie. Drugi zrezygnował zanim jeszcze się zaczęło (wybrał kogoś innego). To tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że czegoś mi brakuje. Wyglądu, osobowości, cech charakteru... po prostu czegoś. Nie jestem w stanie wyobrazić sobie, że ktoś mógłby mnie bardzo kochać, walczyć o mnie, być zazdrosny

Ręce opadają i słów brak...Masz za sobą DWIE relacje i na ich podstawie wysnuwasz wnioski, że nie można Cię kochać...
Musisz mieć o sobie bardzo niskie mniemanie skoro tak siebie podsumowujesz. Jesteś młodziutka, popracuj nad wzmocnieniem czy raczej zbudowaniem poczucia własnej wartości,  bo to tutaj leży problem.

Można mieć i wiele więcej takie znajomości i to nie ma znaczenia.
Nie każdy was musi kochać, uświadomcie to sobie, i nie od tego zależy wasza wartość.
Są miliony mężczyzn na świecie. Wywołuje mój śmiech, mówienie, że jeśli z kilkoma się nie udało, to znaczy, że nie da się Ciebie kochać.
Obraz , który widzisz, to nie obraz tego kim jesteś, ale odbicie Twoich lęków.

Nie kochał? Zanim co się zaczęło? Czegoś brakuje?

Wydaje mi się, że przede wszystkim brakuje wiedzy na temat tego, czym jest miłość i jak się rozwija oraz na czym polega.

Wygląda to tak, jakby wyobrażenia na temat miłości  pochodziły z  seriali.

A może by tak jednak coś poczytać na ten temat?

Odpowiedzi w stylu "eee tam, jesteś młoda, masz czas", "gdzie Ty widzisz ten problem" "jesteś młoda i niedośwadczona" nic nie wnoszą a już na pewno nie zmenią myślenia autorki. Nie wiem, co to za różnica, czy ktoś ma 20 lat, 40 czy 60. Wydaje mi się, że jeśli ktoś odczuwa ból z takiego powodu i boi się samotności, to choćby miał nawet 5 lat - ma problem, a nie fanaberię. Bądźmy wrażliwsi od nosorożca, no proszę Was...

BettySuarez, ćwiczenie dla Ciebie: powtarzaj sobie, że nie spotkałaś jeszcze faceta który spełnił Twoje oczekiwania. Zrestą taka jest prawda - w końcu to Ciebie zawedziono, więc to facet nie spełnił Twoich oczekiwań. Jeseś tak samo ważna jak on, ale Cię zawiódł, więc postanowiłas spróbować z kimś innym w nadziei na coś lepszego. Napisz to  sobie milion razy na karteczce, aż w końcu uwierzysz ;]

Mam podobny problem do Twojego, też mam ogromny problem z relacjami ale trzeba dbać o swoje samopoczucie, bo od tego napawdę wiele zależy!

Ja mam bardzo podobne myślenie tylko trochę więcej traumy w kontaktach z mężczyznami ( i pisząc trauma myślę o PRAWDZIWEJ traumie). Teraz oprócz tego, że wątpie by mnie ktokolwiek kiedykolwiek pokochał ( mam nadzieję, że rozumiem Ciebie dobrze i chodzi Ci głównie o to, że tak myślisz,a nie o to czy jest to prawda czy też nie) to nawet nie wiem czy chciałabym by był mężczyzną.

Sporo z was pisze głupie rzeczy: masz dopiero tyle i tyle lat. No oki może i ma tylko tyle lat ,ale przeświadczenie o tym, że nikt jej nigdy nie pokocha może niekoniecznie wynikać z tego, że ma jeszcze sporo czasu przed sobą ,ale na przykład z braku wiary w siebie i braku poczucia bycia wartościową osobą. Sama pisze, że "nie wierzy" ,a nie "wiem na pewno". Zresztą też czasami ludzie rzucają takimi ogólnikami mając tak naprawdę w głowie konkretne osoby które powinny je kochać.

Kolejna sprawa bycie fajną, ładną i mądrą nie daje gwarancji,że będziesz kochana - możesz na przykład po prostu spotykać samych frajerów, którzy z pozoru wydawali się być w porządku więc jako fajna i mądra dziewczyna dałaś im szanse. Jak już tak kilka razy się zawiedziesz trudno odzyskać wiarę w mężczyzn (wiadomo to tylko wycinek populacji, ale na pewno zepsuł sporo nerwów więc rodzi się obawa przed ponownym ryzykiem).

Czasami dowodem na to, że ktoś Ciebie kocha jest BRAK zazdrości - wg mnie prawdziwa miłość wiąże się z zaufaniem i nierozpatrywaniem swojego partnera jako przedmiotu będącego częścią naszego prywatnego szczęścia. Nadwyrężanie zaufania i umyślne flirtowanie nie jest zbyt mądre, ale sporo ludzi tak robi(ja też czasem przyznaję).

Kurcze osobiście przyznam ,że boję sie ludzi i ich ludzkiej/nieidealnej strony. Przeraża mnie to we mnie samej, że mogłabym kogokolwiek skrzywdzić. Choć ty wspominasz o tym, że nawet w to nie wierzysz, ale myślę, że to nieuzasadnione,a zresztą ta wiara tak naprawdę ściąga z Ciebie spory balast psychiczny - i tak się mną nikt nie zainteresuję więc mogę robić co chcę,bo przecież nikogo nie zranię. Warto też właśnie zwrócić uwagę na to co tego typu wiara daje: nikogo nie zranię więc jestem swobodna, nikt mnie nie kocha więc jestem swobodna w swoich działaniach - swoboda ma sporo plusów. Mnie osobiście zawsze bardziej przerażało ranienie bliskich osób niż bycie zranioną przez nie - ja sporo naprawdę przeszłam, sporo gówna, niemiłych sytuacji i nadal żyję.

Nie można kogoś pokochać na siłę

Nie trafiła na odpowiednich facetów...zawsze się tak mówi.
Jak człowiek nie wierzy w to, że jest wart kochania to trafia na takich, którzy nie kochają.